ตอน132จินต์กำลังจะกลับมา

ตอนที่ 132 จินต์กำลังจะกลับมา

สามวันต่อมาเตชิตออกจากโรงพยาบาล

ตอนแรกหมอแนะนำให้นอนหนึ่งอาทิตย์เพื่อดูอาการแต่ เขาไม่ยอมอยากรีบไปทำงานต่อให้เสร็จพอปรัณทราบเรื่อง รีบนำทีมแพทย์เข้ามาตรวจทุกอย่างในร่างกายไม่พบอาการ ร้ายแรงอะไรเลยอนุญาตให้กลับบ้านได้

วันออก โรงพยาบาลวันนั้นหัวหน้าออกมาส่งเข้าประเด็น คือเตชิตเป็นแขกคนสำคัญและอีกประเด็นคือปรัณหมอที่เก่ง ที่สุด ใครไม่อยากสนิทบ้าง

พวกเขาบินเที่ยวบินกลางคืนเวลาไม่ได้กระชันชิดมากทั้ง สามกลับไปพักที่โรงแรมไม่ใช่โรงแรมที่จองกับจินต์แต่เป็น โรงแรมอีกแห่งหนึ่งเตชิตตั้งใจเตือนบอกอย่าลืมจองห้องเพื่อ จินต์

ตอนเย็นปรมาหาเตชิตเหมือนมีเรื่องจะคุยด้วยนัชชา

เห็นว่าพวกเขาน่าจะคุยกันยาวเธอเป็นห่วงจินต์เพราะพวกเธอ มาด้วยกันจะทิ้งให้เธออยู่คนเดียวก็คงทำไม่ถูก

นัชชาเคาะประตูเมื่อได้รับอนุญาตแล้วเธอก็เดินเข้ามาเต ชิตนั่งอยู่บนโซฟาที่มีปรัณนั่งอยู่ตรงหน้าสีหน้าตึงเครียดกันทั้งสองคน

นัชชาเดินเข้ามากำลังจะเปิดปากพูดสายตาก็เหลือบไป เห็นบุหรี่ที่อยู่บนโต๊ะ คุณสูบบุหรี่อีกแล้วหรอ ตอนเธอเคาะประตูเขาตกใจมากไม่ทันได้เข้าไปทิ้งใน

ห้องน้ำ

ปรัณมองดูด้วยสายตาสนุกเห็นเขาถูกคนคอย

นัชชาไม่ได้ต่อว่าเขาต่อหน้าเพื่อนเดินเข้าไปใกล้เขาแล้ว ต่อว่าเบาๆ หมอบอกว่าห้ามสูบปอดบวมคุณยังไม่หายสนิท

เตชิตจับมือน้อยๆของเธอไว้ดึงมาจูบลงหลังมือของ เธอเข้ามามีเรื่องอะไร

นัชชาดึงมือกลับเบาๆ อย่ามาเปลี่ยนเรื่องคุณห้ามสูบอีก

นะ”

เขายกยิ้มเห็นสายตาของปรัณ ในใจรู้สึกแปลกแต่ก็ไม่ได้ โกรธที่ถูกเธอจู้จี้กลับรู้สึกดีใจมากกว่า”ฉันรู้แล้วเอาที่เธอว่า

“ถ้าเย็นนี้ไม่มีแพลนอะไรฉันอยากออกไปข้างนอกไปเดิน

เล่นกับจินต์”

เขาพยักหน้าอนุญาตได้อย่าไปไกลเดี๋ยวฉันส่งคนไปตาม

ดูแล”

“ไม่ต้องนัชชาไม่ชอบให้ใครคอยตามพวกเราไปกันเอง

ได้ฉันอึดอัดที่มีคนคอยตาม
“ให้พวกเขาคอยตามอยู่ห่างๆ

นัชชาอยากจะพูดต่อปริณพูดขัดขึ้น เธอก็ทำตามเขาเถอะ ห่างกันไปหลายวันวันนี้เขาหาเธอเจอเขาคงอยากเก็บเธอใส่ กระเป๋าเดินถึงไหนก็เอาออกมาดูเธอสำคัญกับเขามากก็ท่า ตามเพื่อให้เขาสบายใจ

ในคำพูดนี้มีความเล่นๆกับความตั้งใจปะปนอยู่นัชชาหน้า แดงเธอก็รู้สึกถึงมันได้หลังจากที่พวกเขาคืนดีกันเขาก็เห็น ความสำคัญของเธอมากขึ้นถึงแม้มันจะมาในรูปแบบคอยตาม ดูอย่างใกล้ชิดไม่ให้คลาดสายตาเป็นความหวานอีกรูปแบบ หนึ่งเธอไม่ได้รู้สึกอึดอัด

นัชชาตอบตกลง”งั้นก็ได้

“กลับมาเช้าหน่อยถ้ามีอะไรโทรหาฉันได้ตลอด” พูดจบ เขาก็ก้มลงไปจูบมือเธอ

นัชชาหันไปมองหน้าปรัณเธอดึงมือกลับอย่างอายๆ ฉัน

ไปละ

กำลังจะหันหลังเขาออกแรงดึงมือเล็กน้อยเธอก็กลับมาอยู่ ตรงหน้าเขาเขาเงยหน้ายกคิ้วมองเธอ จูบหน่อย

“นัชชาหน้าแดงถ้าอยู่ตามลำพังคงไม่มีปัญหา แต่นี่อยู่ต่อหน้าคนอื่นเธอไม่สามารถเฉยๆได้ คุณอย่ามาล้อ เล่นหมอปอยู่……

“เห้ยอย่าๆๆๆ ฉันไม่มองสัญญาว่าจะไม่มองทำเหมือนฉันไม่ได้อยู่ตรงนี้ พูดเสร็จเขาก็หันหลังกลับ

นัชชาสบตากับสายตามุ่งมั่นของเขารู้ว่ายังไงเขาคงไม่ ยอมง่ายๆ เธอก้มลงไปจูบเขาแล้วผละออกอย่างรวดเร็ว พอใจ

นัยน์ตาเขายกยิ้ม”นี่เรียกว่าจูบแล้วหรอ

นัชชามองเขา ทำไมจะไม่ใช่

“ไม่ได้เรื่อง..

เธอเข้ามาจูบ

พูดจบไม่ทันที่จะให้เธอตั้งสติเขาก็ดึง

เขาสอดลิ้นเข้าไปอย่างรวดเร็วเธอหลบเขาตามเพียงแค่ รึ่งนาทีสั้นๆว่าเธอหายใจไม่ทัน

แต่ไม่นานเขาก็ผละออกเขาไม่เหมือนเธอเขานิ่งไม่แสดง

อารมณ์ใดๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ปีศาจร้ายในคราบมนุษย์

คำนี้เหมาะกับเขามาก

อะไรคือความแตกต่างราวฟ้ากับเหวระหว่างใส่เสื้อผ้ากับ

แก้ผ้านัชชาเพิ่งเข้าใจมัน

เธอดึงมือกลับ ฉันไปแล้วจริงๆ

“อืมไปเถอะ”

เสียงประตูปิดลงปรัณจับท้ายทอยตัวเองแล้วนั่งหันกลับมาจูบนานขนาดนี้คอฉันแทบแข็ง เตชิตมองแรงเขาไม่ได้พูดอะไร

หลังจากนัชชาออกไปบรรยากาศในห้องกลับมาตึงเครียด เหมือนเดิม แกจะเอายังไงเรื่องจินต์แกจะไปหาเธอหรือให้เธอ กลับมา

เตชิตไม่ได้พูดอะไรไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ เพียงแค่ต้อง มองนิ่งๆเหมือนกำลังใช้ความคิด

ปรัณพูดต่อ ทางจอร์จแจ้งเรื่องมาแล้วผลตรวจไม่มีปัญหา อะไรถ้าแกมีอะไรก็ตัดสินใจเร็วๆมันยังทันที่จะเปลี่ยน

“ไม่ต้องเตชิตขัดขึ้น ไม่ว่ายังไงสักวันเธอก็ต้องกลับมา วันนี้ห้ามไว้ได้พรุ่งนี้ก็ใช่ว่าจะห้ามไว้ได้อีกยิ่งไปกว่านั้นที่เป็น ความต้องการของเธอฉันทำอะไรที่ผิดต่อเธอไม่ได้ถ้าคนใน ครอบครัวเธอที่อยู่บนฟ้ารู้ก็คงจะไม่สบายใจ

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ปรัณถอดหายใจ เพราะแกกดดันตัว เองขนาดนี้แกทำไม่ดีกับเธอตรงไหนถ้าไม่ได้เป็นเพราะแก จากอาการของเธอก็รู้คงไม่มีทางอยู่ได้มาจนถึงทุกวันนี้หรอก

หลายปีที่ผ่านมาค่ารักษาพยาบาลที่แพงมหาศาลความ กังวลมากมายทําให้เตชิตเสียเวลาในชีวิตไปเยอะมากจินต์ เหมือนกับหินก้อนใหญ่ที่คอยทับถมเขาอยู่

ถ้าคนนอกมองเขาไม่ได้ทำผิดต่อเธอสิ่งที่เขาทำมันเกิน บุญคุณที่พวกครอบครัวเธอเคยช่วยเหลือเขาไปมาก
แต่เขากลับไม่สนใจเห็นถึงแค่บุญคุณที่ติดค้างพวกเขาไม่ ว่าใครจะพูดยังไงเขาก็คงไม่รับฟัง

เขาเป็นคนที่เห็นถึงความสำคัญของความรู้สึกของคน อื่นๆไม่มีทางที่จะปรับแก้ไม่สามารถเปลี่ยนมันได้และเขาไม่มี ทางท่าทิ้งจนไม่สนใจเธอฆ่าเขามั่นคงจะง่ายกว่า

“งั้นแกจะทำยังไงต่อถ้าเกิดจินต์กลับมานัชชาก็คงจะรู้สึก และสักวันก็คงจะจับได้ เพราะไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถปิดมิดได้

วันสองวันก็คงปิดได้แต่ถ้าเป็นระยะยาวค่ะ

ก็คงจะมีวันที่ถูกเปิดเผยถ้าถึงวันนั้นจริงๆ ไม่ว่าจะพูดอะไร

ไปก็คงไม่มีประโยชน์

ความรู้สึกระหว่างเขากับจินต์มันพิเศษเกินกว่าจะอรายได้ เตชิตรู้ว่าปรัณกังวลเรื่องอะไรอยู่เขาพูดด้วยน้ำเสียง เครียดๆ คอยปิดบังไปก่อน