ตอน709เธอคือผู้หญิงของเขา

ตอนที่ 709 เธอคือผู้หญิงของเขา

ตราณีพยักหน้า “โอเค”

เมื่อคืนนี้เธอได้ประสบเรื่องแบบนี้ สิ่งที่อยากทำที่สุดคือ การอาบน้ำชำระล้างกลิ่นของเขาออกให้หมด ไม่งั้นเธอนอนไม่ หลับ

สิบนาทีต่อมา ชนัยก็กลับไปที่ห้องน้ำ ไฟห้องน้ำเปิดอยู่ เสียงน้ำไหลดังออกมาจากด้านใน

ดราณีลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องน้ำช้าๆ หยิบเสื้อเชิ้ตใน มือตรงหน้าประตู ที่บ้านไม่มีผู้หญิงมานอนค้างคืน มีแค่เสื้อ เชิ้ต ตัวนี้ใหญ่แล้วก็ค่อนข้างสบายตัว เธอใส่เป็นชุดเดรสได้”

ดรากวาดตามองเสื้อผ้าในมือ แค่มองก็รู้แล้วว่าเป็น สไตล์เขา กว้างใหญ่มาก

คิดถึงเมื่อก่อนที่เขามีนิสัยไม่ชอบให้คนอื่นใส่เสื้อผ้าตัว เอง แล้วมองคนตรงหน้าอีกครั้ง ไม่กล้าจะเชื่อเลยว่านี่คือผู้ชาย คนเดียวกัน

ชนัยเมื่อคืนนี้ไม่เหมือนกับชนัยที่เธอรู้จัก ความรู้สึกอบอุ่น และเห็นอกเห็นใจทำให้เธอไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เห็นว่าเธอเหม่อลอย ชนัยก็ไม่วางใจ “เธออาบเองได้ใช่ไหม?”

ดราถึงมีสติกลับมา กลัวว่าเขาจะพูดว่า “ฉันจะช่วยเธอ อาบ จึงรีบพยักหน้า “ได้ค่ะ” ชนัยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “ฉันรออยู่ที่นี่ มีอะไรก็เรียกฉัน

เธอรีบพยักหน้าตกลง หมุนตัวเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อค

ประตู

เธอถอดเสื้อผ้าบนร่างกายออก ไม่ได้ดูตัวเองในกระจก ไม่อยากจะดูรอยรักที่กษตรที่ทำไว้บนร่างกายตัวเอง

ภายในอ่างอาบน้ำที่สะอาดคุณภาพดี แม้แต่น้ำก็อยู่ใน อุณหภูมิคงที่ อยู่ในระดับสามสิบห้าองศา เป็นความอุ่นที่สบาย มากที่สุด

ช่วงที่น้ำอุ่นผ่านร่างกาย แขนขาก็ผ่อนคลายลงในที่สุด

เงยหน้ามองเพดาน ในหัวก็เหม่อลอย

คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเมื่อคืนนี้ และยิ่งคิดไม่ ถึงว่าเรื่องแบบนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของเธอและชนัยเปลี่ยน

ไปด้วย

แม้ว่าตอนนี้ ดราณียังไม่รู้สึกว่ามันคือเรื่องจริงเท่าไหร่

คิดว่าเรื่องทีมดมันเหมือนฝัน ผู้ชายคนนั้นที่เข้ามาในชีวิต ตนโดยไม่ได้ระวัง ได้มาเป็นแฟนหนุ่มเธอในตอนนี้ขณะนี้ และ ไม่ได้เล่นๆด้วย เขาจริงจังอย่างมาก

แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ พอคิดถึงความสัมพันธ์ทั้งคู่ในตอนนี้ ความสุขกันบึ้งของหัวใจมันมากจนสับสน นึกถึงการอยู่ร่วม กันต่อจากนี้ไป เธอก็กังวลอย่างมาก แต่นอกจากกังวลแล้ว ก็มี ความสุขมากกว่า

เขาเป็นคนรุกมาโดยตลอด ส่วนเธอจะตอบรับอย่าง ใจร้าย ในการติดต่อสื่อสารกันทุกวัน เธอจะอดกลั้นความรู้สึก ของตัวเองไว้โดยตั้งใจบ้างไม่ตั้งใจบ้าง ไม่เช่นนั้นตอนนี้คงไม่ เกิดความต่างขนาดนี้

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกนต์รพีหรือเปล่า ในคืนนี้เขาอ่อนโยน มากเหลือเกิน ไม่ได้มีบรรยากาศแบบเมื่อก่อนสักนิด ไม่ได้มี การจองเวรทำท่าทางคุกคามให้คนหวาดกลัวอีก เป็นเหมือน สิงโตน้อยที่แสนเชื่อง

การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้เราณีประหลาดใจเหมือนกัน หลังจากมีความสัมพันธ์ที่แน่นอนแล้ว เขาก็สามารถทำเรื่อง แบบนี้ให้คู่รักได้

จนถึงตอนนี้ เธอรู้สึกกังวลกับเรื่องไม่เป็นเรื่องในชีวิต จน มีเวลาน้อยมากที่จะคิดถึงความคิดที่อยู่ในใจของตัวเองจริงๆ วันนี้ชนัยเข้ามาด้วยท่าทางที่มีพลัง ในขณะเดียวกันก็ทำให้เธอ สับสนกับชีวิตอันน่าเบื่อของเธอ โดยไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องเลว ร้ายอะไร

บางที เขาสามารถให้ความรู้สึกที่แตกต่างมากขึ้นกับตน อายุนยี่สิบปีแล้วนะ เธอควรปล่อยวางนิดหน่อยได้แล้ว ไม่ ต้องรอบคอบขนาดนั้นอีกแล้ว
ก็ลองเสียหน่อย ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ไม่ว่าอนาคต จะเป็นอย่างไร อย่างน้อยเธอก็ได้ก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว จะได้ไม่เหลือความเสียดายใดๆไว้

น้ำอุ่นผ่านร่างกายทำให้เกิดความไม่มั่นคงเล็กน้อย เหมือนกับหัวใจของเธอที่ร้อนรุ่ม ความรู้สึกมากมายก่อตัวขึ้น อยู่นานเกินไป ตอนนี้ได้พูดออกไปอย่างไม่ง่ายเลย เธอจะต้อง ควบคุมมันเสียหน่อย ไม่เช่นนั้น…….จะสูญเสียการควบคุมได้ ง่ายมาก

ดราณีอยู่ในห้องน้ำนานมาก นานจนชนัยต้องมาเคาะ ประตู “ยังอาบไม่เสร็จหรอ?”

“เสร็จแล้วๆ” เธอรีบลุกขึ้นมา หลังจากเปิดให้น้ำไหลออก เธอก็คลุมผ้าเช็ดตัวออกมาเป่าผมให้แห้ง แล้วหยิบเสื้อเชิ้ต ผู้ชายตัวกว้างนั้นมาสวมใส่

เนื้อผ้านุ่มเหลือเกิน ใส่สบายกว่าชุดนอนธรรมดาอีก เธอ ไม่ได้ติดกระดุมทุกเม็ด เหลือไว้หนึ่งเม็ด ความยาวของเสื้อเชิ้ต นั้นไปถึงกลางต้นขา สามารถคลุมตัวเธอได้ทั้งหมด

นอกประตู ก็มีเสียงเคาะประตูก๊อกๆๆอีกครั้ง

ดราณีไม่กล้าชักช้า กลัวเขาจะเป็นห่วงตน เลยรีบผลัก

ประตูออกไป

ไอร้อนในห้องน้ำแผ่ออกมาด้านนอก ชนัยเงยหน้ามอง หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหน้าตน ถอดเสื้อคลุมออก เสื้อเชิ้ตขาวตัว กว้างทำให้เธอยิ่งดูตัวเล็ก ผมดำสนิทปล่อยลงมา ทุกเส้นเปล่งประกาย ผิวเธอดีมาก เส้นผมบนแก้มเห็นชัดเมื่อกระทบกับแสง ไฟ

เหมือนลูกเป็ดน้อยที่เพิ่งฟักออกจากเปลือก อดยกมือขึ้น ลูบไม่ได้

ความจริงพิสูจน์แล้วว่าเขาทำแบบนั้นจริงๆ

ชนัยคว้าตัวเธอมาไว้ในอ้อมกอด มองใบหน้าเล็กของเธอ ที่ยังบวมอยู่เล็กน้อย ไม่เพียงแต่ไม่ได้ลดความงดงามของเธอ ลง แถมยังมาเกี่ยวพันดวงใจของเขาอีก

“ดีขึ้นไหม?”

เขาหมายถึงสภาพจิตใจเธอ ตลอดทางที่มาคฤหาสน์เมื่อ ครู่ เธอตึงเครียดอย่างมาก เหมือนกับเส้นที่ใกล้จะขาดผึ้ง

ดราณีพยักหน้า เธอพึมพำเสียงเล็กด้วยความหน้าแดง

“ฉันไม่เป็นไรแล้ว

ทั้งสองสบตากัน ด้วยท่าทางที่สงบลง ความรู้สึกร้อนแรง เพิ่มขึ้นอย่างเงียบๆ ทั้งคู่อดกลั้นไว้อย่างเต็มที่

วันนี้เป็นวันแรกที่พวกเขาคบกัน เธอไม่ใช่ใครอื่น จึงห้าม

ประมาท

ชนัยได้แต่บอกตัวเองในใจถึงจะอดทนไว้ได้ กลัวว่าตัว เองจะควบคุมไม่ได้จริงๆ…….ได้เผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ตนให้ เกียรติ ผู้ชายที่ไหนจะทนทำแบบนั้นได้จริงๆ?

เธอลากมือเล็กนุ่มนิ่มนั้นมาที่ข้างเตียง ดวงตาเจ้าเล่ห์ที่ละสายตาไปไม่ได้ เรารู้สึกเหมือนตัวเองถูกเขามองทะลุ

เงยหน้าขึ้นแล้วลูบหน้าอย่างเขินๆ “ทำไมคุณจ้องฉัน ตลอดเลย?”

ดวงตายากที่จะคาดเดานั้นเหมือนกับมีดสั้น กวาดตา เพียงเล็กน้อยก็เหมือนกะเทาะเปลือกของเธอออกทั้งหมด หนึ่ง วิสองยังพอได้ ถ้านานมากๆ จะไม่สามารถรับไหว

ชนัยไม่ได้แสดงออกทั้งหมด สายตาจ้องอยู่ที่หน้าเธอ อย่างเหนียวแน่น “พอคิดว่าเธอเป็นของฉันแล้ว ก็เลยอยาก มองดวงตาเธอให้มาก

ดราณีอึ้งไปเลย ใบหน้าที่มีสีอยู่แล้วยิ่งแดงขึ้นไปอีก ใน ตอนนี้ เธอยกมือขึ้นหมายจะปิดดวงตาของเขาแต่เพียงครึ่ง ทางก็ถูกจับไว้ในฝ่ามือ

“อย่าแกล้ง”

“ฉันไม่ได้แกล้ง” พูดจบ เธอก็เสริมอีกประโยคด้วยเสียง

ต่ำ “คุณแหละแกล้ง”

ค่ำคืนอันเงียบสงบ ดูเหมือนจะไม่มีเสียงเลย มีเพียงเสียง หัวใจเต้น ตึกตัก’ เท่านั้น

ชนัยอยากสลักใบหน้าของเธอทุกนิ้วไว้ในใจ คิดแล้วก็ มองอีก อยากให้ทุกคนได้รู้ว่าเราเป็นผู้หญิงของเขา

จู่ๆ ในหัวก็มีความคิดแวบเข้ามา เขามีแรงบันดาลใจโดย ทันทีทันใดนั้นก็นึกอะไรได้จึงหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาจากกระเป๋า เปิดกล้องแล้วก็จ่อไปที่สิบนิ้วของทั้งสองที่กุมมือกัน ดราณีเห็นการกระทำของเขาก็งง “คุณทำอะไร?” ชนัยจ้องเขม็งที่หน้าจอโดยไม่เงยหน้าขึ้น “โพสต์ อินเตอร์เน็ต”