ตอน562 สิ่งที่เรียกว่าแตกหักหลังจากเกิดเรื่อง

ตอนที่ 562 สิ่งที่เรียกว่าแตกหักหลังจากเกิดเรื่อง

เขาลืมตาทันที ขอบตาแดงก่ำ มีรอยเลือดไหลออกมาจาก

การใช้ยาตั้งนานแล้ว เขากดจูบลงมาอย่างแรง กระแทกริม ฝีปากนุ่มของเธอ กลิ่นเลือดคลั่งในปากทั้งสอง ก็ไม่สามารถ หยุดความบ้าคลั่งของเขาได้ แต่กลับยิ่งช่วยเสริมเขาอีก

ชีวภาไม่ทันได้โต้กลับ ขณะที่เธอกำลังมีสติ เสื้อผ้าบนร่าง ก็เหลือไม่มาก

เธอกลัวจนไม่มีความรู้สึก ดิ้นรนอย่างไม่คิดชีวิต เอวแคบ

กำยำของเขาอยู่ระหว่างขา เธอทำได้เพียงแกว่งมือออกไป

ร่างกายที่แข็งแรงเหมือนเหล็กของเขาไม่หยุด

ดูเหมือนว่าการต่อต้านของเธอจะทำให้เขาโกรธ ชนุดม ยื่นมือหยิบผ้าขนหนูอีกข้างมามัดแขนเล็กทั้งสองข้างของเธอไว้

เสียงดัง “แควก ผ้าก็ขาดวิ่น เนื้อผ้าชีฟองบางก็หลุดออก มาในพริบตา ชั้นในลูกไม้ก็ถูกเขาดึงออก เขาไม่มีสติรับรู้ ว่าการกระทำรุนแรงทำให้ด้านหลังของเธอเป็นรอย

“อย่านะ!” ชีวภาเห็นเขาโน้มตัวลงมาจูบที่ต้องห้ามบริเวณ หน้าอกเธอ ความรู้สึกแปลกๆก็ถูกกลืนไปทั้งร่างในพริบตาเดียว นิ้วเท้าค่อยๆงขึ้นมา ลำคอขาวแหงนโค้งอย่างน่า หลงใหล เสียงกรีดร้องเปลี่ยนเป็นเสียงกับปากอย่างอดทน “ชนุดม คุณปล่อยฉันไปเถอะ คุณทำแบบนี้ไม่ได้…….

แต่เพราะว่าผู้ชายที่บ้าคลั่งและปรารถนาคนนนี้ ไม่ฟัง อะไรตั้งนานแล้ว ตรงหน้ามีแต่ “ยาถอนพิษ’ นี้

นิ้วหยาบกร้านเพราะการฝึกยิงปืนกลายเป็นเหนียวแน่น แต่เมื่อสัมผัสกับผิวขาวก็กลายเป็นความรู้สึกที่มากเกินไป การ สั่นไหวของผู้หญิง ใต้ร่างทำให้ชนุดมยิ่งตื่นเต้น ริมฝีปากเย็น ของเขาทิ้งรอยแดงเข้มไว้บนตัวเธอ

ค่ำคืนอันยาวนาน ไม่มีวันจบสิ้น

ชีวภาไม่รู้ว่าการเคลื่อนไหวแบบนี้และความรู้สึกแปลกๆ มันหมายความว่าอย่างไร เธอเพียงถูกเขาล่อลวง ทีละนิด เข้าไปในก้นบึ้งขุมนรกแห่งความปรารถนา

ความแข็งแรงของร่างกายถูกดึงออกไปด้วยจูบของเขา ชนุดมที่เซ็กซี่และร้อนแรงแบบนี้เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

เธอถึงขั้นปิดตาลง ในหัวสมองมีแต่ภาพมิตรภาพหลัง จากที่พวกเขารู้จักกัน

น้าชอบอาผมไหม?

อย่างอดไม่ได้ เสียงธีมนต์ที่ถามเธอเมื่อครู่ก็แวบเข้ามา

สิบนาทีที่แล้วยังไม่มีคำตอบที่แน่นอน ตอนนี้แน่ใจแล้ว
เธอชอบ และชอบมากๆ ชอบมากกว่าที่เธอจินตนาการไว้

ถ้าไมม่ชอบ เธอจะรู้ความผิดปกติของเขาได้อย่างไร เจอ แบบนี้ก็ยังไม่รู้สึกถึงการทำให้ลดเกียรติ? เธอไม่เคยมี ประสบการณ์ในความรัก แต่ในหนังสือบางเล่มได้บอกว่า ผู้ หญิงคนหนึ่งถ้ารักผู้ชาย จะสามารถมอบทุกอย่างให้เขาได้

ในตอนนี้ ชีวภากำลังทำแบบนั้น เธออยากจะเห็นความ แตกต่างของผู้ชายคนนี้ให้มากขึ้น อยากเห็นภาพที่คนอื่นไม่ เคยเห็น

ความปรารถนาที่เห็นแก่ตัว จะไม่ใช่ความชอบได้อย่างไร

ท่ามกลางความปรารถนาที่พุ่งขึ้น ขาของเธอก็ถูกเกี่ยวไว้ ที่กล้ามข้อพับเขา ร่างกายที่มีส่วนโค้งอย่างไม่สามารถ จินตนาการได้ มีลางสังหรณ์ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เธอเริ่ม มีสติขึ้นมา มือทั้งสองขึ้นมายืนกล้ามเนื้อเขา นัยน์ตาใสราว กลับเคลือบด้วยน้ำ มองเขาอย่างน้ำ “ชนุดม คุณรู้ไหมว่า ตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่?

สายตาเขากดดันเข้ามา นัยน์ตาดำลึก กัดฟันพูดออกมา หนึ่งค่า “เธอ!”

พูดจบ เหงื่อที่ร้อนระอุของเขาก็ไหลลงบนหน้าอกเธอ ใน ขณะเดียวกัน เขาก็เข้าไปในร่างเธอ

“โอ๊ย!” ชีวภาเจ็บจนน้ำตาเกือบไหล ร่างกายเหมือนถูก ฉีกออก เธอกัดริมฝีปากแน่น อดกลั้นความเจ็บปวดที่จะระเบิดออกมา
เกือบจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดของเธอ เขาโน้มตัวลงมาจูบ ปากเธออีกครั้ง แต่คราวนี้อ่อนโยนขึ้นมาก ราวกับเป็นร่มให้ เธอท่ามกลางพายุฝนที่บ้าคลั่ง ความละเอียดอ่อนและความ สงบนิ่งอันยากจะรับรู้ ทำให้ชีวภายอมจำนน

เช้าตรู่วันต่อมา ชีวภาตื่นเช้าเป็นพิเศษ ตอนหยุดเมื่อคืน ท้องฟ้านอกหน้าต่างก็เกือบสว่างแล้ว คืนอันบ้าคลั่ง ร่างกาย แทบจะทนไม่ไหว ปวดหัวจนเหมือนถูกเอาค้อนทุบหนักๆสองที่ เธอลองขยับร่างกาย แต่กลับลุกไม่ขึ้น

ต้นขาเป็นส่วนที่ได้รับบาดเจ็บ ชีวภาหายใจเข้าอย่างอด ไม่ได้ “ซี้ด——””

หมุนคอไปมองดูแผ่นหลังกว้างที่หันหลังให้เธออยู่ ด้าน บนมีรอยเลือดที่มาจากเล็บเธอ บางๆ เคลื่อนที่สลับไปมา ดูน่า กลัวแต่ก็เห็นไม่ชัดขนาดนั้น

บางภาพของเมื่อคืนก็ฉายแวบเข้ามาในสายตา ใบหน้า ชีวภาก็ร้อนขึ้น ลด ใบหน้าลงมาซ่อนในผ้าห่ม

ไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ ครั้งแรกที่เธอเจอชนุดม ก็รู้สึกแค่ ผู้ชายคนนี้อันตราย ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันหนึ่งที่เธอทำ เรื่องแบบนี้กับเขา

เธอไม่เคยคิด การมาเที่ยวที่เมือง Q ครั้งนี้จะเกิดเรื่องราว ขึ้นมากมาย มากจนหัวสมองเธอสับสนวุ่นวายคิดไม่ออก ทำได้ เพียงใช้ความรู้สึกสัญชาตญาณเผชิญหน้ากับมัน
สิ่งเดียวที่มั่นใจก็คือ เธอชอบผู้ชายคนนนี้เข้าแล้ว

คิดถึงตรงนี้ เธออดไม่ได้ที่จะจินตนาการ ชนุดมจะชอบ เธอไหม? ไม่อย่างนั้นจะทำแบบนี้กับเธอทำไม เขาต้องมีความ รู้สึกกับเธอบ้างไม่มากก็น้อยล่ะมั้ง?

ไม่รู้ว่าเพราะสายตาเธอจ้องเขามากเกินไปหรือเปล่า แผ่น หลังที่หันให้เธออยู่จู่ๆก็ขยับสองที แล้วหันร่างมานอนราบ เข้าใจเข้าอย่างหนักหน่วง กะพริบตาเบาๆก่อนจะลืมตาขึ้นมา

ชีวภาไม่กล้าหายใจแรง มองดูเขาที่กำลังมองไปบน เพดานด้านบนอย่างไร้เสียง แม้แต่ตอนที่เขาหันศีรษะมามอง เธอความรู้สึกตกใจก็กลืนลงไปในดวงตา

ท่าทางเขาเหมือนจะพูดว่า เธอมาทำอะไรที่นี่?

ปฏิกิริยาแบบนี้ทำให้ชีวภารู้สึกถึงลางร้าย ทั้งสองสบตา กัน ระยะห่างทั้งสองใกล้กันขนาดนั้น แต่ความรู้สึกทางสายตา กลับห่างไกล

ความประหลาดใจ อย่างรุนแรง ความเศร้าหมองที่ไม่ ชัดเจน…ความรู้สึกพวกนี้ผสมปนเปในสายตาของเขา ไม่มี ความอบอุ่นที่ชีวภาอยากจะเห็น

ท่าทางเขาตอนนี้ เหมือนกับผู้ชายที่แตกคอกันในละครทีวี แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เธอก็ยังโอบอุ้มความหวังอันน้อยนิด เรียกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเทิ้ม “คุณตื่นแล้วหรอ?”

น้ำเสียงอ่อนโยนและเปราะบางของเธอดังขึ้นข้างหูราวกับกดปุ่มอะไรสักอย่าง ให้ทุกอย่างในตอนนี้มีชีวิตจริงๆ อีก ครั้ง

คิ้วหนาขมวดคิ้วแน่น ชนุดมนั่งขึ้นมาจากหัวเตียงทันที ผ้าห่มที่คลุมอยู่บนร่างส่วนบนไหลลงมาในส่วนหน้าท้องเพราะ เขาขยับแรง เผยให้เห็นร่างกายเปลือยที่กำยำ ชิ้นส่วนผ้าที่ ยุ่งเหยิง ทำให้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทั้งหมด ตั้งใจนึกขึ้นมา ก็ ปวดหัวทันที มีเพียงภาพอันสับสนเท่านั้นที่ฉายเข้ามา

เขาจําร่างกายที่ร้อนผ่าวของตัวเองได้ และรสชาติอันร้อน แรง เขาน่าร่างกายไปแช่ในน้ำเย็นก็ไม่มีประโยชน์ ราวกับนอน บนเหล็กร้อนๆ แล้วก็จำได้ว่าเขาได้เผอิญเจอกับร่างกายนิ่ม ใน อ้อมกอด

เมื่อคืนเขาเกิดปัญหาจากการดื่มไวน์แดง สาเหตุจากการ ทรมาณได้หายไปหมด ที่แท้………คือเธอใช่ไหม?

ริมฝีปากบางเซ็กซี่เม้มแน่น เครื่องหน้าหล่อสวมใบหน้า เบื่อหน่าย แม้แต่สันกรามก็ขบแน่น เขาดึงผ้าห่มออกแล้วเดิน ออกไปด้วยร่างกายเปลือย ชีวภาละสายตาออกมาอย่างตกใจ ได้ยินแต่เสียงกรอบแกรบข้างหู ขณะที่ยกสายตาขึ้นมา เขาก็ สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ติดกระดุมอย่างลวกๆ

ความหมายของเขา ไม่ต้องพูด ก็เข้าใจแล้ว

ชีวภาก้มหน้าลง กำมือแน่นตรงที่นอน ใบหน้ามีเลือดฝาด ค่อยๆกลายเป็นซีดเซียว เธอเกือบหาเสียงของเธอไม่เจอ พยายามใช้แรงอย่างมากในการเปล่งออกมาหนึ่งประโยค“ชนุดม คุณคิดจะทำอะไร?”