ตอน769สาวเซ่อซ่า

ตอนที่769 สาวเซ่อซ่า

ประธานณภัทรรีบถามทันทีว่า “เป็นอย่างไรบ้าง มีปัญหา อะไรไหม?”

“ประธานณภัทร ผลดูจากผลการวิเคราะห์เลือดของคุณเก วลิน ไม่มีปัญหาใหญ่ แต่ว่า ”

ประธานณภัทรหัวใจหล่นไปถึงตาตุ่ม คนที่ตื่นเต้นพอๆกัน ในที่นั้นก็คือเจ้าทุกข์เอง เกวลินเกือบจะตะโกนออกมา แต่ว่า อะไร รีบพูดออกมาเร็ว! ”

หมอยกมือขึ้นขยับแว่นของตน พูดออกมาอย่างตรงไป ตรงมา “จากผลวิเคราะห์เลือดที่ออกมาแสดงให้เห็นว่า ช่วง เวลาสั้นๆ ที่ผ่านมาคุณเกวลินถูกฉีดยาเสพติดเข้าในร่างกาย ถึงแม้ว่าฉีดครั้งเดียวแล้วไม่ทำให้เสพติดในทันที แต่ความเข้ม ข้นในกระแสเลือดสูงมาก ถ้าถูกฉีดอีกรอบจะเป็นการเสพติด ทันที ดังนั้น …”

หมอหยุดพูดต่อ ไม่ได้พูดจนน่าเกลียดเกินไป เพียงแต่พูด ตรงไปตรงมา

อย่างแรกคือไม่อยากพูดให้หล่อนได้รับความกระทบ กระเทือนทางจิตใจ อย่างที่สองคือยาเสพติดประเภทนี้บุคคลธรรมดาไม่สามารถมีอยู่ในครอบครองได้ ถึงแม้ว่าจะเป็นหมอ การต้องใช้ยาประเภทนี้จำเป็นต้องยื่นเรื่องขออนุมัติ แต่ตอนนี้ ยาเสพติดตัวนี้กลับอยู่ในกระแสเลือดของหล่อน …

เกวลินค่อยๆหลับตาลงอย่างช้า ๆ หล่อนรู้ว่าอีกนิดเดียว หล่อนจะถูกตัดอนาคต อีกนิดเดียวชีวิตนี้คงจบไม่สวยแน่ๆ

“ฉันรู้แล้วคะ” เงียบไปเป็นเวลานาน หล่อนถึงได้พูดขึ้น

ท่าทางของหล่อนเห็นได้ชัดว่าเหน็ดเหนื่อยเต็มที

ประธานณภัทรส่งสายตาให้หมอ หมอรู้กันอย่างทันควัน เก็บอุปกรณ์ทั้งหมดเดินออกไปนอกห้องทันที

เห็นคนมาหาแล้วก็จากไป ไม่ว่าจะเป็น พี่ภารดีหรือหมอ หรือคนอื่น เกวลินรู้สึกว่าตัวเองช่างน่าสงสาร หล่อนเป็น ตัวเอกในเหตุการณ์นี้ แต่กลับไม่มีทางที่จะเผชิญหน้ากับอีก ฝ่ายที่ทรงอิทธิพลได้ ได้แต่ระแวดระวังตัวเองขอเพียงความ หวังที่จะอยู่รอดเท่านั้น

ก่อนหน้านี้ เพราะต้องหาสปอนเซอร์ให้กับตัวเองจึงมักใช้ เล่ห์เหลี่ยมจัดการดาราผู้หญิงที่เป็นคู่แข่งของตน ตอนนี้คิดๆ ดูถ้าเทียบกันเหมือนเป็นเรื่องเด็กๆไปเลย คนที่มีอิทธิพลจริงๆ หล่อนไม่เคยเห็น ตอนนี้เพิ่งจะรับรู้ว่าเป็นอย่างไร ไม่อยากจะ เกาะคนแบบนี้อีกต่อไป

ความกระตือรือร้นในอดีตมีความขัดแย้งกันมากเพียงใด ดังนั้น หล่อนจึงปรึกษาหารือกับประธานณภัทร “ฉันไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับข่าวลือต่าง ๆ เกี่ยวกับชนัยอีก ไม่ว่า จะใช้วิธีแพร่ข่าวว่าฉันไปรักกับคนอื่น หรือว่าจะออกข่าวว่าฉัน แต่งงานกับคนอื่นก็ได้ ก็แล้วแต่เลย”

ต้องรู้ว่า ในฐานะของคนที่กำลังรุ่ง ถ้ามีข่าวแต่งงานออก มาคือการจบชีวิตเรื่องงาน โดยไม่ต้องสงสัย โดยเฉพาะอย่าง ยิ่ง ในกรณีที่ข่าวฉาวของหล่อนยังไม่ทันได้แพร่สะพัดออกไป ไกลมาก ถ้าจัดการไม่ดีก็อาจพบจุดจบที่ฉาวโฉ่ไปตลอดกาล

ถึงแม้จะต้องเป็นอย่างนั้นก็ตาม เกวลินก็ไม่อยากมีอะไร เกี่ยวข้องกับชนัยอีกเด็ดขาด

แต่กระนั้นประธานณภัทรน่าจะไม่เห็นด้วย พูดอย่าง ลำบากใจว่า “เกวลิน ไม่ใช่ว่าฉันอยากบังคับเธอ หลังจากที่ เธอเกิดเรื่อง ชนัยก็โทรมาหาฉัน เรื่องข่าวระหว่างเธอกับเขา ต้องเป็นข่าวกันต่อไป … ”

“ไม่มีทาง”

เกวลินเหมือนได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุด “ไม่ได้? คุณรู้ไหม ว่าการลักพาตัวครั้งนี้ก็เกิดจากชนัย อีกนิดเดียวฉันเกือบจะ ตายแล้ว! ”

“ได้ เธอสงบสติอารมณ์ก่อน พูดแบบถอยหลังกลับคนละ ก้าว ถึงแม่ว่าฉันจะรับปากเธอ แต่ทางด้านชนัยล่ะ? ฉัน สามารถยับยั้งเขาได้อย่างนั้นหรือ!” ประธานณภัทรคุยกับ หล่อนอย่างตรงไปตรงมา เพราะอิทธิพลของเขาเมื่อเปรียบเที บกับชนัยแทบจะไม่ติดฝุ่นเลย
ไม่ต้องพูดถึงว่าจะดิ้นรนจนสุดกำลังเลย ถึงแม้แลกด้วย บริษัทJM ก็ไม่ได้ทำให้ตระกูลธิสกุลได้รับความเสียหายอะไร มาก

ในเวลานี้ถ้าเข้าไปยุ่ง ก็เหมือนแมลงเม้าบินเข้ากองไฟ สุดท้ายคงไม่เหลืออะไรแน่ ๆ

ประธานณภัทรรู้ดีว่าหล่อนเป็นผู้เคราะห์ร้าย จึงไม่ได้พูด ทำนองบังคับจนเกินไป แค่มีความหวังเพียงเล็กน้อย ฉันจะ ช่วยเธอสู้ แต่ตอนนี้มันไม่มีความหวังใด ๆ เหลือเลย ถึงแม้ ลากฉันเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย เธอก็ไม่ใช่ว่าจะดีขึ้นจากเดิม

“ถ้าอย่างนั้นฉันควรจะทำยังไงต่อไป? รอดูข่าวฉาวแพร่ สะพัดไป แล้วก็รอถูกลักพาตัวรอบสองอย่างนั้นหรือ? มันมีวิธี อื่นที่จะทำให้ฉันไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยหรือ? ”

ประธานณภัทรเม้มริบฝีปาก ถอนหายใจหนัก “บางทีมัน

ไม่ควรเริ่มต้น”

ตั้งแต่ที่เกวลินถูกชนัยจ้อง หล่อนก็ควรระวังเป็นพิเศษ ไม่ใช่เอาตัวเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องอันตรายแบบนี้ ตอนนี้มัน สายไปเสียแล้ว ทำยังไงก็ไม่สามารถแก้ไขได้

เมื่อลูกธนูออกจากคันธนูแล้วก็ไม่มีวันหวนกลับมาได้ ตั้งแต่เริ่มมีข่าวออกมา เกวลินก็โดนลากเข้าไปในเรื่องนี้แล้ว

ประโยคนี้ใหญ่หลวงนัก เกวลินแทบจะจิตหลุด หล่อน น้ำตาคลอเบ้าแววตาแดงฉานลุกยืนขึ้นกวาดทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าลงพื้นทั้งหมด แล้วกรีดร้องเสียงดัง “อา!”

เมื่อไม่นานมานี้หล่อนพึ่งจะรู้สึกพึงพอใจที่อาชีพการงาน ของหล่อนเจริญก้าวหน้าไปมาก ในพริบตาเดียว แม้แต่ชีวิตก็ อยู่ในความไม่ปลอดภัย

เกวลินเกลียด เกลียดที่ตัวเองกลายเป็นแส้ให้คนอื่น และ เกลียดตัวเองที่ไม่ได้พิจารณาเรื่องนี้อย่างทะลุปรุโปร่ง

ไม่มีทางเลือก แม้ว่าเบื้องหน้าคือความตาย หล่อนก็ได้ แต่โดนคนอื่นพลักไปข้างหน้าเท่านั้น

หมดหวัง หวาดกลัว มืดมน … อารมณ์ทุกอย่างห่อตัว หล่อนไว้ เกวลินหวาดกลัวและอยากดิ้นรน แต่ทุกอย่างช่างไร้ ประโยชน์ เพราะไม่ว่าหล่อนจะทำอย่างไร เกมนี้ก็เริ่มขึ้นแล้ว

ประธานณภัทรมองดูหล่อนบ้าคลั่ง ไม่ได้ห้ามแต่ประการ ใด ได้แต่หันหลังกลับ อย่างเงียบๆแกล้งทำเป็นไม่รับรู้อะไร

ปล่อยให้ได้ระบายออกมาบ้าง เรื่องแบบนี้ไม่ว่าใครก็ ยากที่จะรับได้ เกวลิน…ก็ได้แต่ภาวนาขอให้ตัวเองปลอดภัย เท่านั้น

ในทางกลับกันตราณี เมื่อถึงวิลล่าเรียบร้อยก็ไม่ได้อยู่เฉย ลงมือเตรียมอาหารหลายอย่างเต็มโต๊ะ แม้ว่าพ่อครัวจะส่ง อาหารมาให้แล้ว แต่เธอก็ทำเพิ่มอีกสองอย่าง

ปลานึ่งห้ารส กุ้งนึ่งเต้าหู รสชาติเบาๆ เหมาะสำหรับมื้อก

หลังจากทําอาหารเย็นเสร็จ เธอนอนกึ่งอ่านหนังสือ อยู่โซฟาห้องแขก มองดูเวลาตั้งหกโมงเย็นจนถึง สองทุ่ม ความง่วงจู่โจม เปลี่ยนดนตรี เหมือนเพลงขับกล่อมให้หลับใหล ทำให้หาวออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

เวลาสามทุ่มแล้ว ชนัยรีบกลับมาวิลล่า ตลอดช่วงบ่าย เขาทำงานอย่างไม่หยุดหย่อน เพื่อ

เมื่อจากแสงไฟลอดผ่านจากห้องรับแขกและห้อง อาหาร ใจของชนัยรู้สึกอบอุ่นมาทันใด ในที่สุดเขาไม่ การประตูเร็วกว่าเมื่อก่อน

อดใจไม่ไหวจะเธอและกอดเธอ

หลังจากกดลายมือที่ประตูเรียบร้อย ชนัยผลักประตู เข้าไป ใคร

หายใจอย่างปกติ เดินเข้าใกล้มองเห็นว่ามีหนังสือ อยู่เธอ คนไปแล้ว มือถือหนังสือยังคงแบบ นั้น
ขนัยหันกลับไปมองเห็นอาหารบนโต๊ะ มันเป็นจืดชืดเสีย แล้ว สองด้านของโต๊ะวางตะเกียบและถ้วยไว้ ยังสะอาดอยู่ เธอก็ยังไม่ได้กินอาหารเย็นเลย เพื่อรอเขากลับมา

เกือบจะสามทุ่มแล้ว สาวเซ่อนยังไม่รู้จักหาอะไรรองท้อง

ไปก่อน?

ชนัยรู้สึกช่วยไม่ได้ ถอนหายใจไปที่หนึ่ง ยื่นมือไปเขย่า

ไหล่เธอเบาๆ เรียกเธอให้ตื่นขึ้นมา “ดราณี”

ที่จริงเราณียังไม่ได้หลับลึกเท่าไร พอได้ยินเสียงเธอก็ ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย มองย้อนแสงเห็นร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ ใกล้ๆ โซฟา ชะงักไปพักหนึ่งถึงมองได้ชัดๆ ที่แท้ก็ชนัย

เธอขยี้ตาพร้อมลุกขึ้นนั่ง รู้สึกหนักๆที่จมูก “คุณกลับมา

แล้วเหรอ … ”

“อืม นอนต่อไหม?” ชนัยถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน