ตอน147 ความวุ่นวายในผับ

ตอนที่ 147 ความวุ่นวายในผับ

หลังจากที่ปณิตากลับถึงเมืองไม่กี่วันทยาวกับจรรยา

มาหาเธอถึงบ้าน ไปล่อเตชิตไม่สำเร็จก็เลยกะว่าจะมาอยู่ที่ด วิษก่อน ถึงแม้ตอนนี้ดวิษจะไม่รวยแต่อย่างน้อยก็ดีกว่าคนไม่มี เงินเลย

แต่เธอคิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองจะ เข้าหูของทยาวีร์

ตอนทีทยาวีร์ซักถามเธอไม่ได้ยอมรับ แต่กลับได้ยินว่านช

ชาเป็นคนพูดออกไป ทีนี้เธอไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะแก้ตัว

ดวิษยึดของทุกอย่างที่ให้ตัวเองมาไปทั้งหมด และบอกว่า จะไม่อยู่กับเธออีก ตระกูลฤทธิเดชก็ไม่ให้เธอเข้าบ้านเลย

ปณิตาแค้น แค้นที่ไม่สามารถฆ่านัชชาได้และในตอนนี้ ก็ได้รับสายจากผู้หญิงคนนึง

“เธอคือใคร

ทีนาร์ไปจับไข่มุกที่ใส่ไว้ในมือ “เธอไม่ต้องสนใจว่าฉัน เป็นใคร แค่รู้ว่าฉันช่วยเธอได้ก็พอแล้ว”

“เฮอะ ปากดีนัก ปณิตาไม่เชื่อเลย “ชื่อยังไม่กล้าบอกมาทําไมฉันต้องเชื่อเธอด้วย?”

ทนาร์ยิ้มที่มุมปาก “เพราะฉันรู้ว่าตอนนี้เธอไม่มีทางเดิน แล้ว เพราะฉันรู้เรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับเดซิตและนัช ชา….ตอนนี้เธอคงจะซวยมากๆที่เสียดวิษไป

ปณิตากะว่าจะวางสายแล้วแต่พอได้ยินคำนี้ก็อึ้งไปเลย

“เธอเป็นใครกันแน่?

“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ แค่เธอทำตามที่ฉันบอกไม่ผิดหวัง แน่นอน”

“เธออยากจะทําอะไร?

“ถึงเวลาจะบอกเธอเอง ช่วงนี้เธอก็อยู่นิ่งๆไปก่อนไม่ต้อง จะเรื่องอะไรอีก ไม่งั้นไม่มีใครช่วยเธอได้อีกแล้ว ไป

ปณิต าแอบอายนิดๆ “ทำไมเธอต้องช่วยฉันด้วย?

ทีนาร์เหมือนได้ยินเรื่องตลก “ฉันช่วยให้เธอได้ในสิ่งที่เธอ อยากได้เธอก็ให้ในสิ่งที่ฉันอยากได้ เท่าเทียมกันมากไม่ใช่เห รอ?”

ปณิตาอยากจะพูดอะไรต่อแต่ทีนาร์ไม่มีอารมณ์ที่จะฟังต่อ แล้ว จีนที่หูดีได้ยินเสียงเท้าเดินมาก็เลยรีบพูดแทรกเธอ “ต่อ ไปจะติดต่อเธอเอง วางสายแล้ว

พอวางสายเสร็จนิพฑก็เดินมาถึงตรงหน้าเธอแล้วเหลียว ไปมองที่โทรศัพท์ของเธอ รู้สึกสงสัยแต่ตัวเองเป็นแค่คนงานก็ เลยไม่ได้ถามเยอะ “คุณทีนาร์ ซึ่งทำการตรวจเสร็จไปพักผ่อนก่อนนะครับ

นาร์ บท่าให้อารมณ์กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วยิ้ม อ่อนๆ “นั่งคุยกับเตชิตเสร็จ กระเป๋าเงินของเขาลืมอยู่ตรงนี้ แล้ว ฉันก็ควรจะไปพักผ่อนแล้ว

พอได้ยินคำนี้แล้วมองไปทางผู้หญิงที่บนใบหน้าเต็มไป ด้วยความสุข นิทรู้สึกขมขื่นใจจริงๆ ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เธอ กลับมาในประเทศเขาก็เริ่มสนใจผู้หญิงคนนี้แล้วตอนนี้ความ รู้สึกนั้นยิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้นบางทีก็รู้สึกแปลกใจแต่ความรู้สึกนั้นมี อยู่จริง

เขามองข้ามไปไม่ได้

ทีนาร์หันหลังเดินไปทางห้องนอน ซึ่งเป็นไปไม่กี่ก้าวก็เดิน กลับมา มองไปทางหน้าที่ดูขรุขระพยายามกลืนน้ำลายที่ รังเกียจแกล้งทำเป็นพูดอย่างดีใจว่า “ใช่แล้ว ขอบคุณนะที่ นายเอาเบอร์ของปณิตาให้ฉันได้ ไม่มีความหมายอย่างอื่นฉัน แค่ไม่อยากจะให้ปณิตามาต่อเตชิตต่อ นายอย่าบอกคนอื่นได้ ไหม?”

สำหรับเรื่องที่ทำนา ทำกับเตชิตเขาเองก็เคยได้ยินและที นาร์ก็รักเตชิตมาตลอด เธอก็แค่มาเตือนเองก็สามารถเข้าใจ

ได้

“เธอวางใจได้ฉันไม่พูดแน่นอน

ทีนาร์ก็โล่งอกไป “ขอบคุณนายมากๆเลยนะ ต่อไปนายไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณ นารเรียกฉันว่าที่นาร์ก็พอแล้ว”

ถึงแม้ในใจของเธอจะดูถูกพิพิฑ หน้าตาก็ไม่อ่อนโยนนิ่ม นวล แต่เห็นว่ามีค่าเลยยอมทนคุยด้วย

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้นิพฑรู้สึกว่าที่ทำมาเมื่อกี้คุ้มมาก ความดีใจในตาจะล้นออกมาอยู่แล้ว ทีนาร์

“อิ่ม!”ทนาร์ถึงจะเข้าไปในห้องอย่างเต็มใจ

ความสัมพันธ์ของเตชิตกับนัชชาเป็นแบบนี้มานาน สัปดาห์ ในทุกวันนี้พวกเขาเข้างานตรงเวลากินข้าวก็อยู่ด้วย กัน บางทีเตชิตก็ทำงานโอทีแต่ก็ไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนที่ไม่กลับ แต่นัชชาก็รู้สึกได้ว่าอะไรมันเปลี่ยนไปแล้ว

เช่น ตอนที่เขาทำงานในห้องสมุดก็ไม่เคยให้เธอเข้าไป อีก เช่นทุกครั้งที่กลับดึกก็ไม่เคยพูดสาเหตุ

เตชิตที่เป็นแบบนี้ทำให้นัชชารู้สึกไม่สบายใจ เธอไม่รู้เลย

ว่าเขานั้นกำลังคิดยังไงอยู่

เครียด กดดัน ความรู้สึกทุกๆอย่างมารวมกัน นัชชาก็รับ ไม่ได้และโชคดีที่เตชิตมีงานตอนกลางคืน เธอก็เลยชวนจินต์ ออกมาดื่มเบียร์

เพื่อนเก่าเจอกันไม่ต้องพูดอะไรมาก ดื่มไปไม่กี่แก้วก็ไม่มี ความลับต่อกัน นัชชาเล่าเรื่องที่ผ่านมาหมดๆจินต์ก็ด่าเตชิตไป ด้วย ทั้งสองคนก็กอดขวดเบียร์แล้วหัวเราะบ้าๆบอๆ
“ผู้ขายไม่มีใครทั้งนั้น!

“ทําไมพวกเขาคิดอยากจะทำอะไรก็ทํา แต่ถือรองเท้าให้ พวกเรายังไม่มีสิทธิ์เลย!

เบียร์บนโต๊ะดื่มหมดแล้วทั้งสองก็ยังไม่พอใจ ข้างๆ มีผัก บาร์เล็กๆ จินต์ทำบัตรสมาชิกแล้วทั้งสองก็เข้าสนามรบต่อ

อารมณ์จินต์ก็มา ขอไวน์มาแล้วทับซ้อนกันทำให้ชายที่อยู่ งโต๊ะตาค้างไปเลย ผู้จัดการผัดก็พูดออกเสียงไมค์ว่าขอบ ข้างโ คุณ

ไวน์ก็ไม่ต้องดื่มแล้ว หลังจากที่ดื่มไปไม่นานนัชชาก็เสีย สติไปเลย เธอหยิบโทรศัพท์แล้วจะไปล้างหน้าที่ห้องน้ำแต่กลับ โดนผู้ชายวัยรุ่นขวางทางไว้

“สาวมาคนเดียวเหรอ?”ผู้ชายใส่เสื้อลายดอกไม้ ผมใช้ เจลไม่ขยับเลยอยู่เป็นระเบียบน้ำหอมในตัวก็ฉุนจนจะเป็นลม

นัชชาก็ขึ้นอยู่แล้วพอได้กลิ่นก็จะอ้วกผลักเขาแล้วจะเดิน ไปทางห้องน้ำแต่ไม่คิดว่าเดินไปก้าวนึงก็โดนจับมือไว้ “อย่าไป สี ดื่มกันสักแก้วไหม?”

นัชชาลืมตา น้ำเสียงก็ไม่ค่อยดี

“ไม่ว่าง

“โธ่ๆๆๆอารมณ์ร้ายไม่เบาเลยนะ ฉันชอบ ระหว่างที่ผู้ชายพูดมือไปกอดที่ไหล่ของเธอแล้วทําท่าจะกอดเธอ

นัชชารู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน กำลังจะพูดแต่โทรศัพท์กลับดัง ขึ้นก่อน เธอไม่ทันดูว่าใครโทรมา “อัลโหล ใครอ่ะ?

ทางโทรศัพท์ ทีแรกเตชิตกำลังขับรถกลับบ้านแต่พอได้ ยินเสียงของผู้หญิงที่พูดไม่รู้เรื่อง จืดๆเสียงเบรกดังขึ้นแล้วจอด

รถไว้ข้างถนน

ผู้ชายหรี่ตา นัยน์ตาเยือกเย็นไปหมดพอได้ยินเสียงที่ วุ่นวายก็เย็นชาไปกว่าเดิม “เธออยู่ไหน?

“ฉัน? นัชชามองไปรอบๆ ยังไม่ทันพูดอะไรผู้ชายที่อยู่ด้าน หลังรอไม่ไหวมากอดเธอไว้ก่อน “เฮ้ยสาวสวย ยังโทรไม่เสร็จ เหรอ?เข้าไปโทรในห้องที่ฉันจองไหมทางนั้นเงียบ

“ฉันไม่ไป อย่าดึงฉัน……

ถ้าเมื่อกี้บอกว่าเตชิตเป็นห่วงตอนนี้คงจะเก็บความโกรธ ในตัวได้แล้ว พอนึกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นความเยือกเย็นนัยน์ตา จะเท่ากับพวงมาลัยอยู่แล้ว “นัชชาฉันถามเธออีกรอบว่าตอนนี้ เธออยู่ไหน?”