ตอน488กลับสู่วงการทนายความอีกครั้ง

ตอนที่488 กลับสู่วงการทนายความอีกครั้ง

เตชิตขับรถไปถึงที่ตึกของเตนทลอว์เฟิร์ม ช่วงปีนี้ธนัทเป็น คนดูแลและขยายกิจการบริษัทได้ดีมาก เดิมทีบนตึกมีสองชั้น หลัก ตอนนี้มีเพิ่มมาอีกสามชั้น รวมเป็นห้าชั้น

เตชิตจอดรถอยู่โรงรถชั้นใต้ดิน ขึ้นลิฟต์ไปถึงชั้นหนึ่งของ เตนทลอว์เฟิร์ม พอออกจากลิฟต์มา ก็เห็นคนแปลกหน้าสอง คนอยู่เคาวเตอร์ต้อนรับ อีกฝ่ายก็มองเขาแปลกๆ มองเขาแต่ง ตัวแบบนี้และช่อดอกไม้ที่อยู่ในมือ รู้สึกผู้ชายคนนี้แปลกตาไป ยืนขึ้นทักทาย โดยไม่รู้ตัว “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย คุณมาหาใคร คะ?”

เตชิตก็พูดชื่อของธนัท สบตากับพนักงานตรงเคาว์เตอร์ ต้อนรับ ใครจะพูดชื่อเต็มของธนัทได้……..

หนึ่งในนั้นก็ถามขึ้นมาอย่างสุภาพ “คุณผู้ชายคะ สอบถามหน่อยนะคะคุณได้นัดไว้ไหมคะ?”

เตชิตเตรียมจะพูด ทันใดนั้นก็มีพนักงานคนหนึ่งเดินออก มาจากในห้องทำงาน เป็นผู้จัดการระดับกลางที่เคยเป็นลูกน้อง ของเตชิต เขาเห็นป้ายชื่อที่เปลี่ยนไป ตอนนี้เป็นผู้ช่วยผู้จัดการ แล้ว
เห็นเตชิต เขาดูเหมือนเห็นอะไรที่ผิดปกติ นิ่งไปสักพัก

ก่อนจะค่อยๆมีสติ “ประประธานเตชิต?”

เตชิตขมวดคิ้ว “ไม่เจอกันนานเลย ดรณ์”

ดรณ์!?

รองประธานของเดนัทลอว์เฟิร์ม เรียกเขาว่ากรณ์ ยิ่งน่า กลัวก็คือท่าทางที่ดูน่าเคารพของนภนต์ สองสาวที่อยู่ตรงเคาว์ เตอร์อึ้งไปเลย คนคนนี้เป็นใครกันแน่?

“ประธานเตชิต มาหาประธานธนัทใช่ไหม?” ดรต้อนรับ เขาเข้าไปทันที เห็นท่าทางทั้งสองที่ยังไม่ได้สติ จึงพูดปลอบ “ไม่มีอะไรๆ ทำงานกันต่อเถอะ

เตชิตถือช่อดอกไม้เดินจากทางเดินในชั้นที่ทำงาน ใน บริษัทเตนัทส่วนมากจะเป็นกระจกโปร่งแสง มีเพียงห้องที่นำไป เท่านั้นถึงจะเปิดมูลได้ ดังนั้นเมื่อพนักงานคนเก่าเห็นเขา ทุก คนๆก็โค้งศีรษะให้สามร้อยหกสิบองศา

ใบหน้าของเตชิตไม่ได้แสดงออกอะไร แต่ในใจก็รู้สึก ซาบซึ้ง ยังไงครั้งหนึ่งเขาก็เคยดิ้นรนมานาน เคยผ่านอะไรด้วย กันมา จะไม่รู้สึกอะไรเลยก็เป็นไปไม่ได้ เพียงแต่ตอนนี้ไม่ใช่ เวลามาหวนรำลึกความหลัง

ดรณ์พาเขาเข้าไปในห้องประธาน ซึ่งเป็นห้องทำงานของ ธนัท ไม่รอให้เขาพูดก็ออกมาเองโดยอัตโนมัติ “ประธานเตชิต เข้าไปเถอะครับ ทางผมมีเรื่องยังต้องทำ เดี๋ยวไว้คุยกันนะ ครับ”
ในฐานะผู้จัดการ ก็ยังมีทัศนวิสัย

เตชิตตบบ่าเขา “เหนื่อยหน่อยนะ”

“เป็นสิ่งที่ควรทําครับ

เตชิตเคาะประตูห้องทำงาน คนที่มาก็ทักทายธนัท เรียบร้อย คนนี้เดาว่าเป็นเขาแต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงออกไปอยู่นาน ขณะที่เตชิตเตรียมจะยกมือเคาะประตูตรงหน้าก็เปิดออก เขาก็ เปิดแทนเขา “ยินดีต้อนรับ”

เตชิตสุดท้ายก็หัวเราะออกมาเบาๆอย่างอดไม่ได้ “นี่ธนัท ดูเป็นทางการขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ก็นายไม่ได้มาง่ายๆหนิ ฉันรู้สึกตื้นตันใจมาก” ธนัท กวาดสายตาไปมองช่อดอกไม้บานในมือเขา มัดมาไว้อย่างดี จริงๆ ดวงตาเป็นประกายอย่างอดไม่ได้ “ซื้อดอกไม้มาทำไม?

“เอามาจากร้านนัชชา เธอสั่งให้คนเอามาให้นายช่อหนึ่ง

ธนัทก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าช่วงนี้นัชชาเปิดร้านขายดอกไม้ ร้านหนึ่ง ได้ยินว่ากิจการไปได้ไม่เลว เขารับมา นำมาเสียบไว้ ในแจกันดอกไม้ในห้องทำงาน ดอกไม้สวยก็ทำให้อารมณ์ดี “นัชชามีน้ำใจจริงๆ”

ทั้งสองนั่งอยู่บนโซฟาตรงกลางห้องทำงาน ธนัทสั่งให้ เลขาชงชา ยกเข้ามา กลิ่นหอมอ่อนๆ ของชารวมกับกลิ่นหอม สดชื่นของดอกไม้ นั่งเฉยๆก็รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย

แม้ว่าก่อนหน้านี้เตชิตจะเคยมาที่เดนัท แต่ครั้งนี้กับครั้งก่อนๆความหมายไม่เหมือนกัน ครั้งที่แล้วเขาได้ให้คำแนะนำ ไป เตชิตก็ได้ฟังแล้ว วันนี้ก็มาเพื่อยืนยันสิ่งที่อยู่ในใจ ธนัทก็ ดีใจมาก

เขายกถ้วยชาขึ้นมาจิบ ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ก็พูด ออกไปอย่างตรงๆ “เตชิต เรื่องงานน่ะ นายคิดดีแล้วใช่ไหม? ทางฉันรอค่าตอบนายมาตลอด

เตชิตมองไปรอบๆห้องทำงานหนึ่งรอบ พื้นที่ใหญ่กว่าแต่ ก่อน การตกแต่งละเอียดอ่อน เขาพูดอย่างระมัดรังวัง “ไม่ใช่ ว่าไม่ว่างมานะ ฉันเห็นว่านายยุ่งมาก

ธนัทเดาะลิ้น “ฉันไม่ได้อยากให้นายกลับไป มีนายที่เต็นท จะต้องก้าวไกลขึ้นแน่

พวกเขาสร้างเตนทลอว์เฟิร์มด้วยกัน ตอนนี้เดินทางมาถึง อันดับหนึ่ง และหนีไม่พ้นสติปัญญาและกำลังของทั้งคู่ ในสาย อาชีพนนี้ เขาเชี่ยวชาญ แต่ความสามารถของเตชิตไม่มีใคร เทียบได้

เขายิ่งกว่าเหมือนอัจฉริยะที่หลักแหลมในกฎหมายและ สามารถจัดการกับมนุษย์ได้

“เมื่อวานฉันคุยกับนัชชาแล้ว เธอก็อยากให้ฉันกลับมา ในเมื่อทุกคนมีความคิดเห็นนแบบนี้นฉันก็เต็มใจที่จะลองมัน อีกครั้ง แต่ฉันออกจากบริษัทมาหลายปีแล้ว มาอีกครั้งฉันกลัว มาผู้บริหารยากที่จะ…….

ธนัทไม่รอให้เขาพูดจบก็โบกมือขัด “หุ้นส่วนไม่เคยเปลี่ยน นายยังเป็นผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดในเตนัท มีอำนาจใน การอภิปรายอย่างแน่นอน แล้วยังกังวลอะไรอีกล่ะ? เรื่องอื่นฉัน ก็ไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไรนะ ความสามารถของนายฉันก็ไม่ เคยกังขา”

พูดถึงตรงนี้ เตชิตก็รู้สึกขอบคุณธนัท ปีนั้นเพราะว่าเขายัง กับเรื่องที่นัชชาหนีไปอย่างไม่คาดคิด เขาก็ได้แบกภาระอยู่คน เดียว ไม่เพียงแต่ไม่บ่นเขาแม้แต่คำเดียว ขณะที่เสียไปตั้ง มากมาย กลับไม่เคยได้รับหุ้นอภินันทนาการจากเขาเลย

นั่นไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อย ไม่ใช่เงินจำนวนที่แน่นอน ซึ่ง มีค่าอย่างมหาศาล ฝากอยู่ที่ใครแล้วก็ต้องอยากได้ของ แต่ ธนัทก็ยังไม่ใจเต้นเลย

ในเรื่องงาน ธนัทเป็นคนที่มีเหตุผล ในเรื่องเงินทอง เขา เป็นคนที่ยึดมั่นในคุณธรรม

แต่อย่างไรก็ตามเตชิตก็ยังรู้สึกเสียใจ “ธนัท ที่จริงตอนนี้ บริษัทนายก็เป็นคนดูแล ที่ฉันกลับมาก็ไม่ได้อยากเป็นคน สำคัญ เพียงแค่อยากทำงานด้านกฎหมายก็พอแล้ว”

ธนัทดื่มชาอีกหนึ่ง ไม่รู้ก็ถูกลวกปาก คำพูดของเขาทำให้ เขาไม่พอใจ ขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา “เตชิต พวกเราก็อยู่ด้วยกัน มาตั้งแต่มหาวิทยาลัยจนถึงวันนี้ มีเงินหรือไม่มี มีตำแหน่งงาน หรือไม่มี นายคิดว่าฉันให้ความสำคัญกับเรื่องนี้หรอ? หุ้นของ นายเยอะที่สุด ของฉันก็ไม่น้อย ฉันไม่อยากได้รับของ อภินันทนาการจากนายหรอกนะ สำหรับฉันแค่นี้ก็พอแล้ว เงินมันไม่หมดไปหรอก แต่ยังไงก็ต้องเห็นคุณค่าในตัวเอง นาย สมควรได้รับสิ่งที่ดียิ่งกว่า ดังนั้นฉันเลยหวังให้นายกลับมา เข้า ใจไหมเนี่ย?”

ในฐานะที่ทำงานด้านกฎหมาย ธนัทจึงเข้าใจความรู้สึก นั้น ทุกๆการเรียนกฎหมาย หรือการทำงานด้านกฎหมาย มัน จะมีความรับผิดชอบที่มองไม่เห็นและความกดดันอยู่ตัว เขาก็ มั่นใจว่าเตชิตมี ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มาหาเขาที่นี่

ความมีน้ำใจของเขา เตชิตรู้สึกถึงได้ ประทับใจมาก “ธนัท ขอบคุณนะ”

ธนัทยกยิ้ม ลุกขึ้นมากระแทกไหล่เบาๆกับเขาสักหน่อย เหมือนครั้งหนึ่งที่เคยทำตอนสมัยเรียน เป็นท่าที่พวกเขาคุ้นชิน กันมากที่สุด “นายกลับมาได้ ฉันต้องขอบคุณ