ตอน219ความจริงเปิดเผย

ตอนที่ 219 ความจริงเปิดเผย

เมื่อจอร์จและทีมแพทย์มาถึงโรงพยาบาลตอนเที่ยงของ

วันรุ่งขึ้น ชาวต่างชาติสูงใหญ่หลายคนเดินเข้ามา ผู้คนพา

กันสนใจ เป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าที่นี่จะเป็นโรงพยาบาล

เอกชนที่มีชื่อที่สุดในประเทศ และมักจะมีชาวต่างชาติมาที่นี่

เสมอ

น้อยมาก

แต่หากเป็น ทีมงานที่เป็นมืออาชีพมานั้นนับว่าเห็น

แพทย์และพยาบาลที่ทำงานให้วอร์ดวีไอพีอดไม่ได้ที่จะ

พูดคุยกันเอง การพูดคุยโต้แย้งนี้เข้าถึงหูของเตชิต เธอรู้ เรื่องของทีนาร์เป็นบางส่วน เรื่องนี้จะเป็นปัญหาหรือไม่

การที่ต้องพาหมอที่สหรัฐอเมริกามาเพื่อทำการรักษา เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็ขมวดคิ้ว หลังจากที่เขาออกจากวิลลาทางตอนเหนือมาเขาก็ไม่ได้ติดต่อ กับปรับเป็นการส่วนตัว มีติดต่อกันเพียงแค่เรื่องงาน การ อธิบายใดๆ

ตัดสินใจพาทีม แพทย์มาครั้งนี้ เขาเห็นด้วย ไม่ต้องการคํา

ตอนนี้เขาคิดอยากที่จะถาม แต่ก็พูดไม่ออก

“เฮ่อ…” เตชิตอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

หวังว่าปรัณจะรีบทําให้อาการของทีนารฟื้นตัวได้ในเร็ววัน

หลังจากที่จอร์จและทีมของเขามาถึงที่วอร์ดคนไข้ เขาสังเกตดูอาการของทีนาร์ จากนั้นพวกเขาก็เดินตามปรัณไป ที่ออฟ ฟิต มานี้ — ดูสักที 111 เพื่อจะได้ดูผลการตรวจทั้งหมดของสองวันที่ผ่าน

พวก

หลังจากที่ได้เห็น ใบหน้าของจอร์จก็จริงจังมากขึ้น ใน

ที่สุดเขาก็วางผลตรวจลงบนโต๊ะ เขาจับหน้าผากด้วยมือทั้ง สองข้าง “พระเจ้าช่วย มันเกิดอะไรขึ้น เป็นอย่างนี้ได้ อย่างไรกัน”

ในฐานะแพทย์ที่รับผิดชอบดูแลอาการของทีนาร์มานาน กว่าห้าปี เขาเห็นว่าความพยายามและผลการรักษาของเขา ทั้งหมดให้ ผลลดลงตั้งแต่ฤดูใบไม้ร่วงเป็นต้นมา รู้สึกในใจของเขาไม่สามารถอธิบายให้ใครเข้าใจได้

ความ

จอร์จมีความมั่นใจในทักษะทางการแพทย์ของเขา เชื่อว่าเขาสามารถรักษาอาการป่วยของทีนาร์ได้ นอกเหนือ จากเรื่อง ความต้องการแสวงหาเงินทองของนอกกายแล้ว มันก็ยังเป็นเรื่องความต้องการทางจิตวิญญาณอีกด้วย

เขา

ถ้าหากมองในวันนี้ ดูเหมือนว่าไม่น่าจะเป็นไปได้

“เธอได้รับความเสียหายที่หลอดลมและปอด อาการ เหล่านี้หายไม่ได้ง่ายๆ ค่าของเลือดก็ยังคงไม่เสถียร หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เชื่อว่าอีกไม่นาน คนป่วยก็จะค่อยอ่อนแรงลง ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น

เรื่อยๆ จอร์จมองที่ปรัณ ใบหน้าอันแห้งกร้านของชายต่าง

ชาตินั้นแสดงออกถึง ความวิตกกังวล “ปรัณ คุณบอกผมได้

ปรัณรู้สึกลำบากใจ กําลังคิดว่าจะบอกกล่าวอย่างไร

ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา เขาได้ยินเสียงผู้ชายที่ยืนอยู่ที่ ประตูอย่าง สงบนิ่งเดินเข้ามาและพูดว่า “อุบัติเหตุ ตกน้ำ

เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้น ปรัณก็ตกตะลึง ถือเป็นเรื่อง

น่ายินดีเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรก็ตาม แต่เมื่อ เผชิญหน้ากับคนนอกเขาก็ยังคงยืนอยู่ข้างนัชชาอย่าง ไม่มีเงื่อนไข

ถึงแม้เขาจะมีข้อสงสัยในใจของเขา สามารถปล่อยให้ข้อสงสัยนี้ทำให้คนอื่นมาทำร้ายเธอ

แต่เขาก็ไม่

แค่นี้ นัชชามองออกรึเปล่า

“อุบัติเหตุรี” จอร์จหันหน้าไปเล็กน้อย มองไปที่เตชิต “อุบัติเหตุอะไร ทำไมถึงร้ายแรงขนาดนี้

“เธอยืนอยู่ริมสระว่ายน้ำและตกลงไป” เตชิตไม่ได้แสดง

อารมณ์ใดๆบนสีหน้าอันราบเรียบของเขา ไม่ตื่นตระหนก และไม่ได้ หลบสายตา

แม้จอร์จจะไม่ได้มั่นใจอย่างเต็มที่แต่เขาก็ไม่เชื่อไม่ได้ เขาแค่รู้สึกประหลาดใจมาก หลังจากผ่านไปสองสามวินาที“เธอเป็นผู้ ป่วย พวกคุณควรมองเธอในแง่ดี

เตชิตขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไร

คนนี้เป็นครั้งแรก

เขารู้สึกดีต่อชายคนนอก

“อุบัติเหตุเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พูดไปก็ไม่มี

ประโยชน์ เราพูดถึงเรื่องการรักษากันดีกว่านะ” ปรัณทำลาย ความเงียบนี้ไว้ ได้ทันเวลาพอดี เขาส่งเอกสารความคิดเห็น ต่อการรักษาให้จอร์จ “คุณลองดู

เตชิตลุกขึ้น พูดเสียงชัดเจน “พวกคุณคุยกันไปก่อน ผม จะออกไปข้างนอก

หลังจากออกจากโรงพยาบาล เตชิตเดินตรงไปที่ที่จอด

รถใต้ดินชั้นสอง เขาไม่ได้ตามให้ผู้ช่วยมาด้วย เขานั่งอยู่ คนเดียว ใน รถและเริ่มต้นขับออกไป

เขาขับเร็วมาก

ทิวทัศน์บนท้องถนนผ่านไปอย่าง

รวดเร็วจนมองตามไม่ทัน เขามองเห็นใบหน้าที่ชัดเจนปรากฏ

ขึ้นต่อหน้า รู้สึก คุ้นเคยมาก ยิ่งทำให้หนาวเหน็บ

รถแล่นไปด้วยความเร็วสูงตลอดทาง

ชั่วโมง จนมาถึงปากทางเข้าวิลล่าทางเขตเหนือ โทรแจ้งใครก่อน ที่จะมา ดังนั้นเมื่อปวีณเห็นเขา ไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อเห็นเตชิต

“คุณเตชิตหรอครับ” ปวีณมองตามที่ด้านหลังของเขา

ขับไปเกือบ

เขาไม่ได้

เขาจึงอดไม่น่าจะเป็นคนอื่น “คุณมาทำไมที่นี่ครับ

เตชิตไม่หยุดเดินและตรงไปนั่งที่โซฟาที่ตรงกลางห้องนั่ง

เล่น เขาโยนกุญแจลงบนโต๊ะ “แกรัก” นัยตาสีดำทะมึนมอง

ไปที่ปวีณ

เขาไม่พูดจา ท่าทางสง่างาม

ปวีณอยู่กับเตชิตมานานมาก เขารู้จักอารมณ์ของเตชิตดี เวลานี้เขารู้ว่าเตชิตน่าจะโกรธอะไรบางอย่างแต่เขาก็ไม่รู้ ว่าเรื่อง อะไรทำให้เข้ามาแล้วหงุดหงิดเช่นนี้

ปวีณดูเหมือนจะเริ่มค่อยๆเข้าใจในการแสดงออกของเขา และเริ่มเผยอปากเล็กน้อย “พูดออกมาสิ ทีนา ออกจากที่นี่ ไปที่ ไพโรจน์วิลล่าทำไมคุณไม่รายงานผม

เมื่อพูดจบ ดวงตาของปวีณก็เต็มไปด้วยความตื่น

ตระหนก การที่ต้องเผชิญหน้ากับเตชิต เขาไม่สามารถหลบ เตชิตลืมมันไปแล้ว

สายตาได้อีกต่อไป เรื่องผ่านไปหลายวันแล้วจนเขาคิดว่า

แต่ความตื่นตระหนกนั้นก็สงบลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่รับปากกับทนาร์ไว้ เอาไว้แล้วว่าต้อง เป็นเช่นนี้

เขาเงียบเป็นเวลาสองวินาที

หลังจากยืนนิ่งปวีณก้าว

ไปข้างหน้าสองก้าว เขายืนอยู่ตรงหน้าเตชิต ก้มตัวลงและ ย่อตัวลงต่ำ เสียงสั่นและเบา “ผมขอโทษ คุณเตชิต
เตชิตมองไปที่ศีรษะของผู้ชายคนนั้น คิ้วของเขาเริ่มชิด ติดกัน และพูดอย่างไม่แยแส “บอกเหตุผลมา

ปวีณกัดฟัน เขาปล่อยโฮออกมาและดูเหมือนยากมาก

ที่จะพูดถึง

เตชิตรออยู่ครู่หนึ่ง ไม่รอให้เขาตอบ

ดวงตาเยือกเย็น

“คุณรู้ไหมว่าการกระทำของคุณเกือบทำให้ทีนาร์ต้องตาย

เมื่อพูดไป เตชิตไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรบนใบหน้าของ เขา และแน่นอนว่าเมื่อพูดคำนั้นออกไป ท่าทางของปวีณก็ ตึงเครียดขึ้นมาทันที เสียงเขาสั่นเล็กน้อย “ว่าไงนะครับ!

เมื่อเตชิตเห็นปฏิกิริยาของเขา หัวใจเขาก็รู้โดยแน่ชัด

“วันนั้นที่เธอกลับไปล่วงหน้าได้ตกลงไปในสระน้ำ ตอนนี้ยัง ไม่พ้นขีด อันตราย นี่คือผลลัพธ์ของการตัดสินใจโดยพละการ ของคุณ ความเสียหายที่คุณจ่ายไหวไหม

แน่นอนปวีณไม่สามารถจ่ายไหว ต่อให้เขาขอโทษอีก

สิบครั้งก็ตาม ยิ่งไปกว่านั้นที่นาร์ก็เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว

ในชั่วชีวิต ของเขา

แต่เขาเกือบจะทำให้เธอต้องตาย…

เมื่อคิดถึงวันก่อนออกเดินทาง

ว่า—-

ทีนาร์รับประกันกับเขา

“ปวีณ เธอวางใจเถอะ ฉันกลับไปก่อนแค่วันเดียวแค่ อยากจะเซอร์ไพรซ์พี่เตชิตน่ะ ไม่มีเรื่องอะไรหรอก

“เธออย่าบอกเขาเด็ดขาดเลยนะ

ไม่งั้นแผนฉันล่มแน่
“ถ้าเธอช่วยฉันครั้งนี้ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วตกลงนะ ถือว่าฉันขอร้องล่ะ เธอกับฉันมาตลอดเลยไม่ใช่หรอ

คำพูดเหล่านั้นยังคงสดใส แต่ในพริบตา…..

ปวีณเหมือนโดนตีหัวอย่างแรง มั่นคง ตาเขาเริ่มแดง “คุณเตชิตครับ ทีนาร์ที่โรง พยาบาลได้ไหมครับ เขาก้าวขาอย่างไม่ ผม ผมขอไปเยี่ยม

“ทีนาร์รี” เมื่อเตชิตได้ยินชื่อนี้เขาก็ยิ้มเยาะ เขาลุกขึ้น จาก โซฟาและผลักคนออกไป “คุณไปสนิทสนมกันตั้งแต่เมื่อ ไหร่ ทำไม ถึงกล้าเรียกชื่อเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ