ตอน580ตกจากหน้าผา

ตอนที่580 ตกจากหน้าผา

ในขณะที่ชีวภามองเห็นตำรวจ หัวหน้าหน่วยและตำรวจ ติดอาวุธคนอื่นๆก็พบพวกเขาแล้วเช่นกัน

ต้องบอกว่า ทศพลตั้งใจที่จะทิ้งร่องรอยเอาไว้ แต่แน่นอน ว่าเขาไม่ใช่คนที่สามารถป้องกันการจับกุมตัวได้ เพราะสถานที่ ที่เขาเลือกที่จะหยุดพักนั้น ภูมิประเทศต่ำกว่าโดยรอบเล็กน้อย ทั้งสี่ทิศสูงกว่าบริเวณโดยรอบตัวเขา และพื้นที่ถูกใบไม้ปิดกั้น โดยรอบ สามารถมองเห็นทั้งทางด้านหน้าและหลังก้อนหิน อย่างชัดเจน

มีมือปืนคนหนึ่งปีนเขาขึ้นมา ในเวลานี้คนอยู่ที่พื้นที่สูง ด้านหลังของชนุดม ปิดบังด้วยพุ่มไม้ที่หนาแน่น เขาปรับ ตำแหน่งปืนในมือของเขาอย่างเงียบๆ และยึดหัวไปทางด้าน หน้าเล็กน้อย ก้มลงสองสามจุด ตาข้างหนึ่งปิดไว้ เล็งมองผ่าน เลนส์ด้วยสายตาเพียงข้างเดียว

เมื่อแผนการก่อนหน้านี้ได้รับการอนุมัติแล้ว ถ้าหากผู้ต้อง สงสัยพยายามที่จะหลบหนี สามารถยิงได้เลย เขาไม่ได้ยิงเพื่อฆ่า เขาเล็งเป้าไปที่ขาของท

ทศพล

แค่ให้แน่ใจว่าทศพลจะหนีไปไหนไม่ได้ แต่ต้องดำเนิน การโดยที่ไม่ทำร้ายตัวประกัน
ชีวภามองไม่เห็นที่ตั้งของมือปืน แต่เธอเห็นตำรวจติด อาวุธในระยะที่ค่อนข้างใกล้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่หลีกเลี่ยงการ มองเห็น กลัวว่าจะทำให้เกิดช่องว่างระหว่างทศพล

เมื่อทุกคนอยู่ประจําตำแหน่ง มือปืนพร้อมที่จะยิง ทศพล ซึ่งก่อนหน้าไม่ได้ทำอะไร ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรขึ้นมา อยู่ๆเขาก็ ลุกไปที่ข้างกายของชีวภา ดึงคนขึ้นมา กำบังตัวเขาไว้

หลังจากที่มือปืนมองผ่านเลนส์ เขาก็ขมวดคิ้วและยกหัว ขึ้น และส่งสัญญาณว่าเขาไม่สามารถดำเนินการได้ชั่วคราว

กระสุนจะพลาดไม่ได้ ถ้าหากว่าไม่มีโอกาสที่ดีแล้ว เขาไม่ สามารถดำเนินการโดนหุนหันพลันแล่นได้ ไม่เช่นนั้นผลลัพธ์ อาจจะทำให้ได้รับบาดเจ็บทั้งคู่

หัวหน้ากองจ้องไปที่ทศพล เขาไม่ได้รีบร้อนเกินไป แต่เขา ลากชีวภาไปที่หน้าผาในลักษณะกลับไปกลับมา

แม้ว่าภูเขาจะไม่สูงนัก แต่ถ้าหากตกลงไปบนหน้าผา เนื้อ หนังของมนุษย์ก็ไม่สามารถทนได้แน่นอน

การกระทำดังกล่าวทำให้หัวหน้ากองระดับระส่าย นิสัย ของทศพลไม่ใช่เป็นคนป่าเถื่อน ดูเหมือนเขาคิดว่าไม่มีคนอยู่ เบื้องหลังสถานที่แห่งนั้น ทำให้เขารู้สึกปลอยภัยอย่างยิ่ง

สถานที่ถูกล็อคตำแหน่งเอาไว้แล้ว ทุกคนซุ่มโจมตีอยู่รอบ นอก แม้แต่การหายใจยังถูกจำกัดไว้ เมื่อมีลมพัดมาถึงจะกล้า หายใจ
อดใจรอไม่ไหว เมื่อทศพลหยุดพักพอแล้วและขยับอีกครั้ง บางทีการหยุดพักอีกครั้งของเขาอาจจะเปิดโอกาสให้ลงมือได้ สะดวกขึ้น หน่วยซุ่มยิงไม่สามารถกำหนดเป้าหมายที่แน่ชัดได้ ในขณะที่มีการเคลื่อนที่

เมื่อเวลาผ่านไป สำหรับหัวหน้ากองแล้ว เวลาหนึ่งวินาทีก็ เหมือนเป็นเวลาที่ยาวนาน

เขารู้ว่าคนให้ความสำคัญกับคดีลักพาตัวนี้มากแค่ไหน ต้องได้รับการแก้ไขอย่างน่าพึงพอใจ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ มือเขาก็กำปืนพกแน่น เขามองไปที่คน รอบๆตัว จากนั้นก็เดินออกจากต้นไม้ไป

ทศพลตกตะลึงกับการปรากฏตัวของชายในเครื่องแบบสี ดำตรงหน้าเขา เขาลุกขึ้นยืนทันทีบนขอบหน้าผาและผลักให้ชีว ภาไปทางด้านหน้า ในมือเขาถือมีดจ่อไปที่ลำคอของเธอ

ด้านหลังเขามีพระอาทิตย์ที่เพิ่งขึ้น เมื่อลำแสงอันอบอุ่น ตกลงบนปลายมีด มันกลับกลายเป็นแสงที่เย็นเข้าถึงกระดูก

ชีวภาไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้ เธอได้แต่มองไปที่ ตำรวจที่ปรากฏตัวตรงหน้าด้วยสายตาเบิกกว้าง เธอเป็นห่วง เป็นห่วงเขามาก แม้ว่าคนที่มีปืนจะเป็นเขา แต่ฉากที่ธนุสล้มลง ต่อหน้าเมื่อสักครู่ ทำให้เธอรู้สึกกลัวทศพลจนเข้ากระดูก

เธอไม่ต้องการให้ใครได้รับบาดเจ็บเพราะเธอ

“ทศพล ผมขอสั่งให้คุณปล่อยตัวประกันเดี๋ยวนี้!” เสียงของหัวหน้าหน่วยดังเหมือนฟ้าร้อง แต่กลับทำให้คนฟังรู้สึก

สายตาของทศพลจ้องมองไปที่อีกฝ่าย และแสยะยิ้ม “ไม่ ต้องพูดไร้สาระ ให้ชนุดมมาพบผม ให้มันมาหาผม!

“เขาไม่ได้มา ถ้าคุณมีคำขออย่างอื่น ก็ว่ามา” หัวหน้ากอง พยายามพูดจาไกล่เกลี่ยกับเขา ทางหนึ่งต้องการทำให้เขาเสีย

สมาธิ อีกทางหนึ่งเป็นการถ่วงเวลา

“ไม่มารี” แววตาของทศพลต่อประกายความเกลียดชัง เป็นอย่างมาก เขาออกแรงที่มือเล็กน้อย ลำคอสีขาวของชีวภา ก็มีรอยขีดจนมีเลือดซิบออกมาทันที “ผู้หญิงของเขาอยู่ในมือ ผม ถ้าอยากให้เธอมีชีวิตอยู่ล่ะก็ ให้ชนุดมออกมาพบผมซะ!”

“ตอนนี้คุณปล่อยเธอไปก่อน ตอนนี้อาจจะยัง

“อย่าไร้สาระ!” ไม่รอให้หัวหน้ากองพูดจบ ทศพลก็พูด ขัดจังหวะขึ้นมา “คุณไม่ต้องมาพูดพล่ามอะไรแล้ว ผมต้องการ พบชนุดม!”

เขาเพิ่งจะฆ่าธนินและธนุสไป ต่อให้ตอนนี้ปล่อยชีวภาไป ก็คงต้องถูกตัดสินโทษประหารชีวิตอย่างแน่นอน เมื่อมาถึงตรง นี้แล้ว เขาจะไม่หันหลังกลับเป็นอันขาด ในสมองมีแต่ต้องการ จะพบชนุดมเท่านั้น มีแต่เรื่องความแค้นนี้เท่านั้น!

การกระทำของหัวหน้ากองความจริงแล้วเพื่อไม่ให้ชนุดม ต้องติดตามมา ตอนนี้คนควรที่จะอยู่ภายในเส้นตรงขอบ หน้าผา ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนที่จะถูกควบคุมได้เช่นคนทั่วไปถ้าหากต้องการให้เขาทำตาม สิ่งต่างๆ ก็จะเคลื่อนหน้าไปใน ทิศทางที่ไม่สามารถควบคุมได้

ไม่แน่จิตวิญญาณของทศพลอาจจะล่องลอยไปไกลแล้ว

“คุณปล่อยตัวประกันก่อน แล้วผมจะพาคุณไปพบชนุดมที่ เชิงเขา”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” เมื่อได้ยินประโยคนี้ทศพลก็พลันหัวเราะขึ้น มา วินาทีต่อมาเขาก็เริ่มสบถ “เห็นผมเป็นคนโง่ยังไง! ปล่อย หล่อนแล้วตามคุณลงไป ถ้าอย่างนั้นผมไม่ถูกชนุดมกกระทืบ ตายอย่างนั้นรี!”

ในขณะที่หัวหน้ากองตั้งใจที่จะพูดคุยกับทศพลต่อไป ทันใดนั้นเสียงเครื่องรับส่งวิทยุที่พกติดตัวก็ดังขึ้น มันต่างจาก เครื่องของคนอื่นๆทั่วไป เสียงพูดนั้นเบามาก มีเพียงคนเดียว เท่านั้นที่สามารถได้ยิน

ได้ยินเพียงเสียงต่ำของชายคนหนึ่ง —

“เปิดลำโพง ให้ทศพลได้ยินเสียงลูกสาวของเขา

หัวหน้ากองขมวดคิ้ว แนวสายตาอยู่บนใบหน้าของทศพล ไม่ขยับสายตาไปไหน

เขาไม่คิดว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ดี แต่ว่าเหตุการณ์ในปัจจุบันที่ เห็นนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่มีคำแนะนำใดๆ

ไม่มีทาง เขาทำได้เพียงแต่ยื่นมือออกไป และวางอินเตอร์ คอมเอาไว้ที่พื้นด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันนั้นเขาก็กดไปลำโพง-

“พ่อ พ่อพ่อไหนคะ

“พ่อคนแปลกมาก เขาอยากหนูโทรหา

ๆ…

“พ่อ

เมื่อได้ยินเสียงลูกสาวไม่เปลี่ยนแปลงดังมาจาก อินเตอร์คอม ชีวภาว่ามือที่อยู่ด้านหลังเธอนั้นพลัง มากกว่าเดิม เขาออกแรงจนร่างกายสั่นสะท้าน

เด็กคน…เป็นสาวเขา

วินาทีถัดไป เสียงโหยหวนของทศพลก็ยืนยันความคิด ของ“พวกคุณจับตัวสาวผมมาปล่อยเธอเดี๋ยวได้ยิน เปล่า อย่างไม่บาดหมางส่วนตัวระหว่างเรา คุณจะลงกับ

“ปล่อยชีวภาซะไม่อย่างผมฆ่าลูกสาวคุณ

ตกอกตกใจ เสียงที่กระหายเลือดและเหี้ยมโหดนั้น ยากเกินกว่าที่ใครจะอย่างนุ่มนวลและอบอุ่น

ทศพลสูญเสียการคุมเกมส์ เขาน้ำลายออกเส้นเลือดน้ำเงินที่คอผุดขึ้น ถ้าทำสาว ผมเลือดออกแม้เพียงหยดเดียว ผมให้ผู้หญิงคนตายโดยไม่มีศพเผา”

เสียงของเขาแทบจะแหบสนิท มาแลกเปลี่ยนกับผู้หญิงคนด้วยตัวเอง ผมแค่ต้องการให้ ลูกสาวของ

สิ่งที่ไม่ทศพลท อื่นใดเลย

เมื่อจบ ชีวภาก็จ้องไปที่อินเตอร์คอมบนพื้น หัวใจของ เธอเต้นรัว อย่างเงียบไปสองวินาที หลังถอนหายใจและรับปากว่า โอเค

เป็นอย่างนี้ได้อย่างไร!

ชีวภาส่ายหัว เธอจะยอมให้ชนุดมมาเปลี่ยนตัว ไม่ อย่างแน่นอน

ทศพลเหมือนจะโล่งใจได้รับคำตอบในเวลาชีวภา สังเกตเห็นซุ่มยิงฝั่งตรงข้าม เธอไม่ว่าตัวเองเอาความ กล้านี้มาจากไหน ใช้ไหล่ของชนไปหลังอย่าง แรง

ด้านหลังของทศพลกลับมา ชีวภาบ้าคลั่งมา กระแทกไปอีก ครั้ง

หัวหน้ากองเห็นคนสองหายไปต่อหน้า ลมพัดมา หญ้าเขียวบนหน้าผาสั่นไหว ทุกอย่างกลับเข้าสู่ความสงบ