ตอน670ก็ถือว่าเขาไปในที่ไกลๆละกัน

ตอนที่670ก็ถือว่าเขาไปในที่ไกลๆละกัน

แล้วสิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือเตชิตที่ออกจากห้องอาบน้ำ ได้ยินพอดี

พอได้ยินเสียงเปิดประตูนัชชารู้สึกเป็นห่วงก็เลยหันไปดูก็ จึงเห็นคนบางคนที่กำลังใส่เสื้อสีดำผมเปียกแล้วเดินออกมา ทำให้เธอรู้สึกเหมือนหัวใจเธอหดตัวทันที

“นายอาบเสร็จแล้วหรอ?”

“อืม”ผู้ชายเดินตรงมามองไปทางเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อม กอดของนัชชาสายตาที่เย็นชามาทั้งวันแปลเปลี่ยนเป็นอ่อน โยนขึ้นมาทันที

ช่วงเวลานี้อยู่แต่ในโรงพยาบาลแม้กระทั่งกลับบ้านเขาก็ อยู่คนเดียวเวลาที่อยู่กับเด็กก็น้อยลง ในตอนที่เขานั้นมองไปที่ ธีมนต์แต่เด็กกลับมองไปทางอื่น

ในใจของเตชิตรู้สึกไม่ค่อยสบายก้มตัวไปอุ้มเด็กน้อยมา นั่งข้างๆตัวเอง ดึกขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่นอนครับ?”

ผมฝันร้ายครับรู้สึกกลัวก็เลยมาหาแม่……..เด็กน้อยตอบ ตามความจริงแต่สายตานะไม่มองไปทางเตชิตเลย

ช่วงนี้อารมณ์ของเขาไม่ค่อยดีแม้กระทั่งเด็กก็รับรู้ได้เขาทำหน้าทิ้งอยู่ทั้งวันเด็กคงจะกลัวอยู่มั้ง?

พอคิดได้แบบนี้ในใจของเตชิตก็รู้สึกไม่ค่อยสบายนึกถึง คำถามที่เขาถามเมื่อกี้เงียบไปสักแป๊บก็ตอบว่า “ลูกคิดถึงคุณ ทวดหรอครับ?”

“ครับคุณทวดบอกว่าถ้าออกจากโรงพยาบาลจะพาผมไป กินKFCและแฮมเบอร์เกอร์ที่ผมชอบกินที่สุดครับ”พอพูดถึง เรื่องพวกนี้บนใบหน้าของธีมนต์มีแต่รอยยิ้มต้องรู้ไว้ว่าปกตินั้น นัชชาดูแลเด็กเข้มงวดKFCและแฮมเบอร์เกอร์นั้นเดือนกินได้ แค่2ครั้ง

แต่ตอนนี้ได้ยินคำนี้แล้วในใจกลับรู้สึกแปลกๆ

ในตอนที่นัชชากำลังคิดอยู่ว่าจะเปลี่ยนเรื่องคุยยังไง ผู้ชายที่อยู่ข้างๆก็พูดก่อน

“ธีมนต์ครับถ้าอยากจะกินKFCและแฮมเบอร์เกอร์เดี่ยว พ่อจะพาไปแต่คุณทวดอาจจะไปพร้อมกับลูกไม่ได้แล้วนะครับ

“ทำไมหรอครับก็คุณทวดบอกกับผมแล้วน

“คุณทวด……ไปที่ๆหนึ่งแล้วเขาบอกกับพ่อว่าให้พ่อพาลูก ไปไปกินKFCและแฮมเบอร์เกอร์ที่อร่อยที่สุดครับ

ตอนที่เขาพูดออกมานั้นเสียงเขายังสั่นอยู่แต่เขาก็ พยายามควบคุมไว้เด็กไม่สามารถที่จะฟังออกนัชชาที่ดูอยู่รู้สึก

เจ็บที่หัวใจ

นัชชาไม่รู้ว่าเด็กเข้าใจไหมแต่พอหลังจากพูดคำนี้เสร็จก็เงียบไปสักแป๊บนึงแล้วถามผู้ใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าอย่าง ระมัดระวังว่า “คุณทวดอยู่ตรงนั้นมีความสุขไหมครับ?”

“มีสิครับ” เตชิตพยายามยิ้มยกมือไปลูบที่หน้าผากของ เด็ก “คุณทอดเห็น มนต์เชื่อฟังขนาดนี้ต้องดีใจแน่ๆเลย

“งั้นก็ดีแล้วครับเพราะธีมนต์เป็นเด็กดีและเชื่อฟังที่สุดแล้ว

ครับ”

นัชชามองเห็นดวงตาของผู้ชายเริ่มแดงก็เลยรีบพาเด็ก น้อยออกไป “ธีมนต์ครับมานี่มาเดี๋ยวแม่พากลับไปที่ห้องครับ

แต่ดีที่ธีมนต์ไม่ได้งอแงพอได้ยินก็ออกจากห้องตามนัชชา

หลังจากนั้นห้านาทีนัชชาก็กลับเข้าไปในห้องนอนท่านั่ง

ของผู้ชายไม่มีการเปลี่ยนแปลง

ความมืดที่อยู่ด้านหลังเขาเหมือนปีศาจที่อ้าปากกว้าง ใหญ่เหมือนจะสามารถกลืนกินเขาได้ตลอดเวลาสภาพที่เขาก้ม หัวอยู่นั้นเหมือนกำลังจะผสมร่างกับความมืดมน

นัชชารู้ว่าคำพูดของธีมนต์เมื่อกระทบโดนเขาอีกแล้ว เดินเข้าไปกอดคนแน่นๆ อะไรก็ไม่ต้องคิดนอนหลับให้สบายมี เรื่องที่ใหญ่ขนาดไหนก็ตามเราตื่นแล้วค่อยว่ากัน

สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้คือการพักผ่อนมีแต่นอนหลับถึง จะทำให้สมองไม่คิดเรื่องพวกนั้น

“ฉันไม่เป็นไร”ผู้ชายยกมือไปจับที่แขนของเธอหลับตาลงกลั้นน้ำตาที่จะไหลออกมานั้นไว้ ธีมนต์หละหลับแล้วหรอ?”

“กลับห้องแล้วคงจะไปแอบร้องไห้

ผ่านไปสักแป๊บทั้งสองก็กดดันซึ่งกันและกัน

นัชชาทนเห็นเขาเป็นแบบนี้ไม่ได้เตชิตนาย……….

“นัชชา”ไม่รอเธอพูดเตชิตก็พูดแทรกก่อนทั้งหมดจะผ่าน

ไปได้ใช่ไหม?”

เขาเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยเก็บความรู้สึกพอพูดแบบนี้ก็แสดง

ว่าเขานั้นคิดดีแล้ว

นัชชาร้องไห้แล้วตอบว่า “ใช่”

เขาพยักหน้าเก็บความเศร้าทั้งหมดทันที”OK”

ข่าวที่คุณท่านเสียไม่นานก็ไปถึงหูชนุดมตั้งแต่ครั้งนั้นที่มือ ของชีวภาขยับก็ไม่มีท่าทีอะไรอีกเลย

ก่อนหน้านี้ไม่มีท่าทีที่จะดีขึ้นเลยเขารู้สึกยากลำบากแล้ว แต่พอมีความหวังนิดนึงแล้วหยุดนิ่งยิ่งทำให้เขารู้สึกลำบาก

มากกว่าเดิม

ตอนนี้ได้ยินข่าวที่คุณท่านเสียไปเขายิ่งรู้สึกไม่สบายใจ

เมื่อเทียบกับความเป็นความตายแล้วในใจเขานั้นก็ได้รับ การปลอบใจนิดนึงถึงแม้ชีวภาพจะไม่ได้ฟื้นขึ้นมาแต่อย่างน้อย เขาก็ยังอยู่
และในวันนั้นชนุดมส่งข้อความให้กำลังใจนัชชาไม่นาน เธอก็ตอบกลับมาด้วยข้อความที่สั้นๆว่าไม่เป็นไรวางใจเถอะ

มองดูการตอบกลับที่ง่ายๆ ชนุดมหยิบโทรศัพท์ไปวางบน โต๊ะในตอนที่เธอนั้นไม่ค่อยอยากจะพูดอะไรแปลว่ามีเรื่อง แน่นอน ในตอนที่เครียดที่สุดอยากจะไปปลอบใจเธอถึงจะรู้ว่า ตัวเองไม่มีแรงที่จะปลอบใจแล้วก็ตาม

ทุกคนต่างก็มีความเครียดและปัญหาของตัวเองเขาก็มี

ชนุดมมองดูเด็กผู้หญิงที่อยู่บนเตียงนับไม่ถ้วนว่ากค่ำคืน แล้วที่เขามองดูเธอตั้งแต่ยามดึกจนเช้าหน้า ใบนี้แทบจะแกะ เข้าไปในความคิดของเขาพอหลับตาในสมองก็จะมีภาพนี้โผล่ เข้ามา

เวลาส่วนใหญ่เขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังดูอะไรแต่พอ เห็นใบหน้าเธอเขาก็ไม่อยากจะมองไปทางอื่นแล้ว

หน้าของเธอนั้นสวยมากไม่ว่าจะแยกออกมาหรืออยู่ด้วย กันก็สวยมาก โดยเฉพาะตาคู่นั้น

นึกถึงตอนที่เพิ่งเจอเธอ ในสนามบินวันนั้นเธอรีบมากๆ ไม่ทันได้ระวังก็ไปชนใส่เขาของที่ถืออยู่ก็ตกกระจายบนพื้นจาก นั้นเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจแล้วพูดคำขอโทษออกมา

สายตานั้นคือสายตาแบบที่เข้ามาอยู่ในสมองเขาจนได้ เจอเธอที่ผับมองแว๊บเดียวก็นึกขึ้นได้ทันที เธอบริสุทธิ์มากเกินไปแล้วบริสุทธิ์กว่านัชชาในเมื่อก่อนเสียอีกที่ตัวนั้นไม่มีจุดเปื้อนแม้แต่น้อยเหมือนนางฟ้าที่เติบโต อยู่บนสวรรค์

แต่ผู้หญิงที่บริสุทธิ์ขนาดนี้กลับเสียครั้งแรกของตัวเองให้ กับเขาที่ไม่มีสติ

ต้องกล้าขนาดไหนถึงจะทำการตัดสินใจแบบนี้ได้ชนุดม

ไม่อยากจะคิดแค่หวังให้เธอตื่นและฟังเธอพูดกับปาก

ผู้ชายเอามือไปไว้ที่หน้าอกข้างซ้ายถึงมีผ้ากันอยู่ก็ สามารถโดนแผลเป็นที่อยู่ตรงนั้นได้นั่นคือรอยกระสุนที่เธอบัง แทนเขา

ถึงแม้จะระมัดระวังในขั้นตอนการรักษาถ้าอยากจะให้ แผลหายไปทั้งหมดก็เป็นไปไม่ได้

นี่เป็นแผลที่อยู่ในตัวของเธอที่ลบไม่ออกอาจจะเป็นตอน นั้นที่เด็กผู้หญิงคนนี้เดินเข้ามาในใจของเขาเป็นครั้งแรก แต่พอเขารู้เรื่องนี้เธอกลับให้คำตอบตัวเองไม่ได้แล้ว

ตอนที่ชนุดมเข้าไปใกล้ๆจะทำเหมือนทุกๆครั้งที่จะจูบเธอ ก่อนนอนแต่พอตอนที่เขากำลังจะก้มหัวลงไปตาคู่นั้นที่หลับอยู่ ก็ขยับขึ้นมา