ตอน504เตชิตแกนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ

ตอนที่504เตชิตแกนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ

“!!”นัชชาได้แต่ตกตะลึงมองหน้าเขานี่แกบ้าไปแล้ว!”

Hawkเขาเคลื่อนปลายนิ้วมือที่ชี้มาทางหล่อนออกสายตา ที่เยือกเย็นแต่กลับแปรเปลี่ยนลง เธอไม่ใช่มั่นใจมากหรอว่า เขาไม่มาช่วยเธอแน่ยังไงไม่กล้าหรอ?”

เธอยืนกรานยังไงก็ต้องไปร้านนั้นให้ได้แน่นนอนเลยว่า ฉันคงไม่สามารถอยู่กับเธอได้

เวลาที่นกอินทรีอย่างเขาต้องการกระพือปีกเพื่อเปิดเผย เรื่องราวเขากลับหยุดพูดในเวลานั้นพอดี “รู้ไหมยิ่งเธอทำตัวให้ ปกติฉันก็ชอบเหลือเกินที่จะทำให้เธอทุรนทุรายแล้วยิ่งเธอพูด ถึงเรื่องศีลธรรมขึ้นมาฉันก็อยากเห็นสภาพที่เธอเป็นบ้าตอน เวลาที่อยู่ใต้ร่างกายของฉัน”

รอยยิ้มอันชั่วร้ายของเขามันช่างบาดคมไม่ต่างกับ มีดโกนที่อยู่ในห้องน้ำของนัชชาเลยเขาก็เหมือนกับคนบ้า กระหายเลือดไม่สนใจว่าคำพูดที่ออกมานั้นจะทำให้คนคิดตา มนัชชาอยากจะตบหน้าเขาสักครั้งแต่ว่าหล่อนทำไม่ได้ได้แต่ อดทนอดกลั้นไว้

“เธออยากพนันพวกเราก็ลองดู…”หล่อนเงยหน้าขึ้นหัวใจ

มีมากเท่าไหร่การแสดงออกมาก็ยิ่งเยอะ”คุณรอคุณก็จะปล่อยฉันไป…

ตำรวจรักษาการณ์อยู่ด้านนอกหลังจากได้ยินเสียงหล่อน ที่ตอบกลับมาว่าไม่เป็นไรผ่านไปเกือบสิบห้านาทีเขารู้สึกว่ามี อะไรผิดปกติเมื่อเขาถามอีกครั้งกลับพบว่า ในห้องนั้นไม่มีเสียง ตอบรับกลับมาอีก

ตำรวจพังประตูเข้ามาประตูระบายลมในห้องเปิดออกและ ในห้องก็ไม่มีคนอยู่เลยสักคน…

เตชิตรีบตามเสียงมาถึงได้เห็นคราบรอยเลือดสีแดงสด บนผ้าคลุมอาบน้ำที่ทิ้งไว้ผู้ชายตัวโตสูงใหญ่ค่อยๆทรุดตัว คุกเข่าลงมืดใหญ่ๆนั้นหยิบผ้าคลุมอาบน้ำขึ้นมาเขากำมันไว้ นั้นอยู่ในมือสุดท้ายแล้วมันกลับกลายเป็นอาการสั่นไม่หยุด

เขาโยนผ้าคลุมอาบน้ำนั่นไปยังตำรวจข้างๆผู้ชายหน้าตา หล่อเหลาอย่างเขาตอนนี้หน้างอขึ้นเขาใช้พลังทั้งหมดทั้ง มวลนั้นดึงคอเสื้อตำรวจคนนั้นอย่างบ้าคลั่งและถามกลับเธอ ล่ะอยู่ไหน”

คุณจะต้องเดินต่อไป

เตชิตไม่กล้าคิดเลยว่าหล่อนบาดเจ็บหรือว่าอาการหนัก เขาเดาได้ว่าคนที่พาหล่อนไปนั้นมันต้องมีคนที่ไม่สามารถเปิด เผยได้พาไปอย่างแน่นอนตอนนัชชาถูกบังคับให้ออกไปต้อง สลบไปแน่เลย
วันนี้เป็นวันแรกที่เขาออกมาทำหน้าที่ดูแลรักษาการณ์เขา กลับทำให้หล่อนหายไปตำรวจดูจากสถานการณ์ที่ชายที่อยู่ ข้างหน้านั้นอาการตัวสั่นอยากฆ่าคนเขากลับเป็นอาการตัวสั่น ไปอธิบายไป คุณเตชิตครับฉันเห็นคุณกับคุณนัชชาต้องกลับ ไปโรงเรียนก็เลยคิดว่าต้องเกิดเรื่องนี้ขึ้น…”

ดูตามสถานการณ์แล้วหมอนวดคนนั้นน่าจะสมรู้ร่วมคิด ด้วยและในห้องน่าจะมีบุคคลที่สามซ่อนไว้อยู่ก่อนแล้วคุณนัช ชาก้าวเข้ามาในห้องนี้แล้วเธอไม่มีทางเดินไปไหนได้

“คาดไม่ถึงหรอ?”เขาแสยะยิ้มรอยยิ้มของเขานี้ช่างเยือก เย็นเข้ากระดูกแต่มันทะลุหลวงเข้าสู่หัวใจไม่เจอคนแต่คุณ บอกผมว่าเพราะว่าคาดไม่ถึงหรอ?”

เสียงเงียบลงตำรวจรักษาการณ์ในห้องสองคนไม่กล้าส่ง เสียงเล็ดลอดอะไรออกมาเป็นเพราะพวกเขาละเลยหน้าที่เลย ทำให้นัชชาถูกลักพาตัวไปและถูกจับตัวไปใต้จมูกพวกเขาอีก ด้วย

“ใช้ไม่ได้!”เตชิตเหวียงคนไปยังผนังกำแพงและกดเอาไว้ เขายกมือเพื่อเตรียมพร้อมลงมือกับเขาตำรวจอีกคนที่อยู่ข้างๆ นั้นรีบเข้าห้าม”คุณเตชิตสงบสติอารมณ์ไว้ก่อน!

ณเวลานี้นัชชาหายตัวไปเตชิตจะเอาความสลบสติมาจาก ไหนเขาใช้แรงพยายามเอามือออกจากตำรวจคนนั้นถึงแม้ ตำรวจหนุ่มคนนั้นจะหวาดกลัวแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ “คุณเต ชิตพวกเราจัดคนมาแล้วคุณนัชชาเพิ่งจะหายตัวไปไม่นานอีกไม่นานก็หาเจอคุณอย่าวุ่นวายคุณนัชชายังคงรอการช่วยเหลือ จากคุณ!!!!!!!”

“คุณต้องไปที่ร้านเจ้าของร้านถัดไป…อาจจะหาตัวหล่อน ได้หากมีเรื่องอะไร…

เขายังพูดไม่จบแต่ความหมายนั้นมันชัดเจนอยู่แล้ว

หากหาตัวนัชชาไม่เจอฉันไม่สงสัยเลยว่าตัวเองต้องถูกฆ่า ตายตกตามกันไปแน่…

มือใหญ่ที่จับอยู่ปกคอนนั้นยอมคลายมือออกตำรวจคน นั้นถึงกับทรุดมีอาการเข่าอ่อนหลังพิงกำแพงเตชิตรีบเดิน อ้าวออกจากห้องอีกคนรีบใช้เสียงต่ำสั่งการออก”ยังไม่รีบ สะกดรอยตามรีบไปตามหามาเร็ว!”

การที่นัชชาหายตัวไปทั้งแจ้งความตรวจสอบสอบสอน ติดตามจัดเพิ่มกำลังคนทุกหน่วยงานและทุกประเภทได้จัดเรียง ตามลำดับแล้วและแต่ละสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองนั้นก็ได้ ตรวจสอบทางเข้าออกแล้วแต่ก็ยังหาไม่เจอ

เวลาผ่านไปแปบเดียวก็มืดค่ำแล้วและยังคงไม่มีข่าวคราว

มาสักนิด

แต่ว่าเวลาแค่สิบกว่านาทีนั้นเธอเหมือนหายล่องหนไป จากเมืองๆนี้ไม่มีแม้แต่ร่องรอยใดๆ

“คุณเตชิตพวเราได้ตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดแล้วไม่ พบร่องรอยของคุณนัชชาเลยแต่ว่าหลังจากการตรวจสอบบันทึกการติดต่อของคุณนัชชาพบว่าช่วงนี้คุณนัชชาได้ติดต่อ กับคนต่างชาติคนหนึ่ง

ไม่ใช่ห้าทุ่มครึ่งทางสถานีตำรวจได้รับข้อมูลมาแต่ทำให้ หัวใจของเตชิตหล่นไปอยู่ใต้ก้นทะเล ไม่ใช่โอเด้นใช่ไหม?”

“คุณรู้ได้ยังไง?”

รู้ได้ยังไง?

เตชิตนึกถึงเรื่องเมื่อวานที่เห็นE-mailนั้นบนโทรศัพท์ของ นัชชาเขาจําไม่ได้ว่าหลังจากนัชชากลับประเทศมายังทำธุรกิจ กับคนต่างชาติสิ่งเดียวที่เขาไม่ได้ตั้งใจถึงได้รู้ก็มีแค่ผู้ชายคน ชื่อนี้แหละโอเด้น

“แต่ว่าจากการตรวจสอบของพวกเราชื่อนี้คือชื่อปลอม การยืนยันตัวตนที่แท้จริงนั้นเป็นเรื่องยากพวกเรายังต้องการ ขอเวลา…..

เตชิตยืนเงียบนิ่งอยู่กับที่สักพักและเดินออกจากห้อง ทำงานอย่างไร้อารมณ์เขายืนอยู่ที่ระเบียงประหนึ่งว่าตัวเองอยู่ ท่ามกลางอุโมงค์น้ำแข็งตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นจนถึงตอนนี้เขาเหงื่อ ไหลไม่หยุดเส้นประสาททุกเส้นในสมองมันบีบรัดแน่นเหมือน กับมีของอะไรมาดึงไปดึงมาอยู่

ทำไมถึงเกิดเรื่องขึ้น

เขาอดใจรอไม่ไหวที่จะปกป้องผู้หญิงคนนั้นด้วยมือของ เขาทำไมมันเกิดเรื่องขึ้นได้
ผ่านมาเวลาไม่นานหล่อนยังยิ้มยังดั่งดอกไม้ในอ้อมอก เขาหล่อนมองเขาอย่างมีความสุขแต่แค่กระพริบตาเดียวหล่อน ก็หายไปแล้ว

ในร่างกายเขาเหมือนมีลมอึดอัดที่ทำให้หายใจไม่ออก มันทำให้ตัวเขาทั้งหมดจะเป็นบ้าเขายกมือขึ้นแล้วต่อยอดผนัง กำแพงอย่างเต็มแรงแล้วก็ต่อยครั้งที่สองครั้งที่สาม……

แกต้องตาย

โอเต้นต่างชาติคนนี้เขาได้ยินนัชชาพูดไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้ง เห็นได้ชัดว่ามันมีข้อสงสัยอยู่แต่เขายังไม่มีเวลาที่จะถามอย่าง ชัดเจน

หากเขาให้ความสนใจกับเรื่องนี้มากขึ้นคงไม่เกิด เหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

เขาเอาแต่โทษตัวเองจนตัวเองจะไม่ไหวตอนไหนกันที่ หล่อนโดนคนจับตาไว้เขายังไม่รู้เลยฝ่ายตรงข้ามตั้งใจที่จะก่อ เหตุมันทำให้เขาคิดทบทวนทุกรายละเอียดของเรื่องราวใน ตอนนี้

เขาพูดว่าต้องดูแลตัวเองแต่ก็ลืมเขาไม่ได้ลืมคำพูดนั้นแต่ เขาทำให้มันล้มเหลวงครั้งแล้วครั้งเล่าเขาเคยพูดเขา

ใต้ตาของเขานั้นมีรอยใต้ตาขึ้นข้างหน้านั้นเลือนลางจน กลายเป็นหล่อน…..

เตชิตแกมันไม่ได้เรื่องจริงๆ