ตอน201แกล้งเมา

ตอนที่ 201 แกล้งเมา

ปวีนเริ่มใจหายเพราะนึกว่าเธอกำลังจะร้องไห้ “มีคนรังแก เธอหรอ”

“ฉัน……………….จงใจพูดให้เขาคิดไปเอง “ฉันเพียง แค่รู้สึกไม่สบายใจ บางครั้งก็รู้สึกเครียด และไม่มีคนคอยอยู่ ข้างๆ

“แล้วคุณเตล่ะ”

“เขางานยุ่ง ไม่ค่อยอยู่บ้าน จะกลับมาตอนดึกๆ เขากลับ มานัชชาก็ตามกลับมาด้วย ฉันเลย……….รู้สึกว่าตัวเองเป็น เหมือนส่วนเกิน น่าอับอาย

ปวีนได้ยินดังนี้รู้สึกไม่สบายใจ เขารู้ว่าพวกเขาสามคนถ้า ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจะไม่สะดวก แต่ตอนนั้นเป็นเธอเองที่จะย้าย เข้าไป เขาก็พูดอะไรมากไม่ได้เพราะไม่มีสิทธิ

ตอนนี้ได้ยินจินต์พูด เขาก็เริ่มเปลี่ยนใจ “คุณจินต์ ถ้าคุณ ไม่อยากอยู่ ย้ายกลับมาที่วิลล่าเขตเหนือก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะ คอยอยู่เป็นเพื่อนจะได้ไม่เหงา

คำพูดนี้เกินเลยในฐานะที่เป็นอยู่ จินต์รังเกลียดแต่ก็ไม่ได้ แสดงออกมาทางสีหน้า เพียงแค่หาข้ออ้างในการหลีกเลี่ยง“ตอนนี้ ฉันเพิ่งย้ายเข้ามาได้ไม่นานแล้วจะให้ย้ายออกมันดูน่า เกลียด คงต้องรออีกสักพัก รอให้ร่างกายดีขึ้นกว่านี้ หลังปี ใหม่ค่อยว่ากันอีกที

ปวนคิดไปคิดมาก็ถูกอย่างที่เธอว่า เพราะใกล้จะปีใหม่ เขาเองก็ต้องกลับบ้านมีเวลาอยู่เป็นเพื่อนเธอ ทิ้งให้เธออยู่ วิลล่าคนเดียวก็ไม่ได้ คงต้องรอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปก่อน

“โอเคครับ ถ้ามีเรื่องอะไร โทรหาผมได้ตลอด ผมจะคอย อยู่ตรงนี้” พูดจบปวีนก็ตะกุกตะกัก เหมือนมีอะไรจะพูดอีก คำ ว่า “ฉันคิดถึงเธอ ไม่ว่าจะยังไงก็พูดมันไม่ออก เขาก็เลย เปลี่ยนเป็น “ลาก่อนครับ

หลังจากวางสาย จินต์ก็มองออกไปนอกหน้าตาเหมือนคิด อะไรบ้างอย่างในหัวยังคงมีเสียงของปวีนที่ว่าเป็นห่วงเธอ ใจ ของคน เราอ่อนไหวง่าย ถึงแม้จะรู้สึกรังเกลียดที่รู้ว่าปวนหลง รักเธอ แต่เขาก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่จริงใจและคอยเป็นห่วงทำ ทุกอย่าง เพื่อเธอ มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่รู้สึกอะไรเลย แม้แต่นิด

เธอบีบโทรศัพท์ในมือแน่น ภาวนาขอให้ทุกอย่างเป็นไป ตามที่เธอหวัง

กลางคืนตอนเตชิตกลับมาก็ประมาณสี่ทุ่ม ยิ่งใกล้ปีใหม่ก็ มีการพบลูกค้ามากขึ้น ถึงแม้เขาพยายามจะไม่ดื่มแต่ก็มีเคส มากมายที่เขาปฏิเสธไม่ได้
พอถึงบ้านก็มีโคมสีแดงสองอันหน้าบ้านที่คอยต้อนรับเขา บทกลอนคู่ที่แปะ ในวันที่อาการหนาวเย็นทำให้คนรู้สึกอุ่นใจ บทก อยู่ข้างประตู ท่ามกลางหิมะสีขาวทำให้ดูเงียบสนิทและมีกลิ่น อายของปีใหม่ที่กำลังจะมาถึง

เตชิตยืนดูอยู่หน้าประตู ในสายตาฉายภาพที่เธอกำลังจัด ตกแต่งด้วยกิริยาท่าทางอ่อนโยน ผมที่ถูกปล่อยหรือตอนมัด ไม่ว่าจะเป็นตอนไหนเธอก็ดูสวยและอ่อนโยน

เตชิตเดินเข้ามาในบ้าน นัชชานั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา มัน ยากมากที่จินต์ไม่มารบกวนเธอ ดูรายการและกินผลไม้ด้วย ความสบาย

เห็นเขากลับมา เธอรีบวิ่งไปต้อนรับเขา “คุณกลับมาแล้ว หรอ”

เตชิตโอบเธอแล้วเดินลงมานั่งที่โซฟา มองดูผลไม้ที่อยู่ บนโต๊ะ “ดึกขนาดนี้แล้วยังกินอยู่ เดี๋ยวท้องเย็นก็ไม่สบาย หรอก”

“แต่ดีนะที่ในห้องนี้มันอุ่น

เตชิตเห็นเธอฉีกยิ้มกว้างจนตาเป็นสระอิ เขาเอื้อมมือดึง เธอเข้ามากอด เธออาบน้ำแล้วได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอ กลิ่นเหล้าที่อยู่บนตัวเขาอ่อนลงไปทันที “โคมที่อยู่หน้าประตู สวยมาก”

“คุณเห็นแล้วหรอ”
“ใหญ่ขนาดนั้นจะไม่เห็นได้ยังไง

“แล้วบทกลอนล่ะ”

“ไม่เลว” เมื่อเขาตั้งใจดูมันแล้ว รู้สึกว่าสวยกว่าที่ขาย เขานึกถึงความสูงของประตู เขาเลยถามเธอ “เธอทำเองหมด เลยหรอ”

นัชชานึกว่าเขาจะชมเธอ เงยหน้ายอมรับอย่างมั่นใจ “แน่นอน ฉันทำคนเดียวทั้งหมดเลย

เขาขมวดคิ้ว สูงขนาดนั้นเธอติดขึ้นไปยังไง

ความสูงของประตูวิลล่าอย่างน้อยก็นะจะสูงประมาณ เมตร สูงกว่าประตูของบ้านทั่วไปสองเท่า ไม่ใช่ใครจะเอื้อมถึง ง่ายๆ

นัชชาชี้ไปที่ห้องเก็บของ “ก็ใช้บันไดไง

“ส่วนที่เหลือไม่ต้องติดแล้ว สูงเกินมันอันตราย” เขาพูด อย่างเป็นห่วง “ถ้าเธอชอบ เดี๋ยวฉันหาคนมาติดให้

“คุณอย่ามาเวอร์ เมื่อก่อนตอนอยู่บ้านฉันก็เป็นคนติดกับ แม่ ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว เรื่องแค่นี้เองสบายมาก” นัชชาคิดว่าเขา ชอบทําเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่

เขาก้มหน้ามุดไปที่ต้นคอเธอ กลิ่นหอมบนตัวเธอเป็น เหมือนยาแก้ของเขา “เมื่อก่อนคือเมื่อก่อน ตอนนี้เธอมีฉันแล้ว ม้จะเหมือนกันได้ยังไง
นัชชารู้สึกอุ่นใจ เธอก้มหน้ามองเขา “คุณเมาหรือ

ปกติเขาไม่ใช่คนที่จะพูดอะไรหวานๆแบบนี้

เขายกยิ้ม ความจริงเขาไม่ได้ดื่มมาก เขาแค่ไปในนาม ฐานะสูงส่งอย่างนี้ คงไม่มีคนกล้าบังคับหรือมอมเหล้าเขา หรอก

แต่พอได้ยินเธอถามแบบนี้เขาก็สำออยขึ้นมา พยักหน้า พูด “อืม เวียนหัวนิดหน่อย

“หะ” นัชชาจับหน้าเขายกขึ้น “เรียกให้น้าในต้มยาแก้เมา ให้กินดีมั้ย”

เธอพูดจบก็ใส่รองเท้าจะไปเรียกน้าใน เห็นเธอลุกออกไป เขาเอื้อมมือไปดึงเธอไว้ “ไม่ต้อง เธอช่วยพยุงฉันขึ้นไปพัก พอแล้ว”

นัชชารู้ว่าเถียงยังไงก็ไม่ชนะเขา เธอจับแขนข้างหนึ่งของ เขาพาดมาไว้ที่ว่า พยุงร่างใหญ่ขึ้น เขาทิ้งตัวไปที่เธอแต่ไม่ได้ ทิ้งทั้งตัว ทำให้เธอรู้สึกหนักแต่ก็ไม่ถึงกับทับจนเธอลุกไปไหน ไม่ได้

นัชชาพาเขาขึ้นบันได มือข้างหนึ่งจับเอวของเขา มืออีก ข้างจับมือเขาไว้ เกือบล้มเพราะอยู่ๆเธอก็หยุดเดินกะทันหัน

ดีที่เขาเร็วจับเธอไว้ มือหนาไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่ได้เจตนา เขาออกแรงจับโดนหน้าอกตรงข้างๆของเธอ…………..

นัชชาหน้าแดง เธอขยับออกไปนิดหน่อย เงยหน้าไปมองแต่เขากลับทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนกับว่าเขา แค่ เผลอโดนแบบไม่ได้ตั้งใจ ถ้าเธอพูดออกมามันเหมือนเธอ คิดลึกไปเอง

คิดไปคิดมา เธอก็ไม่พูดออกไป พยุงเขาเข้าไปที่ห้องนอน กว่าจะแบกเขาถึงที่เตียง เขาก็พูดขึ้นมา “ไปเปิดน้ำให้ หน่อย ฉันจะอาบน้ำ

“จะอาบน้ำเนี่ยนะ” นัชชาส่ายหน้า “ค่อยอาบพรุ่งนี้เช้า ตอนนี้คุณคงจะอาบไม่ไหว

เตชิตวางแผนไว้ตั้งแต่แรก เขาไม่ยอมทำเหมือนถ้าคืนนี้

ไม่ได้อาบน้ำเขาจะไม่เข้านอน

นัชชาหมดหนทาง ได้แต่ทำตามที่เขาสั่ง เธอเข้าไปเปิด

น้ำใส่อ่าง ปรับน้ำให้อุ่น เธอบีบน้ำยาลาเวนเดอร์ที่ช่วยให้ ผ่อนคลาย กับครีมอาบน้ำลงในอ่าง เริ่มมีฟอง เธอกำลังจะก้มไปสัมผัสความอุ่นของน้ำ แต่

เธอได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา

เธอตกใจ หันหลังไปมองแต่เลือดกำเดาแทบจะ ไหล……….ร่างเปลือยเปล่าหน้าทองที่แข็งแรง สัดส่วนที่ สมบูรณ์แบบทุก อย่าง โดยเฉพาะเอวของเขา