ตอน635เข้าใจความรักของเธอแล้ว

ตอนที่ 635 เข้าใจความรักของเธอแล้ว

ความรู้สึกในช่วงเวลาหนึ่ง ควรจะเรียบง่ายและคอยอยู่

ด้วยกัน ความรู้สึกของพวกเขาอย่าพูดว่าเรียบง่ายเลย ผ่าน ร้อนผ่านหนาวด้วยกันมา แต่เส้นทางมาถึงวันนี้ได้ ยิ่งรู้สึกว่ายิ่ง น่ายกย่อง

เตชิตรู้ว่าเธอไม่ค่อยสบายใจ ไม่ใช่เกี่ยวกับเขา ไม่ใช่ เกี่ยวกับตัวเอง พวกเขาต้องแน่วแน่กันอย่างมาก ความสงสัยที่ ไม่จำเป็นเพียงเล็กน้อย เรื่องราวที่เกิดขึ้นมากมาย ทำให้เธอ เกิดความไม่สบายใจอย่างมากในก้นบึ้งของจิตใจ

ทุกครั้งที่มีความสุข มักจะเกิดความยากลำบากและ อุปสรรคทำให้ท้อถอย และความยากลำบากนี้ก็มักจะใช้สติ อย่างมาก อยากจะผ่านมันออกไป ก็ต้องใช้เวลา

พวกเขาก็ค่อนข้างกลัว แต่ก็ระมัดระวัง โดยเฉพาะนัชชา กลัวว่าจะเกิดคลื่นยักษ์อีกครั้ง

ประเด็นนี้ เขาไม่กลัวหรอก เขาจะใช้เวลาและความรัก ทะนุถนอมทำให้มันราบรื่น

“เมื่อก่อนพวกเราเลิกกัน ต่อจากนี้ไปจะไม่เกิดขึ้น

นัชชาจึงได้วางใจ กกตัวอยู่ในอ้อมกอดอุ่นและกว้างของเขา ในตอนนี้ เธอไม่อยากคิดอะไรแล้ว ไม่อยากพิจารณาอะไร ทุกอย่าง แค่หวังว่าอ้อมกอดนี้จะอยู่ตลอดไป

“อย่าทิ้งฉันไปนะ”

เขากอดเธอแน่นขึ้น “ได้”

งานแต่งของทั้งสองแม้ว่าไม่มีผู้สื่อข่าวมาทำข่าว แต่ก็เป็น เรื่องที่ทุกคนพูดถึงกัน ฐานะของเตชิตนั้นมีอิทธิพลมากเกินไป ทำให้ทุกคนสงสัยอย่างแน่นอน เพื่อป้องกันเสียงซุบซิบนินทา เตชิตก็ให้คนของตัวเองปล่อยข่าวออกไป

ถือว่าเป็นการสื่อสารกับพวกคนที่สงสัยและเดาไปเรื่อย พวกนั้นก็แล้วกัน

แม้ว่างานแต่งงานจะจัดขึ้นอย่างรีบร้อน แต่ทุกคนก็มี ความสุขมาก ไม่ว่าจะเป็นนัชชาหรือว่าคุณปู่ หลังจากงานแต่ง บรรยากาศในครอบครัวก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ถ้าร่างกายของ คุณปู่ดีเหมือนตอนแรกก็จะยิ่งดีเลย

ในส่วนของความน่าเสียดายในงานแต่งก็คือ ชนุดมไม่ได้ มาร่วมงานด้วย เหตุผลนั้นนัชชาคิดว่าไม่ใช่เพราะเขาไม่ได้ ปล่อยวาง หรือว่าไม่อยากมา แต่เป็นเพราะชีวภายังนอนอยู่ที่ โรงพยาบาล เขาจึงปลีกตัวออกมาไม่ได้ แม้ว่าจะมาได้ ก็ดื่มดำ กับบรรยากาศแห่งความสุขไม่ลง

ความรู้สึกที่ชนุดมมีต่อชีวภามีมากกว่าที่เธอคิดไว้
ดังนั้น เช้าวันหนึ่งของสัปดาห์ที่สองหลังแต่งงาน เธอได้ ยินปรับบอกว่าชนุดมอยู่ที่โรงพยาบาล จึงให้น้าในต้มโจ๊กเพื่อ สุขภาพแล้วนำไปที่ห้องผู้ป่วย

ตอนที่เคาะประตูแล้วเข้าไป เขากำลังนั่งอยู่เก้าอี้ข้างเตียง กำลังมองร่างอ่อนปวกเปียกที่นอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ

เมื่อได้ยินเธอเข้ามา ชนุดมก็เปลี่ยนสีหน้า มองมาทางเธอ “มาแล้วหรอ”

“อืม” นัชชาวางกล่องเก็บความร้อนไว้บนโต๊ะ มอง ใบหน้าที่อิดโรยของเขาอย่างเห็นได้ชัด “นายก็ยังไม่ได้ทาน ข้าวใช่ไหม? ฉันให้น้าในต้มโจ๊กมา รีบทานตอนร้อนๆเถอะ”

“เดี๋ยวค่อยทาน” ชนุดมยกมือขึ้นบอกให้เธอนั่งที่โซฟาฝั่ง ตรงข้าม “นั่งสิ”

นัชชาพยักหน้าก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟา สายตามองไปที่

ใบหน้าขาวซีดที่อยู่ระหว่างหมอน สาวน้อยดูแล้วยิ่งอ่อนแอ มี สายน้ำเกลือห้อยอยู่ นอนอยู่บนเตียงทั้งวัน แต่น้ำหนักก็ลด ฮวบอย่างเห็นได้ชัด

โหนกแก้มเธอยื่นออกมา ลูกตาปูด ราวกับว่าดึงเปลือก

ตาขึ้นมา

ไม่ต้องพูดถึงชนุดมเลย นัชชาเห็นแบบนี้แล้วก็สงสาร ครั้ง แรกที่ได้เจอเธอ ไม่มีส่วนไหนของสาวน้อยคนนี้เป็นแบบนี้เลย สุขภาพดูแข็งแรงมีน้ำมีนวล แต่พริบตาเดียวก็กลายเป็นแบบนี้ แล้ว
ภายในห้องเงียบสงัด ผู้ชายที่นั่งข้างเตียงศีรษะผงกลง เล็กน้อย ราวกับไม่อยากพูดอะไร ทั้งๆที่เขาไม่ได้เปลี่ยนไป แต่ ทั้งร่างมีบรรยากาศที่หดหู

นัชชา ใช้ชีวิตอยู่กับเขามาห้าปี แม้ว่าไม่ได้อยู่กันทุกวัน แต่ก็รู้จักเขาดี นานมาสักพักแล้วพอมาเจอหน้าเขาในใจก็รู้สึก แย่ที่เป็นแบบนี้

“อาการเธอ……. ถามไถ่ที่ไร้กำลัง ยังดีอยู่ไหม?” เมื่อพูดออกไป เป็นการ

ชนุดมยิ้มอ่อน พูดพลางหัวเราะกับตัวเอง “ดี ร่างกายไม่ เป็นอะไร แต่แค่ยังไม่ฟื้น

นัชชาตึงเครียดอยู่ในลำคอ ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร เพียงแต่

รู้สึกเสียใจอย่างมาก “ขอโทษนะ เป็นเพราะธีมนต์เธอถึง

ได้…………..

“ไม่เกี่ยวกับพวกคุณหรอก” ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ชนุดมไม่ อยากให้เธอคิดโทษตัวเองกับเรื่องนี้ “เธอทำไปเพราะผม

ไม่ว่าจะเป็นเด็กคนไหนหรือเด็กคนไหนที่เขาใส่ใจ ชีวภา ก็คงทำแบบนั้น มันไม่เกี่ยวกับนัชชา มันเกี่ยวกับเขามากที่สุด คนที่ควรโทษตัวเองคือเขา ไม่ใช่คนอื่น

เมื่อก่อนเขาไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้เขาเข้าใจทั้งหมดแล้ว หญิงสาวที่ดูอ่อนแอคนนี้เก็บคำพูดของเขาไว้ในใจ แต่ยัง ไม่ทันได้พูดอะไรออกไปจนหมดก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา
ชนุดมไม่โทษใคร และไม่คิดจะโทษคนอื่นด้วย เขาโทษ ตัวเองคนเดียว แค่นั้น

นัชชาไม่รู้ว่า ในช่วงเวลานั้นเขาได้ประสบกับอะไรกันแน่ แม้ว่าชีวิตจะยังดี แต่จิตใจนั้นไม่เหมือนก่อนอย่างเห็นได้ชัด ในที่สุดเขาก็เข้าใจความรักของหญิงสาวที่มีต่อเขาแล้ว

เขาไม่ได้กลับไปที่นิวยอร์กนานมากแล้ว เขาจัดงาน ทั้งหมดให้อยู่ในประเทศ เพื่อที่ว่าจะได้มาหาชีวภาที่โรง พยาบาลได้ในบางครั้ง เพื่อได้รับข่าวการฟื้นของเธอโดยทันที

นัชชาอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่อารมณ์แบบนี้ตรงหน้า แล้ว ดูเหมือนพูดอะไรออกไปก็จะกลายเป็นน่าข่า สุดท้ายเธอก็ ทิ้งไว้ประโยคอ่อนกำลังประโยคหนึ่ง “ต้องการการประสาน งานอะไรจากโรงพยาบาล ก็บอกได้นะ

“วางใจได้ ผมจะไม่มีปัญหากับคนในโรงพยาบาลเพื่อ

เธอ”

เห็นใบหน้าเศร้าด้านข้างของเขา จู่ๆนัชชาก็เหมือนถูก เคาะด้วยไม้ ทันใดนั้นเธอก็มีลางสังหรณ์อันแรงกล้า ดังนั้น ตอนนี้เธอไม่อยากจะคิดทบทวนอะไรอีก อยากพูดอะไรก็พูด ออกมา “เธอต้องฟื้นแน่

ประโยคเดียว ทำให้ชนุดมแข็งที่อไปเลย ใบหน้าที่ไม่ได้ มองเธอเลยตั้งแต่ต้นจนจบจึงหันไปมองในท้ายที่สุด

ราวกับว่าสงสัยคิดว่าตัวเองฟังผิด “อะไรนะ?
สายตามีพลังของเขาเต็มไปด้วยความหวัง ทำให้นัชชา รู้สึกว่าถ้าเธอไม่สามารถให้คำสัญญาได้ ดูเหมือนมันจะไม่ถูก ต้อง

เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นชนุดมมีความรู้สึกเจ็บปวด เธอยิ้มปลอบประโลม “เธอต้องฟื้นแน่ ถึงตอนนั้น นาย ห้ามปล่อยมือเธอไปอีกเด็ดขาด

พูดจบ บรรยากาศรอบตัวก็เหมือนกับหนากับขึ้น ชนุดม จ้องไปที่เธอ โดยตรงเหมือนเดิม นานสักพักแล้วพูดออกมา “ขอบคุณครับ”

นัชชาไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไร สัมผัสไม่ถึงความนึกคิด ใน ใจขา จึงได้แต่ยิ้มเงียบๆ

จนกระทั่งเขาได้พูดความในใจออกไป “ขอให้มีความสุข

กับชีวิตแต่งงานนะครับ

ในที่สุดเธอก็ได้วางใจเสียที มองคนตรงหน้าอย่างแน่วแน่ เหลือเกิน “นายก็ต้องมีความสุขอย่างแน่นอน”

ผู้ชายที่คอยดูแลตน คนที่พาธีมนต์มาบนโลกนี้ จะต้องได้ รับความสุขและความยินดีที่เป็นของตัวเองอย่างแน่นอน ไม่ใช่ เพื่อใครอื่น แต่เขาคู่ควร คู่ควรที่จะได้รับความดีงามที่สุด ทั้งหมด

ถ้าทำได้ นัชชาหวังจะให้ความโชคดีกับตัวเองแบ่งให้เขา หน่อย ให้ชีวิตของเขาต่อจากนนี้ไปได้เป็นไปอย่างราบรื่น
ห้าปีที่ผ่านมา เขาได้ดูแลตน ทำให้ตนประสบความสำเร็จ ตอนที่เขาเคราะห์รายในตอนนี้ นัชชาแค่คิดว่าจะทำทุกอย่าง เพื่อให้ผู้ชายคนนี้ผ่านความยากลำบากไปได้