ตอน782ไม่ต่อรองอีกต่อไป

ตอนที่782 ไม่ต่อรองอีกต่อไป

ร่างกายที่อดทนต่อไปไม่ไหวของดราณีเมื่อได้ยินคำนี้ออก มา หล่อนรีบลืมตาและพูดด้วยเสียงที่อ่อนแรงอย่างมาก “ไม่…ไม่ต้องไปฟังมัน….อุ๊บ!

ยังพูดไม่จบ ฝ่ามือเริ่มบีบที่คอเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ หล่อน ต้องหลับตาอย่างบังคับตัวไม่ได้ ลูกกระเดือกถูกกดแน่น พูด ไม่ออกเลยว่าเจ็บปวดขนาดไหน

ในเวลาเดียวกัน ชนัยที่อยู่ในรถที่ได้ยินสิ่งข้อเสนอของ เขารีบเปิดประตูออก “ผมจะไปเป็นตัวประกันแทน

“คุณชายชนัย!” หัวหน้าทีมรีบเดินลงรถไปพร้อมเจ้าแล้ว รีบเข้าห้ามขวางหน้าเขาเอาไว้ “ชยาวุธเป็นคนที่โหดร้าย เป็น คนที่ตระกูลจิรวราพงศ์ใช้ให้ทำงานไม่ใช่น้อยตั้งแต่ไหนแต่ไร มา มันเป็นที่ไม่มีหัวจิตหัวใจ ตอนนี้หากคุณเข้าไปเกรงว่าจะ ถูกทําร้าย….

“ผู้หญิงของผมอยู่ในมือมัน” สีหน้าของชนัยแสดงออก ด้วยอารมณ์หมกมุ่นหวาดกลัว เขาโพล่งขึ้นมาก่อนที่หัวหน้า ทีมจะพูดจบ “ขอแค่เอาตัวของดราณีออกมาที่เหลือจะเป็นยังไง ก็แล้วแต่เลย”
เขาไม่สามารถปล่อยผ่านกับข้อเสนอนี้ได้ ยิ่งตอนนี้ชยาวุ ธมีข้อเสนอขึ้นมาสำหรับเขาแล้วมันคือโอกาสที่ดีอย่างหนึ่ง

หัวหน้าทีมเห็นขาตัดสินใจแล้วก็ไม่กล้าที่จะตอบตกลงเขา ง่ายๆอยากจะแจ้งกับผู้ใหญ่เสียก่อน ยังไม่ทันได้โทรศัพท์แจ้ง เลยชนัยก็ฉวยปืนเขาไป “ไม่มีเวลาคิดแล้ว ผมจะเข้าไปใน ตอนนี้”

พูดเสร็จ เขายื่นมือหยิบปืนกระบอกเล็กที่อยู่กระเป๋าด้าน ข้างของหัวหน้าทีมอย่างคล่องมือออกไป “อันนี้ให้ผม หากไม่ เกิดเรื่องที่บีบบังคับขึ้น ผมจะไม่ใช้มัน เอาไว้ป้องกันตัว

หัวหน้าทีมอยากจะหยุดเขาไว้แต่ว่าไม่ทัน ชนัยไม่พูดพร่ำ ทำเพลงอะไรก็วิ่งเข้าไปในโรงงานและเข้าไปยังโกดังที่ว่าง เปล่า

ในสถานการณ์แบบนั้นไม่ว่าจะเป็นตำรวจหรือโจรลักพัก ตัวเองก็ตามต่างระแวงระวังบุคคลที่กำลังเข้ามา ความเร็วของ เขา …เร็วมาก!

ตอนที่ชนัยเข้าไปสายตาเขาจับจ้องอยู่ที่ร่างที่ชุ่มไปด้วย เลือดของดราณี เรื่องอื่นแทบไม่ได้เข้าไปในสายตาเขาลย

“ไม่ใช่ว่าจะเปลี่ยนตัวประกันหรอ ฉันมาแล้ว” ชนัยดูไม่ ตื่นเต้นสักนิด เขาสามารถปิดกั้นความปวดร้าวที่อยู่ในใจ อย่างแสนสาหัสซ่อนมันไว้ได้ “ปล่อยเธอไป

ชยาวุธมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเขา ในใจที่มันมีความเกรี้ยวโกรธพร้อมที่จะระเบิดออกมา “แกเดินมาน ก่อน!”

ชนัยหัวเราะขึ้น แล้วเดินอ้าวไปทางชยาวุธมันทำให้เขา

ตกใจ

จนถึงระยะเกือบจะสองเมตรได้ ชยาวุธถึงได้คลายมือออก จากคราณีอย่างช้าๆ เขาไม่ได้อยากที่จะแลกเปลี่ยนตัวอะไร มากนัก แต่เห็นนัยเดินเข้ามามันทำให้เขาได้ใจ

ดราณีตกใจและมองใบหน้าที่คุ้นเคยใบหน้านั้น ณ ตอน ที่ชยาวุธปล่อยมือออกจากเธอแล้วเธอหันกลับมา เธอเห็น อารมณ์ความรู้สึกนึกคิดที่มันส่องประกายในดวงตาของชยาวุธ อย่างชัดเจน…

มันเป็นดวงตาที่เขาลักพาตัวเธอในตอนนั้น หล่อนเจอกับ สายตาแบบนี้บ่อยมาก ก่อนการทรมานทุกครั้งเขาจะทำ สายตาแบบนี้

ดราณีมองชนัยที่เอาตัวเองเข้าไปอยู่ในเงื้อมมือของคน นั้น หล่อนตั้งสติแล้วใช้แรงที่มีผลักเขาอออกไป

ฉีก

หลังจากเสียงที่ดังขึ้นมา ดราณีก็ไม่สามารถเปล่งเสียง

ใดๆขึ้นมาขึ้นมาได้อีก

ด้านข้างลำตัวหล่อนหันไปทางชยาวุธ ใบหน้ากลมมน มองไปทางชนัยซึ่งตำแหน่งนั้นเป็นตำแหน่งที่หล่อนผลักเขาออกไป ช่องท้องมันแห่กระจายไปด้วยความเจ็บปวดแปลบ แปลบอย่างหนักหน่วง สักพัก หล่อนรับรู้ได้ว่าร่างกายของ ตนเองหนาวเย็นยะเยือกเหมือนลูกเห็บ เย็นจัดจนเข้ากระดูก

ชนัยเห็นหล่อนที่มีเลือดไหลออกมามากบริเวณช่องท้อง ด้านซ้าย ดวงตาเหมือนถูกอาบไปด้วยเลือดสดๆ ความโกรธที่ เขาซ่อนมันไว้ในใจเกิดระเบิดปะทุขึ้นมา เขาหยิบปืนพกเล็งไป ยังร่างกายของชยาวุธบริเวณเดียวกับดราณีแล้วยิงอย่างจงใจ

อำนาจอันทรงพลังของกระสุนนั้นมันทำให้ชยาวุธต้องพา ร่างกายตัวเองเข้าพิงกำแพงไว้ เขายกมือขึ้นลูบบริเวณปาก แผลเบาๆ ที่ปลายนิ้วกลับมีเลือดสีแดงสดซึมติดมือมา แต่เขา ไม่ได้มีความหวาดกลัวสักนิดแต่กลับหัวเราะอย่างยินดีปรีดา

หากเขาตายไปก็ต้องสร้างความหลังไว้แค่ทำให้ชนัยมัน ลำบากใจแบบนี้ ตายไปก็คุ้มค่าแล้ว

ชีวิตนี้ทั้งชีวิตเขาไม่มีเคยมีใครสู้ด้วยสายตากับเขาอย่าง ตรงๆมาก่อน วันนี้… ชยาวุธเห็นชนัยที่นั่งกอดประคองดราณี อยู่ที่พื้นด้วยความทรมานอันแสนเจ็บปวด และยังเห็นเจ้า หน้าที่ตำรวจมุ่งตรงมาทางตัวเขาเองรายล้อมรอบตัว เขาตาย ตาหลับแล้ว

ตีหนึ่งครึ่ง ดราณีที่โชกชุ่มไปด้วยเลือดถูกส่งตัวมาจาก โรงพยาบาลเดชาธร แม้ว่าจะมีการห้ามเลือดเบื้องต้นแล้ว แต่ เสื้อผ้าของหล่อนทั้งตัวเต็มต่างเปียกชุ่มไปด้วยเลือด
ขนาดเปลสีฟ้าก็ยังเปียกไปด้วยเลือดของเธอ หากดูจริงๆ แล้วก็ไม่สามารถบ่งบอกได้ว่าเดิมเปลนี้สีอะไรกันแน่

ชนัยเห็นคนเข็นเธอเข้าห้องฉุกเฉิน พยาบาลจัดเตรียมใช้

เลือดสําลองสองพันซีซีไว้ใช้เมื่อยามผ่าตัด กำแพงของโรงพยาบาลเปิดไฟส่องสว่างขึ้น ยามส่องลง

มามันสะท้อนกลายเป็นสีแดงไปทั่ว

ชายชรารู้ข่าวก็รีบมายังโรงพยาบาล ระหว่างทางในหูกับ กึกก้องได้ด้วยคำพูดของผู้กำกับการสถานีตำรวจประโยค สุดท้ายประโยคนั้น

ตัวประกันสามารถช่วยได้ แต่ว่าคนที่มารับมีดแทนคุณ ชายชนัยนั้นสภาพอาการไม่ค่อยดี ตอนนี้ได้ส่งไปยังโรง พยาบาลประจำตระกูลของปรัณ คุณชายชนัยไม่ได้รับบาดเจ็บ

รับมีดแทน ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ประโยคนี้มันก้อง อยู่ในหู แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยสนใจอะไรกลับกลายว่าชาย ชราจับไม้ค้ำแน่น

อารมณ์ที่เขามีต่อผู้หญิงอย่างดราณีนั้น เขาไม่ยอมรับ หล่อนมาโดยตลอด เพราะว่าสถานะของตระกูลธิสกุลเป็นแบบ นี้ แล้วยังตำแหน่งของชนัยอีก ถึงได้ไม่ยอมรับให้ชนัยได้เลือก คนที่จะมาเป็นคู่ครองและเรื่องความรักก็เช่นกัน

การตัดสินใจในชีวิตสำคัญกับเขามาก มันจะส่งผลกระทบ ต่อการตัดสินใจในภายภาหน้าของเขา อันดับแรกที่ตัดพิจารณาไม่ใช่ความรัก แต่คือผลประโยชน์

แต่หลังจากที่ฟังข่าวมา ชายชราถอนหายใจแล้วถึงได้ เข้าใจว่า ชนัยไม่ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปจริงๆแน่

หากปล่อยเรื่องนี้ให้ตะกูลฝ่ายตรงข้าได้รับรู้ ถ้ามีคราว หน้าเขาจะต้องบ้าแน่ๆถึงเวลานั้นมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมาอีก ใคร ก็ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้

เดิมที่คิดว่าทุกอย่างก็เพื่อชนัยก็แค่อยากให้ดราณีหายไป จากเขาแต่ว่าตอนนี้ไม่กล้าลงมือทำแบบนั้นแล้ว

ในสายเลือดของชนัยมันมีความกระหายเลือด หากไป แหย่ให้โกรธไม่มีอะไรที่จะหยุดเขาได้

รวมทั้งตัวเขาด้วยที่ไม่ปล่อยไปเช่นกัน

ตอนที่รถขับมาถึงโรงพยาบาล ดรากำลังถูกช่วยชีวิต ที่ ระเบียงทางเดินอันปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็นมีชนัยอยู่นั่น คนเดียว

เขายืนพิงผนังกำแพง ในมือคีบบุหรี่ไว้หนึ่งมวน พยาบาล ที่เดินผ่านไปผ่านมาเห็นแล้วแต่กลับไม่ได้กล้าพูดอะไร บนตัว ของเขาชุ่มไปด้วยเลือดเป็นดวงๆผมที่ปล่อยสยายไปมาจนมอง ไม่เห็นหน้าที่ชัดเจน แต่บรรยากาศที่ปกคลุมไปด้วยความเย็น ยะเยือกมันสั่นสะท้าน

ชายชราได้แต่มองเขาอยู่ห่างๆค่อยเดินไปหาเขาอย่างช้าๆ
สายตายังคงอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง เหมือนกับว่ามอง ไม่เห็นเขาเลยจนถึงตอนที่ชายชราเอ่ยขึ้น “สถานการณ์เป็นยัง ไงบ้าง?

ฟังจบ ชนัยถึงได้ดึงตัวเองออกมากจากโลกที่เต็มไปด้วย ความสับสนของเขา เขาโยนบุหรี่ทิ้งไปที่พื้นแล้วใช้เท้าเหยียบ มันให้ดับลง “ผมจะไม่ให้เธอเกิดเรื่อง คุณหยุดเรื่องนี้เถอะ

เขาคิดว่าชายชราคงอยากรู้เรื่องที่ไม่สามารถช่วยชีวิตขอ งดราณีได้

ชายชราทำสีหน้าที่ยากลำบากใจ เขาพูดประโยคหนึ่ง ออกมาจากริมฝีปากที่คล้างคาอยู่นาน “ได้ข่าวว่าหล่อนรับมีด แทนแก

ชนัยกระตุกปาก เขาปวดใจ ถูกเยาะเย้ย สงสาร ความ รู้สึกนี้มันประดังประเดออกมาทางริมฝีปากที่ไร้เสียงของเขา

หลังจากเงียบไปนาน บรรยากาศยิ่งอึดอัดหนักกว่าเดิม จนทำให้หายใจไม่ออก ขนาดชายชรายังรู้สึกแน่นหน้าอก พ่อ บ้านเขาพยุงเขาให้ยืนขึ้นมาเตรียมหันหลังกลับ เวลานั้นเอง ชายชรากลับพูดขึ้นมา “หากเด็กนั้นผ่านด่านนี้ไปได้ ฉันจะไม่ ปฏิเสธเรื่องที่พวกแกจะอยู่ด้วยกันอีก