ตอน235เฝ้าอยู่ข้างล่างทั้งคืน

ตอนที่ 235 เฝ้าอยู่ข้างล่างทั้งคืน

นัชชากระวนกระวาย เธอรีบดึงม่านให้ปิดสนิท พอรู้ว่า เขาอยู่ข้างล่าง ใจเธอก็เต้นแรง ตื่นเต้นมาก มีความรู้สึก แปลกๆที่อธิบายไม่ถูก

เธอเดินไปนั่งลงที่เตียง และโทรศัพท์เธอก็สั่นขึ้นมาพอดี พอเปิดดู เป็นเตชิต

ฉันไม่ได้พูดเล่น คิดทบทวนดูดีๆ ฉันรอคำตอยอยู่

นัชชาอยากจะตอบปฏิเสธเขากลับ นิ้วที่อยู่บนแป้นพิมพ์ พิมพ์แล้วก็ลบ ลบแล้วก็พิมพ์หลายรอบมาก เตชิตเขาไม่เคย เป็นคนใจอ่อน ทำอะไรจะเด็ดคาด ถึงจะเจอปัญหาแต่ก็ สามารถแก้ไขได้เป็นอย่างดี แต่เป็นเพราะแบบนี้เขาถึงเป็น ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ได้

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะมีชื่อเขาแสดงตรงจอ ไม่ว่ายังไงเธอก็

ไม่มีทางเชื่อว่าเขาเป็นคนส่งมา แต่ในความเป็นจริงแล้วคนที่ ส่งมาคือเขา

เขาทำไปเพื่อที่จะรั้งเธอไว้ ทำทุกวิถีทางแล้วไม่ว่าจะเป็น ไม้แข็งหรือไม้อ่อน นัชชาไม่ได้ไม่หวั่นไหวแต่พอนึกถึงจินต์ มัน ทำให้เธอข้ามผ่านจุดนี้ไปไม่ได้
เธอแคร์ เป็นเพราะรักเขามากเธอถึงแคร์มาก แคร์ที่เขา ไม่ได้เป็นของเธอคนเดียว แคร์ทุกอย่างของเขา

เธอกำลังเหม่อลอย โทรศัพท์ก็สั่นขึ้น……. ฉันจะไม่ยอมให้จินต์เข้ามาวุ่นวายในชีวิตเราอีก ขอแค่

เธอยอมกลับมา

ถ้าคำพูดนี้เขาพูดก่อนที่จะเกิดเรื่อง เธอจะกลับไปอย่างไม่ ลังเล แต่ตอนนี้มันหนักเกิน เธอกลัวว่าถ้าตัวเองกลับไปจะเจอ จุดจบแบบเดิมอีก เธอไม่ใช่คนที่รู้สึกอะไรง่ายๆ เพราะเธอเจอ อะไรมามาก มันเลยทำให้เธอกลัว ต้องคอยคิดเยอะทำอะไร ต้องระมัดระวัง

พอสักพัก นัชชากดพิมพ์: ฉันจะลองคิดดู

แล้วกดส่ง

ระหว่างที่กำลังส่งหน้าก็ดับลง เขาไม่ตอบกลับ นัชชาปิด ไฟแล้วแอบเดินเข้าไปใกล้หน้าต่าง รถเขายังคงจอดอยู่ข้าง ล่าง ไม่ไปไหน

เธอกลับมาที่เตียง ทิ้งตัวนอนลง ในหัวมีความคิดมาก มาย คิดไปคิดมาเธอก็เผลอหลับไป เธอฝัน ในฝันมีเตชิต จินต์แล้วก็เธอ ฝันเห็นพวกเขาไปเที่ยวด้วยกัน ในระหว่างนั้นก็ มีอันตราย เตชิตจับมือจินต์วิ่งหนีไปทิ้งให้เธออยู่คนเดียว….

“อ้า” นัชชาตกใจสะดุ้งลุกจากเตียง เหงื่อเต็มหน้าผาก ข้างนอกสว่าง มีพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว และได้ยินเสียงคนและรถผ่านไปผ่านมา

นัชชานั่งนิ่งอยู่บนเตียง ยกมือเช็ดเหงื่อ หอบหายใจเร็ว ดีที่มันเป็นเพียงแค่ความฝัน

แต่ไม่นานเธอก็ขมวดคิ้ว ไม่รู้ทำไมถึงฝันเห็นชนุดม หรือ เป็นเพราะว่าเจอเรื่องไม่ดีแปลกขึ้นมากมาย เลยทำให้เธอไม่ สามารถลบเขาออกจากหัวได้

“นัชชา ตื่นรึยัง” ณัชชนม์เคาะประตูถาม

นัชชนลงจากเตียง เดินไปเปิดประตู “ตื่นแล้วแม่ มีไร เปล่า”

“เรื่องผ่าตัดของพ่อ แม่ถามเพื่อนบ้าน เห็นเขาบอกว่า สามารถเบิกเงินได้บางส่วน แต่ต้องปริ้นค่าใช้จ่ายทั้งหมดออก มาก่อน วันนี้ลูกว่างเข้าไปขอใบที่โรงพยาบาล เดี๋ยวพ่อกับแม่ จะลองเข้าไปถามที่สำนักงานประกันสุขภาพ

นัชชาลาออกแล้วไม่มีเรื่องอะไร เธอพยักหน้า “ได้ค่ะ แม่

“สีหน้าลูกไม่ค่อยดี พักก่อนดีมั้ย

“เป็นเพราะเพิ่งตื่น แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหนู

“โอเค งั้นไปแต่งตัวแล้วออกมากินข้าว

หลังณัชชนม์ออกจากห้อง นัชชาก็ปิดประตู ไปล้างหน้า แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า มัดผมรวบเป็นจุก สะอาดเรียบง่าย เธอเปิดม่าน มองลงไปข้างล่างรถเมื่อคืนไม่อยู่แล้วตอนนี้มันว่างเปล่า

ผิดหวังเล็กน้อย เกินเลยไปมากกว่านี้

หลังกินข้าวเสร็จ นัชชาขับรถคันเล็กๆของที่บ้านไปโรง พยาบาล เพราะตอนนั้นเมทนีพักฟื้นอยู่ห้องวีไอพี คนเลยไม่ ค่อยเยอะ ไม่ต้องรอนาน

เธอไปเอาใบเสร็จการชำระเงิน เจอจินต์ที่เดินเล่นอยู่ตรง ทางเดิน เธอใส่ชุดคนไข้ ดูผอมลงกว่าเมื่อก่อนไปมาก ข้างๆมี พยาบาลฝรั่งยืนอยู่คนนึง

“บังเอิญจัง” จินต์เอ่ยปากทักก่อน เธอเดินเข้ามาใกล้เธอ มองดูใบที่อยู่ในมือนัชชา เธอยกยิ้ม “ยินดีด้วย คุณลุงได้กลับ บ้านแล้ว มาทำเรื่องหรอ

ปากบอกว่ายินดี แต่สายตาของเธอ นัชชาไม่รู้สึกถึง ความจริงใจ แถมเห็นมีความสะใจอยู่ในนั้น

นัชชามองดูเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณจินต์เพิ่งรอดกลับมาจากความตาย ดูท่าทางยังไม่ค่อยโอ เคนัก ไม่ต้องแสดงความยินดีกับคนอื่นหรอก เอาเวลาไปเป็น ห่วงตัวเองเถอะ”

จินต์รู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองคงกำลังห่อเหี่ยว แต่ในทางกลับ กัน ถึงแม้นัชชาสีหน้าจะไม่สู้ดีนัก แต่เมื่อเทียบกับเธอแล้วนัช

เธอบังคับให้ตัวเองกลับมาชาสภาพดีกว่าเธอมาก เธอโกรธ แต่ก็พยายามกดเสียง ให้ ลง พูดด้วยเสียงเบา เบาจนมีเพียงเธอสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน “เหอะ ความตายแต่ก็แลกกับทำให้เธอได้เห็นแล้วว่าเตชิตรัก ใครกันแน่ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่

“รักใครหรอ ภาพตอนเขาอ้อนวอนไม่ให้ฉันไปเธอคงไม่ เคยเห็น” นัชชาหน้านิ่งมาก ได้เผชิญหน้ากับจินต์อีกครั้งหลัง จากที่เธอเห็นธาตุแท้ของจินต์ “เธอใช้วิธีสกปรกมากมายเพื่อ ทำให้เขาเป็นของเธอ เธอไม่รู้สึกเหนื่อยใจหรอ ทำไม คิดว่า เธอจะชนะฉันได้หรอ ถ้าหลังจากหายไม่ว่ายังไงก็จะต้องถูกส่ง กลับไปไม่ใช่หรอ

“แก” จินต์โกรธหน้าแดง เถียงไม่ออก

นัชชาไม่อยากเสียเวลาคุยกับเธอ แต่ดูจากสีหน้าตอนนี้ ของเธอแล้ว เตชิตจะส่งเธอกลับคงจะเป็นเรื่องจริง เธอเองก็น่า จะรู้เรื่องนี้ดี

“นัชชา” จิตนเดินมาขวางทางเธอไว้ หน้าซีดขาวของเธอ ตอบลงไปมาก ความจริงต้องเป็นใบหน้าที่อ่อนแรง แต่เธอ กลับมีแต่ความโกรธแค้น “เธอจงใจจะแย่งชิงกับฉันใช่มั้ย

นัชชาก้าวถอยหลัง เธอพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ แต่คำพูด ร้ายแรง “ถ้าฉันต้องการจะแย้งเธอจริงๆ เธอแพ้ไปไม่รู้กี่รอบ แล้ว เธอร้องไห้อ้อนวอนกับสิ่งที่อยากได้ มันไม่ใช่สิ่งเดียวกับ ที่ฉันต้องการ ฉันไม่มีทางใช้วิธีต่ำๆแบบนี้เพื่อให้ได้ใจผู้ชาย มา ถ้าฉันบอกความจริงที่เธอตกลงไปเอง เธอคิดว่าเตชิตจะทํายังไงกับเธอ”

ความจริงนัชชาเคยคุยเรื่องนี้กับเตชิต แต่เขาไม่เชื่อ ถ้า ตอนนี้พูดไปก็คงจะทำให้ตัวเองเสียความรู้สึกเปล่าๆ

ไม่รอให้จินต์ได้ตอบ นัชชาเดินอ้อมออกจากเธอมาแล้ว

ข้างหลังพวกเธอ มีหมอสวมเสื้อกาวน์สีขาวใส่แมส ปิดปาก แอบบันทึกภาพตรงหน้า……….