ตอน600อุบัติเหตุทางรถยนต์

ตอนที่ 600 อุบัติเหตุทางรถยนต์

นัชชาฟังเขาพูดแบบนั้น ความอึดอัดใจที่เหมือนมีหิน ใหญ่มาบอกก็เบาลง “มีคำพูดของคุณไตรดา ฉันก็วางใจขึ้น หน่อย”

ไตรดาเป็นคนมีความสามารถในเรื่องนี้ เขาไม่เคยพูด เรื่องที่ไม่สามารถเป็นไปไม่ได้ ถ้าเขากล้าพูดแบบนั้น แสดงว่า มีความเป็นไปได้สูง

ติณณาฟังอยู่ข้างๆ ในระหว่างสนธนาเธอไม่พูดขัดอะไร นั่งฟังอย่างเงียบๆเป็นที่พอใจของคนที่อยู่ในที่นั้น

หลังจากที่ทั้งสามคนรับประทานอาหารกลางวันเรียบร้อย ก็ไปที่ร้านดอกไม้ มองดูการตกแต่งภายในร้านอย่างคร่าวๆ ไตรดาก็กลับไปก่อน

นัชชามองติณณาที่เริ่มลงมือทำงาน เดินไปถามเธอ “ติณ ณา ถ้าร้านเปิดใหม่ เธอยังยินดีที่จะมาช่วยงานที่ร้านไหม?”

“ยินดีอย่างยิ่งค่ะ!! ติณณาไม่ต้องคิดสักนิด รับปากอย่าง รวดเร็ว ไม่ถามเรื่องเงินเดือนหรือสวัสดิการด้วยซ้ำ

นัชชามองเธออย่างยิ้มๆ “เธอแน่ใจนะ?”

“แน่ใจค่ะ!” ติณณาเหลือแค่ไม่ได้บอกรับรองแค่นั้น “พี่นัชชา คุณก็รู้ว่าฉันเป็นแค่นักศึกษาที่จบ ปวช. ในเมือง | หา งานทํายากจะตาย ถึงแม้ว่าได้งานทำ แต่ก็อาจจะไม่เหมาะกับ ตัวฉันเอง แต่ฉันชอบพวกดอกไม้ใบหญ้า อีกอย่างฉันก็ชอบ คุณมาก ๆ ถ้าฉันได้ทำงานภายใต้เจ้านายที่ฉันชอบ ฉันจะมี ความสุขมาก ๆ”

คำพูดของเธอพูดได้น่าฟัง แต่นัชชาก็เข้าใจ นี่ไม่ใช้คำพูด ตามมารยาททั่วไป แต่เป็นคำพูดที่ออกมาจากใจจริง ๆ

ทุกคนเป็นเพียงคนที่ออกมาทำงานหาเงินเท่านั้น เธอพูด แบบนี้ ทำให้นัชชาตื้นตันใจมาก เอี้ยมมือไปตบไหล่เธอ เหมือนกับเป็นพี่สาวของเธอ “ถ้าเธออยากมาเธอก็มาเถอะ ส่วนเรื่องสวัสดิการกับเงินเดือนฉันจะให้เพิ่มขึ้นกว่าเดิมยี่สิบ ห้าเปอร์เซ็นต์ ต่อไปช่วงที่ยุ่งๆ ฉันอาจจะไม่ได้มาร้านดอกไม้ บ่อย ๆ เธอก็ทำตำแหน่งผู้จัดการร้านแล้วกันนะ อย่างอื่นฉัน อาจจะไม่กล้ารับประกัน แต่ต่อไปถ้าร้านดอกไม้ waiting เปิด ไปนาน ๆ เรื่องเพิ่มตำแหน่งเงินเดือนไม่ต้องเป็นห่วง

พอได้ยินเช่นนั้น ติณณาดีใจจนตากลมโต “จริง ๆ เหรอ คะ! พี่นัชชา ดีจังเลย รักคุณมาก ๆ เลย!”

นัชชามองหญิงสาวกระโดนเข้ามากอด ในใจก็อบอุ่น อย่างบอกไม่ถูก ชีวิตของเธอดูเหมือนจะเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

หล่อนยุ่งในร้านดอกไม้จนถึงบ่ายสามโมงครึ่ง นัชชาล่วง หน้าไปรับธีมนต์ที่โรงเรียนก่อน
เมื่อรถขับมาถึง ประตูโรงเรียนเปิดพอดี สักครู่ก็เห็นยืม นต์เดินออกมาโดยมีครูประจำชั้นเดินนำ

เธอลงจากรถ ยืนรออยู่ตรงเส้นแบ่งสำหรับผู้ปกครอง โบกมือให้เขา “ธีมนต์ ตรงนี้จ๊ะ~ “

ท่ามกลางฝูงชนแบบเดียวธีมนต์ก็มองเห็นแม่ของตัวเอง วิ่งเข้าไปหาอย่างดีใจ กอดที่เอวของเธอ “แม่ครับ มารับผม

แล้วเหรอ!”

ร่างนุ่มนิ่มโผเข้ากอดอย่างเต็มแรง กระแทกซะจนเธอ ใจอ่อน นัชชาลูบหัวน้อย ๆ ของลูกตน “ใช่จ๊ะ มารับหนูกลับ บ้าน วันนี้ตั้งใจฟังคุณครูสอนหรือเปล่าจ๊ะ? ”

“ตั้งใจครับ ตั้งใจมาก คุณครูยังชมผมว่าทำการบ้านเก่ง ด้วยนะ! “ธีมนต์พูดอย่างภูมิใจพลางดึงเสื้อนักเรียนที่มีดาว ประทับให้เธอดู “ถ้าเป็นเด็กดี คุณครูถึงให้ดาวนะครับ

นัชชารีบชมเชย “ธีมนต์ เก่งมาก ๆ!”

ธีมนต์เหลียวมองด้านหลังที่ว่างเปล่าของเธอ พลางท ปากจู๋ “แม่ครับ ทำไมพ่อไม่มาด้วยกันล่ะ?”

“พ่อเขาทำงานยุ่งอยู่ที่บ้านจ๊ะ เดี๋ยวพอกลับบ้านหนูก็เจอ

พ่อแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้น เรารีบกลับบ้านกันเถอะ!”

นัชชามองร่างเล็ก ๆ ที่จับมือเธอเดินไปข้างหน้าด้วยกัน ในใจมีความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ ทุกครั้งที่เธอคุยกับลูกของเธอเกี่ยวกับเรื่องของพ่อและแม่ เธอจะรู้สึกมีความสุขเป็น พิเศษ แม้เธอเองก็ไม่รู้เหตุผล

บางทีนี่อาจเป็นสัญชาตญาณของสายเลือดเดียวกันล่ะมั้ง คนเป็นแม่ถึงจะเข้าใจได้

หลังจากขึ้นรถ นัชชาคิดว่าจะไปซูเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ใกล้ๆ นี้ ซื้อของทำกับข้าวกลับบ้าน แล้วก็ซื้อขนมที่ธีมนต์ชอบ

ธีมนต์ถูกควบคุมเรื่องขนมอย่างเข้มงวด นาน ๆ ทีถึงจะได้ กินขนมสักที ระหว่างทางดีใจจนพูดไม่หยุด

นัชชาขับรถไปที่ลานจอดรถแบบเปิดด้านหน้าซูเปอร์

มาร์เก็ต ใกล้เวลาเลิกงาน ในลานจอดมีรถเยอะแยะเต็มไป หมดการจะหาที่จอดรถเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก เธอขับรถหาที่จอดอยู่สองรอบก็ยังไม่เจอที่ว่าง เมื่อเธอ กำลังจะวนรถไปหาที่จอดใต้อาคารนั้นเอง กำลังจะเลี้ยวรถ

ด้านหน้าก็มีรถคันใหญ่ SUV ขับเข้ามา

อีกฝ่ายอยู่บนถนนด้านนอกและขับด้วยความเร็ว ถ้าขืน หักพวกมาลัยเลี้ยวต้องชนกับรถเธอแน่ ๆ นัชชาไม่ลังเล รีบตบ พวงมาลัยหักไปทางขวา แต่กระนั้นก็ไม่สามารถหลบได้ทั้งหมด

ด้านหน้าของรถ SUV ชนกับไฟหน้าทางด้านซ้ายของรถ ของเธอลากไปถึงประตูรถด้านคนขับ ประตูถูกกระแทกอยาก จัง จนเป็นรอยลึกเข้าไปอย่างเห็นได้ชัด ติดอยู่ที่ตำแหน่งขาของเธอ
เนื่องจากเธอรีบหักพวงมาลัยหลบ ด้านขวาของรถวิ่งไป ชนกับเสากั้น ดีที่รถของเธอขับช้า จึงไม่กระทบถึงด้านข้างคน ชับ ธีมนต์นั่งอยู่

อีกฝ่ายถูกบังคับให้หยุดรถ กั้นด้วยกระจกหน้ารถนัชชาม องเห็นชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่ในรถ ผู้ชายคนขับตกตะลึงอย่าง เห็นได้ชัด ส่วนผู้หญิงเหมือนกำลังพูดอะไรอยู่

เธอขืนใจทนความเจ็บปวดที่ขา แล้วหันไปที่ด้านข้างม นต์ เห็นได้ชัดว่าเขาก็ตกใจมาก “ธมนต์ ไม่เป็นไรใช่ไหม?

เด็กน้อยยังไม่ค่อยได้สติ มองดูข้างนอก แล้วก็มองดูเธอ น้ำตาคลอเบ้า “แม่ครับ เรารถชนเหรอ …

เมื่อเห็นตาบ้องแบ๊วของเด็กน้อยที่น้ำตากำลังคลอเบ้า นัช ชาก็ปวดใจ “ไม่มีอะไรลูก เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย หนูเจ็บตรง ไหนหรือเปล่า?”

เด็กน้อยส่ายหัวอย่างไร้เดียงสา “ไม่ครับ … ”

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วลูก เดี๋ยวแม่ลงรถไปจัดการเรื่องนี้ก่อน หนูรออยู่บนรถก่อนนะ ไม่ต้องลงรถมารู้ไหมลูก? ” นัชชาถอด เข็มขัดนิรภัยออก พูดกับเด็กน้อย

ธีมนต์พยักหน้า “ผมรู้แล้วครับ คุณแม่ระวังด้วยนะครับ”

“ไม่ต้องกังวลจ๊ะ”

หลังจากนัชชาลงจากรถ ชายหญิงคู่กรณีก็ลงมาจากรถ รถของทั้งสองคนนั้นขับย้อนศรมา แถมยังจะเลี้ยวในมุมแคบขับรถด้วยความเร็วอีก เป็นการกระทำที่อันตรายมาก

ตอนแรกคิดว่าคนสองนั้นลงมาจากรถจะขอโทษอย่าง สำนึกผิด ประเมินความเสียหายของรถแต่ละฝ่ายแล้วจัดการ เรื่องนี้ แต่ที่ไหนได้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ายังไม่ทันพูดอะไร ผู้หญิง ที่มาด้วยกันก็เปิดปากด่าทอเสียงแหลม “นี่เธอ ผู้หญิงขับรถ แบบนี้ได้ยังไงหะ? พวกเราขับมาอยู่ดี ๆ ดูสิเธอก็ขับหักพวง มาลัยมาชนรถฉัน ขับมาดี ๆ จะเลี้ยวทำไมไม่?”

คำพูดที่กลับขาวเป็นแบบนี้ ทำให้นัชชาชะงักไปชั่วครู่ แต่วินาทีต่อมาเธอก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ที่แท้ก็เห็นว่าเธอขับรถแพง ๆ กลัวว่าเธอจะให้ชดใช้ค่า เสียหาย ก็เลยใช้แผนคนเลวใส่ร้ายคนดีแบบนี้ใช่ไหม?

เดิมทีนัชชาจะแก้ปัญหาด้วยความนุ่มนวล ตอนนี้เธอ เปลี่ยนใจแล้ว เมื่อพวกเขาท่าที่เลวร้ายแบบนี้ใส่เธอเธอก็ไม่มี เหตุผลต้องดีด้วย พูดเยอะทำไม หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “ไม่ต้องพูดเยอะ แจ้งตำรวจเถอะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ผู้หญิงคนนั้นชะงักไปชั่วครู่ ไม่นึกว่าเธอ จะตัดสินใจรวดเร็วและเด็ดขาดขนาดนี้ คำพูดไร้สาระสักนิดก็ ไม่มี

ผู้หญิงคนนั้นตื่นตระหนกทันที “เธอ เธอพูดว่าอะไรนะ? เรียกตำรวจเหรอ? พวกฉันไม่มีเวลามารอกับเธอหรอกนะ!”

สีหน้าของนัชชาไม่เปลี่ยน มองดูทั้งสองคนนั้นอย่างสงบ “ถ้าอย่างนั้นพวกคุณจะจัดการยังไงกับเรื่องนี้?”
ถึงเวลานี้ ชายที่ไม่ได้พูดอะไรที่ยืนอยู่ข้างๆ ในที่สุดก็เปิด ปากพูด พูดจาหยาบช้ายิ่งกว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้ร้อยเท่าพันเท่า “ผู้หญิงบ้าอะไร ขับรถไม่มอง พอชนกันก็จะโทษคนอื่นใช่ ไหม?”

สีหน้าของนัชชาเย็นเชียบ ทนไม่ไหวพูดโต้กลับ “ปาก แกนะพูดให้มันดี ๆ หน่อย!!

“แล้วจะทำไม ฉันจะด่าแกนี่ล่ะ!?” ชายคนดังกล่าว พูด พลางเดินมาทางเธอ “ฉันจะตบแกด้วย เชื่อไม่เชื่อ!!