ตอน757 ข้อเรียกร้องที่ช่างไร้ค่า

ตอนที่ 757 ข้อเรียกร้องที่ช่างไร้ค่า

เมื่อคิดถึงสภาพของเขาในช่วงนี้บวกกับสิ่งที่หล่อนทำให้ เขาแล้วในใจรู้สึกผิด โดยเฉพาะกับผู้หญิงตัวเล็กๆของเขา

แต่ดราณีกลับยิ้มกว้าง”คุณคิดได้แบบนี้ฉันก็รู้สึกดีใจ มาก”

หล่อนไม่ต้องการอะไรมากขอแค่เขาไม่มองข้ามสิ่งที่ หล่อนทําให้เขาก็พอ

ทั้งสองนั่งเงียบๆบนรถแบบนี้อยู่พักใหญ่จริงๆแล้วดราณี กำลังสับสนว้าวุ่นหล่อนลังเลมาตลอดว่าจะบอกเขาดีหรือไม่ เรื่องที่คุณพ่อให้คนมาหาถึงที่บ้าน

แต่พอมาคิดไปคิดมาก็ตัดสินใจได้ว่าไม่อยากให้เขา วุ่นวายเดือดร้อนจึงยอมอดทนเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัวเอง

ค่ำคืนดึกสงัดชนัยเรียกคนขับรถมารถยนต์ถูกสตาร์ทแล้ว ขับตรงไปยังคฤหาสน์ตามทางเดิมที่มา

ดราณีมองออกไปนอกหน้าต่างรถยนต์ข้างทางที่มืดมิดมือ ข้างซ้ายถูกชายหนุ่มข้างกายกุมไว้แน่นเป็นความอบอุ่นอีก แบบหนึ่งที่ทำให้ในใจไม่ว้าเหว่เดียวดายอีกต่อไป
ไม่มีอะไรไม่ว่าคุณจะขัดขวางไม่ให้พวกเขาสองคนอยู่ ด้วยกันอย่างไรขอแค่พวกเขามีความรักซึ่งกันและกันก็พอ

ดราณีเชื่อในความรักดังนั้นหล่อนจึงมั่นใจว่าจะผ่าน

อุปสรรคต่างๆไปได้ หลังจากกลับถึงบ้านไปๆกลับๆหลายรอบทำให้ดราณีเริ่ม

ง่วงนอนแล้วชนัยยังไม่ได้อาบน้ำร่างกายมีกลิ่นแอลกอฮอล์

คลุ้งเขาหยิบชุดที่จะเปลี่ยนเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

เขาอาบน้ำเร็วมากไม่เกิน 10นาทีเมื่อเขาออกมาจาก ห้องน้ำก็พบว่าสาวน้อยที่นอนอยู่บนเตียงหลับไปเสียแล้ว

เมื่อสักครู่ยังบอกว่าจะรอเขาคงจะเหนื่อยมาก

นัยตาของชนัยอ่อนโยนนั่งลงข้างๆเตียงแล้วค่อยๆดึง ผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างหล่อนอย่างเบามือผิวของหล่อนเรียบเนียน เหมือนถูกเคลือบด้วยแสงบางอย่างนุ่นนวลน่าสัมผัส

แม้ว่าเราจะไม่ถือสาท่าทีของครอบครัวของเขาที่มีต่อ หล่อนหรือหล่อนอาจจะถือสาแต่หล่อนก็กล้าหาญที่จะเผชิญ หน้ากับพวกเขาสําหรับชนัยแล้วแค่นั้นมันยังไม่เพียงพอ

เขารักและคบหากับหล่อนจริงจังหล่อนได้มอบสิ่งที่มีค่าที่ สุดของหล่อนให้แก่เขาแล้วจึงไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะทำไม่ดีต่อ หล่อน

แต่ตอนนี้เพราะเรื่องความสัมพันธ์กับคุณพ่อทำให้เขา ต้องอยู่ให้ห่างจากหล่อนไม่ใช่ว่าไม่คิดถึงแต่เขากลัวว่าจะทำให้เด็กสาวไร้เดียงสาอย่างหล่อนต้องพลอยเดือดร้อนไป ด้วย

สำหรับตัวเขาเองจะเป็นอย่างไรไม่เคยสนใจตั้งแต่เล็กจน โตเขาเกิดและโตที่บ้านธิสกุลสำหรับความคิดหรือทัศนคติ ทั้งหมดของพ่อเขานั้นชินชาเสียแล้วแต่ไม่มีวันทำลายความ เชื่อของเขาได้

แต่กลับดราณีนั้นไม่เหมือนกันความกล้าหาญของหล่อน กับความไม่ประสีประสาต่อโลกอีกใบที่แสนดำมืดเขาเองก็ไม่ ต้องการให้หล่อนมาสนใจเรื่องนี้เขาจึงพยายามมาพบหล่อน ให้น้อยที่สุดในช่วงเวลาที่จะดึงดูดความสนใจของหล่อนแบบนี้

นอกจากคนในตระกูลธิสกุลแล้วยังมีสายตาอีกหลายคู่ที่ กำลังจับตาดูเขาอยู่เขาเองก็ทราบดีมันเป็นสิ่งที่เขาต้องเผชิญ แต่เขาไม่ต้องการให้ดราณีต้องมาเผชิญเรื่องแบบนี้พร้อมกับ เขา

สิ่งที่ชนัยกลัวมากที่สุดก็คือชีวิตประจำวันของดราณีจะถูก รบกวนดังนั้นพอคิดได้อย่างนี้แล้วเขาก็รู้สึกได้ว่าทั้งหมดนี้ จําเป็นต้องทํา

เขาลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วค่อยๆเดินออกไปอย่าง เบาที่สุดเพราะกลัวว่าจะทำให้หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงตื่น

“เรื่องที่บอกให้ไปจัดการคราวก่อนเป็นยังไง

ปลายสายคือผู้ช่วยของเขาน้ำเสียงงัวเงียปนตกใจ”คุณชนัยผมหาคนได้แล้วครับมีสองคนให้เลือกคนหนึ่งเป็นนาง แบบอยู่ในวงการบันเทิงตอนนี้พยายามขยับฐานะตัวเองให้สูง ขึ้นด้วยการคบหากับพวกไฮโซชั้นสูงอีกคนเป็นเซเลบไฮโซ แม้ว่าที่บ้านจะล้มละลายแล้วแต่หล่อนก็ยังหยิ่งทะนงตน

ชนัยที่กำลังฟังอยู่ใบหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ เหมือนกำลัง เลือกว่าใครเหมาะสมกับเงื่อนไขของเขา คนแรกแล้วกันอยู่ใน วงการบันเทิงก็ดีจะได้สะดุดตาหน่อย

สิ่งที่เขาต้องการคือการเป็นจุดสนใจไม่ใช่เพราะต้องการ ให้คนส่วนใหญ่เข้าใจแต่ต้องการให้คนที่จับตาดูเขาอยู่นั้น สนใจต่างหาก

แล้วสิ่งที่คนในวงการบันเทิงต้องการมากที่สุดก็คือการ เป็นจุดสนใจแบบนี้เขาก็จะจัดการทุกอย่างได้ง่ายขึ้น

ผู้ช่วยเขาจึงรีบตอบว่า”รับทราบครับพรุ่งนี้จะให้คนเข้าไป

ที่ทํางานนะครับ”

“อืม”

ชนัยตอบสั้นๆเหมือนนึกเรื่องอะไรขึ้นมาได้อีกอยู่ๆก็รีบ เอ่ยปากขึ้นมา” ใช่แล้วเรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับไม่ว่าใคร ถามก็ห้ามพูดเด็ดขาด”

ผู้ช่วยเขารู้สึกไม่สบายใจ”ถ้าคุณดราณีถามล่ะครับ”

“ก็ห้ามบอก”ชนัยตอบโดยแทบจะไม่ต้องคิด”ผมจะเป็น คนอธิบายให้เธอฟังด้วยตนเอง”
“ครับคุณชนัย”

หลังจากวางสายชนัยยืนอยู่ใกล้กับระเบียงที่ชั้นส ชั้นสองจาก ด้านบนมองลงมาที่ห้องรับแขกเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมที่เหมือนกับ กรงขังที่ยังเขาไว้ด้านใน

เมื่อก่อนเขาอาจจะเคยมองผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นไม่ว่า ใครก็ตามขอแค่แสดงออกได้ดีในวงเหล้าชนัยก็พร้อมทุ่มเทที่ จะแลกมาแต่สิ่งที่เขาทุ่มเทนั้นไม่มีความรู้สึกอยู่ในนั้นด้วย แม้แต่น้อย

แต่นับตั้งแต่ที่เขาได้พบกับดราณีเขาก็เหนื่อยที่จะมองผู้ หญิงอื่น

ไม่ใช่ว่าอยู่ๆเขาก็เปลี่ยนนิสัยไปเลยแต่จริงๆแล้วเขารู้สึก เบื่อต่างหาก

ไม่เคยมีใครดีพอที่จะทำให้เขาตัดขาดทุกสิ่งทุกอย่างได้

เขารอมาเนิ่นนาน ในที่สุดวันนี้ก็ได้พบเสียทีแต่ความจริงก็ มักจะเล่นตลกกับเขาทำให้เขาต้องกลับไปอยู่ในสภาพเดิมอีก ครั้ง

แม้ว่าจะเป็นแค่การเล่นละครแต่ก็ต้องแสดงให้เหมือนจริง

เขาเป็นคนที่หยิ่งทะนงไม่เคยเห็นหัวใครสิ่งที่ไม่อยากทำ ไม่เคยฝืนตัวเองทำแล้วก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำแต่ผลที่ได้ก็ ใช่ว่าจะดีแต่เวลานี้ไม่ฝืนตัวเองคงไม่ได้

หน้าอกเขาเหมือนมีไฟร้อนสุมทรวงอยู่ตลอดเป็นความกลัวและกังวลที่น่าสมเพชมากตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยรู้สึกว่า ตัวเองขี้ขลาดไร้ความสามารถแบบนี้มาก่อนแต่เมื่อคิดว่าสิ่งที่ เขาทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อปกป้องตราณีเขาก็คิดว่ามันคุ้มค่า

ทั้งน่ารังเกียจทั้งขี้ขลาดแล้วยังไงขอแค่หล่อนปลอดภัย พอขอแค่ผู้หญิงของเขาไม่ต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วยก็พอเท่า นี้ก็เท่ากับว่าไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุด

บนระเบียงทางเดินที่แสนเงียบสงบไม่มีเสียงใดๆ ในห้อง ด้านหลังเขานั้นดราณีกำลังหลับสนิทแต่ชนัยกลับยืนอยู่ที่เดิม โดยไม่ได้ขยับเลยเป็นเวลานาน

ในสมองนึกถึงแต่เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา สองคนในอนาคตเหตุการณ์ที่ชวนให้ตื่นตระหนกหวาดกลัว ทำให้เขาต้องระมัดระวังรอบคอบให้มากขึ้นเพื่อรักษาสถานะ ความสัมพันธ์ในช่วงนี้ไว้ให้ได้

เรื่องอื่นชนัยไม่เคยสนใจแต่ดราณีเป็นสิ่งเดียวในชีวิตเขา ที่จะไม่ยอมให้หล่อนต้องมาเดือดร้อนเขาจะไม่มีวันปล่อยมือ จากหล่อนเด็ดขาด

เขานึกไม่ออกเลยว่าวันที่เขาต้องสูญเสียหล่อนไปเขาจะ เป็นอย่างไรคงจะรู้สึกเสียใจมากกว่าวันที่พ่อเขาเรียกให้เขา กลับมาที่บ้านธิสกุลเพื่อรับช่วงต่องานทั้งหมดร้อยเท่าพันเท่า

สามสิบสามปีที่ผ่านมานี้เขารู้สึกเหนื่อยล้ามากเหลือเกิน ชีวิตที่ดูเหมือนจะอิสระเสรีแต่กลับไม่มีสักวินาทีเลยที่เป็นของเขาจริงๆมักจะมีดวงตาคู่หนึ่งที่คอยจับตามองเขาอยู่ด้าน หลังตลอดเวลารอจนมาถึงเวลานี้ที่จะได้โอกาสลากตัวเขากลับ ไป

ตอนนี้สิ่งที่เป็นแรงผลักดันให้ชนียเดินหน้าต่อไปได้มีแค่ สามพยางค์คือดราณีเท่านั้น

แสงไฟที่เหนือศีรษะสาดแสงสว่างลงมาชนัยค่อยๆหลับตา ลงวินาทีนี้เขาอธิษฐานในใจอธิษฐานให้พ่อของเขารักษาสัจจะ ที่ให้ไว้ว่าหากเขากลับมาที่บ้านธิสกุลจะปล่อยดารณีและ ยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างหล่อนและเขา

ขอแค่มีหล่อนอยู่ข้างกายต่อให้ต้องเป็นหุ่นเชิดให้บ้าน สกุลตลอดชีวิตจะเป็นไรไป