ตอน652แค่เธอฟื้นมา

ตอนที่652แค่เธอฟื้นมา

คำพูดนี้สำหรับดุลยาแล้วเป็นยาที่ทำให้ใจเธอสงบนิ่ง ความหวังแบบนั้นที่ไม่ใช่ความจริงฟังแล้วทำให้รู้สึกทรมานแต่ ตอนนี้ได้ยินเขาพูดว่าชีวภามีสติฟื้นกลับมาแล้วนิดนึงถึงมันจะ เป็นแค่ชั่วคราวแต่ก็เพียงพอที่จะเป็นกำลังใจให้เธอได้แล้ว

ในที่สุดลูกสาวของเธอก็กลับมาแล้ว……..

ดุลยาหันหลังแอบเช็ดน้ำตาสำหรับเธอแล้วข่าวนี้สามารถ ทำให้เธอมีความสุขและคุ้มค่ามากกว่าสิ่งอื่นๆ

ไม่นานปรัณก็ออกจากห้องพร้อมกับคนอื่นๆกลับไปที่ห้อง ทำงานในห้องของชีวภาห้องนั้นมีคนเฝ้าอยู่ตลอดเวลาถ้ามีการ เปลี่ยนแปลงก็จะส่งตรงไปยังห้องทำงานของหมอทันที

และไม่นานข่าวนี้ก็ไปถึงหูของชนุดมปรัณเป็นคนโทรหา เขาเองหลังจากที่ได้ยินว่าชีวภามีสติแล้วผู้ชายที่อยู่ทางนั้นก็ เงียบไป2นาทีเต็มๆ

ปรัณไม่ได้พูดอะไรออกไปแต่กลับให้เวลาเขาได้ตั้งสติกับ

เรื่องที่ได้ยิน

ผ่านไปนานมากคนๆนั้นถึงจะถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆ ว่า”จริงหรอ?”
“จริง”ปรัณฟังน้ำเสียงของเขาทั้งๆที่ตื่นเต้นแต่ก็พยายาม ท่าเป็นนิ่งๆ ฉันไม่มีทางเอาอาการของผู้ป่วยมาล้อเล่นหรอก”

อีกด้านหนึ่งชนุตมยืนอยู่ชั้นบนสุดของตึกเขามองไปทาง วิวที่อยู่ด้านนอกทั้งหมดนั้นเหมือนลอยอยู่บนท้องฟ้าเขาไม่มีที่ ยึดเหนี่ยวก็เลยเสียการทรงตัวทําให้เขาถอยหลังไปครึ่งก้าวอีก นิดเดียวก็เกือบยืนไม่นิ่งแล้ว

ตัวที่แข็งตึงของเขาอ่อนล้าขึ้นมาทันทีตรงหน้าเหลือแต่สี ขาวบางๆพอได้สติกลับก็รีบหยิบกุญแจแล้วเดินออกจากห้อง ทํางาน

“ฉันจะไปตอนนี้แหละ”เสียงของเขามันแทบเหมือนถูก อะไรขัดมาเจอหน้าค่อยพูดอย่างละเอียด

“OK”

หลังจากที่วางสายเขาก็รีบเดินออกไปผู้ช่วยและเลขาเห็น เขาเดินตรงไปทางลิฟต์ก็รับเข้าไปพูดเตือนว่า “ประธานชนุดม ครับCEOแจ็คที่อยู่นิวยอร์กจะมาหาคุณ……….

ไม่รอเขาพูดจบชนุดมก็พูดขึ้นมาว่า “ยกเลิกนัดซะ”

ผู้ช่วยเกิดอาการอึ้งอะอะไรนะครับ?”

“ไม่เข้าใจ?”ชนุดมมองไปทางเขาด้วยสายตาที่ไม่พอใจ ทําให้เขาคนนั้นเงียบไปทันที

โทษเขาไม่ได้ที่เขาจะเป็นแบบนี้สำหรับเขาแล้วในตอนนี้ ถ้าใครจะพูดมากก็ถือว่ากำลังไม่ให้เขาไปเจอชีวภาก็ถือว่าไม่อยากให้ชีวภาพื้นดี

เลขาตกใจกับสายตาที่โหดเหี้ยมของเขาจึงรีบปิดปาก มองดูตัวเลขที่เปลี่ยนไปทางลิฟต์ถึงจะใจร้อนแต่ก็ทำอะไรไม่ ได้ทำได้เพียงยืนดูเจ้านายเดินจากไป

สุดท้ายชนุดมนั่งลิฟต์ลงไป

ผู้ช่วยกับเลขาสบตากันไม่รู้จะทำยังไง เลขา”ตอนนี้จะทำยังไงบอกceoแจ็คว่ามีธุระด่วนพบไม่ได้ แล้ว?”

ผู้ช่วยแบมือแล้วยักไหล”ฉันไม่รู้รู้สึกว่าไม่ว่านายจะพูดยัง ไงฝ่ายตรงข้ามก็จะไม่ยอมรับแน่นอนถึงเวลาที่จะทดสอบความ เป็นอาชีพของนายแล้ว

“นายยังมีอารมณ์มาพูดตลกกับฉันอีก?”

ก็ได้ฉันจะอยู่เงียบๆ

ชนุดมขับรถเองความเร็วของรถที่เขาขับนั้นเหมือนจะบิน ได้แล้วตอนที่จอดรถที่ชั้นใต้ดินมองดูเวลาที่ลดลงทีละนิดๆเขา ก็รู้สึกอยากจะมีปีกแล้วบินไปที่ห้องทันที

แต่พอตอนที่เขายืนอยู่ที่หน้าห้องผู้ป่วยเท้าก็หยุดลง กะทันหัน

เขาหายใจเข้าออกหลายๆรอบพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองไม่อยากจะทำเรื่องที่เสียสติไป

ตอนที่เปิดประตูเข้าไปดุลยาและไวทย์ก็อยู่ในนั้นพวก เขายังใส่เสื้อกันหนาวอยู่คงยังมาถึงได้ไม่นาน

พอได้ยินเสียงเปิดประตูทั้งสองก็หันหน้ามาราวกับนัดกัน

“ชนุดม……..”

ไว้

ตั้งแต่ที่เห็นชนุดมดูแลชีวภาพเป็นพิเศษในใจของดุลยา เห็นเขาเป็นลูกเขยตัวเองแล้วก็เลยเรียกเขาว่าชนุดมๆบ่อยๆ

ชนุดมพยักหน้าเล็กน้อยจากนั้นก็มองไปทางชีวภาสภาพ ยังคงเหมือนเดิมแม้กระทั่งท่านอนและที่ก็เป็นที่เก่าแต่พอดูไป แล้วกลับรู้สึกว่ามีอะไรที่ไหนไม่เหมือนเดิม

ที่ไหนไม่เหมือนเดิมล่ะ?

อาจจะเป็นเพราะว่ารู้สึกเธอมีชีวิตชีวาขึ้นและรู้สึกว่าตอนนี้ เธอนั้นรับรู้ถึงตัวเองได้

ตลอดทางที่มาเขาเร่งรีบมากพอมาถึงประตูจนกระทั่งเดิน ถึงข้างเตียงเขาเดินอย่างช้ามาก

ชนุดมเดินไปที่หัวเตียงตอนนั่งเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆเขามองไป ทางใบหน้าขาวนั้นภายนอกของเขานี่เหมือนเดิมแต่การเต้น ของหัวใจนั้นเต้นจนถึงสุดขีดแล้ว
เหมือนกับว่าเขากำลังแอบคุยกับเธออยู่ทั้งๆ ที่เธอหลับไป นานขนาดนี้แต่วินาทีนี้หน้าตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของเธอกลับมา โผล่อยู่ตรงหน้า

ชนุดมพูดอะไรไม่ออกตัวของเขาแข็งที่อไปหมดนั่งที่เก้าอี้ มองไปทางคนตัวน้อยๆที่อยู่บนเตียงนอกจากสายตาที่มองไป ทางอื่นไม่ได้แล้วเวลาก็เหมือนได้หยุดนิ่งไป

ดุลยาไปแตะที่ไหล่ของไวทย์เบาๆบ่งบอกเขาว่าออกไป รอสักแป๊บ

ไวทย์เพิ่งมาถึงไม่นานทีแรกก็อยากจะอยู่ข้างๆพี่สาวแต่ พอนึกถึงการกระทำของชนุดมที่มีต่อพี่สาวในช่วงนี้เขาก็เก็บ ความอยากไว้ในใจและออกไปพร้อมกับดุลยาเอาเวลานี้ให้กับ ชนุดมคนเดียว

ในห้องที่เงียบสงบมีแต่เสียงเครื่องตรวจดังติ๊ดๆเขามองดู เธอแบบนี้นานมากนานจนเขารู้สึกว่าตาเริ่มล้าถึงจะรู้สึกตัวอีก

ผู้ชายก้มหัวแล้วเอามือไปจับมือของเธอข้างที่ไม่ได้ฉีดยา และมือนั้นก็เย็นจนเขาอยากจะทำให้มือนั้นอุ่นขึ้นมา

“ฉันมาแล้ว”

ไม่ได้เตรียมไว้ว่าจะพูดอะไรเลยพอเปิดปากพูดก็พูดสาม ค่านี้ออกมา

และในวินาทีที่เขาพูดจบตาก็เริ่มแดงไม่รู้ว่าเธอจะได้ยินไหมถือว่าเธอได้ยินละกันในใจจะได้รู้สึกดีหน่อย

มองดูมือที่ขาวๆนั้นก็นึกถึงคำพูดของปรัณ มือกระตุก เขา ก็ไม่อยากจะปล่อยแล้วอยากจะจับแน่นกว่าเดิมแต่ก็กลัวว่าจะ ทำให้เธอเจ็บ

“ชีวภาฉันคิดถึงเธอ ตอนนี้เขานั้นจริงใจมากพูดจากใจ จริงคำทุกคำนั้นมาจากจุดลึกของวิญญาณหลังจากที่เสียงออก จากปากก็หายไปทันทีเหลือไว้เพียงร่องรอยที่ลบไม่ออกอยู่กัน บึ้งของหัวใจ

“ฉันยังไม่ทันได้ลงโทษเธอที่เธอสารภาพรักแล้วทำการ ตัดสินใจแบบนี้เธอรีบฟื้นมาเลยนะชาตินี้ฉันจะไม่มีวันปล่อย เธอไปหรอกคนที่กล้ามาแกล้งฉันแบบนี้เธอเป็นคนแรกเลย “พูดว่าชอบฉันแล้วแต่กลับใช้วิธีแบบนี้ไปซ่อนเธอคือผู้

หญิงที่กล้าหาญที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอถ้าตื่นมาก็อย่าโทษฉันนะ

ที่ฉันจะเอาตัวเธอผูกไว้กับฉัน

เขาพูดอยู่คนเดียวพูดถึงสุดท้ายก็เหลือแต่เสียงครวญ คราง“ฉันอยากจะฟังเสียงเธอดูรอยยิ้มของเธอฉันรู้ว่าเธอต้อง โกรธฉันแน่ๆ ดังนั้นต้องหายไวๆนะจะมีฉันว่าฉันหรือแก้แค้น ฉันก็แล้วแต่ตามที่เธอสบายใจแค่เธอฟื้นขึ้นมาไวๆ