ตอน224สุขสําราญ

ตอนที่ 224 สุขสำราญ

น้าในทำงานที่นี่มานาน เป็นครั้งแรกที่เห็นเตชิต โกรธมาก ขนาดนี้ เธอเองก็ตกใจกลัวอยู่ไม่น้อย ” คุณ คุณเตชิต…”

เตชิตไม่มีความอดทนพอที่จะรอให้เธอพูดจบ และไม่สน ว่าเธอจะคิดยังไง เขาลากเธอไปยังห้องนอนแล้วปิดประตู ดังปิง เหมือนคลื่นความโกรธในใจสะท้อนออกมาเป็น ระเบิดที่พร้อมทำงาน

ประตูถูกปิดลง มีเพียงคนสองคนภายในห้อง

ตอนเดินขึ้นชั้นบนนัชชาเดินไม่ทันระวังทำให้ข้อเท้าแพลง ใบหน้าจากเดิมที่ขาวซีดอยู่แล้วยิ่งซีดหนักขึ้นด้วยความเจ็บ ปวด แต่เธอก็ไม่ยอมปริปากใดๆ ยังคงยืนนิ่งประจัญหน้า เขา ไม่ยอมแม้แต่จะก้มลงไปดูเท้าของตัวเอง ด้วยท่าทีนี้เองยิ่ง ทําให้เตชิต โกรธมากยิ่งขึ้น

“ผมให้โอกาสคุณอีกครั้งหนึ่ง ถอนคำพูดที่คุณพูดไปเมื่อ

สักครู่” ในตาคมของชายหนุ่มจ้องเขม็งไปที่หญิงสาวตรงหน้า ด้วย ความโกรธ ง

นัชชาเองก็รู้ดีว่าเขากำลังโกรธ แต่ก็ยังไม่ยอมอ่อนข้อ

“เตชิต ฉันต้องการไปจากคุณ หนีไปจากทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับคุณ”

เขายอมรับได้ทุกอย่าง ยกเว้นเพียงอย่างเดียวคือการจาก ไปของเธอ มันคือจุดอ่อนของเขา

แต่ในเวลานี้ สิ่งที่เธอพูดออกจากปาก มันเหมือนทำให้ เชือกตึงๆที่ยังอยู่ในสมองส่วนที่ควบคุมเหตุผลของเขามันขาด ลง “ถ้า คุณอยากจะไปก็อย่าหาข้ออ้าง ผมกับที่นา ไม่เคยมี อะไรกันเราบริสุทธิ์ใจต่อกัน คุณจะไปได้ แต่ต้องให้ผมตักตวง ความสุขจน พอใจซะก่อน แล้วผมจะปล่อยคุณไป

นัชชามองเขาที่กำลังแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตในใจรู้สึกกลัว ค่อยๆถอยไปด้านหลังทีละก้าว ริมฝีปากเม้มแน่น “เตชิต คุณ อย่าทำ อะไรทุเรศๆนะ”

เขายิ้ม มือยังคงปลดกระดุมต่อ “ผมไม่ได้ทำทุเรศๆแบบ นี้กับคุณครั้งแรกนี่ เพิ่มครั้งนี้อีกสักทีก็คงไม่เป็นไร”

ไม่นาน เขาก็โยนเสื้อทิ้งไว้ที่พรมบนพื้นห้องนอน ร่างกาย ส่วนบนเปล่าเปลือยกย่า หัวเข็มขัดถูกเขาปลดออก ตัว เข็มขัดห้อย อยู่ ดูเหมือนว่าเป็นอีกเพียงสองก้าวมันก็จะหลุด ล่วงลงมาแล้ว

นัชชามองชายหนุ่มที่เดินตรงมาหาเธอเรื่อยๆ ในใจเธอ ไม่เคยต่อต้านแบบนี้มาก่อน ในเมื่อใจเธอต่อต้านก็ย่อม แสดงออกมา ทางพฤติกรรมที่แสดงออกเช่นกัน เมื่อเขาก้าว เข้ามาเธอก็ถอยกรูด เขาก้าวเธอถอยอยู่อย่างนี้ แต่ระยะห่าง ระหว่างทั้งสองก็ไม่ ได้เปลี่ยนไปเลย
ดูเหมือนว่าท่าทีต่อต้านของเธอยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้น ไปอีก สุดท้ายเธอก็หลังชนฝา ชายหนุ่มยื่นมือมาดึงตัวเธอเข้า สู่อ้อม กอด แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงนอนอันแสนอ่อนนุ่ม

“เตชิต คุณปล่อยฉันนะ” แก้มของเธอสัมผัสกับอกว่าที่ เปลือยเปล่า ร้อนจนน่าตกใจ ในสมองของเธอรู้สึกได้ว่าเขาไม่ ได้แค่ พูดเล่นๆ แม้แต่ฝ่าเท้าที่ถูกยกขึ้นยังสัมผัสได้ถึงความ จริงจังของเขา

ปล่อยฉัน ออกไปให้พ้น

สองคำนี้คงเป็นสิ่งที่เธอพูดบ่อยที่สุดในวันนี้ และทุกๆคำ ล้วนทิ่มแทงลงไปในอกของเขา

“ผมบอกแล้วไงว่าไม่ได้” ชายหนุ่มยิ้ม ด้วยเรี่ยวแรง มหาศาลของเขา จึงใช้แค่มือเพียงข้างเดียวยึดข้อมือทั้งสอง ข้างของเธอไว้ เหนือศีรษะ ตัวเขากดลงบนข้อเข่าของหญิงสาว ไม่ให้เธอขยับได้

เขา โน้มตัวลงไปจูบปากเล็กๆที่ชอบพูดสิ่งที่เขาไม่อยาก ได้ยิน เขาจูบเธอก็หลบ เฉียดไปมาแบบนี้ทุกครั้ง จนเขาเริ่ม หมดความ อดทน ยกมือข้างหนึ่งขึ้นบีบที่แก้มทั้งสองข้างของ เธอ ทำให้ริมฝีปากเขาสามารถประกบกับริมฝีปากเธอได้ใน ที่สุด

นัซซารับรู้ได้ถึงแรงบีบจากมือของเขาที่ใบหน้าของเธอ เหมือนกับว่าขากรรไกรล่างของเธอจะหลุดออกไปแล้ว โดย เฉพาะจูบ ของเขา เหมือนเป็นการปลดปล่อย แรงที่ออกมาระหว่างริมฝีปากและฟัน คาวเลือดจางๆ

ไม่รู้กัดโดนตรงไหนเข้ารับรู้ได้ถึงกลิ่น

“อื้อ…” นัชชาพยายามขัดขืนสุดแรง แต่ก็ไม่สามารถต่อสู้ กับมือทรงพลังนั้นได้ เขาใจร้ายทำกับเธอได้ลง ทั้งๆ ที่เธอไม่มี แม้ เรี่ยวแรงจะต่อสู้ขัดขืน

เขาระดมจูบลงมาเรื่อยๆจากคางไปถึงคอของเธอ ทิ้งรอย รอยสีแดงๆเป็นๆเอาไว้ ระหว่างนั้นมือของเขาก็จัดการถอด เสื้อผ้า ของเธอออกเหลือเพียงชุดชั้นในสีดำ

ร่างเปล่าเปลือยของเธอปะทะกับอากาศภายนอก ทำให้ สมองที่สับสนเลือนรางของเธอถูกปลุกให้ตื่นขึ้น

เธอพยายามขยับร่างกาย “เตชิต ฉันไม่ได้อยากจะขึ้น เตียงกับคุณนะ คุณทำแบบนี้เท่ากับข่มขืนฉันนะ”

“ข่มขืนเหรอ” ชายหนุ่มหัวเราะเหมือนได้ยินเรื่องตลกขำ ขัน แววตาที่แสดงออกน่าตกใจ “ดี คุณจะได้ไปฟ้องผม ถึง เวลานั้น ผมจะให้ทนายที่เก่งที่สุดของบริษัทดำเนินการฟ้อง ร้องให้คุณ เอาให้ผมพ่ายแพ้ เสียชื่อเสียงย่อยยับไปเลยดีมั้ย

นัชชาไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากของเขา เธอ จุกจนพูดไม่ออก ใบหน้าที่แดงกล่ำมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา ตัวเอง

ผู้ชายที่ปกติเป็นคนสุขุมนุ่มลึก ความสุขุม ในแบบที่มีทัศนคติที่ไม่เหมือนคนอื่นทั่วๆไป แต่ตอนนี้ กลับกลายเป็นคน สติแตก ควบคุมตัวเองไม่ได้ เพียงเพราะว่าเธอจะจากไป ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ทำและพูดในสิ่งที่ปกติ แล้วเขาไม่มีวัน ทำแน่นอน

ความคิดนี้แวบเข้ามาในสมองของเธอ ทำให้ในใจที่ ขมขื่นทรมานอยู่นั้นรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย เพียงเพราะว่าใน สายตาของเขา เธอก็ยังมีความสำคัญอยู่บ้าง

พวกเขานัวเนียอยู่บนเตียงพักใหญ่ ผ้าห่มลงมากองอยู่ บนพรมที่พื้นห้อง ผ้าปูที่นอนภายใต้ร่างเปล่าเปลือยยับยู่ยี่ เหงื่อหลาย เม็ดผุดขึ้นบนหน้าผากของชายหนุ่มแล้วหยดลงบน ร่างของเธอ

นัชชาไม่ได้ต่อต้านเขาแล้ว เขาจัดการถอดเสื้อผ้าของเธอ อย่างไร้ความอ่อนโยน ทั้งรุนแรงและหยาบคาย แต่สุดท้าย เขาก็ ค่อยๆจูบลงที่เปลือกตาของเธอเบาๆ เหมือนเป็นการ ปลอบโยน

ท่าทีการแสดงออกของเขามันทำให้เธอทรมานเหมือนจะ

เป็นบ้า เธอไม่เข้าใจ จนอาจจะพูดได้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา

เธอไม่ เคยเข้าใจว่าในใจเขาคิดอย่างไรเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้

หล่องเองก็ยังไม่กล้าคิด ว่าที่ผ่านมาที่เธอเคยรู้สึกดีอย่างไรจน

กลายมาเป็น เรื่องตลก ในเวลานี้

เขารักเธอ แต่กลับให้ความสำคัญกับที่นาร์มากกว่า พอคิดแบบนี้ ไม่ว่าจะมีเรื่องราวน่าจดจำมากขนาดไหนเธอก็ไปกล้าหวลกลับไปคิดถึงมันอีก ครั้งนี้ถือว่าเธอเป็นผู้ถูกกระทำ

เธอก็ยังอยากจะถอยออกมาอยู่ดี

ถ้าไม่เกิดเรื่องกับเมทนี

สัญชาตญาณการหนีตายจากทฤษฎีต้มกบยังเทียบกับ การตัดไฟแต่ต้นลมไม่ได้

นัชชาหลับตาลง ที่หางตามีน้ำตาคลอ สักพักชายหนุ่ม ประทับริมฝีปากร้อนลงมาเหมือนต้องการกลืนความขมขื่นลง ไป ดูเหมือนว่าจะทำให้ทั้งสองรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

เตชิตไม่เคยรู้สึกไร้เรี่ยวแรงแบบนี้มาก่อน ทั้งที่สองทำใน สิ่งที่คนรักแสดงต่อกันอย่างลึกซึ้ง แต่กลับรู้สึกว่าหัวใจของทั้ง สองอยู่ ห่างไกลกันเหลือเกิน

หญิงสาวที่อยู่ภายใต้ร่างของเขาจากตอนแรกที่ต่อต้าน แต่เวลานี้ไม่มีท่าทีปฏิเสธหรือขัดขืนใดๆ ถึงแม้ว่าในใจจะไม่ เต็มใจ ก็ตาม

หญิงสาวไม่รู้ว่าตนเองถูกทรมานมานานแค่ไหน เธอเม้ม ริมฝีปากล่างไว้แน่นไม่ส่งเสียงใดๆออกมา แต่ผู้ชายที่อยู่ข้าง เธอเข้าใจ ทุกท่วงท่า ทุกส่วนในร่างกายของเธอดี รู้ว่าต้องทำ อย่างไรเธอจึงรู้สึกผ่อนคลายลง

สุดท้ายแล้ว นัชชากลับรู้สึกถึงความร้อนในกายของเธอที่ ไม่ใช่ความรุ่มร้อนจากการร่วมรักกับเขา หากแต่เป็นความ ร้อนที่เกิด ขึ้นเพราะความเจ็บป่วยจริงๆ
เธออาจจะเป็นไข้

ในช่วงที่เธอยังไม่ค่อยได้สตินัก เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดกับ เขาว่า “เตชิต คุณอย่าทำแบบนี้ ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย

“ทำตัวผ่อนคลายที่รัก ผมจะทำให้คุณรู้สึกสบาย

ชายหนุ่มไม่รู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับหญิงสาว ยัง คงบรรเลงเพลงรักต่อไปอย่างดูดดื่ม จนเมื่อเขาจบฉากสวาท ลง ร่าง ของหญิงสาวยังคงร้อนเช่นเดิม เขาจึงรับรู้ได้ถึงความ ผิดปกตินั้น

เขายื่นมือไปยังที่หน้าผากของเธอ คิ้วเขาขมวดเข้าหากัน มือที่สัมผัสได้ถึงความร้อนนั้นทำให้เขาอยู่เฉยไม่ได้อีกต่อไป

“นัชชา นัชชา…”