ตอน768ตรวจสอบร่างกาย

ตอนที่768 ตรวจสอบร่างกาย

เกวลินมองทุกสิ่งรอบ ๆ ตัว ดูเหมือนว่าหล่อนจะยังไม่ คลายจากความหวาดกลัวจากเหตุการณ์ที่เผชิญมา แววตาที่ จ้องมาที่ ภารดีดูลอยๆ

ภารดีตกใจเป็นอย่างมาก รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร หาแผนกโฆษณา ให้เขารีบเข้ามาช่วยดูหน่อย เมื่อก่อนเพราะ เรื่องงานเธอมาที่ลานจอดรถใต้ดินจำนวนนับครั้งไม่ถ้วน พอ ตอนนี้เธอรู้สึกว่าที่นี่ดูน่าหวาดกลัวและมืดมนกว่าปกติ

อย่างไรก็ตาม เพิ่งจะควักโทรศัพท์ออกมา ยังไม่ทันได้ โทรออก เกวลินที่นิ่งไปก็เริ่มพูดขึ้น “พี่ พี่ภารดีใช่ไหม?

เธอค่อยๆมองไปที่พี่ภารดี ดูเหมือนว่าไม่ค่อยแน่ใจ ไม่ กล้าดีใจ “ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?”

พี่ภารดีเห็นเธอได้สติ ก็รีบไปประคองตัวเธอขึ้นมา “ใช่

ใช่ ฉันเอง เธอเป็นยังไงบ้าง ร่างกายมีตรงไหนรู้สึกไม่ดีไหม? ยังเดินไหวไหม? เราขึ้นไปข้างบนตึกค่อยพูดกันดีไหม? ”

“พี่ภารดี!” เกวลินรีบคว้าตัวพี่ภารกอดไว้แน่น ร้องไห้ อย่างฟูมฟาย ครู่เดียวเสื้อตรงหัวไหล่ของเธอก็เปียกชุ่มไปด้วย น้ำตา ภารดีรู้สึกสงสารจับใจ ไม่รู้ว่าช่วงที่หล่อนหายไปเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนบ้าง แต่ดูจากปฏิกิริยาของหล่อน จะต้องเกิด เรื่องที่น่ากลัวสุดๆแน่ๆ ไม่อย่างนั้น หล่อนคงไม่ร้องไห้ไปตัว สั่นไปแบบควบคุมตัวเองไม่ได้ขนาดนี้

แม้ว่าที่ผ่านมา ภารดีจะไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษใด ๆ กับ เกวลิน แต่ตอนนี้เห็นหล่อนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดขนาดนี้ ก็ รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาจับใจ “เกวลินไม่ต้องร้องนะ เราขึ้นไปบน ตึกกันก่อน ถึงบริษัทเราก็จะปลอดภัยแล้ว ไม่มีอะไรแล้วนะ อย่ากลัวไปเลย….”

“พี่ภารดี ไม่รู้หรอก .. ฮือๆๆๆๆ พวกเขา พวกเขา …

“เกิดอะไรขึ้น?”

คำพูดมาถึงริมฝีปาก เกวลินนึกถึงคำพูดที่ก่อนจะจากมา ชายคนนั้นเตือนหล่อนเอาไว้ ตัวก็สั่นเทา รีบกลืนคำที่จะพูด ลงท้องทันที

“ไม่มีอะไรคะ” เกวลินส่ายหัวด้วยความกลัว ถึงแม้ว่า หล่อนจะไม่มีแรงแต่เพราะมีภารดีช่วยประคองเลยลุกขึ้นยืน ไหว “พวกเราขึ้นไปข้างบนกันเถอะ”

พี่ภารดีรู้ว่าตอนนี้หล่อนกำลังใกล้จะจิตแตก แต่ก็ไม่กล้า พูดอะไรอีก “คะ พวกเราไปกันเถอะ”

ลิฟต์มาถึงชั้นของบริษัท พี่ภารดีสวมหมวกและแว่น กันแดดที่เธอได้เตรียมเอาไว้ให้เกวลิน พนักงานของบริษัทไม่รู้ ว่าเกิดอะไรขึ้น จะให้คนภายนอกรู้เรื่องนี้ไม่ได้
พี่ภารดีประคองเกวลินมาถึงห้องทำงานของประธาน บริษัท พอประธานณภัทรรู้ข่าวก็รีบสลายการประชุมทันที รอ อยู่ที่ห้องทำงานของตน

เมื่อมาถึงจุดนี้ เห็นพี่ภารดีประคองเกวลินเข้ามาในห้อง รีบลุกขึ้นเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็วหลังจากยืนยันว่าคนที่มา ถึงคือเกวลินแล้ว ถึงได้โล่งอก “ยังโชคดี ยังโชคดีที่คนไม่เป็น อะไร”

เกวลินถูกลักพาตัว นอกจากเจ้าตัวแล้วคนที่เป็นกังวล มากที่สุดก็คือประธานณภัทร ตอนนี้เห็นคนในสังกัดตนเองที่ ไม่มีความสำคัญพอจะเรียกชื่อด้วยซ้ำ กลายเป็นสิ่งที่น่า ทะนุถนอมอย่างยิ่ง “เกวลิน รู้สึกว่าไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า เดี๋ยวฉันเรียกหมอให้มาที่บริษัทรักษาเธอเอง

เกวลินอยากจะตอบว่าไม่เป็นไร แต่เธอเป็นห่วงร่างกาย ตัวเองเพราะถูกฉีดยาอะไรก็ไม่รู้เข้าร่างกาย “ฉัน … ”

ประธานณภัทรจ้องมองเธออย่างเป็นห่วง “มีอะไร?เธอพูดมา”

คิดไปคิดมาอยู่เป็นครู แม้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพิ่งผ่านไป แล้ว แต่ความกลัวที่เหลืออยู่ในร่างกายของหล่อนยังไม่จาง หายไปง่ายๆ พอนึกถึงสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับตัว เกวลินก็ไม่ สามารถพูดอะไรออกมาได้

ชายคนนั้นเตือนหล่อนแล้ว ไม่อนุญาตให้หล่อนเล่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้กับใคร ถ้าอีกครู่เรียกให้หมอเข้ามาตรวจ แล้วเจอสิ่งที่ถูกฉีดเข้าไปในร่างกายเธอจะทำอย่างไรดี? แต่ถ้าไม่พูด ต่อไปร่างกายของหล่อนจะได้รับผลกระทบ อะไรบ้างก็ไม่อาจรู้ได้

หล่อนไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ถ้าออกจากบริษัทไปตรวจ ร่างกาย ก็กลัวว่าคนอื่นจะจำหล่อนได้ หล่อนไม่อยากให้มีข่าว อะไรแพร่งพรายออกไปทั้งสิ้น ตอนนี้แค่อยากอยู่ห่างๆกับชนัย เท่านั้น

ผู้ชายคนนั้นช่างน่ากลัวจริงๆ

ดูเหมือนว่าจะเห็นความกลัวของเธอ ประธานณภัทรรู้สึก งงงวย แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจว่าทำไม เกวลินจึงแสดงสีหน้าที่ ขัดแย้งกันแบบนั้น

เขามองไปที่การดีที่อยู่ข้างๆ ออกคำสั่งด้วยเสียงต่ำ “เธอ ออกไปก่อน”

ภารดีรู้สึกแปลกๆ แต่ก็แค่ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วหันหลัง กลับเดินออกไปทันที

จะเป็นห่วงเกวลินขนาดไหน ก็ต้องนึกถึงตัวเองก่อน ประธานณภัทรให้เธอออกมา เธอจะอยู่ตรงนั้นต่อไปไม่ได้ ไม่มี ใครอยากจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

ในห้องทำงานที่ใหญ่โต ครู่เดียวก็เหลือเพียงประธาน ภัทรและเกวลินอยู่แค่สองคน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องการลักพา ตัวหรือเปล่า เมื่อต้องอยู่กับใครสองต่อสอง เกวลินจะมีความรู้สึกกดดันหายใจไม่ทั่วท้อง

เธอเงยหน้าขึ้นมองดูประธานณภัทรอย่างไม่สบายใจ เสียงที่พูดของหล่อนก็แผ่วเบามาก “ประธานณภัทร”

“เธอไม่ต้องกลัว เรื่องลักพาตัวเธอฉันก็เพิ่งมารู้ตอนหลัง เหมือนกัน ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอกลัวที่จะตรวจร่างกาย แต่เรื่อง คร่าวๆ ฉันก็พอที่จะรู้อยู่บ้าง ฉันคุยกับชนัยแล้ว ถ้ามีเรื่องขึ้นมา จริงๆ ก็เรียกให้หมอมาตรวจดู ไม่จำเป็นกลัวว่าฉันจะรู้หรอก”

เกวลินไม่คิดฝันว่าสิ่งที่เขาจะพูดคือสิ่งนี้ ก็เลยเข้าใจว่า ทำไมถึงให้พี่ภารดีออกไปก่อน ครูนั้นดวงตาของหล่อนแดง พูดอย่างไม่ลังเลว่า “ประธานณภัทร ฉันอยากให้หมอมาตรวจ คะ!”

ประธานณภัทรรู้ว่าเขาเดาถูก เขาพยักหน้า เดินไปข้าง ห้องโทรศัพท์ตามหมอ “ตอนนี้คุณมาที่นี่หน่อยได้ไหม ช่วยมา ตรวจร่างกายของดาราในสังกัดของบริษัทหน่อย”

หลังจากพูดคุยโทรศัพท์อย่างเรียบง่ายจบ ประธานณภัทร วางสาย เมื่อเขาหันหน้ากลับมา เกวลินยังคงนั่งเงียบ ๆ เหมือนตอนเข้ามา ก็ไม่ขยับเลยสักนิด

มันไม่เหมือนนิสัยของหล่อนก่อนหน้านี้ นิสัยที่ไม่มีใครอยู่ ในสายตาหายไปหมด แทนที่ด้วยนิสัยที่สงบเสงี่ยมอย่างที่สุด

ประธานณภัทรถอนใจยาว เป็นห่วงร่างกายของเธอ จึง จัดหมอเข้ามาเพื่อตรวจให้หล่อน แต่กลับไม่ถามเลยสักนิดว่าเกิดอะไรขึ้น

ไม่ใช่ว่าคาดเดาไม่ได้ แต่กลัวจริง ๆ ว่า ถ้าเกวลินเล่า เรื่องทั้งหมดออกมา ถึงเวลานั้นเขาก็จะจัดการเรื่องนี้ไม่ถูก เหมือนกัน

เพราะฉะนั้นไม่ถามจะดีกว่า ทำเป็นไม่รู้อะไร ดูแลเธอสัก หน่อยก็พอแล้ว

หมอมาถึงบริษัทอย่างรวดเร็ว เขาสวมใส่เสื้อผ้าธรรม ดาๆทำให้ไม่ได้เป็นที่สังเกตของคนทั่วๆไป ผู้นี้เป็นหมอส่วนตัว ของประธานณภัทรเอง แม้ว่าทักษะทางการแพทย์จะไม่ได้ดี ที่สุด แต่เมื่อเทียบกับหมอเก่งๆคนอื่น ก็ยังเหนือชั้นกว่าอยู่

เกวลิน ให้ความร่วมมืออย่างว่าง่ายถูกแขนเสื้อขึ้น ยืนไป ต่อหน้าหมอผู้นั้น “ตรวจเลือดก่อนแล้วกันคะ

บาดแผลบนใบหน้า และอาการบาดเจ็บที่ผิวหนังต่างๆ หล่อนไม่สนใจ สิ่งเดียวที่หล่อนเป็นห่วงคือยาที่ถูกฉีดเข้าไปใน ร่างกาย

หมอพยักหน้า แล้วเจาะเลือดไปสามหลอดด้วยความ ชำนาญ ตามจริงจะต้องเจาะเลือดหลอด แต่เครื่องวิเคราะห์ แบบพกพาที่นำมาไม่ได้มีฟังค์ชั่นครบถ้วนนัก จึงไม่สามารถ ทำได้ทั้งหมด

อย่างไรก็ตามเมื่อตรวจดูจากผลที่ออกมา วิเคราะห์ผล โดยทั่วๆ ไป สภาพร่างกายของหล่อนยังมีตรงไหนที่จำเป็นต้องตรวจอีกบ้าง

หมอจัดการตรวจร่างกายตามขั้นตอนอย่างทะมัดทะแมง ครึ่งชั่วโมงให้หลัง ผลการตรวจร่างกายทั้งหมดก็ออกมา เป็นการตรวจสอบโดยใช้คลื่นไฟฟ้าส่งต่อมายังคอมพิวเตอร์

เพิ่งเห็นผลวิเคราะห์สองรายการแรก คิ้วของหมอก็ขมวด เข้าหากัน