ตอน777 ฉันเป็นคนของชนัย

ตอนที่777 ฉันเป็นคนของชนัย

อะไรคือทั้งตัว

ไม่ใช่ชิ้นเล็กๆ ไม่ใช่แค่ส่วนนึงแต่เป็นโครงไก่ทั้งตัวที่ยัด

เข้าไป

กระดูกชิ้นเล็กหลุดออกไปตอนใช้แรงยัดเข้าปาก ความ

คมของแต่ละชิ้นส่วนบาดตั้งแต่ปาก ลิ้น จนไปถึงคางขาดจน

เลือดกระจาย ชยาวุธเห็นดังนั้นก็พอใจนัก เขาหัวเราะขึ้นเสียงดัง “กิน กิน กินเข้าไปแบบนั้นแหละถึง

จะถูก”

ตราอยากจะอ้วกออกมา แต่ปากที่อ้าจนสุด ทำให้ไม่ สามารถหุบได้ง่ายๆ เธอรู้สึกได้ถึงมุมปากที่ฉีกขาด เจ็บมาก แต่เธอไม่สามารถหุบปากได้

ซ้ำยังถูกชยาวุธดันศีรษะและคางไว้ บังคับให้เธอต้อง เดี๋ยวกระดูกไก่ในปากพวกนั้น

ในปากเต็มไปด้วยกระดูกที่แหลมคม บาดแผลในปาก เพิ่มมากขึ้น ดราณีเจ็บจนอยากจะร้องกรี๊ดออกมา

ความขยะแขยง ความเจ็บปวด และความทรมานในใจสิ่งเหล่านี้เป็นความสุขและตื่นเต้นสำหรับชยาวุธ ความสุขและความภูมิใจของเขาอยู่บนความทุกข์ของต

ราณี

ผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆตกใจจนหลบหน้า ไม่ใช่ครั้ง แรกที่มาปฏิบัติภารกิจกับชยาวุธ รู้ว่าเขาบ้าขนาดไหน แต่ไม่ เคยเจอครั้งไหนที่จะทุเรศทุรังขนาดนี้มาก่อน

ปกติเขาก็ซกมก สูบบุหรี่จนฟันฟันเหลือง ไม่แปรงฟัน ทุกครั้งที่แปรงฟันก็จะร้องเหมือนถูกเชือด

ไม่ต้องพูดถึงดราณี ขนาดพวกเขาเองยังรู้สึกขยะแขยง พื้นที่ในปากมีจำกัด ทุกครั้งที่มีกระดูกร่วงลงมา ดราณี จะโดนชยาวุธตบหัวอย่างรุนแรง

โดนตบครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งเขาจะใช้แรงเหมือนกับจะ ตบให้ลอยไปเลย คราณีรู้สึกแย่มาก เจ็บหน้าผากมาก หัว กะโหลกก็มึนงงไปหมด สุดท้ายเธอไม่มีแรงที่จะตอบสนอง ศีรษะขึ้นลงตามมือของชยาวุธ

เห็นเธอไม่เปิดปาก ตบไปก็ไร้ประโยชน์ แล้วก็ผลัก หัวออกไป “ขยะ”

ดราณีลืมตาไม่ขึ้นเพราะตบไปโดนตาหลายครั้ง ตอนนี้ไม่ ได้รู้สึกแค่ตาลาย แต่รู้สึกว่าหัวก็บวมไปทั่วแล้ว

เธอไม่รู้ว่าจะแสดงปฏิกิริยาอะไร แต่ที่ชัดเจนก็คือเสียสติ ไปแล้วไม่สามารถจะแก้สถานการณ์ต่อไปแล้ว
ดราณีนั่งก้มหัวอยู่บนเก้าอี้ มองดูเท้าที่เต็มไปด้วยดิน โคลน น้ำตาก็ไหลมาแบบไม่รู้ตัว

ในเวลาวิกฤติแบบนี้คนเดียวที่นึกถึงคือชนัย ไม่รู้ว่าตอนนี้ เวลาเท่าไหร่ เขาจะรู้ไหมว่าเธอหายไป จะส่งคนออกหาเธอ เปล่า

ดราณีทั้งกลัวทั้งเจ็บปวด ยังดีที่เธอยังไม่ได้เลอะเลือน ขนาดนั้น

เดิมทีชยาวุธก็อยากจะปล่อยเธอไป แต่พอเห็นคราบน้ำ บนพื้นก็ทำให้เขาเดือดขึ้นมาอีกครั้ง

เขาเป็นคนอารมณ์ขุ่นมัวไม่นิ่ง เหมือนระเบิดตั้งเวลา ตอน นี้เขาถือแหนบเหล็กเดินไปทางดราณี

ยังไม่สลบไปอีกเหรอ เขายกคางเธอขึ้นมา มองดูหน้า ขาวๆที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เพราะน้ำมือเขา เขายิ่งสะใจนัก เขาหัวเราะแบบโรคจิตหน่อยๆ “ไม่มีแรงแล้วน่ะสิ กูจะ ช่วยมึงเอง”

พูดแล้วก็เดินไปข้างเตาไฟ มีแต่ในชนบทเท่านั้นที่จะมีเตา เผาไฟเรียบง่ายแบบนั้น ปกติจะใช้ต้มน้ำ เขาเปิดฝาเตาขึ้น แล้วโยนแหนบเหล็กลงไป

ดราณีไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไร แต่พอเดาได้ว่าเป็นเรื่อง โหดเหี้ยมแน่ เธออ้าปาก รวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีพูดออกมา “แก แกต้องการอะไร ขอแค่แกปล่อยฉันไป ชนัยจะให้แกได้ทุกอย่าง”

ในขณะรอเผาแหนบเหล็ก ชยาวุธที่ยืนอยู่ระยะไกลได้หัน ไปคุยกับเธอ “เงินเหรอ จึงคิดว่าจัดการถึงจะได้เงินเยอะหรือ ปล่อยถึงจะได้เงินเยอะล่ะ

ที่เขาพูดว่าจัดการหมายความว่ายังไง ตราณีเข้าใจแจ่ม แจ้งแล้ว ทันใดนั้นเหงื่อบนหลังแตกขึ้นทันที คนที่สามารถพูด ถึงความเป็นความตายได้ง่ายๆแบบนี้ นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่เขา เคยทําเรื่องแบบนี้แน่ๆ

ถึงเธอจะได้รู้ว่าคนบงการคือใคร แต่ดูจากอาการและ ปฏิกิริยาของชยาวุธแล้ว เขาต้องทำเรื่องแบบนี้เป็นอาชีพแน่ๆ

คนที่ไม่กลัวความเป็นความตายแบบนี้น่ากลัวเป็นที่สุด ได้ฟังดังนั้น เธอก็รู้สึกกลัวเขาขึ้นมาจริงๆ แต่ไม่แสดงออก มาให้เขารู้

ดังนั้นเธอบังคับความกลัวในใจเอาไว้ แกล้งพูดเหมือน ไม่มีอะไร “แกจะจัดการฉันเหรอ แกแน่ใจเหรอ ฉันเป็นคนของ ชนัยนะ”

หัวใจเต้นระรัว เต้นเร็วกว่าตอนนั่งรถบนทางเขาซะอีก เธอเดาไม่ได้ว่าอีกฝั่งได้รับคำสั่งอะไรมา เธอทำได้แค่ลองพนัน ดู ลองดูว่าเขาต้องการเอาชีวิตเธอจริงไหม

“คนของชนัยแล้วไง ยังไงก็ถูกจับมาที่นี่แล้วนี่” ตอนพูด ถึงเรื่องลักพาตัวชยาวุธก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไร แถมยังดูสะใจด้วย
เขาถือว่าลักพาตัวคืออะไร คือการโอ้อวดความสามารถ ของตัวเองเหรอ

ยิ่งในใจเธอรังเกียจเขามากเพียงใด การแสดงออกมายิ่ง จริงใจเท่านั้น เธอต้องเสแสร้งต่อไป “ใช่ แกเก่งมากที่พาตัว คนของชนัยมาได้ พูดไปพูดมาก็เพื่อเงินไม่ใช่เหรอ ถ้าเกิดแก ทำอะไรฉันจริงๆ ถึงแม้เขาจะให้เงิน แต่คิดว่าเขาจะไว้ชีวิตแก เหรอ”

เจ็บปากมาก แต่ถึงจะเจ็บยังไงเธอก็ไม่สามารถหยุดแรง ปรารถนาที่จะพูดต่อรองกับอีกฝ่ายจึงได้

พอจบประโยคเธอสังเกตว่าท่าทีของชยาวุธเปลี่ยนไป ราวกับว่าคําพูดเธอทำให้เขาอ่อนโอนตาม เขาชะงักไปครู่นึง แล้วพูดต่อ “คนที่อยากได้ชีวิตของกูมีเยอะแยะ คิดว่ากูจะกลัว เหรอ”

“ฉันรู้ว่าแกไม่กลัว ถ้าทำเพื่อเงิน แกก็ปล่อยฉันไป แล้ว เราจะจ่ายเงินให้แก

ช่วงวัยรุ่นของชยาวุธ ใช้ชีวิตโลดโผน เคยตีลูกข้าราชการ ชั้นสูงเจียนตาย เข้าไปอยู่ในคุกมาสิบปี พอออกมา การศึกษา ไม่มีแถมยังเคยติดคุกมาเลยหางานทำไม่ได้ งานพวกนี้ก็ได้ เพื่อนเก่าในคุกแนะนำมา

ดราณีพูดถูก ทั้งหมดเพื่อเงิน คนที่ทำงานเพื่อเงินแบบนั้นแค่ให้เงินอะไรก็ยอมทำทั้งนั้น

สักวันที่หาเงินพอแล้ว เขาจะหนีไปอยู่ต่างแดน ไปในที่ที่ ไม่มีคนรู้จัก ไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่นั่น

ถ้าเป็นเหมือนที่เธอพูด ชนัยจะให้เงินเขาได้มากกว่า ถ้า

งั้นจะหักหลังจิรวราพงศ์ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เพียงแต่……

กูจะเชื่อจึงได้ยังไง ชยาวุธหันหัวไปถยเสลด “ใครจะรับ ประกันว่าถ้ากปล่อยทิ้งไปแล้วถึงจะทำตามสัญญา