ตอน503เป็นผู้หญิงของฉัน

ตอนที่503เป็นผู้หญิงของฉัน

ช่วงเวลาที่นัชชาตื่นขึ้นมาตัวหล่อนอยู่ในห้องนอนขนาด ใหญ่ห้องหนึ่งหล่อนลืมตาขึ้นและสิ่งแรกที่สะดุดตาคือโคมไฟ คริสตัลห้อยระย้าอันหรูหราที่กำลังห้อยอยู่บนหัวของหล่อน ภายในห้องไม่ได้เปิดไฟไว้แต่แสงพระจันทร์สาดส่องแสงสว่าง ทะลุกระจกเข้ามาในห้อง

หล่อนพยายามขยับตัวมีละนิดนอกเหนือจากความเจ็บที่ ต้นคอแล้วที่เหลือก็ไม่มีอะไรผิดปกติ

นัชชาระมัดระวังเป็นอย่างมากในการลุกขึ้นยืนพยายาม

ลงจากเตียงยังไม่มันระวังตัวก็มีเสียงผู้ชายที่เปล่งเสียงออกมา

อย่างชัดเจนในมุมมืด

“เธอตื่นแล้ว”

เท้าที่กำลังก้าวลงจากเตียงถึงงับหยุดชะงักเสียงนี้มัน ทำให้หล่อนคิดถึงเรื่องราวทั้งหมดก่อนที่จะสลบไป

ห้องที่มิดชิดขนาดนี้ไม่รู้ว่าชายผู้นั้นออกมาจากไหนหล่อน ก้มมองรอยมีดคมของตนเองมันยังมีเลือดซึมออกมานิด หน่อย….

นัชชาหันกลับมาถึงได้รู้ว่าบนโซฟาไม่ไกลนักกลับมีรูปร่างคนอยู่หล่อนหยีตาดูให้ชัดๆถึงได้รู้ว่าเป็นผู้ชายคนต่างชาติ คนนั้นจริงๆ

Hawkเริ่มลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากโซฟาเหมือนกลับว่า เขารออยู่นานแล้วเขาขยับคอสักพักพลันเดินกลับหลังออกไป ทางด้านหลังกำแพงเขาเอื้อมยื่นไปกดเปิดห้องนิรภัย

เสียง ปีงภายในห้องกลับมีแสงสว่างสาดส่องเข้ามาเต็ม ไปหมดนัชชามีเคยชินกับแสงที่ส่องตาที่อยู่ไกลยิ่งกลัวเข้าไป อีกว่าเขาจะทำเรื่องอะไรหล่อนรีบแกะมือออก

โซฟาหนึ่งตัวโตหนึ่งตัวเตียงหนึ่งเตียงพรม ใต้เท้านั้น ด้วยพรมขนแพะที่มีราคาแพงบรรยากาศและความหรูหรา โอ่อ่านั้นพูดไม่ออกเลยว่ามีความแปลกประหลาดอย่างไร

หล่อนเห็นเขาเดินมาทางหล่อนหล่อนรีบลงจากเตียงลุก ขึ้นยืนรีบจนไม่มีเวลาใส่รองเท้าเท้าเปล่าและถอยหลังไปจนถึง ขอบหน้าต่าง แกอย่าเข้ามานะ!”

Hawkแทบจะไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของหล่อนเลยเขาเดิน มาหาตัวหล่อนระยะห่างไม่เกินสองเมตรถึงได้หยุดเท้าลงเขา กระเช้าหล่อน”ทำไมเธออยากกระโดดลงไปหรอ?”

นัชชาสีหน้าขาวซีดปานจะขาดใจตายหล่อนมองหน้าคน เลวคนนั้นอยู่กับแกในห้องนี้ฉันยอมกระโดดลงไป

“ได้งั้นโดดสิ”hawkแสยะยิ้มที่มุมปากอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม เขารีบก้าวไปข้างหน้าหลายก้าวดูจากสภาพแล้วคิดว่าเขา ต้องการจับตัวหล่อน
นัชชา ใจเต้นทำอะไรไม่ถูกหล่อนกัดฟันหันหลังกลับไปใน หน้าต่างแต่กลับพบว่าด้านนอกหน้าต่างนั้นเต็มไปด้วยสวน ดอกไม้หลากหลายชนิดถึงได้หยุดลง

“ทําไมไม่กระโดดหล่ะ?”hawkเดินถึงตัวหล่อนแล้วเขา มองตามสายตาหล่อนออกไป ที่ดินตรงนี้มันฝังอะไรเยอะแยะ ถ้าโชคดีเธอก็จะพบถึงแม้ว่าว่าพบแล้วไม่ตายยังไงก็ระเบิด ตายได้”

……..ชชาตกใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแม้ว่าถึงจะเป็นเวลา กลางคืนยังคงรับรู้ความรู้สึกถึงกลิ่นอายความน่ากลัวนี่มัน ไม่ใช่ดอกไม้ปกติแต่มันเป็นดอกป๊อปปี้

ตั้งแต่เปิดร้านขายดอกไม้มาหล่อนเคยวิจัยดอกไม้หลาก

หลายชนิดบางทีก็มีการหาข้อมูลดอกป๊อปปี้แต่มันมีแต่รูปภาพ

แต่ไม่เคยเห็นของจริงมาก่อนแต่วันนี้กลับได้มาเจอทุ่งดอก

ป๊อปปี้ของจริงที่อยู่ด้านหน้าแต่ในสภาพที่สายลมโชยมาแบบ

นี้แต่มันไม่ได้ทำให้รู้สึกถึงความงดงามเลยสักนิดแต่มันกลับ

กลายเป็นบรรยากาศที่เต็มไปด้วยการฆ่าฟันอย่างเลือดเย็น

แท้จริงเขาคือใครกันแน่ถึงได้มีทุ่งดอกไม้ที่ห้ามปลูกอย่าง ดอกป๊อปปี้ขนาดนี้?

Hawkเห็นหล่อนยืนตัวแข็งรีบใช้ช่วงเวลาที่หล่อนเผลอรีบ เอื้อมมือดึงหล่อนเข้ามาอยู่ในอ้อมอก

“โอ๊ะ!”นัชชารับรู้ได้ถึงความอุ่นอุณหภูมิของร่างกาย ผู้ชายที่เข้ามาติดอยู่ด้านหลังหล่อนพยายามที่จะขยับตัวออก ปล่อยฉัน!”

รูปร่างของhawkนั้นสูงถึงหนึ่งเมตรแปดสิบแปด เซนติเมตรเขามองนัชชาที่เตี้ยกว่าเขายี่สิบกว่าเซนติเมตรจะ บังคับหล่อนก็เหมือนกับบังคับลูกแมวธรรมดาตัวหนึ่งอย่า ขยับเดี่ยวไปโดนไอ้นั่นผมเข้าธอต้องรับผิดชอบมันนะ”

ลมอันแผ่วเบาเป่าออกมาใกล้ข้างหูตัวทั้งตัวของนัชชา เหมือนลิ้นถูกอาบยาพิษมันทำให้คลื่นไส้อยากจะ อาเจียน Odenคุณคิดจะทำอะไรแน่?!”

“ฉันไม่ใช่Odenชื่อทุเรศขนาดนี้มันไม่เหมาะกับฉัน” ออกเลยว่าเขาไม่พอใจเท่าไหร่ที่หล่อนเรียกเขาแบบนี้เขาใช้ หว่างแขนบีบเข้ามาอีกมันทำให้นัชชายากต่อการหายใจไปอีก

มันเจ็บมาก………

หล่อนพยายามอดทนต่อความรู้สึกที่ไม่คุ้นชินของอ้อม กอดนี้และมองเงาที่กระทบกับบานหน้าต่างตกลงว่าแกคือ ใครกันแน่?”

“ดูหมือนว่าสามีของคุณนั้นให้ราคาคุณน้อยเกินไปแล้ว hawnงอตัวลงเขาเอาคางไว้ที่หัวของหล่อน แต่ว่าไม่เป็นไรฉัน จะสั่งสอนเขาเอง”

การสัมผัสและการทารุณของเขามันทำให้นัชชาอยากจะ อาเจียนยิ่งได้ยินในสิ่งที่เขาพูดออกมามันทำให้เกิดความรู้สึก ที่ไม่ดีเท่าที่ควรแกจะทำอะไรกับเขา!
“ฉันก็อยากให้มันลองชิมรสชาติความรู้สึกของการสูญ เสียบ้างมันดูมันน่าสนใจมาก”hawk ใช้มือหนึ่งข้างบีบหน้า หล่อนไว้นิ้วมือทั้งห้านิ้วนั้นมันทำให้หน้าของหล่อนแดงเป็น รอย”เธอก็เป็นเด็กดีอยู่ที่นี่ไปแบบนี้แหละเกมถึงได้สนุก ป่าว?”

นัชชา ใช้สายตามองตาสีน้ำตาลคู่นั้นในดวงตาคู่นั้นไม่ แฝงความดีอยู่ในนั้นเลยมันเป็นไปด้วยความอึมครึมอย่างเจ้า เล่ห์และยังกระหายเลือดหล่อนไม่สงสัยเลยสักนิดว่าhawkนั้น สามารถฆ่าหล่อนได้กลิ่นอายของฆาตกรนั้นเห็นได้ชัดความ รู้สึกเขาเหมือนกับจระเข้ที่เป็นสัตว์เลือดเย็นที่ไร้ความรู้สึก

นัชชารู้ตัวต้องทำให้ตัวหล่อนเองสงบนิ่งให้ได้อย่าทำให้ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านั้น โมโหถ้าไปสะกิดเขาแม้แต่ขนกลัวว่า ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นหล่อนจะรับผิดชอบไม่ไหว

สิ่งที่เขาต้องการนั้นคือใช้ตัวหล่อนเองเป็นตัวล่อให้กับเต ชิตการควบคุมแบบนี้ไม่ได้กดดันอะไรมากนักมันเหมือนกับ การเล่นพนันที่น่าสนุกแต่ที่เขาต้องการคือทำให้เตชิตลำบาก ใจเขาเกลียดความรู้สึกที่อยู่เหนือกว่า

ดังนั้นในเวลานี้เขาไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องฆ่าหล่อน เพราะหล่อนก็ยากที่จะพลิกตัวรอบบ้านเต็มไปด้วยสวนดอกไม้ หล่อนออกไปไม่ได้อยู่แล้วถึงแม้ว่าไม่รู้ว่าใต้ดินนั้นมีระเบิดอยู่ หรือป่าวแต่ถ้าเดินผิดไปหนึ่งก้าวนั้นหมายถึงการสูญเสียชีวิต

สิ่งที่หล่อนต้องการตอนนี้คือต้องรู้ให้ได้ว่าใช้วิธีไหนกับผู้ชายคนนี้ทำให้หล่อนสามารถออกไปจากที่นี่ได้

หลังจากคิดมาถึงตอนนี้อารมณ์ของนัชชาสงบขึ้นมาบ้าง หล่อนบังคับตัวเองให้อยู่นิ่ง แกคิดว่าจับฉันมาเนี่ยจะจัดการ กับเตชิตได้หรอ?”

หล่อนสูดลมหายใจเข้าหล่อนสายหัวเยาะเย้ยเขาไม่เลย มันไม่มีอะไรที่จะคุกคามเขาได้

“รวมไปถึงเขายอมตายเพื่อเธอทั้งหลายต่อหลายครั้งเนี่ย นะ”hawkคิดว่าทั้งหมดมันคือการพูดมั่วๆก่อนที่เขาจะลงมือ เขาได้ตรวจสอบข้อมูลความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเรียบร้อบ แล้วไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่ผู้ชายคนนั้นเอาตัวเข้าแลกเพื่อช่วย เหลือหล่อน

หล่อนเป็นผู้หญิงที่มีความสำคัญกว่าชีวิตของตัวเองแบบ นี้แหละที่เรียกว่าการเยาะเย้ย

“แกคิดผิดแล้ว”น้ำเสียงนัชชาเริ่มสับสนจนตัวเองก็เกือบ หลงเชื่อ “ก่อนหน้านี้ที่เขาช่วยเหลือฉันเพราะได้ผลประโยชน์ จากฉันเขาเป็นนักธุรกิจถ้าไม่มีผลประโยชน์ในภายภาคหน้า และยังต้องทำให้ตัวเองขาดทุนอีกเขาคงไม่มายุ่งกับฉันว่าจะ เป็นตายร้ายดียังไง

“เธอคิดว่าฉันควรจะเชื่อเธอหรอ?”hawkเขาไม่ใช่คนที่ เชื่อคนง่ายเขาได้เริ่มลงมือกับนัชชาแล้วเขาวางแผนอย่าง แยบยลเพราะคำพูดของหล่อนเพียงไม่กี่คำจะทำให้เขาเป็นวิธี การหรอ
“จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่แกฉันอยากแกเรื่องหนึ่งการ จับตัวแบบนี้มันไม่มีผลลัพธ์อะไรเลย

“งั้นเรามาพนันกันไหมล่ะ”hawkคนๆนี้นั้นเขาชอบเรื่องที่

ไม่สวยงามตามปกติรวมไปถึงการพนันชีวิตแบบนี้ด้วย ถ้าฉัน แพ้ฉันจะปล่อยเธอไปถ้าหากเธอแพ้…….

เขาหยุดอยู่ตรงนี้ดูเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่หัว ใจของนัชชาเต้นเร็วมากแต่หล่อนพยายามเก็บเสียงไว้ไม่โพล่ง ออกมารอคำที่เขาจะพูดต่อ

ทันใดนั้นเองแขนทั้งสองข้างนั้นก็คลายลงจากตัว หล่อนhawkหันตัวหล่อนมาทางตัวเขาเองดวงตาสีน้ำตาลนั้น พินิจพิเคราะห์ร่างกายของหล่อนสุดท้ายแล้วหยุดอยู่ตำแหน่ง หน้าอกของหล่อนเขาใช้นิ้วชี้จิ้มไปสองครั้งที่ตำแหน่งนั้นมันไม่ เจ็บอะไรนัชชาต้องใช้พลังทั้งตัวที่อดทนกับการไม่ผลักเขาออก

“ฉันต้องการให้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน”