ตอน179ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน

ตอนที่ 179 ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน

“งั้นเธอคิดว่าตัวเองทำถูกมั้ย” ปรัณมอหน้าเธอ “เธอเป็น หมอไม่ได้เป็นจิตแพทย์ ไม่ต้องไม่จำเป็นต้องพูดคุยหรือให้คำ แนะนำ เรื่องอื่นนอกจากการรักษากับคนไข้ ถ้าเกิดจินต์เสียสติ ขึ้นมา เธอจะจัดการยังไง

“เธอคงไม่เป็นอะไรหรอก

“เรื่องอะไรก็เกิดขึ้นได้” ปรัณมองหน้าที่ไม่รู้สึกผิดของเธอ เขาผิดหวัง เธอกลับไปก่อน

สุวีราเอื้อมมือไปดึงแขนเขา เธอกล้าทำแบบนี้ครั้งแรก ตั้งแต่ทำงานกับเขามา “ทำไมฉันต้องไป

ปรัณชะงักฝีเท้า เห็นหน้าตาดื้อดึงของเธอ ตอบกลับด้วย น้ำเสียงเย็นชา “เธอเป็นหมอที่ยังไม่มืออาชีพพอ

ไม่มีออาชีพ

ตลอดครึ่งปีที่ทำงานกับเขามา

ใช่มั้ย

นี่เป็นสิ่งที่เขารู้สึกกับเธอ

สุวีราตั้งใจทำงานมาโดยตลอด ไม่ได้เพียงเพราะเธอเป็น รุ่นน้องของปรัณ แต่เธอทำเพื่อให้เขายอมรับในตัวเธอ แค่คำพูดไม่กี่ คำของเธอเมื่อกี้ เขาก็ตัดสินใจเธอไปแบบนั้น

ผิดหวัง หมดหวัง เสียใจ หมดแรง และยังรู้สึกไม่เข้าใจ

สุวราหมดความอดทน ความจริงมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ อะไร แต่เธอรู้สึกว่าไม่ยุติธรรม เธอโมโหมาก

เธอผิดตรงไหน เขาถึงกับว่าว่าเธอเป็นหมอที่ไม่มืออาชีพ

ตอนแรกปรัณยังนิ่งเย็นชาอยู่เลย แต่พอเห็นเธอตาเริ่ม แดง น้ำตาเริ่มคลอ ปรับขมวดคิ้ว เธอ… ร้องไห้หรอ

เขากำลังจะอ้าปากพูด แต่สุราไม่เปิดโอกาสให้เขา เธอ หันหลังแล้ววิ่งออกไป

มองดูเธอหายวิ่งหายไป ปรับกำมือแน่น กำลังจะวิ่งตาม

ออกไปแต่ก็หยุดชะงักเท้า

เดี๋ยวมีเรื่องมากมายต้องจัดการต่อ ไม่มีเวลาสนใจเธอ

ในห้องพัก จินต์มองดูผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ถูกสุวีราต่อว่า ไป เธอไม่กล้าเอ่ยปากพูดอะไรต่อ กลัวว่าจะพูดอะไรผิดไป เตชิตก็ไม่ได้ต่อว่าเธอต่อ แต่จินต์รู้ตัวว่าสายตาที่เขามอง เธอมันเปลี่ยนไป เขาเป็นห่วง แต่เหมือนจะขาดความรู้สึกบาง อย่างไป

“วันหลังอย่าทำแบบนี้อีก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบ ให้เธอรู้สึกว่าเขากำลังจริงจังอยู่
จินต์โล่งใจ “ฉันรู้ ขอโทษนะเต ฉันเพียงแค่อยากเครียด ไม่รู้จะทำยังไง ทุกวันนี้อยู่บ้านคนเดียว เมื่อก่อนยังมีปวีนกับ หมอคนอื่นๆ อยู่เป็นเพื่อน แต่ตอนนี้อยู่ตัวคนเดียว ฉันคิดมาก มกมุ่นง่าย

“จินต์ ไม่ว่ายังไงก็อย่าเอาเรื่องสุขภาพมาล้อเล่น พ่อแม่ เธอคงไม่อยากเห็นแบบเธอเป็นแบบนี้” ส่วนน้อยที่เตชิตจะเอ่ย ถึงพ่อแม่ของเธอ เขาคงจะกลัวจริงๆ

“ฉันรู้ แต่ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ จินต์มองหน้า เขา “เต ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป คิดมากเพราะไม่มีใคร อยู่เป็นเพื่อน”

เตชิตไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เขาพูดหน้านิ่ง “ไว้ฉันจะหา จิตแพทย์มาอยู่เป็นเพื่อนจะได้พูดคุยและดูแลเธอ ”

“ฉันไม่เอา” จินต์ปฏิเสธอย่างเร็ว “ฉันไม่อยากให้ใครเห็น ฉัน ในสภาพนี้”

หลังจากที่เธอไม่สบาย เธอก็ไม่ใช่จินต์ที่ดูสง่าเหมือนเดิม เป็นเพียงผู้ป่วยที่เหมือนคนก็ไม่ใช่จะผีก็ไม่เชิง

จิน…….…………ปลอบเขา

จินต์พูดแทรกขึ้น “เต ฉันอยากขอร้องคุณเรื่องหนึ่งไม่รู้ว่า จะพูดดีมั้ย แต่สภาพฉันตอนนี้ ฉันกลัวจะทำร้ายตัวเองอีก ก็ เลย……….…… เตชิตไม่แปลกใจที่เธอจะร้องขอ หลายปีที่ผ่านมา เขาคอยทําตามที่เธอต้องการจนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ว่า มา”

“เพราะถึงยังไงวิลล่าหลังนี้ก็มีหลายห้องอยู่แล้ว ฉันอยาก ให้คุณกับคุณนัชย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ด้วยกัน อยู่ใกล้ๆกัน อยู่ ด้วยกันทุกวัน เดี๋ยวฉันคงจะคุ้น…………….

“ไม่ได้” ไม่รอให้เธอพูดจบ เตชิตปฏิเสธ เขาขมวดคิ้ว

“ฉันจะไม่รบกวนพวกคุณ ฉันแค่อยากมีพื่อน” จินต์พูด ด้วยน้ำเสียงเหมือนเป็นนัยต์ เรื่องแค่นี้รับปากเธอไม่ได้หรอ

นัชชาที่อยู่หน้ากล้อง ได้ยินดังนี้เธอก็ขมวดคิ้ว จินต์นี่ เรื่องเยอะ เรื่องเก่ายังไม่ทันจบก็สร้างเรื่องใหม่ ย้ายเข้ามาอยู่ ด้วยกันหรอ เธอคิดอะไรอยู่ คนอายุสามสิบมันสมหรือไม่ สมควรเธอไม่รู้หรอ

นัชชาตื่นเต้นมองดูเตชิต กลัวว่าเขาจะรับปากเธอไป แต่ ดีที่เขาไม่ทําแบบนั้น

“นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก พวกเราย้ายมาก็คงช่วยอะไรไม่ได้

จินต์ถูกเขาปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ เธอ ต้องคว้าไว้ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสแบบนี้อีกเมื่อไหร่

“แต่ตอนนี้ใจฉันไม่อยากเข้ารักษา……… เธอพูดให้ตัวเอง น่าสงสาร เหมือนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวบนโลก “ถึงจะหายแล้ว ไม่มี ครอบครัวแล้วมันยังมีประโยชน์อะไร

“จินต์” เตชิตเรียกเธอเสียงดัง เขาไม่พอใจที่เธอเป็นแบบนี้ เขาหมดความอดทน “เธอเปลี่ยนไปมาก

จินต์ใจหาย กลัวว่าเขาจะรู้ทันเธอ เธอรีบพูดขึ้น คุณก็ เหมือนกัน”

ทั้งสองเงียบ บรรยากาศในห้องตึงเครียด ไม่ใช่ไม่มีเรื่อง จะพูด แต่เป็นเพราะพูดอะไรไม่ได้

“เรื่อนี้ต้องใช้เวลานาน สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้คือให้ความ ร่วมมือหมอ อย่าทำแบบนี้อีก นัชชาไม่ได้เข้าใจเธอผิด และจะ ไม่เกิด เรื่องแบบนี้ขึ้นอีก” เขาพูดชัดเจน บอกให้เธอรู้ว่าเธอ ไม่ได้มีความหมายอะไรระหว่างเขากับนัชชา

จินต์รู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง เธอยังมีเรื่องมากมาย อยากพูด แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดต่อ กลัวว่าเตชิตจะหมดความ อดทน พูดต่อ ไปก็คงไม่เกิดประโยชน์

“โอเค คุณลองกลับไปถามคุณนัช แต่ถ้าคุณไว้ใจที่จะให้ ฉันอยู่คนเดียว งั้นให้ถือว่าฉันไม่เคยพูดอะไร

เตชิตลุกขึ้นยืน พักผ่อนเถอะ

ได้ยินเสียงประตูถูกปิดลง จินต์ก็หลับตาลง เธอรู้ว่าใน ห้องนี้มีกล้องเพราะฉะนั้นเธอจะไม่ยอมให้เกิดความผิดพลาด เธอไม่ได้ ต้องการให้เตชิตยอมเธอเร็วๆแต่เธอต้องการให้เขา ตายใจไม่ทิ้งเธอไปไหน