ตอนที่ 18 ความคลุมเครือในห้องแต่งตัว

นัชชาได้กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆบวกกับกลิ่นน้ำหอม ในตัวของเขา ยิ่งทำให้มีเสน่ห์แรงดึงดูดมากขึ้นกว่า เดิม

นัชชาที่แผ่นหลังติดกับตู้ “ฉัน ฉันหมายถึงกลัว สร้างปัญหาให้คุณ”

คําพูดที่พูดออกมาอย่าว่าแต่เตชิตจะเชื่อเพราะ

แม้แต่เธอยังไม่เชื่อตัวเองเลย

เตชิตขี้เกียจเถียงกับเธอ เขาเห็นชุดกระโปรง สีชมพูคอวี เขาหยิบมันออกมา “ไปเปลี่ยนเป็นชุดนี้

เขาเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็วจนนัชชาตามไม่ทัน

“ตอนนี้หรอ” นี่มันใกล้สี่ทุ่มแล้ว

“ตอนนี้”
นัชชาไม่กล้าขัดคําสั่ง เธอหยิบชุดจะไปเปลี่ยนใน ห้องน้ำ แต่เขาดึงมือเธอไว้ “เปลี่ยนมันที่นี่

เธอคิดอยู่แล้วต้องเป็นแบบนี้

นัชชาได้แต่เดินไปมุมที่ไกลจากเขามากที่สุด เธอ หันหลังและเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว

เธอหันหลังกลับมา “เสร็จแล้ว”

ชุดชีฟองสีชมพู คอวีที่ค่อนข้างลึก แสงไฟที่ส่อง ตัดกับผิวที่ขาวผ่องทำให้เห็นชัดโดยเฉพาะตรงที่คอ เสื้อ

เตชิตดื่มไปเพียงเล็กน้อยทั้งๆที่พยายามห้ามตัว เองแล้วแต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกปากแห้ง

เตชิตขยับปาก เดินเข้าไปใกล้แล้วยกตัวเธอให้ ลอยขึ้นชิดกับผนัง นัชชากลัวว่าจะตกเลยกอดรั้งคอ เขาเอาไว้ ตอนเตชิตเงยหน้าทำให้เห็นหน้าอกของ เธอชัดมากยิ่งขึ้น นัชชาไม่กล้าสบตาเขา เพราะสายตาของเขาจะ ดุร้ายทุกครั้งที่เขาอารมณ์

ตัวเธอมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เขาอ้าปากกัดเธอ

“อ้า” เธอร้องออกมา “เจ็บ……

เตชิตค่อยๆบรรจงจูบ และทิ้งรอยแดงเอาไว้

บรรยากาศในห้องแต่งตัวค่อยๆเพิ่มขึ้น ทำให้เธอ หน้าแดง ตัวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพู เขาอารมณ์ที่ ค่อยๆเพิ่มขึ้นของเธอ

“คุณสวยมาก”

นัชชารู้สึกเขินอายที่อยู่ๆเขาก็พูดชมเธอ ในเวลา แบบนี้เขามักจะพูดอะไรออกมาโดยไม่คิด

เธอไม่รู้จะระบายอารมณ์ออกมายังไงนอกจากการ เรียกชื่อเขา “เตชิต เต ต………….

“ฉันอยู่นี่ เธอรู้สึกได้ว่าวันนี้เตชิตทำแรงกว่าปกติ ไม่รู้ว่าเป็น เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เปล่า

เขาทำตั้งแต่บนผนังจนถึงเก้าอี้ เขาทำไป2รอบ ผ่านไปประมาณเกือบ2ชั่วโมง นัชชาหอบหายใจ แต่ เขากลับไม่รู้สึกอะไรทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผู้ชายแข็งแรงแบบนี้ทุกคนเลยหรอ

เตชิตเหล่มองเธอสักพัก โยนชุดมาให้เธอ “พรุ่งนี้

ใส่ชุดนี้

พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป

นัชชาหยิบขึ้นมาดู เป็นชุดกระโปรงสีขาวดำ มี กระดุมขึ้นมาเกือบถึงคอยาวกว่าเข่า เธอเข้าใจขึ้น มาทันทีเขาหันไปมองชุดนี้เมื่อเทียบกับชุดเมื่อกี้ ชุด คอวี สีชมพูสั้น….…

เธอมองดูจุดแดงๆตามหน้าอก ทำไมต้องสนใจด้วย เธอก็ไม่ได้คิดที่จะใส่ชุดนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว พอวันรุ่งขึ้น นัชชาตื่นตั้งแต่ตี กว่าๆแต่ลุกจาก เตียงตอน6โมง เตชิต นไปออกกำลังกายที่ห้อง ออกกําลังกายชั้น3 พอเห็นดังนั้นเธอจึงตามเขาขึ้น ไป

ห้องที่ใหญ่ที่สุดของชั้น3ถูกนำมาสร้างเป็นห้อง ออกกําลังกาย มีลู่วิ่งไฟฟ้า จักรยาน เครื่องยกน้ำ หนัก มีเครื่องเล่นเกือบทุกอย่าง เตชิตใส่เสื้อแขนกุด สีเทา กางเกงออกกำลังกายสามส่วนสีดำ ใส่รองเท้า ผ้าใบสีขาวดำ กำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง ผมหน้าม้าที่ไม่ ผ่านการเซททรงปลิวขึ้นลงตามแรงวิ่ง เหงื่อที่ไหล ผ่านมาหน้าลงมาที่เสื้อ

นัชชานึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เมื่อคืนเหงื่อของเขา ก็ไหล่ลงบนตัวเธอ

แหวะๆ คิดอะไรอยู่

นัชชาหน้าแดง เตชิตไม่สนใจ เธอเลยเดินไปที่ลู่วิ่ง อันเล็กที่อยู่ข้างๆ

เธอเดินขึ้นไปบนลู่วิ่ง เธอคิดว่ามันจะช้าเหมือน เครื่องวิ่งทั่วไปแต่ไม่นึกว่ามันจะเร็วทำให้เธอตาม ไม่ทันจนเสียหลักล้มลงไปอยู่ที่พื้น “นัชชา” เตชิตกำลังจะเอื้อมมือไปดึงเธอแต่ก็ไม่ทัน

นัชชารู้สึกตัวอีกทีก็เห็นตัวเองลกไปนั่งคุกเข่าอยู่ กับฟัน พร้อมแผลตรงหัวเข่า เธอรู้สึกเจ็บจนน้ำตา คลอ

เตชิตลงจากเครื่องเล่นเดินตรงเข้ามาอุ้มเธอไป ห้องนอน พร้อมกับใบหน้าที่รู้สึกห่วงใยแต่ก็ไม่ สามารถมองเห็นถ้าไม่สังเกตดีๆ

เตชิตวางเธอลงบนเตียง แล้วไปหยิบกล่อง พยาบาลมาเขายกขากางเกงขึ้นเห็นเข่าขวารอย ฟกช้าแต่ไม่ถึงกับถลอก เข่าซ้ายโดนเนื้อไม่ลึกมาก แต่แผลใหญ่ มีเลือดไหลลงมาตามขา

เตชิตหยิบยาฆ่าเชื้อออกมาเช็ด “ทนหน่อย

นัชชาพยักหน้ารับ แต่พอรู้สึกได้ถึงยาที่โดนเข้ากับ แผลของเธอทำให้แสบจนกัดปากตัวเองไว้ “อุ้ย”

พอทนครั้งแรกได้สักพัก เตชิตก็กำลังเตรียม ล้างครั้งที่2 นัชชาทนไม่ได้อีกแล้ว “ไม่เอาแล้ว มัน แสบ…..”