ตอน516การหลบหนีล้มเหลว

ตอนที่516การหลบหนีล้มเหลว

เพียงชั่วขณะที่ทรรศนกำลังจะเหนี่ยวไกในทิศทางนั้นชาย คนนั้นก็ดึงไกปืนขึ้นล่วงหน้าสองวินาทีเสียงหวีดดังขึ้นกระสุน พุ่งเฉียดไปที่แขนราวกับต้องการเจาะไปที่แขนของเธอ

ทรรศนกระแทกแขนของเขาลงเบี่ยงปืนไปทางด้านข้าง กระสุนที่ควรจะยิ่งถูกนัชชากลับกระทบที่ชายฝั่งด้านข้างเธอ

การเปลี่ยนแปลงฉับพลันทำให้ทุกคนตื่นตระหนกผู้คนที่ ริมน้ำหุ่นกระบอกปืนไปในทิศทางของกระสุน

เมื่อนัชชา โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำเธอมองเห็นHawkกำลังเดิน ออกมาจากหลังบ้านไม้มองเห็นในระยะไกลร่างของเขาเล็ก มากในที่มืดเมื่อค่อยๆเดินเข้ามาก็ค่อยๆเห็นใหญ่ขึ้นทำให้ สามารถมองเห็นความโกรธในดวงตาของเขา

นัชชารู้สึกถึงกระสุนนัดสุดท้ายเพราะว่ามันอยู่ใกล้มาก ระยะห่างระหว่างชีวิตและความตายเกือบจะบางเท่าความหนา ของแผ่นกระดาษ

Hawkมองผู้หญิงที่ลอยอยู่เหนือน้ำใบหน้าที่มืดมนเหมือน อยู่ในก้นบึ้งของฤดูหนาวหนาวเหน็บกว่าแม่น้ำสายนี้”คุณอยู่ที่ นี้ได้อย่างไร”
น้ำเสียงเขาไม่ค่อยดีบรรยากาศเต็มไปด้วยความหดหู่ ชาไม่ใช่คนโง่เธอยินดีที่จะขอโอกาสให้เธอได้อธิบาย

“ฉันฉันอยากจะอาบน้ำแผลบนร่างกายทำให้ฉันรู้สึก

อึดอัด เสียงเธอสั่นไม่รู้เป็นเพราะหนีแล้วถูกจับได้หรือว่าเพราะ ถูกแช่แข็งในน้ำเป็นเวลานาน

เมื่อเสียงตกลงHawkยังไม่ได้พูดอะไรเห็นแต่หนึ่งในชาย ที่พาเธอมาพูดขึ้นพูดไปมองเขาไปปรากฏท่าทีของความกลัว เกรงแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจภาษา แต่เธอก็คาดเดาได้ว่าคนคน นั้นกำลังเปิดโปงว่าเธอโกหก

เมื่อนัชชาคิดว่าตัวเองถูกเปิดโปงแล้วชายที่อยู่ริมน้ำก็ยก ปืนพกขึ้นไม่พูดจาใดๆเขายกปืนจ่อที่หน้าผากของชายคนนั้น

ปังยิงไปที่กลางคิ้วเลือดสาดกระเด็น

เขาเก็บมือกลับไปเหมือนว่าฆ่าสัตว์โดยมันยังไม่ทันได้

รู้ตัวฝ่ามือ ใหญ่เล่นอยู่กับปืน ยังมีอะไรจะพูดไหม

ครั้งนี้ไม่มีใครกล้าอ้าปาก

อากาศติดเชื้ออย่างรวดเร็วด้วยละอองของเลือดทำให้ หายใจไม่ออกนัชชาลอยอยู่กลางแม่น้ำไม่กล้าก้าวต่อไปกลัว

ว่าจุดจบของตัวเองจะเหมือนกับชายผู้นี้

เธอไม่อยากตายไม่เลยสักนิด

สายตาของHawkจ้องไปที่นัชชาในสายตาคู่นั้นเขาเห็น

การล่าถอยเป็นครั้งแรก
เขารู้ชัดว่าทำไมเธอจึงปรากฏตัวขึ้นกลางแม่น้ำเธอ ต้องการจะหนีจากแม่น้ำนี้แต่น่าเสียดายที่แผนนี้ไม่สำเร็จดังนั้น จึงถูกคนจับได้

ถ้าเขามาช้าเพียงก้าวเดียวตอนนี้คนที่ต้องล้มลงกับพื้น คือเธอ

เมื่อคิดถึงตรงนี้เขาเคลื่อนสายตาไปที่ชายสองคนทาง

ด้านหลัง เอาตัวขึ้นมาแล้วขังไว้ในบ้าน

“ครับ! ”

คนทั้งสองกระโดนลงไปในน้ำและบังคับให้เธอเดินไปที่ ฝั่งบนร่างกายเธอมีเพียงชุดชั้นในเท่านั้นมีบาดแผลบนร่างสี ขาวเป็นจำนวนมากแต่ยังคงเห็นเป็นสีขาวชัดกว่าคนท้องถิ่น ชาวเป็นอย่างมาก

เห็นได้ชัดว่าเธออึดอัดจากสายตาที่มองมาจากรอบทิศ ดวงตาพวกนั้นจ้องมองเหมือนกับต้องการจะจัดการกับเสื้อผ้าที่ เหลืออยู่ของเธอ

ทันใดนั้นบนร่างกายก็ปกคลุมไปด้วยเสื้อผ้าชุดใหญ่หัว เขาเธอถูกปิดเอาไว้เธออดไม่ได้ที่จะเอามือจับมันไว้เมื่อเธอมอง ขึ้นก็เห็นHawkเปลือยร่างส่วนบนของเขา

เขา….

“เอาตัวเข้าไป!”

“ครับ”
เธอไม่ได้คิดอะไรมากนัชชาถูกผลักตัวเข้าไปในบ้านไม้

Hawkไปที่ข้างกายของทรรศนอาการบาดเจ็บที่แขน ทำให้ใบหน้าของเขาซีดเขาคุกเข่าลงเพื่อหลบสายตาสายตา มองไปที่ปากแผลที่เต็มไปด้วยเลือดเขาใช้ตะขอเย็นและนิ้วกด ไปที่ปากแผล

“อ๊ะ! ทรรศนเจ็บปวดมากเมื่อเขาออกแรงกดเมื่อบาดแผล ได้ถูกทำความสะอาดหลังจากนั้นความเจ็บปวดก็จะไม่เกิดขึ้น ปัจจุบันมีผู้คนนับสิบแต่ไม่มีใครกล้าก้าวไปข้างหน้าพูดอะไรทั้ง นั้น

ทุกคนรู้อารมณ์ของHawk ตอนนี้กำลังขึ้นเขาใช้หัวของ เขาตีไปที่ปากกระบอกปืน

เสื้อผ้าของทรรศนเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

จนกว่าHawkจะหยุดมือเขาถึงจะโล่งใจเขาหายใจ

หอบ”Hawkคุณยิงผมเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว!

เขาตะคอกเหมือนกันสัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บและกรีดร้อง ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน

เมื่อเทียบกับความโกรธอื่นๆ Hawkดูเหมือนจะสงบนิ่งกว่า เขากระทั่งมีรอยยิ้มบนใบหน้ามองดูทรรศนอย่างดูถูก “น้อยใจ หรอ”

ทรรศนไม่ได้พูดดวงตาจ้องถลึงไปที่เขา พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ตอนนี้เขาอยากจะไปฆ่าผู้หญิงมากเล่ห์คนนั้นมากแค่ไหน

“ทรรศนคุณไม่ต้องน้อยใจ

เสียงของชายคนนั้นเอ่ยขึ้นทรรศนตัวแข็งทื่อเขาเปลี่ยน ตำแหน่งของตัวเองนอนราบลงกับพื้นตั้งการ์ดมือซ้ายเพื่อที่จะ จับมือขวาเพื่อห้ามเลือดที่ซึมออกมาเล็กน้อย

“Hawkคุณเปลี่ยนไป”คิดถึงการเคลื่อนไหวแปลกๆ ใน ระยะหลังของเขาทรรศนก็ยิ้มขึ้นมา “ฮ่าฮ่าฮ่าคุณตกหลุมรักผู้ หญิงคนนี้ใช่หรือไม่คุณฆ่าเธอไม่ลงเพียงเพื่อจะช่วยเหลือเธอ คุณยังทำร้ายแขนของผม

Hawkไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดจากคำพูดของเขาท่าทีของเขา ช่างบ้าเหลือเกิน ใจเต็มไปด้วยความสงบ

เขายืนขึ้นและเดินเลาะริมน้ำไปไม่กี่ก้าวมองผ่านทุกสิ่งทุก อย่างรอบตัวหัวใจชัดเจนขึ้นมา”ทรรศนคุณจงใจลดกำลังคน ลงพยายามให้การจับกุมหละหลวมพยายามดึงดูดให้เธอหลบ หนีเพียงเพื่อที่จะฆ่าเธอในคืนนี้

ค่าหนึ่งอธิบายได้เป็นหมื่นคำศพที่ถูกยิงสังหารอยู่บนพื้น และชายที่รับผิดชอบเฝ้าเวรยามในคืนนี้ฟังแล้วก็ตกตะลึงเขา มองดูทรรศนด้วยความประหลาดใจ

ทรรศนโกรธและมีสีหน้าแข็งที่อรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคน โง่คิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้ทันได้โดยเร็วทันใดนั้นอารมณ์ของเขาก็ สงบลงมาก เธอเป็นหายนะต้องตายเท่านั้น”
Hawk หันหายไปถามชายที่อยู่เคียงข้างเขาทั้งวันทั้งคืน ด้วยความไว้ใจ”ทรรศนคุณรู้ไหมว่าผมเกลียดอะไรมากที่สุด”

“การทรยศ”

“ไม่”เขาส่ายหัวมองคนไปที่ปลายเท้าของเขาอย่างไม่ ลดละผมเกลียดการที่คนอื่นมาตัดสินใจแทนผม

ดวงตาของทรรศนดูถูกนิ้วทั้งห้าของแขนซ้ายกระชับสอง สามจุดผ่านไปไม่กี่นาทีความแข็งแกร่งของร่างกายของเขาก็ ถูกพรากไป“ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้เราควร จะหยุดคุณแน่ใจหรือว่าถ้าทำต่อไปแล้วจะมีอะไรเกิด นHawkแต่ไหนแต่ไรมาผมไม่เคยมีคำถามในตัวคุณแต่ว่า ครั้งนี้ผมเป็นห่วงมาก

คิดถึงหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ใจเขา อ่อนเปลี้ยพวกเขาผ่านวันคืนที่แสนสาหัสมาความรู้สึกบาง อย่างของเขาไวกว่าคนธรรมดา แต่เมื่อคุณรู้ความตั้งใจของ ผมถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่มีอะไรจะพูดผมไม่สำนึกเสียใจในเรื่องนี้ เรื่องที่ไม่ได้ฆ่าผู้หญิงผมขอโทษ

Hawkไม่ได้พูดสายตาของเขาตกลงไปที่ทรรศนที่อยู่บน พื้นดินสถานที่นั้นเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงเข้มไหลเพิ่มอีกนิด หน่อยคาดว่าแขนน่าจะฟังน่าดู

เขาไม่เคยปล่อยให้ใครทรยศเขาได้แต่สำหรับทรรศนเขา กลับไม่เคยใจไม้ไส้ระกำกับทรรศน

สายลมยามค่ำคืนพัดข้ามแม่น้ำมาตอนท้ายเขาเพียงทิ้งประโยคเงียบๆเอาไว้แค่ครั้งนี้ถ้ามีครั้งต่อไปผมจะฆ่าคุณด้วยตัวผมเอง”