ตอน195ขนมปีใหม่

ตอนที่ 195 ขนมปีใหม่

นัชชาเงียบไปสักแป๊บถึงจะพูด “อาจจะเป็นฉันไม่มั่นใจกับ ตัวเองมั้ง”

พูดจบเธอก็รีบพูดต่อว่า “ไม่พูดอาการของที่นาร์ คนใน บ้านนายยังยอมรับฉันเลย ความเห็นของคนภายนอกและยังมี ปัญหามากมายที่กีดขวางพวกเราไว้

ถึงแม้สิ่งกีดขวางพวกนั้นจะมองไม่เห็นแต่คอยกดดัน ช ชาอยู่ตลอดเวลา

เธอไม่มีความมั่นใจในตัวเองหรือแม้กระทั่งเธอเองก็รู้สึก ว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับเตชิต

ผู้ชายคนนี้เพอร์เฟคมากยิ่งอยู่กับเขานานจะยิ่งรู้สึกความ จริงจังในใจของเขา สิ่งนี้คือสิ่งที่จะพบหาน้อยในผู้คนสำเร็จ อื่น

“อย่าคิดไปเอง เตชิตรู้ว่าเธอมีแรงกดดันแต่ไม่คิดว่าเธอ จะกดดันมากขนาดนี้ “ฉันไม่ใช่คนรุ่นสอง ฉันมีสิทธิ์ที่จะตัดสิน ชีวิตตัวเองและมีความสามารถพอที่จะดูแลคนที่จะใช้ชีวิตที่ เหลือกับฉัน ทีนาร์กับคนในบ้านไม่ใช่ปัญหา เธอคือคนที่ สำคัญที่สุดเข้าใจไหม?”
คําพูดแบบนี้เขาเคยพูดกับเธอแล้ว แต่ก็เพราะแบบนี้นัช ชาก็เลยรู้สึกกดดันมากกว่าเดิม เธอไม่อยากเพราะตัวเอง ทำให้เตชิตลำบากใจ ไม่อยากให้เขาทะเลาะกับคนในบ้าน เธอเริ่มคิดว่าสองคนในบ้านของเตชิตรู้ตัวตนของทีนาร์แล้ว ด้วยแถมยัง……

นัชชาสายหัวไม่อยากคิดต่อ

“นัชชา? เห็นเธอใจลอยเตชิตเรียกชื่อเบาๆ

นัชชาได้สติกลับแล้วยิ้มบาน “ไม่เป็นไร อาจจะเป็นเพราะ ว่าฉันรักนายมากขึ้นเรื่อยๆ ก็เลยคิดมากมั้ง นายวางใจได้ฉัน จะเคลียร์อารมณ์ตัวเองให้ได้

เตชิตมองไปทางตาของเธอที่หลบๆ รู้ว่าในใจของเธอก็ ยังคงกังวลอยู่แต่ก็ไม่อยากจะบีบคั้นเธอ ฝ่ามือไปจับที่หน้าข้าง ของเธอ “ไม่มีความสุขก็บอกฉันนะ คือ?”

“อืมฉันรู้แล้ว”

“และเขาย่อตัวลงมาสบตากับเธอ นัยน์ตาเต็มไปด้วย ความมั่นใจแล้วตอบคำถามที่เธอถามเมื่อ “พวกเราไม่มีทาง แยกกัน”

เขาคิดไม่ออกว่านอกจากรักนัชชาเขาจะไปรักใครอีก สำหรับเขาแล้วความรักคือสิ่งที่หวังได้อย่างเดียว ถึงขั้นที่แค่ เธออยากได้เขาก็จะให้ทุกอย่าง ถึงแม้เขาอยากจะเอารักไปให้ คนอื่นก็ไม่มีแล้ว
เขาเอาตัวของตัวเองพนันที่ตัวเธอหมดแล้ว ความรู้สึกที่ ถูกเชื่อมั่นเขาต้องการมากๆ

สายตาของเขาร้อนแรงเกินไป นัชชาไม่อยากจะรู้สึกคงไม่ ได้ ทุกคำพูดของเขามากระทบที่หัวใจทุกครั้ง

ตาของนัชชาเริ่มแดงพิงอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายเป็น แบบนี้ไปเรื่อยๆเถอะ เขาทำเพื่อตัวเองมามากแล้วเธอก็ต้อง เข้มแข็งหน่อย

เวลาผ่านไปวันๆหลังจากที่ทะเลาะกันเพราะเรื่องเสื้อทีนาร์ ก็คุยกับนัชชาดีขึ้นเยอะเลย ไม่ทำเรื่องที่ทำให้รู้สึกรังเกียจอีก บางทีก็ประจบนัชชา ถ้าไม่ใช่เรื่องที่เกินไปนัชชาก็จะทนไว้

แต่ดีที่เวลาผ่านไปได้อาการของเธอก็ไม่ได้แย่ลงและไม่มี อาการที่ทำร้ายตัวเองอีก จอร์จบอกว่าครอบครัวให้ความ อบอุ่นกับเธอ จะใช่หรือไม่ใช่ยังไม่มีคำตอบที่แน่ชัดแค่บอกว่า ได้ผลดี

ใกล้จะถึงปีใหม่แล้ว งานในบริษัทก็เยอะแม้กระทั่งนัชชา ก็ต้องทำโอที เตชิตยิ่งไม่ต้องพูดถึง 24 ชั่วโมงมีอยู่ครึ่งวัน ทำงานอยู่นอนก็ถึง6ชั่วโมง ทำให้ซูบผอมลงไปเยอะเลย

เห็นบ้านคนอื่นเริ่มตกแต่งบ้านกันแล้วนัชชาก็อดที่จะแต่ง ไม่ได้ โชคดีที่ณัชชานม์หยุดงานชวนเธอออกมาซื้อของด้วยกัน เธอก็ไม่อยากจะอยู่กับที่นาร์สองคนในบ้านก็เลยตกลง
ทั้งสองไปซื้อของแถวบ้าน ต้องการอะไรก็มีหมด อีกครึ่ง เดือนจะเป็นปีใหม่แล้วมองไปรอบๆก็เต็มไปด้วยสีแดง

ณัชชานม์กับเมทนี ใช้ชีวิตอยู่ระแวกนี้มานานสนิทกับ แม่ค้าแถวนี้กันหมด จึงเดินเข้าไปในร้านได้ยินแม่ค้าพูดว่า “วาย ไม่เจอตั้งนาน นี่คือลูกสาวของเธอเหรอ?สวยเหมือนเดิม เลยนะ!”

นัชชา โดนชมจนไม่รู้จะทำตัวยังไง แล้วรีบเดินไปเลือก ของที่จะซื้อ

ณัชชานม์กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ นัชชาไปเห็น คำอวยพรที่ ดีๆก็เลยหยิบมา

เทียบกับคำพูดที่ว่าส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ สองคำนี้ดี

กว่าเยอะ เธอหยิบขึ้นมาแล้วคิดสภาพที่เอาไปติดที่ประตูน่าจะ

โอเคอยู่

พอดูแบบนี้เธอก็ไปเลือกตัวหนังสือสีแดงอันอื่นอีก มีทุก รูปแบบที่แตกต่างกัน ถึงเวลาก็ติดที่แตกต่างกัน และโคมไฟ สีแดงก็แขวนไว้ที่ประตูต้องสวยแน่ๆเลย

ไปๆมาเธอก็ซื้อครบแล้ว เธอกำลังนิ้วของไปหาข้าวของ ร้าน “น้า ทั้งหมดนี้เท่าไหร่คะ?”

เจ้าของร้านกำลังคุยกับณัชชานม์อย่างสนุกสนาน เหลียว ไปมองของที่เธอถือแล้วยิ้มบาน “เธอซื้อของไปเยอะขนาดนี้ ทำไม ที่บ้านพอติดเหรอ?”
นัชชาไม่ค่อยกล้าพูด “นอกจากบ้านฉันก็ยังมีของบ้าน เพื่อนอีกซื้อไปให้ทีเดียวเลยค่ะ

เพื่อ ซื้อของแบบนี้ให้เพื่อน

น้าเป็นคนที่เคยผ่านมาฟังแล้วเข้าใจทันทีรอยยิ้มบน ใบหน้ายิ่งบานไปกว่าเดิม “ฉันว่าลูกสาวของเธอสวยมากเลย นะ คนที่จีบเธอคงต่อคิวอีกนาน เด็กผู้ชายบ้านไหนโชคดีได้ เป็นแฟนลูกสาวเธอเนี่ย?

น้าคนนี้พูดเก่งมากแต่ก็ไม่รู้สึกว่ามาประจบ เรื่องที่นัชชา หย่ารู้จักกันทั่วทั้งเมืองมีคนพูดลับหลังมากมายว่าต่อไปจะไม่มี ใครเอาเธออีก ถึงแม้ณัชชานม์ปากจะไม่พูดแต่ในใจจะบ้าตาย อยู่แล้ว

พอได้ยินแบบนี้ปากก็ยังแข็งเหมือนเดิมแต่หน้ายิ้มบานไป ตั้งนานแล้ว “เธออย่ามาล้อฉันเลย!

“ที่ไหนกัน พูดความจริงหนิ……

คุยไปแป๊บนึงถึงจะออกมาได้ ณัชชานมรีบจับมือของเธอ แล้วถาม “เธอซื้อของให้ตาเตชิตนั่นใช่ไหม?

นัชชารู้ว่าเธอคงหนีไม่รอดแน่นอนก็เลยพยักหน้า “อืมๆก็ เผื่อไง”

“เพื่อ?”ณัชชานม์รู้สึกตลกแล้วเหลือกตาขาวใส่เธอ เธอ คิดว่าแม่เธอโง่เหรอ?”

“แม่ไม่โง่หรอก แม่ฉลาดที่สุดในโลกไม่มีใครสู้ได้แล้วดังนั้นคุณณัชชานม์คุณปล่อยฉันได้ยัง?”

“เอ๊ เด็กนี่!”ณัชชานม์ไปตบมือของนัชชาที่ควงแขนเธออยู่ บ้านก่อนเหรอ?”

“ทำไมฉันจะปล่อยเธอไปไม่ได้ เรื่องนี้เธอไม่ควรบอกคนใน

“โอ๊ยแม่“นัชชาก้มตัวลงเอาหัวไปที่ไหล่ของเธอแล้ว

งอแงเหมือนแมวว่า “รอมีโอกาสหนูพามาให้ดูได้ไหม?

“เธอพูดจริง?”

“ฉันจะสร้างเรื่องหรือไง?

“งั้นก็ได้ครั้งนี้ณัชชานมวางใจแล้ว “เธอนี่ ก่อนหน้านี้ทะ เลาะกับดวิษแรงเกินไป ตอนนี้ยุ่งกับเด็กอย่างไม่ชัดเจน ฉัน กับพ่อเธอกลัวเธอเสียเปรียบ แต่เรื่องนี้เธอก็ต้องเป็นคนดูเอง ถ้าเธอโอเคค่อยมาคุยกับแม่ก็ได้

นัชชาฟังแล้วซึ้งมาก ช่วงนี้การเปลี่ยนแปลงของทั้งสองก็ เยอะมาก ก่อนหน้านี้ณัชชานมชอบแทรกเข้ามาในเรื่องความ รักของเธอ แต่ตอนนี้ทั้งสองเคารพการตัดสินใจของเธอมาก

“แม่…เสียงของนัชชาเหมือนจะร้องไห้อยู่แล้ว

ณัชชานม์มองไปทางอื่นแล้วตบมือเธอเบาๆ “พอแล้ว จะปี ใหม่แล้วดีใจหน่อย ไป ไปซื้อของกันต่อ

พอซื้อเสร็จทั้งหมด ตอนที่กลับถึงบ้านก็13นาฬิกาแล้ว เมทนีทำปลารอที่บ้านตั้งนานแล้ว พอเห็นพวกเธอทั้งสองกลับ มาก็รีบไปช่วยยกของแล้วเอาไปเก็บ
นัชชากำลังจะช่วยถือ โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้นพอเอา

ออกมา เตชิตเป็นคนโทรมาเอง

เธอมองไปทางห้องครัวเห็นณัชชนม์กำลังคุยกับเมทนี้อยู่ เลยแอบเข้าไปในห้องแล้วรับสายเบาๆ “ฮัลโหล?”

“เที่ยวเสร็จแล้วเหรอ? เสียงของผู้ชายที่ไพเราะดังขึ้นใน โทรศัพท์เสียงที่ทุ่มๆเป็นเสน่ห์ของเตชิต ทำให้อยากจะเข้า ใกล้กับ โทรศัพท์มากเหลือเกิน