ตอน759ปล่อยข่าวลือ

ตอนที่759ปล่อยข่าวลือ

หากเป็นเมื่อก่อนเสนานีพูดแบบนี้ในใจหล่อนจะต้องมีคำ โต้แย้งมากมายแต่วันนี้ที่เห็นภาพข่าวบาดตาบาดใจหล่อน กลับพูดอะไรไม่ออก

“พวกเธอมองคนไม่เหมาะสมกันแม่รู้ว่าลูกไม่พอใจลูกคิด แค่ว่าต้องพยายามเปลี่ยนตัวเองให้ดีพอเพื่อที่วันหนึ่งจะได้ คู่ควรกับเขาใช่มั้ย”คำพูดทุกคำของเสนานี้เหมือนจะพูดเข้าไป ในใจของหล่อน มันไม่ใช่หรอกความดีของลูกไม่ใช่สิ่งที่พวก เขาต้องการอย่าทำแบบนี้อีกเลยเพื่อตัวของลูกเอง

ดราณีฟังคำพูดเหล่านี้เสนานีโทรมาเพื่อด่าหล่อนเหมือนที่

หล่อนคิดเอาไว้จริงๆ

คำพูดเหล่านี้เปรียบเสมือนกรดกำมะถันที่ค่อยๆกัดกร่อน เรี่ยวแรงของหล่อนสิ่งที่หล่อนคิดว่าเป็นตัวผลักดันสนับสนุน หล่อนสิ่งที่หล่อนเข้าใจว่ามันเต็มไปด้วยความกล้าหาญ

แต่ในสายตาของคนอื่นกลับเป็นแค่เรื่องเพ้อฝันไร้สาระ และเสียแรงเปล่า

ด้วยวัยเพียง20ปีของหล่อนแน่นอนว่าจิตใจไม่แข็งแกร่ง พอที่จะทนรับสิ่งเหล่านี้ได้พละกำลังทั้งหมดของหล่อนล้วนมาจากการสนับสนุนและความรักของชนัย

มาวันนี้ที่หล่อนเห็นภาพของเขาแนบชิดกับผู้หญิงคนอื่น เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดของหล่อนก็เหมือนจะถูกดูดออกไปจนหมด ไม่รู้ว่าจะเข้มแข็งต่อไปอย่างไร

ดราณีกลัวมากกลัวว่าจะต้องสูญเสียความรู้สึกดีๆนี้ไป กลัวว่าชนัยจะเปลี่ยนใจกลัวว่าสิ่งที่เสนานีพูดจะเกิดขึ้นจริงใน วันหนึ่ง

ดังนั้นหล่อนจึงไม่ได้โต้แย้งอะไรเหมือนกำลังจะหลบหนี หล่อนพูดทิ้งท้ายไว้สองประโยคง่ายแล้วก็วางสาย

เสียงของเสนานจางหายไปจากหูของหล่อนแต่ในใจกลับ ไม่ได้สงบลงเลยตรงกันข้ามกลับยิ่งทวีความตระหนกหวาดกลัว มากขึ้น

หล่อนรับรองกับเสนานอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าชนัยนั้น เป็นคนดีขนาดไหน ให้เกียรติทะนุถนอมหล่อนอย่างไรแต่มา ตอนนี้ข่าวที่กำลังถูกพูดถึงอยู่ในโลกโซเชียลภาพชายหญิงที่ดู รักใคร่แนบชิดภาพนั้นทำให้หล่อนรู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆ

หล่อนกลัวว่าความไว้เนื้อเชื่อใจตลอดมาของหล่อน สุดท้ายกลายมาตบหน้าหล่อนเองกลัวว่าทั้งหมดจะเป็นเรื่องที่ หล่อนคิดไปเอง

หล่อนได้แต่ปลอบใจตัวเองหากยังไม่ได้ยินคำอธิบายจาก ปากเขาด้วยตัวเองหล่อนจะไม่ตีโพยตีพายไปก่อน
ครั้งก่อนก็เคยเกิดเรื่องที่ไม่เชื่อใจกับแบบนี้ครั้งนี้ไม่ว่าใน

ใจจะรู้สึกกดดันอย่างไรหล่อนก็จะรอให้เขาเป็นฝ่ายพูดก่อน เมื่อหล่อนตัดสินใจรอหล่อนก็รอตั้งแต่บ่ายจนดึกดื่น

ดราณีนอนอยู่บนเตียงที่หอพักมองออกไปดูดวงจันทร์ที่ ลอยเหนือกิ่งไม้นอกหน้าต่างฟ้าใกล้สางแล้วคนอื่นๆกำลังหลับ สนิทแต่หล่อนกลับไม่รู้สึกง่วงนอนเลย

นับจากที่ข่าวนั้นถูกปล่อยออกมาเป็นเวลาหกชั่วโมงแล้ว แต่หล่อนกลับไม่ได้รับโทรศัพท์จากชนัยเลยข้อความที่ไม่มีเช่น กัน

หรือว่าเขากำลังยุ่งอยู่

เหตุผลแบบนี้แม้แต่หล่อนยังไม่ค่อยอยากเชื่อหล่อนมั่นใจ ว่า ในช่วงเวลาที่ข่าวถูกปล่อยออกมานั้นชนัยเองก็ต้องได้รับรู้ แล้วเช่นกัน ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วทำไมถึงยังไม่ได้รับการติดต่อ จากเขาเลย

หรือว่าเขารอให้หล่อนเป็นฝ่ายติดต่อไปเอง

ดราณีหลับตาในใจว้าวุ่นหน้าอกเหมือนมีตู้คอนเทนเนอร์ ใหญ่ยักษ์เพื่อกักเก็บความรู้สึกต่างๆ ที่ถาโถมอยู่ตอนนี้และ ไม่มีทางกำจัดมันไปได้พะอืดพะอมจนหล่อนแทบจะทนไม่ไหว แล้ว

แค่โทรหาหล่อนเล่าเรื่องทั้งหมดให้ชัดเจนต่อให้ยุ่งแค่ ไหนก็ตามเสียเวลาสักห้านาทีไม่ได้เลยเหรอ
นอกเสียจากว่าเขาไม่ได้อยากจะอธิบายอะไรกับหล่อนแต่

แรก

ความคิดนี้แวบขึ้นมาในสมองผ่านไปไม่กี่วินาทีโทรศัพท์ มือถือที่หล่อนวางไว้ใต้หมอนก็สั่นดราณีรีบหยิบขึ้นมาดูว่าใคร โทรมาเป็นชนัยโทรมาจริงๆ

ดราณีหยิบเสื้อคลุมมาคลุมตัวไว้แล้วค่อยๆย่องออกมา ข้างนอกและเพื่อไม่ให้คนคุมหอพักจับได้หล่อนจึงเปิดหน้าต่าง ที่ระเบียงให้กว้างที่สุดแล้วใช้เสียงเบาที่สุด

“ฮัลโหล”หล่อนรับสายด้วยเสียงอ่อนเบาๆ

อีกด้านชมัยยังคงอยู่ที่ออฟฟิศของมูตี้คลับตั้งแต่เขาเข้า มารับช่วงต่องานที่บ้านนี้เป็นครั้งแรกที่เขามาออฟฟิศแต่ อารมณ์กลับไม่ได้มีความตื่นเต้นเลย

เวลานี้ที่ได้ยินเสียงนุ่มอ่อนโยน ใบหน้าที่เคร่งเครียดของ

เขาก็ดูผ่อนคลายลง”ยังไม่นอนเหรอ”

ดราณีกลืนน้ำลายกลัวว่าเขาจะดูหล่อนออกไม่กล้าแสดง

ท่าทีอะไรมาก”อืมเมื่อกี้คุยกับเพื่อนในหอพักอยู่

ความจริงแล้วคุยกันที่ไหนหล่อนกำลังกลุ้มอกกลุ้มใจอยู่ กับข่าวจนนอนไม่หลับต่างหาก

ชนัยเองรู้ดีว่าทำไมหล่อนจึงยังไม่นอนแต่ก็ไม่ได้ขัดอะไร หล่อนแต่เปลี่ยนหัวข้อสนทนา”เห็นข่าวแล้วรึยัง

อยู่ๆเขาก็ถามขึ้นดราณีรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยไม่รู้เพราะหล่อนดูรูปต้นเหตุนั้นนานเกินไปหรือไม่เหมือนมีรูปชายหญิง ควงแขนกันลอยขึ้นมาให้เห็นอยู่ตรงหน้า

รู้สึกไม่สบายจมูกหล่อนยอมรับอย่างเด็ดเดี่ยว”เห็นแล้ว

เสียงของหล่อนเบาแต่ซ่อนความเสียใจและน้อยใจไว้ไม่

หัวใจชนัยบีบเกร็งหลังจากข่าวที่ปล่อยออกมาเขาก็ลังเล ตลอดว่าจะอธิบายให้หล่อนฟังเมื่อไหร่ดี

เมื่อคิดถึงปฏิกิริยากับท่าทางเมื่อก่อนของหล่อนเขาจึง เลือกตัดสินใจที่รอโทรศัพท์จากหล่อนแต่ว่าหล่อนก็ไม่ติดต่อ เขาเลย

จนกระทั่งกลางดึกเขาทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงเป็นฝ่ายโทร หาหล่อนก่อน

ในใจเขา ใช่ว่าจะสงบอยู่ได้หลายอย่างที่ยังจัดการไม่ เรียบร้อยเขาก็เล่าให้หล่อนฟังอย่างละเอียดครึ่งๆกลางๆ กว่าไม่รู้อะไรเลยเขาจึงจำเป็นต้องหาเหตุผลที่ดีเพื่อบอกกับ หล่อน

หลังจากที่ชนัยพยายามคิดไต่ตรองดีแล้วสุดท้ายก็หาข้อ อ้างที่ฟังดูแล้วสมเหตุสมผล”เรื่องข่าวผมอธิบายได้รูปนั้นถูก ถ่ายตอนที่ผมไปร่วมงานเลี้ยงสังสรรงานหนึ่งผมกับผู้หญิงคน นั้นไม่ได้มีอะไรกัน”

ดราณีกัดริมฝีปากหลังจากผ่อนคลายได้พักใหญ่จึงตั้งคำถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจว่า แล้วต่อไปล่ะคุณจะต้องออกงาน พร้อมกับหล่อนอีกมั้ย

แค่คำถามแรกหล่อนก็ถามตรงจุดเข้าพอดีชนัยถอนใจ หนักหน่วง” ใช่ผมยังต้องใช้หล่อนเป็นเครื่องกำบังอยู่

“เครื่องกำบัง”

“คุณไม่พอใจคุณผมไม่อยากให้ท่านจับตาดูคุณ ตลอดชนัยไม่ได้เล่าให้เธอฟังทั้งหมดหากหล่อนรู้ว่าเกิดอะไร ขึ้นกับเขาบ้างหล่อนจะต้องโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองซึ่ง ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจะเห็น

ดราณีได้ยินอย่างนี้แล้วก็ยังคงมีความผิดหวังความสับสน ของอารมณ์ความรู้สึกต่างที่ซ่อนอยู่ภายในใจ

“คุณพูดว่าให้ผู้หญิงคนนี้มาเบี่ยงเบนความสนใจเหรอ”

“อืม”

“แต่ว่า…”ดราณีชะงักแต่สุดท้ายก็ถามออกมา แล้วคุณ คุณจะเชื่อเหรอ”

“ผมไม่สนใจว่าเขาจะเชื่อหรือเปล่าอย่างน้อยก็มีคนคอย ดึงดูความสนใจเขาอยู่จะได้ไม่ต้องคอยจับผิดคุณไง

ได้ยินเขาพูดแบบนี้หล่อนกลับไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาเลยนึกถึง อนาคตที่หล่อนอาจจะต้องเจอกับแรงกดดันในแบบที่หล่อนไม่ เคยเจอ”ชนัยคะครอบครัวของคุณจะไม่มีวันยอมรับฉันใช่มั้ย”
จะว่าหล่อนปัญญาอ่อนก็ดีหรือไร้เดียงสาก็ได้ตั้งแต่คบกับ

ผู้ชายคนนี้หล่อนก็ไม่เคยยอมท้อถอยกลางทาง

หล่อนหวังว่าเมื่อหล่อนรู้สึกดีๆกับใครมันก็จะอยู่ยาวนาน ตลอดชีวิตหล่อนไม่อยากเลิกกับชนัยอย่างน้อยในตอนนี้หล่อน ก็ยังคงคิดแบบนี้

หล่อนไม่ได้ต้องการความรักที่หวานชื่นตลอดเวลาขอแค่

ได้จับมือกับผู้ชายคนนี้เดินต่อไปข้างหน้าเรื่อยๆก็พอ

ถึงแม้ว่าชนัยจะเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำถามนั้น ของหล่อนแต่เขาก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร