ตอน729ถ้าเธอชอบฉันก็ชอบหมด

ตอนที่ 729 ถ้าเธอชอบฉันก็ชอบหมด

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ข้อมูลของดราณีในทุกๆด้านก็ถูกวางไว้ ตรงหน้าคุณปู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

ดราณี เป็นผู้หญิง อายุยี่สิบปี เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย คณะศิลปะศาสตร์ภาษาอังกฤษ สำมะโนครัวอยู่เมือง B พ่อแม่ ถูกจ้างออก ครอบครัวยากจน ตอนมัธยมปลายได้รับทุนการ ศึกษาจากโรงเรียนและเงินช่วยเหลือของชุมชน……..

ข้อมูลส่วนตัวเป็นชุดๆ พิมพ์ไว้ด้านบน แม้แต่ผลการเรียน ของเธอตั้งแต่เล็กจนโตก็มีหมด คุณใช้เวลาสิบกว่านาทีใน การอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ

ไม่ใช่ไม่ละเอียดรอบคอบ แต่มันไม่มีอะไรน่าดูจริงๆ

ก็เป็นแค่ครอบครัวธรรมดา มนุษยสัมพันธ์ธรรมดา ไม่ได้ เป็นหนี้หรือปัญหาอื่นๆ แม้แต่ประวัติเครดิตก็ใสสะอาด

สิ่งเดียวที่สะดุดตาคือ คงจะเป็นรูปภาพที่ไม่ใส่หมวกใบนี้

เธอเป็นคนสวยตัวเล็กคนหนึ่ง ผิวพรรรณเนียนสวย ตาโต เป็นประกาย ทำให้ผู้ชายหลงรักได้ง่ายๆ

เมื่อก่อนที่ชนัยติดต่อกับผู้หญิง คุณไม่เคยเอามาใส่ใจ มาก่อน รู้แค่ว่าเขาแค่เล่นๆ แต่เราณีคนนั้นถึงจะอายุไม่มากความสามารถก็ไม่น้อย ทำให้หลานชายเขาหลงจนหัวปักหัว

ดูคนจากภายนอกไม่ได้ ครอบครัวธรรมดาเลี้ยงดูสั่งสอน คนธรรมดา ใสซื่อ ไม่แน่ว่าจะเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด จะประเมิน ต่าง่ายๆไม่ได้

“ผู้หญิงคนนี้ปกติคนที่ติดต่อด้วยใสสะอาดหมดเลย หรอ?” คุณปถามผู้จัดการข้างๆ

ผู้จัดการพยักหน้า “ครับ ข้อมูลที่สืบมาได้ทั้งหมดอยู่ที่นี่

คุณพึมพำกับตัวเองสักพักไม่ได้พูดอะไรออกมา ต่อมา ถึงได้ถือข้อมูลในมืออีกครั้ง แล้วอ่านอีกรอบ

ก็ไม่ได้อะไรเหมือนเดิม

“จริงด้วย” จู่ๆผู้จัดการก็คิดอะไรได้ขึ้นมา “คุณดราณีคนนี้ รู้จักกับคุณชนัยก็เพราะเคยโทรรายงาน ตำรวจยังมีบันทึกอยู่ บอกว่าเป็นเรื่องสินค้าต้องห้ามของมูคลับเฮาส์ แต่ไม่นานก็ แก้ไขปัญหาได้ ดูเหมือนว่าจะเป็นการเข้าใจผิด

“กลุ่มคนที่ติดต่อของผู้หญิงคนนี้กับชนัยมีคาบเกี่ยวกับ บ้างไหม?”

“ไม่มีเลยครับ”

คุณปู่ขมวดคิ้วแน่น เดิมทีเขาไม่เชื่อว่าดราณีจะรู้จักกับ ชนัยโดยบังเอิญ แต่ตอนนี้ต้องเชื่อ

เพราะระหว่างพวกเขาเอง ก็ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆเกี่ยวข้องกันเลย

หรือว่าจะเจอกันโดยบังเอิญแล้วค่อยๆชอบกันจริงๆ?

ความรู้สึกแบบนี้สำหรับพวกเขามันเหมือนเป็นเรื่องที่ เหลวไหล แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมาะสมกับ ชนัยอย่างแน่นอน

ฐานะและกรรมสิทธิ์ธุรกิจที่เขาจะได้รับสืบทอด มันไม่ เหมาะสมกับผู้หญิงสภาพแบบนี้

อีกฝ่ายไม่เพียงแต่จะให้ความช่วยเหลือไม่ได้แล้ว แม้แต่ ตัวเองก็ยังดูแลได้ไม่ดี

ผู้หญิงแบบนี้เมื่ออยู่กับชนัย จะเป็นแต่ตัวขัดขวางเขา ยิ่ง ทำให้เขาทำอะไรไม่สะดวก

ระยะเวลาก็นานแล้ว เขาอาจจะเหมือนพ่อของเขา กลาย เป็นคนตาบอดเพราะความรัก และเป็นบุคคลไร้ประโยชน์ที่ทำ เรื่องใหญ่ๆไม่สำเร็จ ดังนั้นคุณปู่เลยไม่อนุญาตให้นับกับ ดราณีคบกันแน่ๆ

ตอนนี้ ในอนาคต ก็ไม่ให้ทั้งนั้น

คุณปู่ดูเหมือนจะนึกถึงเรื่องราวในปีนั้น สีหน้าก็ยิ่งดูแย่ เขาคิดว่าชนัยไม่น่าจะน่าเป็นห่วงและมีปัญหาแบบนี้ ไม่คิดว่า มันจะปรากฏขึ้นแล้ว……

และไม่รู้ควรพูดว่าเป็นโชคร้ายหรือเป็นโชคชะตา สิบกว่า ปีก่อนเขาไม่เคยอาลัยอาวรณ์กับใคร แต่จู่ๆก็เกิดข้อยกเว้นขึ้น
เขาเลี้ยงดูเลย คุณไม่อนุญาตใครมาทำลายเด็ดขาด

ขณะจะอีกครั้ง น้ำก็เปลี่ยนเย็นชาอย่างมาก คนจับตาดูก่อน ถ้าชนัยยังแบบนี้ต่อไป พาตัวหญิงคนมา

สุดท้ายก็ตัวมาอย่างไม่ต้องสงสัย จัดการอยาก พูดแต่ลังเล อยากพูดคุณทำได้เพียงพหน้าตอบรับ “ครับ ผมรีบสั่งลูกน้อง”

อย่างไรตาม เขาได้พูด ไม่ว่าคุณจะรู้สึก รอเขาพูดประโยคพูด

ผู้จัดการอึ้งไป ความคิดของตัวเองถูกจับได้จึงค่อนข้าง กระอักกระอ่วน แต่รวบรวมความกล้าออก“ท่านทำ แบบไม่กลัวคุณ

สายตาคุณมองไปทางไกลกลายเป็นแบบพ่อมันมากกว่าอีก

เรื่องแบบนั้น แค่เดียว ขึ้นเพียงครั้งเดียวก็ พอแล้ว

ผู้จัดการได้ยินเรื่องในอดีต ก็เข้าใจว่าหัวข้อไม่ควรเจาะลึกลงไปต่อ จึงหยุดทันที โค้งตัวออกมาจากห้องหนังสืออย่าง ให้ความเคารพ

ตอนที่ดราณีกลับไปที่ห้องผู้ป่วย เสนานี้กำลังเตรียมจะ โทรหาเธอ เห็นเธอเขามาถึงวางโทรศัพท์ลงไปอีกครั้ง “ทำไม ไปนานจัง?”

“โรงอาหารคนเยอะ ต่อคิวรับอาหารนาน” เธอหันไปหยิบ กระติกน้ำร้อนบนพื้น จริงๆ เพราะเธอโกหกจึงกลัวไม่กล้าสบตา กับเสนานี

เสนานี้ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ถึงแม้จะสงสัย เธอก็ไม่คิดว่า ชนัยจะมาหาเธอที่โรงพยาบาล

ผ่านไปไม่นาน คุณหมอมาตรวจ มาพูดเกี่ยวกับอาการ ของทยุติพื้นฐาน การฟื้นฟูร่างกายไม่เลวเลย ทำแบบนี้ต่อไปจะ ดีที่สุด

เสนานีได้ยินแล้วก็โล่งอก สีหน้าผ่อนคลายลงอย่างมาก

หลังจากหยุติออกมาจากห้องผ่าตัดและอยู่โรงพยาบาล นานมากที่ไม่ได้ลงจากเตียงเดินไปไหน เพื่อป้องกันกล้ามเนื้อ แข็งตัว เลือดไม่ไหลเวียน จะต้องได้รับการนวดทุกวัน

ดราก็เชื่อฟังพ่อแม่ เมื่อก่อนเธอก็ทำงานพาร์ทไทม์เยอะ แรงที่มือเยอะกว่าผู้หญิงทั่วไป ทุกเช้าและเย็นก็จะช่วยนวดให้ กับทยุติอย่างพิถีพิถัน
ทุกครั้งที่ได้ทำลงไป เธอจะเหนื่อย แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น เธอก็ไม่เคยบ่นเลยสักครั้ง

เธอไม่มีเวลามาดูโทรศัพท์ตลอดเวลา และก็ไม่กล้าทำ อะไรต่อหน้าเสนานด้วย ตอนถึงเวลาสี่ทุ่มกว่าปิดไฟนอน เธอ ถึงได้มีเวลาเอาโทรศัพท์ออกมาดูในห้องน้ำ

เมื่อเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์มาดูก็เห็นข้อความรัวๆจากชนัย เธอเม้มปากแอบยิ้ม นิ้วมือก็กดไปมาบนหน้าจออย่างสุขใจ

พรุ่งนี้สี่โมงครึ่งเลิกเรียน ฉันบอกแม่ว่าเลิกหกโมง มีเวลา ว่างชั่วโมงกว่า ไปดูหนังกันไหม?

เธอพิมพ์จบพียงครึ่งประโยค ลังเลไปพักหนึ่งแล้วก็ลบ ลบ แล้วก็พิมพ์ใหม่ สุดท้ายก็แน่ใจแล้วถึงได้กดส่งไป

ไม่ถึงครึ่งนาที อีกฝ่ายก็ส่งข้อความสั้นๆกลับมาทันที มี เพียงคําเดียว: ได้

ได้?

แค่นี้หรอ?

ดราณียปากอย่างไม่พอใจ ลังจะถามเขาว่ากำลังทำอะไร ยังไม่ทันได้กดส่งอีกฝ่ายก็ส่งรูปภาพกลับมา เป็นรูปของรายชื่อ หนังรอบสี่โมงครึ่ง ในวันพรุ่งนี้ และแนบข้อความมา: อยากดู เรื่องไหน?

ทันใดนั้นความไม่พอใจเล็กน้อยของเธอนั้นก็ได้หายไปหมดเลย

ดราณีดูอย่างรอบคอบ มีหนังรักเรื่องใหม่ เธออยากดูมา

โดยตลอด เพิ่งจะเข้าโรงช่วงนี้ เหมาะกับพวกเขาพอดี แต่ไม่รู้ว่าชนัยชอบหนังรักหรือไม่

ดังนั้น เธอเลยส่งข้อความไปถามอย่างใส่ใจ: คุณชอบดู

หนังรักหรือเปล่า?

ข้อความนั้นก็ถูกตอบกลับมาทันที

ถ้าเธอชอบฉันก็ชอบหมด