ตอน106ก่อสงครามเย็น

ตอนที่ 106 ก่อสงครามเย็น

เปิดสงครามอย่างกะทันหัน ตั้งแต่วันที่นัชชาโดนจับได้ ไม่ได้กลับไปนอนในห้องใหญ่อีกเลย นอนอยู่ห้องรับรองแขก

รอจนหมดวันนั้นของเดือนเตชิตก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ สนใจเธอ

ในความเป็นจริงเขายุ่งมาก มัวแต่ยุ่งอยู่กับการจัดกา รกับดวิษและคดีหย่าของเธอ แต่ความจริงข้อนี้นัชชาไม่รู้ เธอนึกว่าเขาโกรธเรื่อง ในคืนนั้น ก็เลยเป็นแบบนี้

อยู่ที่บริษัท นอกจาการประชุมอาทิตย์ละครั้ง ในการได้ เห็นหน้าเขา อยากจะเห็นหน้าเขา ในเวลาอื่นก็เป็นได้แค่การ หวังลมๆแล้งๆ ตอนอยู่ที่บ้านก็ต่างคนต่างยุ่ง เขานั่งอยู่ห้อง หนังสือส่วนใหญ่นั่งจนถึงเกือบเที่ยงคืน แทบจะไม่โผล่หน้ามา เลย

มีอยู่คืนหนึ่ง นัชชารู้ว่าเขายังไม่นอน เธอทำอาหารแค่ใน ส่วนของเธอ เขาลงมาเห็นว่าเธอกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย เขา มองเธอแล้วพูดว่า “เสียงดัง เบาเสียงลงหน่อย

นัชชาแค้น หมี่เกือบจะติดคอ เธอไม่รู้จะทำยังไงกับเขา
ค่อยๆ จากความพอใจจนสุดท้ายกลายเป็นความท้อ เหมือนไม่มีเรี่ยวแรงในการทำอะไรเลย

สถานการณ์แบบนี้ดำเนินมาได้เกือบหนึ่งอาทิตย์ จน กระทั่งวันที่คดีถูกเปิดในชั้นศาล ร่างกายที่แข็งแรงเหมือน เหล็กก็ล้มป่วยขึ้นมากะทันหัน

ตอนแรกนัชชาไม่รู้ เธออยากใช้เรื่องคดีเป็นโอกาสใน การพูดคุยกับเขา นึกไม่ถึงเธอเคาะประตูไปหลายครั้งไม่มีคน เปิด เธอลองบิดกลอนประตู แต่มันกลับเปิดได้

ในห้องเงียบสนิท ม่านถูกปิดไว้มิดชิด เขานอนห่มผ้าอยู่ บนเตียง โผล่ออกมาแค่ครึ่งหน้ากับแขนอีกหนึ่งข้าง

นัชชาดูเวลา สิบโมงครึ่ง ถึงแม้ว่าวันนี้เปิดคดี พวกเขาไม่ ต้องเข้าบริษัท แต่เขากลายเป็นคนนอนนานขนาดนี้ตั้งแต่ เมื่อไหร่

อยู่มานานขนาดนี้ นัชชาไม่เคยเห็นเขานอนนานเกินแปด

“เตชิต” เธอลองเรียกชื่อเขา เขานอนนิ่งอยู่บนเตียงไม่มี

เสียงตอบรับ

นัชชาขมวดคิ้ว รู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ เธอเดิน เข้าไปใกล้เคียง เห็นหน้าเขาแค่ครึ่งเดียว มองไม่เห็นอะไรที่ ผิดปกติ

เธอยื่นมือไปดันไหล่ของเขา เรียกเสียงดังขึ้นกว่า “เตชิต
ครั้งนี้เขาขยับตัว พลิกตัวหันหลังให้เธอ พูดออกมาด้วย

น้ำเสียงแหบๆเบาๆ ออกไป

นัชชา ใจหาย เธอไม่สนใจเดินเข้าไปแล้วยื่นมือไปจับหน้า ผากของเขา ความร้อนถูกส่งมาโดนฝ่ามือ เธอตกใจ

“คุณไข้ขึ้นหรอ” เธอคุกเข่าอยู่ข้างเตียง เอื้อมมือไปถึง ผ้าห่มเขาออก สีหน้าเขาดูไม่ค่อยดี “ไปโรงพยาบาลกันเถอะ คุณตัวร้อนมากน่าจะไข้ขึ้นสูง

เขาลืมตาด้วยความล้า ยากลำบาก “ฉันบอกให้เธอออก

“ฉันไม่ออก” นัชชาโมโห ทั้งเป็นห่วงและกังวลใจ “คุณ

ทนอยู่แบบนี้ไม่ได้ ไปโรงพยาบาลนะไปฉีดยาเดี๋ยวก็หาย พูดจบ นัชชาก็นึกถึงปรัณ “หรือให้ฉันโทรหาหมอปรัณ

มอ

“ไม่ต้อง” เขาตอบเหมือนรำคาญเธอ ยกมือชี้ไปที่ลิ้นชักที่ มีกล่องยา “เอายามาให้ฉัน

นัชชารีบเดินไปเอา หายาลดไข้และปรอทวัดไข้ ป้อนยา ให้เขาเสร็จ เธอวัดไข้ให้เขา 39องศากว่าๆ “ถ้าอีกสักพักใช้ไม่ ลด คุณต้องไปโรงพยาบาลกับฉัน

เตชิตตอบรับผ่านๆ เขาหลับตาลงอย่างเหนื่อยๆ
นึกขึ้นได้ว่าช่วงนี้เขาอยู่ห้องหนังสือจนถึงดึกๆดื่นๆ จน เกือบทุกวัน นัชชารู้สึกเจ็บหัวใจ เขาต้องเหนื่อยขนาดไหนล้ม ป่วยทั้งๆที่ร่างกายแข็งแรงมาก

แข็งแกร่งไม่ล้มง่ายๆ จนเธอคิดว่าผู้ชายคนนี้คงจะแข็ง แรงจนไม่มีทางไม่สบายแน่นอน

แต่ทิ้งหน้าที่การงานที่ดีทิ้งไป เขาก็เป็นคนธรรมดาคน หนึ่ง ถ้าไม่ได้กินข้าวก็จะหิว อ่อนแอไม่สบายเป็น

นัชชาเอาผ้าชุบน้ำแปะไว้ที่หน้าผากของเขา โชคดีที่หลัง จากชั่วโมงหนึ่งผ่านไป ไข้ลดเหลือ 38องศา เธอนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ เขาไม่ไปไหน จนกระทั่งทนายดร โทรมา

นัชชาหยิบโทรศัพท์ออกมารับตรงทางเดิน ก็ได้ยินเสียง ตื่นเต้นของเขาพูดขึ้น “คุณนัช ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ คุณชนะคดีแล้ว”

ได้ยินข่าวนี้ นัชชายืนอึ้งไปสักพัก รอคอยมานานขนาดนี้ เตรียมตัวมานาน ในที่สุดก็มีผลลัพธ์ก็ออกมา เธอเผลอออกแรง บีบโทรศัพท์ และมือเธอก็เริ่มสั่น

“สมบัติทั้งหมดที่มีจะถูกแบ่งให้คุณ50% รวมถึงเงินลงทุน และการข่มขู่ ทำลายชื่อเสียง เขาต้องจ่ายค่าเสียหายให้คุณ อีก 120กว่าล้าน” ทนายตรณ์บอกผลการตัดสินให้นัชชา และ ดาษเขาก็คงจะยื่นฟ้อง แต่โอกาสชนะน้อยมาก

นัชชาโล่งใจ “ค่ะ ฉันรู้แล้ว
รายละเอียดไว้จะบอกตอนเจอหน้ากัน ถ้าเขายอมรับ มัน ก็เหลือแค่การแบ่งสมบัติ พอถึงเวลาก็แค่ทำตามที่คุยกันไว้

นัชชาพยักหน้า รบกวนคุณมามากแล้ว ขอบคุณนะคะ

ผลการตัดสินใจแบบนี้สำหรับตาษเหมือนเป็นการทำลาย ชีวิตของเขา สิ่งที่จรรยาและทยาวีร์กลัวก็เกิดขึ้น เงิน ของส่วน ใหญ่ของตระกูลต เป็นชื่อของเขา แต่เมื่อก่อนตอนบ้านตวิษ มีปัญหากับเมทนีก็ไม่กล้าที่จะเอามากมายขนาดนี้ 50%มันมา พอที่เหมือนฆ่าเขาทางอ้อม

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าพวกเขาจะรู้สึกยังไง

พอคิดได้ดังนี้ นัชชาป้องกันเผื่อจะมีอะไรไม่คาดคิดเกิด ขึ้น เธอโทรบอกณัชชนม์และเมทนี “พ่อกับแม่ ช่วงนี้ระวังคน บ้านนั้น ย้ายไปอยู่โรงแรมกันก่อนดีที่สุด ชนะคดี บ้านนั้นคง ไม่ปล่อยเราไปง่ายๆ

ได้ยินดังนี้ พวกเขาดีใจมาก “ได้ๆ แม่กับพ่อทำตามที่ลูก ต้องการขอแค่ชนะคดี”

หลังจากวางสาย นัชชาเพิ่งรู้ตัวว่าน้ำตาเธอคลอ เธอไม่ ได้อยากร้องแต่มันห้ามตัวเองไม่ได้ ยกมือเช็ดน้ำตา ไม่ลืม ผู้ชายที่นอนอยู่ในห้อง

พอเธอหันหลังกลับก็ต้องนิ่งขึ้นอยู่กับที่

เตชิตไม่รู้ว่ามายืนอยู่หลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ระยะห่าง เพียงสองก้าว ใกล้พอจะได้ยินเสียงในสาย
“ยดชนะแล้ว” เสียงเขามาก

นัชชาพยักหน้า แล้วเดินไปหาเขา “คุณไม่สบายอยู่รีบ กลับเข้าไปพักเลย

เตชิตทำตามอย่างว่าง่าย กลับเข้าไปนอนในห้อง มองดู การกระทำของเธอที่ห่มผ้าให้เขาอย่างอ่อนโยน เขาพูดขึ้น “ดีใจด้วย ชนะตามที่ต้องการแล้ว

นัชชามองหน้าเขา มีคำพูดมากมายที่อยากจะพูด แต่เธอ รู้ดีว่าตอนนี้มันไม่ใช่เวลาต้องรอให้เขาหายดีก่อน นอนเถอะ

เตชิตรู้สึกเหนื่อยล้า หลับตาได้ไม่นานก็นอนหลับไปแล้ว

นัชชานั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง เปลี่ยนผ้าผืนใหม่แล้วจัดการวัด ใช้ใหม่อีกรอบ แน่ใจว่าไข้เขาไม่ได้ขึ้นมากกว่าเดิมเธอถึงจะ

วางใจ

ครืดๆ

โทรศัพท์ที่อยู่หัวเตียงสั่น นัชชาขมวดคิ้ว กลัวว่าจะทำให้ เตชิตตื่น เผลอเอื้อมมือไปกดรับแต่เธอกำลังจะกดวางมือเธอก็ ต้องชะงักค้างเมื่อได้ยินเสียงแก่ๆจากปลายสาย “อย่าคิดว่าไม่ รับสายจะหนีรอดไปได้ ฉันเห็นในข่าวว่าผู้หญิงคนนั้นหย่าแล้ว ถึงจะหย่าฉันก็ไม่อนุญาตให้พวกแกอยู่ด้วยกัน

นัชชาอึ้ง เธอเห็นชื่อที่แสดงอยู่หน้าจออย่างเต็มตา บ้าน

เก่า