ตอน589หน้าแดงอย่างกับอะไร

ตอนที่589 หน้าแดงอย่างกับอะไร

ชายที่เกือบแทบจะแตกสลายในวินาทีนั้นก็สงบลง “ผมรู้ อันที่จริงเขารู้ว่าอะไรเป็นอะไร เมื่อเห็นร่างที่อ่อนแอของ เธอ หัวใจก็เหมือนมีรอยแผลเป็นขึ้นมา

เพียงเพราะความไม่สบายใจของเขา เขาไม่อยากให้เธอ ต้องแบกรับเอาไว้อีก ก็อย่างที่ปรัณพูด ครั้งนี้เขาจะต้องเป็น กำลังใจที่เข็มแข็งให้กับเธอ

“สองวันแรกอย่างเพิ่งโดนน้ำ ผมเตรียมยาทาฆ่าเชื้อและ ช่วยสมานแผลเอาไว้ให้ ทาแล้วอาจจะคัน แต่จะฟื้นตัวเร็วมาก ปรัณยาที่เตรียมไว้ให้ยื่นให้กับทั้งคู่ “ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องนี้ ผ่านมาได้แล้ว ไม่มีอะไรทนไม่ได้อีกแล้วล่ะ”

นัชชาพยักหน้าและมองเขาด้วยความจริงใจ “ขอบคุณค่ะ ปรัญ”

ปรัณรู้สึกปลื้มใจแต่ก็โบกมือ “ระหว่างพวกเราไม่ต้อง เกรงใจ คุณเพิ่งได้รับการรักษา กลับไปพักผ่อนกับเตชิตเถอะ ครับ”

เตชิตช่วยพยุงนัชชาไปที่ที่จอดรถชั้นใต้ดิน แม้ว่าเธอจะ บอกว่าเธอไม่เป็นไรตลอด บอกว่าเดินเองได้ แต่คนนั้นก็ไม่ฟังและยืนยันที่จะทำเช่นนี้

หากไม่ใช่เพราะบาดแผลอยู่ที่ด้านหลัง เขาก็คงจะอุ้มเธอ เข้าไปในรถแล้ว

นัชชานั่งที่ที่นั่งข้างคนขับอย่างระมัดระวัง ด้านหลังพิงไป ที่เบาะนุ่ม เธอไม่รู้ว่าเก้าอี้ด้านหลังของเธอถูกคลุมไปด้วยแผ่น รองที่นุ่มเป็นพิเศษตั้งแต่เมื่อไร

ตอนนี้ด้านหลังเธอเจ็บจนชาไปหมดแล้ว อย่างไรก็ตามไม่ น่าเชื่อว่าเมื่อพิงแผ่นเจลนี้แล้วกลับไม่รู้สึกอะไร

ประตูที่นั่งคนขับถูกเปิดออก อากาศเย็นในที่จอดรถหลั่ง ไหลเข้ามา ขายาวของชายคนนั้นก้าวขึ้นมา หลังจากนั้นประตู ปิดลง สิ่งแรกที่เขาทำคือหมุนและปรับที่นั่งของเธอด้วยความ ระมัดระวัง

หัวใจของนัชชาค่อยๆอ่อนโยนลง ชายคนนั้นยกนิ้วขึ้น เล็กน้อย เธอจึงกระซิบปลอบใจเขา “ทำไมคุณต้องตื่นเต้น ขนาดนี้ด้วยค่ะ ฉันไม่ได้เป็นไรจริงๆค่ะ

“การรักษานั้นหนักหนามาก คุณยังมาบอกว่าสบายดีอีก คราวนี้เตชิตไม่สงบเหมือนตอนที่อยู่ในออฟฟิต สายตาเขามอง เธอด้วยความสงสาร

“มันสาหัสมาก แต่ฉันก็อดทนผ่านมันมาได้แล้วไม่ใช่หรอ คะ เมื่อเทียบกับว่าแผลจะหายแล้วดีขึ้นมา ฉันสามารถทนได้ค่ะ”
เตชิตมองดูใบหน้าซีดเซียวของเขา เขาพูดขึ้นอย่างลังเล อีกครั้ง “ต้องรักษาจริงๆ หรือ นัชนัช ผมเคยบอกแล้วไง ผมไม่ ได้สนใจแผลเป็นของคุณเลย

นัชชารู้ว่าเขาต้องการพูดอะไรต่อไป เธอยิ้มและส่ายหัว ดวงตาของเขามั่นคง “ฉันจะต้องทำมันค่ะ”

“เฮ้อ” ชายคนนั้นถอนหายใจออกมา สายตาเขามองออก ไปที่ด้านหน้าของรถ ดูเหมือนว่าลังจะสงบสติอารมณ์ของตัว เอง ผ่านไปสักพักเขาจึงพูดขึ้นว่า “แม้ว่ามันจะทำให้ผมต้อง เป็นห่วงคุณ คุณก็ยังจะทำอย่างนั้น

เตชิตไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยว่าเขาเป็นคนที่อ่อนแอเช่นนี้ เขามองดูเธอจากเครื่องดนตรี เขาเห็นเธอได้รับความเจ็บปวด ทรมาน ด้านหลังเต็มไปด้วยเลือด หัวใจของเขาก็เหมือนถูกฉีก ขาดจมลงสู่โคลน

นัชชาปิดเปลือกตาลง เธอมองดูฝ่ามือใหญ่ที่สั่นอยู่หน้า คอนโซลรถโดยไม่รู้ตัว เธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอ เธอยกมือขึ้น ไปแตะและพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน “ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงฉัน แต่ ฉันไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเท่านั้น ฉันต้องการให้คุณเห็นฉันดีขึ้น ด้วย”

“คุณอยู่กายผมนั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผมแล้ว คุณยัง ไม่เข้าใจอีกหรือ” เมื่อพูดถึงตรงนี้เขาก็เริ่มจริงจังขึ้นมา ดู เหมือนจะเห็นทางตัน “ผ่านเรื่องราวมามากมาย ผมแค่ต้องการ ให้คุณและลูกมีความสุข มีสุขภาพดีและมีชีวิตที่ดีอยู่ข้างกายผม แผลเป็น หรือว่าอะไร ผมก็ไม่สนใจทั้งนั้น

“ฉันรู้ ฉันรู้ทั้งหมดล่ะ!” นัชชาเม้มริมฝีปาก เธอมองไปที่ ใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล จู่ๆเธอก็ไม่รู้ว่า จะพูดอะไร

เธอไม่ต้องการเห็นเขาทุกข์ใจเพราะกังวลเกี่ยวกับตัวเธอ แต่ว่าเรื่องราวต่างๆ ก่อนหน้านี้เธอเองก็จำไม่ได้ ตอนนี้ เธอถูก กระตุ้นด้วยความรักของผู้ชายคนนี้ เธอต้องการมอบสิ่งที่ดี ที่สุดให้กับเขา ไม่ใช่ร่างกายที่ชำรุดทรุดโทรม

“เตชิต คุณดีกับฉันมาก ดังนั้นฉันจึงอยากทำให้ตัวเองดี ขึ้น ให้สมกับความเสียสละและความรักที่คุณมีให้กับฉัน “ผมไม่ต้องการ…

พูดยังไม่ทันจบ นัชชาก็ยื่นมือออกไปดึงคอผู้ชายคนนั้น เธอพยายามฝืนความเจ็บปวดและโน้มตัวไปจูบริมฝีปากบางๆ

ริมฝีปากของเขาเย็นชืด เขาตกใจกับรูปลักษณ์ของตัวเอง เมื่อสักครู่

ความเย็นเล็กน้อยถูกส่งผ่านไปยังหัวใจที่นุ่มนวล นัชชา ไม่ต้องการเห็นเขาเย็นชา ดังนั้นเธอจึงตวัดปลายลิ้นของเธอ อย่างประณีตไปที่ชายคนนั้นอย่างอ่อนโยน ให้ความอบอุ่นแก่ เขาเล็กน้อย

เตชิตรู้สึกถึงความอ่อนโยนบนริมฝีปาก ร่างกายเขาเหมือนตกหลุมจนไม่สามารถขยับเคลื่อนที่ได้ ดวงตาพร่าเล็ก น้อยไม่สามารถโฟกัสได้อย่างสมบูรณ์ เขาเห็นเธอหลับตาลง

เขาต้องการเอื้อมมือออกเพื่อดึงคนเข้าสู่อ้อมแขน แต่ก็ กลัวจะสัมผัสถูกบาดแผลของเธอ มือทั้งสองแข็งที่อไม่ เคลื่อนไหว เหมือนเด็กโง่ที่เพิ่งเคยจูบเป็นครั้งแรก แข็งทื่ออยู่ กับที่

นัชชาไม่ได้ตั้งใจปล่อยเขาไปโดยง่ายดาย เธอมีอารมณ์ มากมายที่ต้องการจะถ่ายทอด มีคำพูดมากมายที่อยากจะบอก เขา เพียงแค่บอกเขาด้วยวิธีที่ง่ายและตรงไปตรงมา

ลิ้นฉวัดเฉวียนเข้าไปในปาก ไม่มีเทคนิคอะไร เพียงแค่ โต้ตอบกับเขาด้วยการเคลื่อนไหวที่ธรรมดาและงุ่มง่าม ทันใด นั้น ในที่สุดลิ้นก็ถูกเธอหยอกล้อจนพัวพันไปหมด

นัชชาตกใจขึ้นมา จากนั้น ทั้งตัวก็ถูกคนด้านหน้านำพาไป เขาเปลี่ยนจากผู้ตามกลายมาเป็นผู้นำ ประกบริมฝีปากของเธอ ไว้และสนุกกับมัน ฮอร์โมนเพศชายที่แข็งแกร่งพลุ่งพล่านใน ทันที คละคลุ้งไปทั่วห้องโดยสารในรถ

ลมหายใจของนัชชาถูกพรากไป สมองขาดออกซิเจนเซ่น กัน ใจเธอมีความรู้สึกแปลกๆ กระจายผ่านริมฝีปากและลิ้น

ทันใดนั้น ฉากที่คุ้นตาก็แวบผ่านเข้ามาตรงหน้า ในรถที่ เงียบสงัด ผู้ชายกำลังจูบผู้หญิง จากนั้นก็มีฉากที่คล้ายกันนับ ครั้งไม่ถ้วน เธอเปิดช่องว่าง กัดไปที่ริมฝีปากของชายคนนั้น โดยไม่ทันระวัง ทำให้ปากเขาแตก มีเลือดไหลซึมออกมาเล็กน้อย

เตชิตขมวดคิ้วและปล่อยเธอ

ชายนั้นทางพื้นที่ด้านหน้า เขาถึงเนื้อเยื่อขาว ออกและกดกระดาษทิชชูกดแผล นัยน์ตาดำดิ่ง เหมือน แวมไพร์เลือดยุคกลาง เหมือนจะความปรารถนาบาง

ทั้งหน้าของนัชชาแดง เธอแดงบนริมฝีปาก ของก็รีบรนขอโทษขึ้นมา “ขอโทษค่ะ เมื่อครู่อยู่ฉันนึก เรื่องอดีตขึ้นได้…

เตชิตหยุดนิ่งสักครู่ “นึกถึงเรื่องอะไรล่ะ

เมื่อถามถึงตรงนี้ นัชชารู้สึกยากจะอธิบายลังเลจะออกมา ไม่… มันเป็นแค่ภาพในช่วงเวลาสั้นๆ ค่ะ

“ภาพอะไร” ถามต่อไปอีก ใบหน้าเธอถูก แทนด้วยแดง ในที่สุดเธอรู้สึกผ่อนคลาย

นัชชาถูกเขาถามรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เป็นเรื่องทั่วไป

เตชิตไม่ว่าคำถามนี้ตอบยากตรงไหน แต่กลับเห็น หลบตา เขารู้สึกว่าอย่างผิดปกติ ด้วยการพินิจ พิจารณาของเขา ผนวกกับเมื่อเห็นเธอแดง ได้ข้อสรุปในใจ
แขนอันทรงพลังนั้นสอดแทรกอยู่ทางด้านหน้า ร่างเขาเอน ไปทางด้านหลัง เขาเปิดปากอย่างสงบนิ่ง “เข้าใจแล้ว ดู เหมือนจะเป็นภาพที่ไม่สามารถบรรยายได้ล่ะสิ”

เมื่อเสียงนั้นพูดขึ้น ลำคอของนัชชาก็กลายเป็นสีแดง ด้วย ตาทั้งสองข้างมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอพูดได้อย่างไม่ เต็มปาก “คุณ คุณอย่าพูดจามั่ว!

เตชิตยังไม่จบ เขาต้องการที่จะแหย่เธอ “ผมมั่ว

เมื่อพูดจบนิ้วที่เรียวงามราวไม้ไผ่ก็ชี้ไปที่ด้านบน แสง สว่างขึ้นอัตโนมัติ “มานี้ ลองดูสิ คุณอายจนหน้าแดงอย่างกับ อะไรแล้ว”