ตอน527 ระเบิด โดยไม่คาดคิด

ตอนที่527 ระเบิด โดยไม่คาดคิด

ทุกอย่างเปลี่ยนไปภายในเวลาไม่กี่วินาทีปัง”ร่างสูง ของHawkกำลังสั่นไหวตามการออกแรงทางกายภาพของเขา กระสุนพุ่งเข้าที่ไหล่ซ้ายของเขาไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตเขา สามารถแก้เค้นได้

หัวใจของเตชิตถูกบีบรัดแน่นหน้าอกเจ็บแปลบขึ้นมาเขา ร้องออกมา “นัชชา!”

นัชชารู้สึกถึงลมกระสุนพัดผ่านไปที่ด้านข้างของใบหน้า

มือใหญ่ที่จับเธอไว้ก็ผ่อนแรงลงครึ่งร่างของเขาจึงไปบนไหล่

ของเธอกลิ่นเลือดลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ

หัวหน้าคิดว่าการตอบสนองของเขาไม่ทันเวลาจึงได้ลั่น นัดที่สองออกไปร่างของนัชชากับบดบังเอาไว้สิ่งที่เธอกลัวที่สุด ก็คือ Hawkเหนี่ยวไกพรากชีวิตของเธออย่างไรก็ตามอย่างไม่ คาดหมายในไม่กี่วินาทีนั้นHawkก็ทำปืนตกลงคนทั้งหมด หมอบลงกับพื้น

หัวหน้าเข้าไปรับได้ทันเวลาเขาใช้ร่างของเขากดคนลงบน

พื้น

นัชชาไม่มีการตอบสนองต่อสิ่งใดๆที่เกิดขึ้นเป็นตายเท่า กันสถานการณ์กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วประโยคนี้ว่าไว้ไม่ผิด

เตชิตก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วผู้หญิงตัวเล็กที่อยู่ที่ นั้นได้ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของเขามือทั้งสองโอบราวกับจะ ฝังร่างทั้งตัวของเธอไว้ในตัวเขาลมสั่นเล็กน้อยอยู่ในลมหายใจ ของเขา”ดีเหลือเกินที่คุณปลอดภัยแล้วผมมาช้าเองผม ขอโทษ”

ฟ้าเท่านั้นที่รู้เมื่อหัวหน้ายิงออกไปเขาแทบจะเป็นลมถ้า หากว่าเธอเป็นอะไรไปต่อหน้าต่อตาเขาจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย ในชาตินี้

โชคดีที่เธอไม่เป็นไร โชคดีที่เขายังมีโอกาสกอดเธออีก

ครั้ง

ใบหน้าของนัชชาดำคล้ำจากโคลนและทรายสกปรกไป ทั้งเนื้อทั้งตัวทันใดนั้นก็ถูกช่วยเหลือความจริงยังตั้งสติไม่ค่อย ได้เธอจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยเธอเฝ้ามองดูอย่าง ระมัดระวังและไม่แน่ใจจนทำให้คนรู้สึกเจ็บปวดใจ เตชิตหรอ”

“ผมเองผมมาแล้ว”เตชิตก้มหัวลงและจูบบนหัวของเธอ อย่างหนักเขาไม่พูดอะไรสักคำและปล่อยเธอออกคุณไปหลบ ที่หลังหินตรงนั้นอีกครู่หนึ่งผมจะตามไปหาคุณ

หัวหน้ายังคงต่อสู้กับHawkซึ่งบาดเจ็บไม่ใช่เวลาที่จะพูด คุยเกี่ยวกับเรื่องของความรัก

นัชชากุมมือของเขาเหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง ภายใต้สถานการณ์นี้พูดอะไรก็ดูไร้ประโยชน์ท้ายที่สุดก็เต็มไปด้วยความกังวลใจ อย่าบาดเจ็บสัญญากับฉัน

เตชิตดึงรอยยิ้มออกมาฝ่ามือยกลับไปที่แก้มและจูบปาก ของเธออย่างรวดเร็ว วางใจเถอะ”

นัชชารู้ว่า ในเวลานี้คงไม่ลำบากเขาพูดขณะที่เธอกำลัง เดินไปที่หลังหิน “คุกเข่าลงบังทั้งตัวเอาไว้

หลังจากที่เตชิตเห็นเธอเดินไปแล้วเขาก็เดินไปที่ด้านข้าง ของหัวหน้าหน่วยพื้นดินสีน้ำตาลเข้มมีเลือดสีแดงเข้มจำนวน มากทิ้งร่องรอยอยู่เลือดนี้เมื่อผสมกับสีของดินก็จะเห็นกลาย เป็นสีดำ

Hawkถูกบดขยี้ไปทั้งตัวอาการบาดเจ็บที่ไหล่ซ้ายทำให้ เขาปวดและซีดถึงอย่างนั้นเมื่อเห็นเตชิตเดินมาเขายังกัดฟัน และพยายามดึงมีดออกจากเอวของตัวเองเขาอาศัยจังหวะที่ หัวหน้าไม่ทันระวังแทงเข้าที่ต้นขาของหัวหน้า

คมมีดปักลงบนเนื้อใบมีดมีคลื่นฟันราวกับเลื่อยชิ้นเนื้อ หัวหน้าหน่วยส่งเสียงคำราม ในพื้นที่นี้ Hawkหยิบปืนขึ้นไว้ใน มือเขาถือมีดสั้นโดยใช้หลังมือจ่อไปที่เส้นเลือดใหญ่บริเวณลำ คอของหัวหน้าสายตาเขามองเห็นเตชิตที่กำลังจะเดินเข้า มาหยุดอยู่ตรงนั้นเข้ามาอีกก้าวผมจะฆ่าเขา!”

ตัวประกันเปลี่ยนจากนัชชาเป็นหัวหน้าหน่วยเตชิตริม ฝีปากเย็นเฉียบเอ่ยปากสาบานต่อท่าที่คนไม่ใช่คนผีไม่ใช่ผี ของเขายอมแพ้เถอะคุณเป็นเหมือนสุนัขที่จนตรอกแล้ว”

สายตาของHawk ทมิฬเพราะคำพูดของเขาใบมีดเจาะเข้าไปในเนื้อของหัวหน้าเลือดไหลออกมาราวกับดอกไม้สีแดง เห็นแล้วตกอกตกใจ

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันเขายิ้มออก มาเหมือนคนบ้าสุนัขจนตรอกกัดคนเจ็บที่สุดนะ!”

เตชิตมองดูอาการคลุ้มคลั่งของเขาอย่างเย็นชาไม่นาน ตำรวจก็ล้อมรอบเอาไว้หมดการต่อสู้ของเขาไม่มีผลอะไรเลย แต่กลับเป็นการยึดเวลาตายออกไปเท่านั้น

“คุณลักพาตัวประกันไปแต่ไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้า กับผมคนเดียวอย่างนั้นหรอ

เมื่อได้ยินHawkก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาดวงตาขอ ของเขากลมมน จ้องไปที่เตชิตอย่างมึนตึง แม้แต่ผู้หญิงของคุณเองคุณยังดูแล ให้ดีไม่ได้มีหน้าอะไรมาสอนผม!!

เตชิตเจ็บแปลบที่หัวใจมือที่ถือปืนนั้นเต็มไปด้วยพละ กำลังเขารู้ว่าอีกฝ่ายจงใจยั่วยุให้ตนเอง โกรธดังนั้นเขาจึงสงบ นิ่ง

ชีวิตของหัวหน้าหน่วยยังอยู่ในกำมือของเขาเขาไม่ สามารถกระทำการโดยไร้เหตุผลได้

“ได้ตัวเธอไปด้วยการขู่บังคับแล้วยังไงความจริงที่ว่าเธอ เป็นผู้หญิงของผมก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง”เตชิตไม่หลงเหลือ คำกล่าวอ้างหรือการปกปิดอะไรให้กับเขาอีก แต่คุณกลับเป็น แค่ไอ้ขี้ขลาด”
“ผมไม่ใช่!”Hawkตะโกนร้องแม้แต่นัชชาที่ซ่อนอยู่หลัง หินที่ห่างออกไปร้อยเมตรก็ยังได้ยินเขาไม่ค่อยพูดเสียงดังยิ่ง ไม่ต้องพูดถึงเสียงตะโกนอย่างไร้การคุมคุมอย่างในตอนนี้

เธอนั่งคุกเข่าลงบนพื้นสองมือจับที่หัวเข่าเมื่อโค้งร่างกาย เล็กน้อยก็สัมผัสถูกสิ่งที่หนักและถูกพันรอบร่างกายสิ่งนั้น

นัชชาเลิกเสื้อผ้าในสายตาเธอเห็นกล่องสีดำนั้นก่อนนี้ไม่ ได้ใส่ใจกับมันมากนักแต่ตอนนี้ได้เห็นชัดเจนแล้วแม้ว่าถูกมัด ไว้แน่นมากแต่ว่ามีหัวเข็มขัดเพียงแค่อันเดียวเท่านั้นและมันก็ ไม่ได้เป็นเงื่อนตาย

เธอตกใจและหยุดชะงักระเบิดดังกล่าวไม่จำเป็นต้องเป็น ทีมงานมืออาชีพที่สามารถทำได้แม้แต่เธอเองก็สามารถถอดได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้มันยังไม่ได้เริ่ม

นัชชามองไปที่คนทั้งสามซึ่งอยู่ไม่ไกลในวินาทีถัดมาเธอ เริ่มแกะสิ่งต่างๆบนร่างกายของเธอออก

สายวงจรที่ดูซับซ้อนแต่มีสายหลักเพียงสองเส้นหนึ่งเส้น คือรอดอีกหนึ่งเส้นคือตายมันง่ายที่จะบอกได้เช่นนั้น

เตชิตมองไปที่Hawkซึ่งเดิมต้องการทำให้เขาโมโหแต่ ตอนนี้กลับถูกเขาทำให้โมโหซะเองเขามองดูหัวหน้าหน่วย อย่างเงียบๆสิบวันนี้สร้างความมองตาก็รู้ใจให้กับพวกเขาไม่ ต้องมีคำพูดใด ในขณะนั้นแต่ในใจพวกเขาเข้าใจกันแล้ว

อาจเป็นเพราะไม่มีทางไปอารมณ์ของHawkมีความ ผันผวนมากนี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับหัวหน้าหน่วย
หัวใจของเตชิตสงบลงแต่ใบหน้ายังคงแสดงท่าที่โกรธ เอาไว้ ถ้าคุณไม่ใช่คนขี้ขลาดอย่าซ่อนอยู่หลังคนอื่นเข้ามาสิ ตัวต่อตัวกับผมคุณกล้ามั้ย!

“คุณนั่นแหละขี้ขลาด!”ตาHawkเต็มไปด้วยเส้นเลือดมัน เคยเป็นสิ่งทำให้ผู้คนทนไม่ได้เขาแพ้ไม่ได้ไม่ได้อย่างแน่นอน!

หัวหน้ารู้สึกว่าปลายมีดที่คอห่างออกมิลลิเมตรเมื่อเกิด ไฟฟ้าสถิตย์เขาไม่ลังเลเลยที่จะดึงแขนของHawkด้วยพละ กําลังในทันที

ไหล่ซ้ายของHawkได้รับบาดเจ็บแม้ว่าแขนขวาจะมีแรง มากกว่าแต่ก็ไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งของหัวหน้า หน่วยได้

พละกำลังที่ปล่อยออกมาในช่วงที่สิ้นหวังเพียงพอสำหรับ เขาที่ทำให้ลืมความเจ็บปวดแม้ว่าจะถึงขั้นตอนนี้แล้วเขาก็ยัง ปฏิเสธที่จะยอมแพ้หลบซ้ายขวาหลีกเลี่ยงการโจมตีของ หัวหน้าหน่วยเขาไม่ลืมที่จะเอาร่างกายเข้าไปพัวพันทำให้เตชิต ไม่สามารถเล็งยิงได้

หัวหน้าหน่วยต้องการที่จะควบคุมตัวเขานำตัวคนกลับไป สอบสวนแต่ว่าคนหลบเลี่ยงไปมาความอดทน ในใจก็ลดน้อย ลงทีละนิดเอากดที่บาดแผลที่เลือดออกอย่างแม่นยำและรัดเอา ไว้

แม้แต่คนธรรมดาก็ไม่สามารถทนได้ยิ่งกว่านั้นนี่คือเลือด ใบหน้าของHawkเจ็บจนไม่มีสีเลือดความแข็งแกร่งของมือหายไปหมดหัวหน้าทุกกำปั้นไปที่ท้องของเขาและกระแทกมัน

Hawkเห็นเขายึดกําปั้นออกมาราวกับคิดอะไรบางอย่าง เขาพยายามที่จะหลบแต่ว่าช้าไปหนึ่งก้าว…

หลังจากเสียงอู้อี้Hawkก็ล้มตัวลงขณะที่เขาล้มตัวลงได้มี เสียงระเบิดขนาดใหญ่เกิดขึ้นที่หลังก้อนหิน

เตชิตรีบวิ่งไปข้างหน้าและหยุดลงหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาได้กลิ่นไหม้จากทางด้านหลังเขานั้นตัวกลับไปมองเห็นเป็น ชิ้นส่วนสีดำขนาดใหญ่

“นัชชา!”เขาตะโกนร้องออกมาแน่นหน้าอกจนไม่สามารถ ทรงตัวยืนอยู่ได้มีเลือดกระอักออกมาจากปากเขาคำหนึ่ง