ตอน191เริ่มมีปัญหา

ตอนที่ 191 เริ่มมีปัญหา

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าใส่เข็มขัดนิรภัยคนคงจะพุ่งไปชนใส่ กระจกรถแล้ว ผู้ชายคนนี้ตั้งใจทำแน่ๆเลย

นัชชาเบะปาก แต่ข้างๆมีผู้ชายที่เย่อหยิ่งนั่งอยู่เธอไม่ง้อก็ ไม่ได้ ยกมือไปสายตรงหน้าของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ อ้อนวอน “ครั้งต่อไปก็ระวังหน่อยไม่ได้หรือไง”

“ระวังอะไร เสียงของเขาเย็นชา แต่ในใจของเขาอ่อน สลายไปตั้งแต่ที่เธอยื่นมือมาแล้วตอนนี้แค่ทำเป็นยังไม่รู้เรื่อง อะไร

“ระมัดระวังไม่ให้หญิงอื่นเข้าใกล้นายไง” “นัชชาแกล้ง เขาแต่กลับได้รับสายตาที่เย็นชาแทน เธอเบะปากตัวพูดขนาด นี้ละยังไม่ได้ผลก็เลยเอียงตัวไปทางเขา “ฉันไม่ได้เป็นนายก ออกไปเล่นกับนายแล้วสนุกมากเกินไปไง

อารมณ์ของเตชิตตั้งแต่ตอนที่นัชชาเริ่มง้อเขาแล้ว ตอน นี้เขาแค่อยากให้เธอมาง้อตัวเองนานๆเท่านั้นเอง

ผู้ชายไง ภายนอกกดูนิ่งๆ แต่พออยู่กับคนที่ตัวเองรัก เหมือนเด็กผู้ชายที่เอาแต่ใจเหมือนเด็ก

“ตอนนี้ว่างแล้วเหรอ?”
“ตอนนี้ว่างจะคุยกับนายแล้วไง นัชชาเอาหน้าไปที่แขน ของเขา “หายโกรธแล้วนะ”

เตชิตกำลังจะพูด ไฟจารจรสีแดงที่อยู่ตรงหน้าก็เปลี่ยนไป ทันที มือของเขาไปจับเกียร์กำลังจะเหยียบคันเร่งก็มีอะไรแว๊บ ผ่านตรงหน้าจากนั้นก็มีอะไรมาทับที่ริมฝีปาก

เขาอึ้งไปสักแป๊บถึงจะรู้ว่าตัวเองโดน……..?

ส่วนผู้ก่อเหตุนั้นไปนั่งที่นั่งของตัวเองตั้งนานแล้ว แก้ม แดงไปหมดแล้วพูดอย่างตะกุกตะกักว่า “ไฟเขียวแล้วไปสิ

หลังรถมีเสียงแตรดังขึ้น เตชิตหัวเราะเบาๆ แล้วเป่าลม เบาๆไปเป่าใส่ที่หัวใจของเธอ จูบของนัชชานี้ได้ผลจริงๆ ถึงแม้ระหว่างทางทั้งสองไม่ได้

คุยกันแต่สถานการณ์ในรถก็ยังอ่อนหวานอบอุ่นเหมือนเดิม

อ่อนหวานแล้วทำให้ทั้งสองหัวใจเต้นแรงๆ ตึกๆตักๆอยู่

ในใจทั้งคู่

รถขับเข้าไปในวิลลาแล้วไปจอดอยู่ข้างๆบ้าน พอรถจอด นิ่งนัชชาก็รีบเปิดประตูแล้ววิ่งลงจากรถทันที

ไม่มีหน้าไปเจอคนอีกแล้ว ไม่มีหน้าอีกแล้ว

เตชิตยังไม่ทันเรียกเธอเลย แต่เขาก็เดินไปก้าวใหญ่ๆแล้ว ตามหลังเธอไป เพราะเข้าไปในบ้านแล้วเธอคงจะไม่มีที่หลบ ช่อนอีกต่อไป
แต่ทั้งสองไม่รู้ว่ามีพายุมรสุมครั้งใหญ่กำลังรอทั้งสองอยู่ ที่บ้าน

นัชชาเข้าไปในบ้านถอดรองเท้าออกกลัวว่าเตชิตจะตาม มาก็เลยรีบวิ่งไปทางชั้นสอง

ป้ารินกำลังกวาดพื้นอยู่พอเห็นเธอวิ่งเร็วก็เลยรีบพูดเตือน ว่า “คุณนัชชาช้าๆหน่อยค่ะเดี๋ยวล้ม

นัชชารีบตอบกลับมาว่า “ไม่เป็นไรวางใจได้ค่ะป้าเน

ระหว่างพูดเธอก็วิ่งไปถึงทางโค้งชั้นสองแล้ว ขาที่พึ่งก้าว เข้าไปก็หยุดลงทันทีเจอกับที่น่าที่ออกจากห้องพอดี

เธอใส่ชุดนอนที่เต็มไปด้วยลวดลายสีขาวยาวจรดเท้า แขนที่เล็กเรียวอยู่นอกเสื้อที่หน้าอกก็มีโบว์สีขาวผูกอยู่ พอดู กับการออกแบบห้องแล้วทำให้เธอดูไม่เสียมารยาทและน่ารัก มาก

นี่เป็นแค่ชุดนอนธรรมดาแต่ที่นัชชาอึ้งเพราะชุดนอนตัวนี้ เหมือนจะเป็นของเธอ

นัชชาจำได้ว่านี่คือชุดใหม่ที่เตชิตพึ่งสั่งให้คนส่งมา เธอ ชอบมากแต่อากาศไม่อำนวยเธอก็เลยไม่ได้ใส่แม้กระทั่งป้าย ยังไม่เอาออก

ตอนนี้เสื้อตัวนี้สวมอยู่ในตัวของที่น่าร์สีและขนาดก็เข้ากับ เธอได้พอดี แต่บุคลิกของเธอกับเสื้อตัวนี้ไม่เข้ากันเลย

คิ้วของนัชชาขมวดช้าๆ ทำไมชุดนอนของเธอถึงไปอยู่ที่ตัวของทีน่ารได้?

ทีน่าร์ก็เห็นนัชชาที่ขึ้นมาทักทายกับเธออย่างไม่มีความ เกรงใจเลย “กลับมาแล้วเหรอ?” สายตาธรรมชาติจนเหมือนนัชชาเองเป็นคนใส่เสื้อของ

คนอื่น

นัชชาสามารถทนทุกอย่างได้ เพราะที่นารเป็นผู้ป่วย เธอ คงไม่ไปหาเรื่องกับผู้ป่วยก่อนหน้านี้พูดอะไรไปบ้างก็ช่างมัน แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น ไม่พูดไม่จาแล้วเอาเสื้อของเธอไปใส่ แถมยังเป็นชุดนอนอีก ถึงแม้จะเป็นตัวใหม่แต่นั่นก็ของส่วนตัว ของเธอ ทีน่า มีสิทธิ์อะไรมาแตะต้อง

นัชชารู้ว่าหลังจากที่ที่น่าร์เข้ามาอยู่จะมีปัญหาเพิ่มขึ้น แน่นอนแต่เธอไม่คิดว่ามันจะมาได้เร็วขนาดนี้

นัชชาหายใจเข้าลึกๆ พยายามไม่ให้ตัวเอง โกรธ เดินไป ตรงหน้าที่น่าร์แล้วมองไปรอบๆตัวเธอ สุดท้ายมองไปทางหน้า ของเธอไม่มองไปทางอื่นอีก “คุณที่น่าร์ ถึงแม้ชุดนอนตัวนี้ของ ฉันมันจะสวยมากก็ตาม แต่อย่างน้อยก่อนที่จะใส่คุณควรจะ บอกฉันก่อนไม่ใช่เหรอ?”

เธอพยายามระงับพยายามไม่ให้ตัวเอง โกรธ แต่เธอทนที่ จะพูดอ้อมกับเธอไม่ไหวก็เลยพูดไปตรงๆ

ที่น่าร์ก้มหัวเสื้อตัวเองเงียบไปแป๊บนึงถึงจะเข้าใจคำพูด ของนัชชาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร “ขอโทษนะ เพราะฉันเอาเสื้อผ้ามาน้อยมาก ในตู้ก็ไม่มีที่เหมาะกับฉัน ก็เลยไปหามา ใส่แต่ไม่คิดว่าเธอจะแครมากขนาดนี้…

“ใช่ ฉันแคร์ นัชชาพูดต่อจากเขาและพูดตรงๆไปว่า รบกวนเธอเปลี่ยนเสื้อแล้วคืนให้ฉันตอนนี้

ทีนาร์คิดไม่ถึงว่าพวกเธอทั้งสองจะทะเลาะกันเพราะเสื้อ ตัวเดียว ในตาของทีนาร์มีความไม่พอใจแบผ่าน แต่พอเธอ เห็นผู้ชายที่เดินมาจากด้านหลังก็รีบอ่อนโยนทันที “เธอ เธอจะ ให้ฉันถอดที่นี่เธอพูดแบบนี้

นัชชางงไปหมดเลย เธอให้ถอดที่นี่ตอนไหนก็แค่บอกให้ เปลี่ยนคืนเท่านั้นเอง

แต่วินาทีต่อไปเห็นเตชิตยืนอยู่ข้างๆเธอก็เข้าใจทันที ที นาร์ตั้งใจพูดให้เตชิตฟัง

เจ้าแผนการร้าย…จริงๆ

“เกิดไรขึ้น? เตชิตมองไปทางสองคนที่กำลังยืนตรงข้าม กันอยู่แล้วหันหน้าไปถามนัชชา

ทีนาร์เห็นเขาไม่เป็นห่วงตัวเองก่อนแต่กลับเป็นห่วงคนอื่น ก่อนตัวเธอก็แข็งทื่อไปหมดอยากจะไปตบตีหน้าของนัชชา

นัชชาถอนหายใจยาวๆแล้วชี้ไปทางเสื้อที่ทีนาร์ใส่อยู่

“เธอใส่ชุดนอนของฉัน

เตชิตถึงจะยิ้มหันไปเหลียวมองแต่ไม่เคยเห็นนัชชาเขาเอง ก็จำไม่ได้
ทีนาร์ยังไม่รู้เขาถามก็รีบแก้ตัว “เตชิต ฉันไม่มีความ หมายอย่างอื่น ฉันแค่รู้สึกว่าเสื้อที่อยู่ในตู้ใส่แล้วไม่สบายพอก เลยมาหาชุดใหม่ใส่ ฉันไม่รู้ว่าคุณนัชชาจะแคร์ขนาดนี้ ชุดนี้ คือชุดใหม่……….

“ตัวใหม่ก็ยังเป็นเสื้อในตู้ของฉัน เธอเอามาใส่ตามใจได้ เหรอ? นัชชาไม่ยอมเพราะนี่คือขีดจำกัดของเธอแล้วไม่มีทางที่ คำสองคำแล้วจะจบ

หูของทีนาร์แดงไปหมดหน้าตาเหมือนโดนรังแกมา “งั้น เธอไม่จำเป็นที่จะให้ฉันถอดที่นี่หน

“ฉันไม่ได้ให้เธอถอดที่นี่ ฉันให้เธอไปเปลี่ยนที่ห้อง……

“พอแล้ว”เตชิตพูดแทรก มองไปทางชุดนอนที่นาร์ใส่อยู่ “ทีนาร์ ถ้าอยากได้เธอก็บอกฉัน อย่าใช้ของคนอื่นโดยไม่ได้ รับอนุญาต แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวห้ามมีอีกรอบสอง

พอนัชชาได้ยินคำที่อยู่ด้านหลังก็มองไปทางเขาทันที “แค่ ครั้งนี้ครั้งเดียว?”

เธอหัวเราะเฮอะ “นายบอกให้เธอเอากระโปรงคืนให้ฉัน “นัชชา เตชิตขมวดคิ้วแล้วดึงเธอมาข้างๆ เธอชอบฉันจะ

ให้คนอื่นส่งมาให้เธอ…..

“นั่นไม่เหมือนกัน! “นัชชาเพิ่มเสียง “ของของฉันก็คือของๆ

ฉัน มีอีกสิบตัวก็ไม่ใช่ตัวนี้