ตอน109การปกป้องของเขา

ตอนที่ 109 การปกป้องของเขา

สิบเอ็ดโมง ห้องประชุมผู้บริหารบริษัทบอยูเทคโนโลยี

ทยาวีร์เพิ่งประชุมเสร็จเดินออกจากห้อง ช่วงนี้ข่าวดาษส่ง ผลกระทบทำให้บริษัทมีปัญหา ลูกค้ารายเก่ามากมายรวมตัว กันเพื่อเรียกร้องค่าเสียหายและบางรายก็ขอยกเลิกสัญญา เพื่อแก้ปัญหาทาวีร์เลยตั้งใจสร้างสถานการณ์นี้ขึ้น

เรียกรวมลูกค้ารายใหญ่ ดีที่ตอนประชุมทุกคนค่อนข้าง จะใจเย็น

คนมากมายเดินมาที่หน้าประตู ทุกคนใส่เสื้อสูทดูดี ทยา วีร์เดินขอโทษยิ้มแย้มเดินมาส่งที่หน้าบริษัท

จับมือไปด้วย รับปากไปด้วย “คุณชนรพ คุณนภันต์ วางใจได้ครับ ตลอด20 ปีที่ผ่านมาทางมีผ่านฐานที่ดี คงไม่ใช่ เรื่องง่ายที่จะถูกทำลาย ผลกระทบก็คงต้องมีเป็นธรรมดาแต่จะ ไม่ให้กระทบผลกระทบกับประโยชน์ของพวกคุณ

“คุณทยาวีร์เราร่วมงานกันมานานขนาดนี้แล้ว ไม่ใช่ว่า

เราไม่เชื่อคุณ แต่เรื่องในครั้งนี้คือ เรามีปัญหากับผู้บริหารเต นัท ถ้าเป็นใครใครก็คงจะกลัวคุณว่าจริงมั้ย
ทาวร์หุบยิ้ม ในใจรู้ดีว่านภนต์หมายความว่ายังไง “คุณ นพานต์วางใจได้ ทางโน่นเขาก็ไม่ได้กัดไม่ปล่อย กันได้

เราเจรจา

หลังพูดจบ ลิฟท์หน้าบริษัทก็ถูกเปิดออก เขาเดินตรง เข้ามาในบริษัท

ทุกคนหยุดชะงัก ยืนดูมองเขา

รวมถึงทยาวีร์ด้วย มองดูเขาคนนั้นเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรง

หน้า

นิ่งเงียบไปห้าวินาที หนึ่งในนั้นดึงสติกลับมาได้ เดินขึ้น หน้าเล็กน้อยแล้วยื่นมือทักทาย “คุณเตชิต ได้ยินชื่อเสียงมา นานแล้ว วันนี้เป็นเกรียติที่ได้เจอตัวจริง ผมนพานต์ ทำไมวัน นี้ถึงมีเวลาแวะมาถึงที่นี่

เตชิตกวาดสายตาไปที่เขาเล็กน้อย แล้วก้มมองมือ ไม่ เอื้อมมือไปจับตอบแค่พยักหน้ารับ

เขาเลยวางมือลงอย่างอายๆ และพูดคุยคนเดียว

เตชิตมองไปที่ทยาวีร์ แก่จะตายอยู่แล้ว หน้าตาเจ้าเล่ห์ไม่ น่าเชื่อถือ ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนซื่อสัตว์

ถ้านี่เป็นเหตุผลที่นัชชาอยู่บ้านนี้ไม่ได้ มันก็ไม่ใช่เรื่อ

แปลก

มีพ่อยังไงลูกก็คงจะไม่ต่างจากพ่อ
ทยา สบตาเข้ากับเตชิต ใจรู้สึกกลัวแปลกๆ สายตาคู่ นั้นเหมือนมองจนตัวเขาจะทะลุ

สายตาที่เตชิตมองมา เหมือนจะไม่ใช่เรื่อง……….

ทยาวีร์หลบสายตา แล้วบอกทุกอย่างปลอมเปลือก “สวัสดีครับคุณเตชิต คุณจะมาทำไมไม่บอกเราก่อน ไม่ได้

พูดจบ เขาก็เอียงหัวดูข้างหลังเตชิต ว่างเปล่า

เตชิตยืนเอามือใส่ในกระเป๋า ท่าทางไม่มีมารยาทมาก และเหมือนไม่ให้เกรียติเขา ไม่ต้องมองหาใครเพราะฉันมาคน เดียว”

ทยาวีร์อายที่ถูกเขาจับได้ “เหอะๆ เปล่าครับ คุณคิดมาก

ไปแล้ว”

เตชิตไม่ได้สนใจว่าเขาจะคิดยังไง สายตากวาดมองไป ภายในตึกและหน้าประชาสัมพันธ์ สุดท้ายหยุดสายตาไว้ที่ พนักงานต้อนรับ

“ไม่เลวหนิ สนใจไปทำงานที่เดนัทไหม

พนักงานสาวตกใจ ไม่น่าเชื่อว่าผู้บริหารเตนัทพูดคุยกับ เธอ และยังถามเธอว่าสนใจไปทำงานกับเขามั้ย เธอเป็นหน้า แดง แต่ทยาวีร์อยู่เธอเลยไม่กล้าพูดอะไรออกมา

เพราะยังมีเงินเดือนคออยู่
เตชิตเหมือนไม่ได้อยากฟังเธอตอบ เขาพอใจที่เห็นสีหน้า ตกใจของทยาวีร์และคนอื่นๆ

ทยาวีร์ยิ้มแห้ง “คุณเตล้อเล่นอะไรแบบนั้น…………

“ฉันไม่ได้มาเล่นๆกับคุณ” หลังจากได้ยิน เขาจึงชะงัก เหมือนคอแห้งเอื้อมมือไปจับต้นคอไม่ให้ไอออกมา “จะให้พูด ตรงนี้หรือเข้าไปคุยกันข้างในดีล่ะ

เขามาคิดบัญชีอย่างเห็นได้ชัด คนอื่นๆ ไม่ได้ตาบอดพวก เขาดูออก เตชิตจงใจให้พวกเขา ทำให้บริษัทของเขาขาด คนสนับสนุน

และพวกนี้ก็มีความคิดที่จะอยากยกเลิกสัญญาตั้งแต่แรก ตอนนี้เห็นท่าทางของเตชิต โบกมือบอกลาแบบไม่ต้องคิด

ทยาวีร์ไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมาทางสีหน้า ทำได้

แค่ต้อนรับเขา

ทยาวีร์มองดูผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า ใบหน้าที่นิ่งเงียบไม่รู้ ว่าต้องการอะไรจากเขา คาดเดาได้ยาก

เขาที่มีไข้สูง พยายามทำตัวเองให้มีสติ นิ้วยาวเคาะไปที่ โต๊ะสองที ในที่สุดก็เปิดปากพูด “ได้ยินมาว่าดวิษยังคอยรัง ความนัชชาอยู่ ไม่รู้ว่าคนที่เป็นพ่อรู้เรื่องนี้มั้ย

แค่ประโยคเดียวก็รู้เลยว่าเป้าหมายในการมาคืออะไร

ทยาวีร์พูดยาก แต่สุดท้ายก็ยอมรับ “ดาษยังไม่โตเป็น ผู้ใหญ่ ถ้ามีที่ไหนทำไม่ถูกก็ขอให้คุณเตชิตให้โอกาสเขา ผมจะบอกให้เขาปรับปรุงตัว

“ฉันก็อยากให้โอกาสพวกคุณ” เตชิตก้มมองแก้วชาที่วาง อยู่บนโต๊ะ พูดด้วยน้ำเสียงเหมาะสม แต่โชคร้าย เขาสร้าง ปัญหาไปจนถึงคนในครอบครัวของฉันแล้ว มันทำให้ฉันรู้สึก

ทยาวีร์มือสั่น แววตาว้าวุ่น แต่ก็ทำเป็นนิ่งไม่รู้สึกอะไร ด วิษสร้างปัญหาให้คนในครอบครัวคุณแล้วหรอ อันนี้ผมไม่รู้ จริงๆถ้ารู้ก็คงไม่ปล่อยให้เขาทำแบบนี้หรอก

เตชิตดูออกว่าทยาวีร์คงจะไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ แต่เขาก็ไม่คิด ที่จะเข้าใจ “ในสายตาฉัน ไม่ว่าคุณจะรู้หรือไม่รู้ ลูกชายของ คุณก็ทำมันลงไปแล้ว ที่ฉันมาเพื่อที่จะบอกแค่ว่าถ้ายังอยาก บริหารบริษัทนี้ต่อ อย่าไปสร้างปัญหาให้นัชชาอีก

ทยาวีร์วางแก้วลง ยิ้มแห้งๆ บรรยากาศเริ่มตึงเครียด เขาเปิดปากอธิบาย “คุณเตชิต เราทุกคนเป็นนักธุรกิจ ไม่ต้อง ถึงกับทำแบบนี้ ฝั่งตวิษผมจะคอยเตือนเขาเอง คุณสบายใจได้ จะไม่ให้เขาทำอะไรที่ไม่ดีอีก ผมรับปาก

ทยาร์เรียกเขาว่าคุณ พูดเหมือนไม่ให้เกรียติ แต่ความ เป็นจริงคือเขากำลังเล่นเกมส์ปั่นประสาทกับเตชิตอยู่ สิ่งที่เต ชิตต้องการคือทั้งครอบครัวมันไม่ใช่แค่ทยาวีร์รับปากแค่คน เดียว

“ถ้าพูดถึงขั้นนี้ ฉันก็คงไม่มีทางเลือก” เตชิตไม่ได้สนใจ คำพูดของเขา ตอนลุกขึ้นยืนก็แอบหน้ามือเซเพราะมีไข้ขึ้นสูงแต่เขาก็ยืนนิ่งไว้ได้

ทยาวีร์ตกใจลุกขึ้นตาม “คุณเตชิต

เตชิตหยุดเท้า มองดูผู้ชายเตี้ยตรงหน้าด้วยสายตากดดัน เอาเรื่อง

ทยาวี กัดฟิน “ได้ครับ ผมรับปากว่าครอบครัวเราจะไม่ไป ราวีนัชชาอีก”

“แต่…………ถึงนี้ เขาหยุดชะงัก “คุณเตชิตก็รู้ว่า นัชชา ได้สมบัติของเราไปครึ่งหนึ่ง เดนัทกับคุณมีบทบาทยังไงคงไม่ ต้องให้ผมพูดนะครับ เราต่างรู้ดีอยู่แก่ใจ คุณคงไม่ต้องการให้ ฉันปิดปากยอมรับการสูญเสียนี้

“การสูญเสีย” เตชิตมองหน้าเขา “ใครกันแน่ที่โดนเอา เปรียบ คุณไม่ได้รู้อยู่แก่ใจหรอ

ทยาวีร์เปิดปากพูดโดยไม่ยิ้มเหมือนเคย “คุณเตชิต มี

อะไรก็พูดมาตรงๆเลยดีกว่า”

เตชิตเปลี่ยนสายตาทำให้ทยาวีร์เห็นการข่มขู่จริงจังของ

เขา “ฉันไม่ต้องการให้คนในบ้านคุณโผล่หน้ามาให้นัชชาเห็น ในชีวิต ถึงจะบังเอิญเจอกันก็ให้เดินอ้อม ถ้าฉันรู้ว่าพวกคุณทำ อะไรลงไป บริษัทนี้ฉันจะยึดไปทันที

พูดถึงตรงนี้ หน้าต่างบานสุดท้ายก็ถูกทะลาย ทยาวีร์หรี่ ตามอง “คุณเตชิตมั่นใจขนาดนั้นเลยหรอ

ใครจะรู้เตชิตยกยิ้ม เป็นยิ้มที่ทำให้คนกลัว “อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง แต่เรื่องบัญชีการเงินของบริษัท ฉันก็สามารถเอา มันไปได้ง่ายๆ

ทยาร์เหมือนถูกฟ้าผ่า เอื้อมมือไปจับเก้าอี้พยุงตัวไว้ มองดูผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเหงื่อแตก เขารู้สึกได้ว่า ถ้ายังไม่ หยุดสักวันบริษัทนี้จะถูกเปลี่ยนเป็นชื่อเตชิต