ตอน501เสี้ยวนาทีแห่งอันตราย

ตอนที่501เสี้ยวนาทีแห่งอันตราย

“ระวัง!”

หัวใจของเตชิตเหมือนติดๆขัดๆเขาเอื้อมมือดึงสาวน้อย ข้างตัวที่ตกใจจนเสียสติมาอยู่ในอ้อมอกอาการตกอกตกใจ ตาค้างมองไปยังรถคันนั้นที่เพิ่งขับเฉียดร่างกายของเธอไป

รถสีดำคันใหญ่นั้นไม่มีสัญลักษณ์ใดๆขนาดป้ายทะเบียน ก็ยังไม่มีแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนเลยว่ามีคนมารอที่นี่หลาย ชั่วโมงแล้วดูจากสถานการณ์แล้วไม่ใช่อุบัติเหตุแน่

สีหน้าของเขาเหมือนถูกแช่แข็งในน้ำลึกมือทั้งสองข้าง ของเขากุมมือของหล่อนแน่นหนากลัวว่าหากเขาสติหลุดไป หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาจะหายไป

นัชชาเกิดอาการเจ็บหล่อนเงยหน้าขึ้นมองคางที่ตึงเครียด ของเขาหล่อนยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเครียดได้ขนาดนี้ โดยที่หล่อนยังคิดว่าเรื่องราวทั้งมันเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุ ฉัน ไม่เป็นแล้วแหละ”

เตชิตยังไม่ได้พูดตอบว่าอะไรได้แต่มองไปรอบๆลานจอด รถท้ายที่สุดเขามองไปยังลานจอดรถที่ตำแหน่งของรถที่ลาน จอดรถตรงนั้นซึ่งมันอยู่ตรงข้ามกับรถของเขาซึ่งเป็นตำแหน่งที่ แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนเขาคนนั้นคือใช้วิธีการแบบนี้เตือนเขาท้าทายเขาอยู่เนืองๆ

ทั้งท้าทายเขาต่อหน้าพวกเขาก็ยังที่จะคุกคามความปลอด ภัยของนัชชา

นัชชาก็ยังไม่เข้าอยู่ใจอยู่ดีว่าทำไมสีหน้าเขาถึงได้ดูไม่ได้ แค่ขยับนิดเดียวก็ถูกเขาจับหัวไหล่แน่น “เตชิตคะเป็นอะไรหรือ ป่าว?”

เขาก็ยังไม่เอ่ยปากพูดแต่กลับพาตัวเธอที่อยู่ในอ้อมอก ของเขาเดินไปยังประตูลิฟต์

นัชชาถึงกับสับสนช่วงที่เขาลากหล่อนเท้าของหล่อนยืนได้ ไม่เต็มที่”คุณเป็นอะไรหรือป่าวเราไม่ไปทานข้าวกันหรอกหรือ คะ?”

สีหน้าของเขายังคงไม่มีคำตอบตั้งแต่เริ่มแรกการปิดบังที่ อยู่ในสายตาเหมือนจะทะลุออกมานัชชาถึงได้รู้สึกว่า บรรยากาศรอบตัวของเขามันช่างน่ากลัวช่วงที่เขาเตรียมลาก เธอเข้าลิฟต์นัชชาถึงกับชะงักหยุดปลายเท้า เตชิตเอาจริงๆ เป็นอะไรไปเนี่ย?”

“ไม่สบาย”

นัชชาถึงกับงุนงง “ตอนนี้หรอ?”

เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยทำไมอยู่ดีๆก็ไม่สบายแล้วนะ?

“ตอนแรกก็ปวดหัวนิดหน่อยถูกเธอทำให้ตกอกตกใจเลย อาการยิ่งหนักกว่าเดิมนี่แหละ เตชิตเห็นหล่อนถามไม่หยุดได้แต่เปลี่ยนเรื่องเอาเรื่องอาการป่วยก่อนหน้านี้ขึ้นมาอ้างกับ หล่อน”ช่วงนี้ไม่ค่อยได้กินยาตามเวลาอาจจะเพราะ แหละ” พราะเหตุนี้ด้วย

ดังตามที่คาดไว้ความสนใจของนัชชาก็เริ่มเบี่ยงเบนไป ตามนั้น “ทำไมคุณไม่กินล่ะพี่ปรัณสั่งฉันไว้นักหนาว่าต้องกินยา ให้ตรงเวลา”

“ช่วงนี้เอกสารเยอะจนลืมไปเสียหมดเดี่ยวอีกสักพักก็จะ ทำเพิ่มอีก”

ถึงแม้ว่านัชชาใจร้อนแต่ก็ไม่มีวิธีได้แต่กลับโรงแรมหัวใจ ของเตชิตกังวลจนกลับถึงห้องเขาถึงได้ผ่อนคลายลงบ้าง

เขากินยาอีกครั้งเพื่อให้สมบทบาทไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ นัชชาอาบน้ำเสร็จเขาแอบแกล้งสั่งอาหารโทรแจ้งตำรวจที่ สถานีตำรวจ ส่งคนมาดูแลผมด้วยเมื่อมีคนมีคนตามผมอยู่ พลาดไปนิดนึงก็จะเกิดอุบัติเหตุแล้ว

ด้านฝั่งตรงข้ามของโรงแรมhawk ที่กำลังหลบซ่อนในห้อง ใดห้องหนึ่งที่มีแสงส่องสว่างสะท้อนออกมาจากหน้าต่างเขา เพิ่งได้ยินเรื่องราวที่เพิ่งจะเกิดขึ้นเขาแทบจะพยายามเก็บ อาการตื่นเต้นไม่อยู่ที่เดียว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้าตาตื่นของเตชิตแบบนั้นเขาอดไม่ ได้ที่จะแลบลิ้นออกมาพลางเอ่ยว่า “คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้นจะ เป็นจุดอ่อนของท่านทนายผู้ยิ่งใหญ่อย่างเตชิตแหมช่างน่า เสียดาย……
ด้วยสาเหตุนี้แหละเขาถือว่าเป็นเรื่องตลกเขาไม่เคยรัก ใครสักคนแม้กระทั่งผู้หญิงก็ตามเตซิตในตอนนี้เห็นได้ชัดเจน เลยหมดหนทางซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่น่าตลกสิ้นดี

“hawkคุณตามเขาแบบนี้ไม่กลัวถูกจับได้หรอ?” ทรรศน เริ่มมีมีท่าเป็นห่วงการกระทำของเขาในครั้งนี้เป็นการกระทำที่ ตั้งตัวไม่ทันแล้วยังตอนนี้อีกที่หาคนไปทำให้ฝ่ายตรงข้ามเสีย ขวัญพวกเขาน่าจะรับรู้ได้

เขายังไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมายังคงมองหน้าต่าง โรงแรมฝั่งตรงข้ามมองแล้วมองอีกเขาหยิบกล้องส่องทางไกล ขึ้นมาส่องแต่ผ้าม่านในห้องนั้นถูกลากปิดไปมองได้เพียงแสง สลัวที่สองออกมาจากหน้าต่างห้อง

“ทรรศนฉันคิดว่าไม่อยากวางมือในตอนนี้แล้วอยู่ดีๆเขา ก็โพล่งออกมาแต่ทำให้ทรรศน์ที่กำพูดหยุดชะงัก

ทรรศนกลัวว่าเขาจะรีบร้อนไปเลยพูดว่า”hawkคุณต้อง

ใจเย็นๆ”

“ผมว่าผมใจเย็นมากแล้วนะ”เขาวางกล้องส่องทางไกลลง นึกถึงตอนที่นัชชายิ้มแบบกระอักกระอ่วน “ฉันอยากรู้ว่าสายสืบ ของท่านเตชิตอยู่ที่ไหนกันแน่

“hawk!”

“ชู่”เขาเอานิ้วมือแตะกลางริมฝีปากดวงตาสีน้ำตาล เหมือนดวงตาของแมงป่องอันเล่ห์เหลี่ยมเปรียบเหมือนดวงตา กิ้งก่าพอกัน เขาหาสายสืบของฉันกลับมาได้ก็ถึงเวลาที่ฉันจะลองหาสายสืบของเขาดูบ้าง

คืนนั้นเองทั้งคู่รับประทานอาหารเย็นเป็นบุพเฟต์ที่โรงแร มนัชชากลัวว่าเขาป่วยเลยไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องเดินเที่ยวเล่นคืนนั้น เตชิตกอดหล่อนแน่นมากเหมือนจะกอดให้กลมกลืนเข้าไปกับ ร่างกายของเขา

เช้าวันที่สองไม่ถึงแปดโมงเช้านัชชาก็ตื่นโดยอัตโนมัติ ชายที่อยู่ข้างกำลังนอนหลับเห็นหัวไหล่ของเขาโผล่ออกมา ด้านนอกเลยดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดให้เขา

ผู้ชายที่กำลังนอนหลับอยู่ดีๆก็ตื่นขึ้นมาอย่างน่าตกใจอีก มือหนึ่งก็กำมือเล็กๆของหล่อนที่อยู่ในลอยอยู่ระหว่างอากาศ

เขาทำให้เธอตกใจถึงกับต้องถามเขาไปว่า “ฉันทำให้คุณ

ตื่นหรอ?”

เขามองว่าเป็นหล่อนถึงได้ผ่อนคลายอาการตึงเครียดลง เมื่อคืนทั้งคืนเขาไม่กล้านอนหลับจริงๆ กลัวว่าตอนดึกจะเกิด เหตุการณ์อะไรขึ้นอีกด้วยเหตุที่เครียดเกินไปทำให้เกิด เหตุการณ์ตอบสนองแบบนี้

ใต้ตาเขามีรอยคล้ำไม่น้อยเขารีบดึงหล่อนเข้าสู่อ้อมอก อีกครั้ง นอนอีกสักพักนะ

นัชชาเห็นใจเขาที่ปกติเขาทำงานยุ่งตลอดไม่ง่ายเลยที่ เขาอยากจะนอนตื่นสายเขาอยากทำอะไรก็ตามสบายเขาเลยตัวนัชชาเองไม่ได้มีความรู้สึกง่วงหงาวหาวนอนเลยสักนิดเลย เอาโทรศัพท์มานั่งดูไฟล์การออกแบบงานแต่งงานขึ้นมาดู

ตอนนั้นหล่อนกําหนดสีเหลืองและสีฟ้าไว้เป็นสีหลัก โดย งานทั้งงานใช้สีเหลืองฟ้าเป็นตัวนำสีฟ้าเป็นสีที่หล่อนชอบสี เหลืองคือสีที่ธมนต์ชอบตอนแรกคิดว่ามันจะไม่เข้ากันแต่ที่ไหน ได้ทั้งสองสีเปล่งประกาย

ตอนที่นัชชากำลังดูไฟล์อยู่อยู่ดีๆก็มีE-mailเข้ามาหล่อน เปิดดูตามปกติเป็นผู้ชายต่างชาติชื่อOdenเป็นคนส่งเข้ามา เนื้อหาปกติคราวที่แล้วหล่อนการเสนอราคานั้นผ่านการอนุมัติ จากบริษัทของเขาซึ่งในนั้นบอกว่าอยากจะทำงานร่วมกันคง ต้องพบแล้วคุยรายละเอียดกันสักครั้ง

นัชชาถือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเกินคาดไม่คิดจริงๆว่าจะราบ รื่นได้เพียงนี้แต่ก็ตอบกลับไปว่าพรุ่งนี้ไปงานหลังจากกลับมา จากการดูงานแล้วสะดวกที่จะคุยรายละเอียดได้

บางที่อาจเป็นที่เธอลงทุนมากไปเตชิตอดไม่ได้ที่จะห ตามองจดหมายธรรมดาฉบับนั้นแต่ไม่ดูมันเหมือนไม่ธรรมดา นั้นแวบๆแต่เห็นชื่อภาษาอังกฤษอยู่หนึ่งชื่อ “Oden? คุณมีชื่อ ลูกค้าต่างชาติตั้งแต่เมื่อไหร่

นัชชาถึงกับอึ้งกับคำถามของเขา เมื่อก่อนนี้เขามาที่ร้าน ทางบริษัทของเขาต้องการซื้อของทางนั้นเห็นว่าร้านของเรา ค่อนข้างเหมาะสมกับบริษัทของเขา”

“ชื้อของ?”
“ค่ะฉันเคยพูดกับคุณแล้วนะร้านขายของก็รับสั่งของแล้ว นะ”นัชชามองเขาที่เพิ่งจะคลายคิ้วและขมวดคิ้วอีกพลางถาม กลับว่า “เตชิตช่วงนี้คุณเหนื่อยมากไปหรือป่าวคะ?”

อาการตอบสนองของเตชิตแบบนี้นัชชาเองก็เพิ่งเคยเห็น เป็นครั้งแรก

ตามคำหล่อนพูดเขายกคิ้วขึ้นไม่ใช่ว่าไม่อยากบอกแต่ บอกไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรยิ่งทำให้หล่อนอยู่อย่างไม่เป็นสุข อีก

เขาผงกหัวขึ้นไม่มีความคิดที่จะนอนต่อ “อาจจะยุ่งมากไปก็ได้”

นัชชามองถุงใต้ตาที่มีขอบตาตาคล้ำอย่างชัดเจนหล่อน ได้แต่ปวดใจ”ฉันได้ข่าวที่นี่มีร้านสปาที่ดังมากอยู่ร้านหนึ่งไป ผ่อนคลายกัน”

เมื่อวานเพิ่งร้องขอการดูแลวันนี้จะออกไปข้างนอกน่าจะ ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

เตชิตพยักหน้าสิ่งที่ในใจเขาคิดนั้นไม่ได้เกี่ยวกับความ ผ่อนคลายอะไรเลยเขาคิดแต่ว่าอยู่ภายในห้องยังปลอดภัย กว่าที่โล่งภายนอกถึงตอนนี้ก็เหมาห้องไปก็ปลอดภัยได้เยอะ แต่ใครจะรู้ว่าการตัดสินใจของเขาเป็นสิ่งที่ทำให้เขาเสียใจ อย่างที่สุด