ตอน673อยู่ในประเทศเพื่อเธอ

ตอนที่673 อยู่ในประเทศเพื่อเธอ

ไวทย์แอบเช็ดน้ำตาของเขา เขาต้องทำงานเพื่อหาค่าย ใช้จ่าย ในชีวิตประจำของตัวเขาและแม่ แม้ว่าทางโรงพยาบาล จะมีชนุดมคอยช่วยเหลืออยู่ แต่พวกเขาก็จำเป็นจะต้องมีเงิน ติดตัวบ้าง

ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่มาที่โรงพยาบาลน้อยที่สุด ทุกครั้งที่ เห็นพี่สาวนอนนิ่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย ร่างกายก็ไม่มีพละกำลัง ทุกครั้งที่มองดูก็รู้สึกเจ็บปวดใจ

จนกระทั่งวันนี้ ไวทย์ก็ไม่เต็มใจที่จะเชื่อ พี่สาวที่เข้มแข็ง จะกลายเป็นเช่นนี้ เขาไม่เคยคิดที่จะเริ่มถามถึงอาการของพี่ สาว ไม่ใช่เพราะไม่ห่วง แต่การหลอกตัวเองไปวันวันเช่นนี้ เท่านั้นที่จะช่วยให้เขาได้มีแรงมีชีวิตต่อไปได้

ตอนนี้เมื่อได้ยินชนุดมพูดเช่นนี้ เขาไม่รู้ว่าตัวเองมีความ สุขมากแค่ไหน

มันเหมือนปาฏิหาริย์ เขากระหายปาฏิหาริย์ครั้งนี้มาโดย ตลอด ไม่อยากเชื่อว่าวันหนึ่งปาฏิหาริย์นี้จะมาถึงเขาแล้ว

“การรักษาต่อไปไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมาก เมื่อคืนพวก เราถูกคนเห็นการขยับเปลือกตาของเธอ มันเป็นสัญญาณว่า จิตสำนึกของเธอค่อยๆฟื้นขึ้นมา” ชนุดมเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ให้ทุกคนทราบ คำพูดเล็กน้อยแต่กลับทำให้คนฟัง ไม่รู้สึกเบื่อหน่าย “แผนการรักษาถูกกำหนดขึ้นในตอนเช้า พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง แค่ดูแลเธอให้ดีก็พอแล้วครับ”

“ดี…ดี…” ดุลยาจิตใจแน่วแน่ เธอยกมือขึ้นทาบที่หน้าอก “ดมเอ๋ย ครอบครอบครัวเราไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงดี หาก ไม่ใช่เพราะว่าคุณแล้ว ชีวภาก็คงไม่ดีขึ้นเร็วเช่นนี้

ถึงแม้ว่าชนุดมจะไม่ได้มาที่โรงพยาบาลบ้าเป็นครั้งคราว แต่ดุลยาและไวศทย์ก็รู้ดี ว่าในใจชายคนนี้ไม่ใช่ไม่มีเรื่องนี้อยู่ ในใจเขาแต่ต้องการที่จะควบคุมอารมณ์ตัวเองเท่านั้น

ถ้ามาเฝ้าเธออยู่ตลอดเวลา เขาอาจจะคลั่งจนเป็นบ้าได้ เขาอาจจะอดไม่ได้ที่จะตัดสินใจทำสิ่งที่หุนหันพลันแล่น ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่มา จึงมาเฝ้าสองสามวันและหายไปสอง สามวัน เพื่อปรับสมดุลอารมณ์ภายในร่างกาย

แต่หัวใจนี้ และทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำ ทุกอย่างล้วนมีชีว ภาอยู่ในใจ

ผู้ชายคนนี้ได้เตรียมทุกอย่างเอาไว้เงียบๆ แต่ไม่เคยพูด อะไร เขาไม่สนใจว่าคนอื่นจะรับรู้ถึงความดีของเขาหรือไม่ เพราะทุกสิ่งที่เขาทำล้วนออกมาจากหัวใจ

ชนุดมไม่ได้ต้องการได้ยินคำพูดดังกล่าวจากปากของดุล ยา คำขอบคุณของเธอก็เหมือนการตบหน้าเขาฉาดหนึ่ง เพราะ ตั้งแต่ต้นหากไม่ใช่เพราะตัวเขา ชีวภาก็คงไม่ตกอยู่ใน สถานการณ์เช่นนี้
เมื่อคิดถึงตรงนี้ใจเขาก็เจ็บจี๊ดขึ้นมา

ผู้ชายคนนั้นพักสายตา และมองไปที่คนที่อยู่บนเตียง “ผม เป็นหนี้เธอครับ”

ดุลยาโบกมือขึ้นอย่างรวดเร็ว “คุณอย่าพูดเช่นนั้น การได้ พบคุณเป็นพรของชีวภาบ้านเรา…”

ไวทย์ซึ่งอยู่ทางด้านข้างไม่ได้ส่งเสียงอะไรเลยตั้งแต่ต้น จนจบ ความจริงแล้วเขารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมที่พี่สาวเขาต้อง มานอนป่วยอยู่เช่นนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถพูดได้ว่าเขาเกลียดชน ดม ในใจเขา หากว่าพี่สาวไม่ฟื้นขึ้นมา ชีวิตนี้ถึงเขาจะไม่ได้ ชอบชนุดมแต่เขาก็ไม่ได้เกลียดชนุดมเช่นกัน แต่ถ้าหากพี่สาว เขาฟื้นขึ้นมา เขาจะต้องรู้สึกขอบคุณชายคนนี้อย่างแน่นอน”

แต่ว่าเขาอายุยังน้อย การจะเปิดปากพูดจึงไม่ใช่เรื่องง่าย

ข่าวนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกโล่งอก ชนุดมไม่ได้อยู่ในห้องผู้ ป่วยนานนัก เก้าโมงครึ่งเขาก็ขอตัวออกไป

คนขับรถกำลังรออยู่ที่ด้านนอกโรงพยาบาล เขามีประชุม ตอนสิบโมงเช้าวันนี้ ตอนนี้เขาจะต้องรีบแล้ว

ผู้ช่วยมองไปที่ผู้ชายซึ่งขอบตาดำคล้ำ เขารู้สึกเป็นห่วง ขึ้นมา “คุณชนุดม ต้องการพักผ่อนสักครู่ก่อนไหมครับ”

บุคคลนั้นกลับปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “ไม่ต้อง” ตอนนี้ควรเป็นช่วงเวลาที่เขาจะมีพละกำลังมากที่สุด

“ใช่แล้ว” ระหว่างเดินทางไปสถานที่ประชุม ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรขึ้นได้ เขาจึงหันไปเรียกผู้ช่วย “เดี๋ยวเสร็จแล้วแวะไป ที่เทียมแมนชั่นฝั่งตะวันออกหน่อยนะ

ฝูเทียมแมนชั่นรี

ผู้ช่วยค้นหาสถานที่นี้ในใจของเขา เขาใช้เวลาสักครู่ก่อน จะคิดขึ้นมาได้ ดูเหมือนว่าจะเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่เพิ่งจะ พัฒนาขึ้นมาใหม่

แม้ว่าชนุดมจะกลับมาจัดการธุระเรื่องงานเป็นครั้งคราว แต่ว่าที่พักในประเทศก็มักจะอยู่ที่โรงแรมเสมอ เขายังถือหุ้น ในโรงแรมแห่งนั้นอีกด้วย ดันนั้นจึงปลอดภัยและสะดวกสบาย มาก

เขาไม่มีอสังหาริมทรัพย์ในประเทศ อีกทางหนึ่งเขาก็ไม่ ต้องการที่จะทิ้งข้อมูลทางทรัพย์สินไว้ที่นี่ ในอีกด้านหนึ่งเพราะ ว่าเขาไม่ชอบสภาพแวดล้อมภายในประเทศมากนัก สำหรับนัก ลงทุนเช่นเขา มีข้อจำกัดมากมายนัก

แต่ว่าตอนนี้เขาบอกว่าอยากไปที่แมนชั่นอย่างนั้น

ผู้ช่วยสับสนเล็กน้อย จึงลองถามขึ้นดู “คุณชนุดมคุณ ต้องการหาพนักงานรับรองไว้ที่นั่นหรือไม่ครับ

“ไม่ต้อง” ผู้ชายคนนั้นโบกมือและปฏิเสธในทันที “ลองไป ดู บ้านพักตากอากาศ ผมมีข้อมูลทั่วไปอยู่ที่นี่แล้ว คุณช่วยไปดู ให้ผมอีกทีก็พอ”

“ได้ครับ” ผู้ช่วยรับคำ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะถามเขาต่อไป“ทำจู่ๆคุณถึงต้องการหาอสังหาริมทรัพย์ภายในประเทศละ ครับ”

เพราะว่าแต่ไหนแต่ไรมาเขาก็ไม่เคยมีความรู้สึกว่าชนุดม จะสนใจซื้อบ้านในจีนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกประหลาดใจ มาก

ในฐานะผู้ช่วยที่รู้งาน เขาจัดการกับทุกสิ่งทุกอย่างของ เจ้านาย และในการที่จะจัดการทุกเรื่องให้ได้ดีนั้น เขาจำเป็นที่ จะต้องรู้ใจเจ้านายด้วย

เมื่อคำถามได้ถามออกไป ความคิดของผู้ช่วยยังคงวน เวียนเกี่ยวข้องกับธุรกิจ ผู้ช่วยยังคิดว่าการซื้ออสังหาริมทรัพย์ นี้จะต้องเกี่ยวข้องกับแผนธุรกิจของเขา

แต่ คำตอบของชนุดมกลับทำให้เขาประหลาดใจมากยิ่ง ขึ้นไปอีก “ผมจะอยู่อาศัยที่นี่สักพัก ซื้อบ้านจะสะดวกกว่า

อาศัย

ผู้ช่วยตกใจมากจนตาถดึงออกมา “คุณชนุดม คุณจะบอก ว่าเตรียมตัวที่จะกลับมาอยู่อาศัยที่จีนแล้วใช่หรือไม่ครับ

ชนุดมเลิกคิ้ว ถามมากความจริงๆ “ทำไม มีปัญหา

“ไม่มีครับ…” เขาเป็นผู้ช่วยจะมีปัญหากับการตัดสินใจ ของเจ้านายได้อย่างไร แค่เพียง “แค่ประหลาดใจครับ

“แผนการไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทำตามนี้ไปก่อน จะให้ อยู่โรงแรมตลอดได้อย่างไร ตอนบ่ายค่อยแวะไป ไม่มีปัญหาใช่ไหม”

ผู้ช่วยผงกหัวอย่างว่องไว “ไม่มีครับ

บรรยากาศช่างแตกต่างกับสถานการณ์ของชีวภาทางนั้น ตาเฒ่าคนนั้นจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จสิ้นภายในสองวัน ตอน ที่เก็บข้าวของในบ้านของตัวเองจึงได้พบว่า ตาเฒ่านั้นได้เขียน พินัยกรรมเอาไว้ ทรัพย์สินส่วนบุคคลครึ่งหนึ่งนั้นมอบให้จริยา อีกครึ่งหนึ่งนั้น ให้กับเตชิต ข้อกำหนดนั้นช่างเรียบง่าย

เตชิตจัดพิธีศพตามความต้องการของชายชรา โดย สมบูรณ์ คนที่มาร่วมงานมีเพียงเพื่อนและญาติ ไม่มีบุคคล ภายนอก

นัชชาอยู่กับเขาตั้งแต่ต้นจนจบ ในเวลาสั้นๆ เพียงสอง สามวัน ชายคนนี้ไม่เคยหลั่งน้ำตา แม้อารมณ์ที่สะเทือนใจเล็ก น้อยก็ไม่มี เขาไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อีกครั้ง แต่กลับยอมรับ ความเสียใจนี้ไว้และเดินหน้าต่อไป

สิ่งที่ไม่พึงประสงค์เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น หลังจากพิธีศพ

ของชายชราจบลง ไม่รู้ว่าเสียงลมที่ไหนรั่วเข้ามา ที่ด้านนอก ห้องเก็บศพมีสื่อสามหรือสี่ช่อง ทั้งปืนยาวปืนสั้นจ้องจะถ่ายอยู่ ที่หน้าประตู จับภาพคนที่อยู่ตรงหน้าซึ่งโมโหจนใบหน้าไม่ สามารถมองไปที่กล้องได้