ตอน536hawkเป็นบ้า

ตอนที่536hawkเป็นบ้า

ในตอนนั้นเขาโดนยิงที่ไหล่ตอนที่ระเบิดเขากำลังต่อสู้กับ ตำรวจอยู่พอดีไม่ทันดูด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นจากนั้นก็โดนจับ ตัวมาสอบถามสิ่งที่เขาเสียใจมากที่สุดก็คือไม่ได้ดูทั้งหมดที่ เกิดขึ้นกับตา

พูดตามหลักแล้วระเบิดลูกนั้นไม่มีใครทนได้หรอกแต่เขา รู้สึกว่าเรื่องมันไม่ได้จบง่ายขนาดนี้เธออาจจะยังไม่ตาย

แต่คำพูดของเตชิตทำให้ความคาดหวังทั้งหมดในใจของ เขาแตกสลายไปตายแล้วคนคนนั้นไม่มีแล้ว

“เป็นไปไม่ได้!”hawkปฏิเสธทันทีตาของเขาเต็มไปด้วย ความเฉียบคมไม่มีการสร้างภาพขึ้นมาอีก”ถ้าเธอตายแล้ว จริงๆนายคงไม่นิ่งขนาดนี้หรอก!

“ฉันควรจะทำยังไง?ฆ่านายหรอ?”เตชิตส่ายหัว “ฉันไม่มี ทางทำอย่างนั้นหรอกที่นี่คือสถานีตำรวจกฎหมายจะจัดการ นายเองกฎหมายจะช่วยฉันฆ่านาย

Hawkได้ยินคำพูดของเขาก็มีภาพของนัชชาแทรกเข้ามา ในสมองของเขานี่เป็นความจริงที่เขาจะไปต้องยอมรับว่ามัน เกิดขึ้นแล้วเขาสติแตกขึ้นมาทันทีลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ยกมือขึ้น สูงๆแล้วทุบลงไปที่โต๊ะเสียงดังสนั่น “นายหลอกฉันเธอไม่ได้ตายไม่มีทางตายแน่นอน!

ตำรวจ คนที่อยู่หลังเขารีบจับตัวไว้ไว้แล้วกดไปที่ศีรษะ ของเขาให้ชิดกับโต๊ะ

ผิวหนังไปชิดกับโต๊ะที่เย็นเฉียบทำให้สีหน้าของเขา เปลี่ยนไปทันทีดูแล้วไม่เหลือความเป็นคนเลยสักนิดเขาทำตา โตจ้องไปทางเตชินบอกมานายกำลังหลอกฉันใช่ไหม!

“ฉันหลอกนาย เหตุผลล่ะ?”เตชิตยืนขึ้นมาแล้วเดินไป ข้างๆของhawkตัวที่สูงใหญ่ไปบังแสงไฟที่อยู่บนหัวเตชิตยืน สูงแล้วมองลงมาทางเขากัดฟันแน่นๆแล้วพูดว่า “นายอยากให้ เธอตายมากที่สุดไม่ใช่หรอ!”

Hawkยิ้มที่มุมปากเขาเหมือนจะถูกจี้จุดอ่อนจนเสียสติ ไป”ฉันมีร้อยพันหมื่นวิธีที่จะทำให้เธอตายได้ไม่จำเป็นต้องรอ ให้พวกนายมาแล้วถึงจะฆ่าเธอระเบิดลูกนั้นมีสายแค่เส้นเดียว แก้ง่ายมากและปุ่มกดระเบิดก็อยู่ในกระเป๋าข้างๆเอวฉันถ้าฉัน อยากให้เธอตายในตอนที่เธอเดินไปหานายฉันก็กดระเบิดได้ แล้ว”

คำพูดพวกนี้ตั้งแต่ที่เขาโดนจับก็ไม่เคยพูดกับใครตำรวจ อีกคนที่จดบันทึกก็รีบจดทุกอย่างที่เขาพูด

นัชชาเห็นทั้งหมดทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบในตอนที่เห็น หน้าของhawkเธอรู้สึกว่าตัวเองแน่นหน้าอกจนหายใจไม่ค่อย ออกแต่ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเตชิตต้องหลอกคนนั้นว่าตัวเองตายไปแล้วเนื้อหาที่ผู้ชายคนนั้นทะเลาะกับเตชิตทำให้เธอรู้สึก ขนลุกถึงแม้ในใจเธอจะไม่รู้สาเหตุแต่ในใจลึกๆของเธอนั้น กลัวผู้ชายคนนี้โดยเฉพาะตอนที่เตชิตเดินไปข้างๆผู้ชายคนนั้น เธอกลับกลัวมากๆว่าผู้ชายคนนั้นจะทำร้ายเตชิต

เธอไม่เคยเป็นห่วงเตชิตมากขนาดนี้ขนาดนี้แต่วินาทีนี้ เธอกลับเป็นห่วงขึ้นมา

คนที่อยู่ด้านนอกสามารถมองผ่านกระจกเห็นทุกอย่างได้ ชัดเจนแต่คนที่อยู่ด้านในไม่สามารถมองเห็นด้านนอกได้

นี่เป็นครั้งแรกที่hawk โดนจับมาแล้วเสียสติแรงที่สุด

สำหรับตำรวจแล้วนี่เป็นเรื่องดีตำรวจทำเพียงควบคุมตัว เขาไว้ไม่ได้บังคับให้เขาไปจากที่นี้หรือทำให้เขาสลบ

เตชิตได้ยินที่เขาพูดกลับไม่รู้สึกดีใจเลยแม้แต่นิดยิ่งรู้สึก รังเกียจเขาไปใหญ่”นายอย่ามาหาข้อแก้ตัวให้กับความผิดที่ ไม่มีความเป็นคนแบบนี้เลยไม่ว่าในใจจะรู้สึกยังไงก็แก้ไขอะไร ไม่ได้นายคือฆาตกรเป็นคนทำให้เธอตายนายเป็นคนฆ่าเธอ!”

คำพูดพวกนี้เป็นความหวังสุดท้ายของเขาในใจของเขามี ความกระวนกระวายขึ้นมาทันทีปฏิเสธเสียงดังๆว่า “ไม่ใช่ฉัน คือตำรวจคนนั้นเขาคือต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องทุกอย่างฉันไม่ เคยคิดที่จะฆ่าเธอไม่เคยเลย”

“เธอดีขนาดนั้นการที่ได้เจอกับคนโหดร้ายอย่างนายเป็น เรื่องที่เธอโชคร้ายที่สุดในชีวิตจนถึงป่านนี้แล้วนายยังไม่รู้สึก ผิดดังนั้นนายไม่ควรที่จะได้รับความสงสารจากใครทั้งนั้นเพราะนายใช้ชีวิตอยู่กับความมืดมนความสกปรกโสโครกคน ที่ดีกับนายถึงจะได้รับผลกระทบแบบนี้

คำพูดแต่ละคำของเตชิตทำให้เขานึกถึงวันนั้นที่คุยกับนัก ชาถึงแม้เป็นแค่2-3คำแต่ก็ทำให้เขารับรู้ถึงความรู้สึกที่ไม่เคย รับรู้มาก่อนเลย

เธอพูดความจริงและจริงจังอย่างน้อยในเรื่องบางเรื่องคือ จากใจจริงของเธอ

เธอถามเขาว่าเคยคิดที่จะเปลี่ยนวิธีการใช้ชีวิตใหม

ชาตินี้เป็นคนแรกที่ถามเขาแบบนั้น

เขาโดนบังคับมาเดินที่ถนนสายนี้มันถูกกำหนดไว้แล้วว่า มีแค่จุดเริ่มต้นไม่มีจุดจบทั้งถนนมีแต่ความมืดมนเพราะแบบนี้ ทำให้ทุกคนไม่เคยสนใจว่าเขาอยากใช้ชีวิตแบบไหน

แต่ตอนนี้เขากลับฆ่าคนนั้นเองกับมือ

เห็นhawkเริ่มจะไม่มีสติแล้วตำรวจถึงจะเอาเขาออกจาก ห้องถึงแม้จะออกจากห้องก็ยังได้ยินเสียงร้องของเขาอยู่ดี

เตชิตยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับหลับตาแน่นๆเหมือนจะเอาทุก อย่างที่เกิดขึ้นเมื่อออกจากสมองของเขา

นัชชามองผ่านกระจกไปดูผู้ชายคนนั้นไม่รู้ทำไมในใจของ เธอรู้สึกขมขื่นมีไฟสีขาวที่ส่องบนหัวของเขารอบข้างเงียบไป หมดร่างกายของเขากำลังรับสิ่งที่ทรมานและกดดันอยู่

“เป็นยังไงบ้างมีที่ไหนไม่สบายไหม?” เสียงของปรณดึงสติของเธอกลับมา

นัชชามองไปทางอื่นแล้วส่ายหัว”ไม่เป็นไรแค่รู้สึกเหนื่อย นิดเดียวเอง”

“เดี๋ยวพวกเราก็กลับแล้วคงไม่ใช้เวลานานหรอก” ปรั ถอนหายใจคำว่าคิดอะไรได้หรือเปล่าอยู่ในสมองของเขาแต่ สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ถาม

ในสถานการณ์ตอนนี้เขาก็ไม่อยากจะบังคับเธอมากเกิน ไปมองไปทางหน้าคนนั้นที่ซีดขาวเขาก็เริ่มรู้สึกสงสารเตชิต แล้ว

ช่างเถอะบางเรื่องยิ่งรีบก็ยิ่งไม่ดีเรื่องบางเรื่องไม่ควรรีบ เร่งเกินไปจริงๆ

นัชชา โดนปรัณและหมอเข็นเข้าไปในรถเธอไม่เหมาะที่จะ

อยู่ในสถานการณ์แบบนั้นนานๆ

เตชิตไปคุยกับหัวหน้าตำรวจครู่หนึ่งแล้วก็ตามหลังมา

ในระหว่างทางกลับมีหลายครั้งที่นัชชาอดใช้หางตามอง ไปทางเขาไม่ได้จากเดิมหัวใจที่วุ่นวายของเตชิต โดนเธอมอง หลายรอบก็เงียบสงบลง มองอะไร?”

นัชชาเอาคำที่ได้ยินเมื่อกี้มาผสมกันก็ค่อยๆเข้าใจเรื่อง ราวที่เกิดขึ้นก็เลยถามว่าผู้ชายคนนั้นเสียใจที่ฆ่าฉันใช่ไหม?

เตชิตไม่คิดว่าเธอจะถามถึงเรื่องนี้เขาขยับตัวแล้วนั่งดีๆ สายตามองไปทางเธออย่างจริงจัง เธอรู้ไหมการทำงานเกี่ยวกับกฎหมายไม่ควรมีอะไรมากที่สุด?

ถึงแม้นัชชาจะลืมเขาไปแต่ก็ไม่เคยลืมกฎหมายที่ตัวเอง

นั้นรักเรื่องที่ไม่ควรมีมากเกินไปเธอคิดไม่ออกจริงๆว่าที่เขาพูด นั่นหมายถึงข้อไหน

“คือห้ามสงสารคนร้ายเด็ดขาด”

ผู้ชายเปิดปากพูดด้วยความยึดมั่นของเขาทำให้คำพูด พวกนั้นมีความหมาย

ไม่รอช้าเขาก็พูดต่อว่า สำหรับhawkแล้วเรื่องการตาย ของเธอเขาไม่สนใจหรอกสิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดคือความ เคารพและความรู้สึกที่ได้รับหลังจากฆ่าคน

นัชชาเหมือนจะฟังรู้เรื่องแต่ก็ดูเหมือนไม่รู้เรื่องเตชิตมอง ผ่านตาเธอไปตัดสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ เขาเสียความเป็นคนไป ตั้งนานแล้วอย่าคาดหวังที่จะใช้ความคิดปกติไปสื่อสารกับคน ที่จิตใจมีปัญหาเธอไม่มีวันเข้าใจหรอก”

ที่บอกกันว่ามารหัวใจมีทั้งความโกรธแค้นโลภหวังเยอะ ยึดมั่นในความแค้นส่วนhawkนั้นอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ทั้ง นั้นแล้วไม่มีทางออกมาได้และไม่ยอมออกมา