ตอน140ฉันกลับมาแล้วจะไม่จากไปไหนอีก
ทางอเมริกาตั้งแต่ที่จินต์รู้ว่าอาการของตัวเองดีขึ้นเธอก็ ให้ความร่วมมืออย่างที่เธอต้องตรวจเช็คทั้งร่างอีกครั้งนี้เป็นสิ่ง ที่เธอกลัวและรู้สึกทรมานที่สุดแต่รอบนี้เธอกลับรู้สึกเจ็บและตื่น เต้นดีใจ
ผลตรวจที่ออกมาไม่ได้ทำให้ตัวเธอผิดหวังร่างกายเธอ ปกติไม่ต้องคอยรักษาอยู่แต่ในห้องเล็กๆ เธอสามารถออกไป ข้างนอกได้เพียงแค่ต้องกินยาให้ตรงเวลา
จอร์จส่งผลตรวจให้เธอมองดูผู้หญิงที่ดีใจจนน้ำตาไหล เขาพูดปลอบเธอ ดีใจด้วยนะจินต์
นี่เป็นที่ไม่ค่อยมีคนเรียกเธอถึงจะพูดไม่ค่อยชัดแต่ฟังแล้ว รู้สึกอบอุ่น
ตลอดหลายปีที่ผ่านมานอกจากเตชิตก็ไม่ค่อยมีคนเรียก ชื่อจีนของเธอ
“ขอบคุณนะจอร์จฉันรอวันนี้มานานแล้ว…….
ในที่สุดเธอก็ได้กลับไปอยู่เคียงข้างเตชิตได้กลับไปเอาทุกอย่างที่มันควรจะเป็นของเธอตั้งแต่แรกคืนมา
จินต์ไม่รอเวลาที่เหมาะสมหลังจากที่ผลตรวจออกมาเธอก็ จองตั๋วที่เร็วที่สุดกลับประเทศ
พอถึงมันก็ประมาณเที่ยงคืนแล้วเธอใส่เสื้อยาวสีดำกับ เสื้อสีแดงข้างในเหมือนฉลองที่ได้กลับมาเหยียบแผ่นดินบ้าน เกิด
เธอสวมหมวกสีดำปิดครึ่งหน้าเห็นเพียงปากและคาง สวยๆของเธอ
กลับมาครั้งนี้จินต์เอามาเพียงกระเป๋าใบเดียวข้างในไม่ ได้ใส่ชุดหรือเครื่องประดับใส่เพียงของขวัญวันเกิดที่เตชิต ให้ และของที่พ่อแม่ให้ไว้ก่อนตาย
สําหรับเธอตลอดเวลาห้าปีที่อยู่นิวซีแลนด์เธอไม่ชอบของ ทุกชิ้นที่เกี่ยวข้องกับที่นั่นเธอไม่เอาอะไรกลับมาเลยทิ้งทุก อย่างไว้ที่นั่นเพราะเธอกลับมารอบนี้ก็ไม่คิดที่จะกลับไปที่นั่นอีก
ออกมาจากสนามบินผู้ช่วยพูดเตือนให้เธอเดินมาทาง นี้ คุณจินต์เชิญทางนี้ครับ
จินต์หายใจเข้ายืนอยู่หน้าประตูรถปวีนลงมาเปิดประตูให้ เธอในรถสะอาดเรียบร้อยในเวลาเดียวกันก็ไม่เห็นเหงาของคน ที่เธออยากเจอ
เธอยืนอยู่กับที่ผิดหวัง
เขาไม่มาจริงๆด้วย
ปวีนใส่เสื้อสูทตัวเดียวรู้สึกได้ว่าอากาศข้างนอก หนาว”คุณจินต์ขึ้นรถก่อนครับข้างนอกอากาศหนาว
เตชิตสั่งไว้ว่าเธอยังไม่หายดีห้ามให้เธอเป็นหวัดหรือโดน อะไรที่มันมีผลต่อร่างกาย
จินต์ก้าวขึ้นไปนั่งอยู่หลังคนขับประตูถูกปิดลงมองดูผู้คน และแสงไฟจากในกระจก
ห้าปีที่เธอไม่ได้กลับมาเหยียบที่นี่เลย
จินต์หลับตาลง
ห้าปีนานขนาดไหน
นานพอที่เตชิตกลายเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมและทำให้ เธอที่จบแพทกลายเป็นคนไข้ที่ไม่สบาย
ห้าปี2628000นาทีทั้งยาวนานและสั้นเศษหนึ่งส่วนสิบหก ในชีวิตตอนไปเธออายุ25แต่ตอนกลับมาอีกทีเธอก็30แล้วเป็น ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ
จินต์ไม่โทษใครใครใช้ให้เธอเป็นโรคนี้เธอโทษฟ้าโทษ สวรรค์นับครั้งไม่ถ้วนแต่ก็มีประโยชน์
เธอเป็นผู้ที่ถูกเลือกทำได้แค่ก้มหน้ายอมรับ
แต่เตชิตเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอไม่ยอมแพ้เป็นทุกอย่างที่ เหลืออยู่ของเธอตอนนี้
รถถูกขับมาทางเขตเหนือในรถเงียบสนิทเขาไม่ได้เปิดแผ่นกลั้นกลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นคอยหันหลังสังเกตดู อาการของผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหลัง
มองไปมองมา ก็เห็นความผิดหวังในแววตาเธอ
ปวีนพูดปลอบเธอ คุณเตรอคุณอยู่ที่บ้านมีเรื่องมากมายที่ ต้องจัดการเขาไม่วางใจให้คนอื่นทำเลยทำให้ไม่ได้มารับคุณ ด้วยตัวเขาเอง
เขาคิดว่าที่เธอยิ้มเพราะเตชิตไม่ได้มารับเธอแต่ที่เธอเศร้า ไม่ได้มีเพียงแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว
แต่หลังจากที่ได้ยินแบบนี้เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมาเธอยก ยิ้มเล็กน้อย ฉันกลับมากะทันหันเขาคงจะยุ่งกับเรื่องนี้มาก
ปวีนเห็นเธอยิ้มเขาใจสั่นรีบละสายตาจากเธอ คุณเตแคร์
คุณมาก
จินต์พยักหน้ารับใช่เพราะเราเป็นคู่กิ่งทองใบหยก
ใช้เวลาไปชั่วโมงครึ่งกว่าจะถึงบ้านที่เขตเหนือหลังจากรถ จอดเธอไม่รอให้ปวนลงมาเปิดประตูให้เธอเธอรีบเปิดประตูลง ไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อวานเขตเหนือมีหิมะตกบนพื้นน้ำแข็งเกาะแต่จินต์ เหมือนไม่รับรู้ถึงความหนาวเย็นนี้มองดูผู้ชายยืนอยู่หน้าประตู
เขายืนคุยกับผู้ช่วยมือล้วงไปในกระเป๋าเสื้อกันหนาวผมที่ ถูกลมผัดทำให้ยุ่งแต่สายตาคู่นั้นคมกว่าลมที่พัดอยู่
เขาหันมามองเจอเธอเขาชะงักค้างไปเล็กน้อยแต่ไม่นานก็
เดินเข้ามาทางเธอ
เขาขายาวเดินพียงไม่กี่ก้าวก็มายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว
เตชิตมองดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอมีผมสั้นตรงสวม หมวกไว้หน้าของเธอตอกผอมเล็กปากซีด สีลิปแดงๆผสมอยู่ แต่สีหน้าของเธอขึ้นกว่าเก่ามาก
เตชิตมองดูเธอไม่สามารถปรับตัวได้ทันไม่เจอกันห้าปีเขา มีความรู้สึกเหมือนห่างเหิน
“เตฉันกลับมาแล้วจินต์พูดยิ้มๆตาเธอเริ่มแดงมันเป็นคำ พูดที่เธอพูดในความฝันไม่รู้กี่ร้อยรอบในที่สุดวันนี้เธอก็ได้พูด คำนี้ต่อหน้าเขาไม่มีใครรู้ว่าเธอรอวันนี้มานานแค่ไหน
เตชิตยกมือไปปัดผมให้เธอสัมผัสโดนผิวที่เยือกเย็นของ
เธอเขารู้สึกปวดใจ กลับมาก็ดีแล้ว
พูดจบเขากำลังจะดึงมือกลับเธอก็ยกมือจับมือเขาไว้ สบตาเข้ากับเธอ ฉันกลับมาอยู่กับคุณแล้วจะไม่ไปไหนอีกเรา กลับมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวันเหมือนเดิมนะ
มือที่ถูกจับกุมเขาชะงักขยับตัวไม่ได้สายตาคู่นั้นของเขา เริ่มเปลี่ยนไป
จินต์รู้ดีที่เขานิ่งเงียบไปมันหมายความว่ายังไงหัวใจดวง นั้นของเธอเริ่มหนาวเย็นรอยยิ้มค่อยๆจางหายไป เต
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ