ตอน483คุณก็มองหาความงามของฉัน

ตอนที่ 483 คุณก็มองหาความงามของฉัน

ประโยคเดียวทำให้ทั้งสองหยุดฝีเท้าลง คำถามเธอสุภาพ มากไม่ให้รู้สึกว่าถูกรบกวน จิณณาไม่ได้คาดคิด แต่ก็พูดอย่าง ตรงไปตรงมา “ดิฉันยังไม่มีแฟนค่ะ”

นัชชาฟังจบก็ตาเป็นประกาย ตั้งแต่เข้าประตูมาเธอก็รู้สึก ว่าคุณจิณณาไม่เลวเลย ส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบนิดๆ รูปร่างดีมาก สวมเสื้อคอวีสีดำ กางเกงขากว้างสีครีม ส้นสูงสีเงิน ดูมีรสนิยม และเหมาะกับโอกาส

เธอคิดว่าผู้หญิงสวยแบบนี้น่าจะต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ ถาม ด้วยความไม่คาดคิดแต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะไม่มี

“ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งยังโสดอยู่ นิสัยไม่เลวเลย เพิ่งเจอคุณ ก็รู้สึกว่าสนิทสนม น่าจะเข้ากันได้ดีกับเขา มีโอกาสก็อยากให้ มาทานอาหารด้วยกัน ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆของฉันกับ สามี ยังไงชุดแต่งงานก็ต้องรบกวนคุณ

จิณณาไม่คิดว่านัชชาที่เจอกันครั้งแรกจะตรงไปตรงมา ขนาดนี้ แต่ก็ชอบคนที่นิสัยตรงไปตรงมาไม่ปิดบังแบบนี้ จึงยิ้ม อย่างอ่อนโยน “ได้ค่ะ มีโอกาสจะไปแน่นอนค่ะ”
ออกมาจากร้านชุดเจ้าสาว เพิ่งขึ้นรถ นัชชาก็เอาที่แกล้ง ท่าเป็นอ่อนโยนนั้นทิ้งไป หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถามเขา อย่างตื่นเต้น “เป็นไง

เขากำลังขยับรถไปถนนหลัก ถูกเธอถามก็ยังรู้สึกงงๆ “อะไรเป็นไง?”

“โอ้โห!” นัชชายกมือขึ้นไปตบที่ไหล่เขาเบาๆ “อะไรเนี่ย คุณจิณณาเมื่อครู่ไง!”

เธอ?

ใช่ เมื่อครู่ยังจะแนะนำคนให้อีกฝ่ายอีก

เตชิตนึกขึ้นมา “คุณจะทำอะไร “ฉันอยากแนะนำเธอให้กับชนัย

พูดจบ ในที่สุดเตชิตก็เข้าใจว่าเธอกำลังจะทำอะไร จึง ประหลาดใจก่อน ประหลาดใจที่เธอใส่ใจกับชนัยจริงๆ ประหลาดใจจนตลก “คุณคิดว่าพวกเขาสองคนเหมาะสมกัน หรอ?”

นัชชานักสักพัก “นิสัยยังไม่รู้ แต่ภายนอกดูเหมาะสมกัน

เตชิตมองเธอที่มีท่าทางตื่นเต้นอย่างมีกลอุบาย อดไม่ ได้ที่จะโจมตี “คุณรู้จักคุณจิณณาดีแล้วหรอ ถึงไปกังวลแทน ชนัย ถ้ามันไม่เหมาะสมล่ะ?”

พูดถึงตรงนี้ นัชชาก็ถามตาม “คุณรู้ไหมว่าคุณจิณณาอายุเท่าไหร่? ฉันแล้วคิดว่าประมาณสิบกว่าปี

…..สิบแปดมั้งที่เตชิตจำไม่ได้ แต่ตอน แรกสั่งชุดเจ้าสาวมีหมด น่าอายุนี้แหละ

อายุสามสิบห้าปี น้อยแล้วนะเนี่ย……..

เตชิตหาจังหวะมองเข้าจิณณานะ”

แม้ช่วงปีชนัยไม่ได้ตัดสินใจสเปคหรอก แต่เขาแผนใจ

ได้ยินนั้น นัชชาก็คิดถึง “แต่คุณจิณณาสวยมากเลย ประทับใจมีระดับมาก เขาไม่ชอบหรอ? แล้วเขา แบบล่ะ?

คุณจิณณาเขาเย็นชา หลายปีแล้วผมไม่เห็นควง

นัชชาคิดไปคิดมาไม่ค่อยเข้าใจ ทำไมล่ะ”

เตชิตเห็นท่าทางเธอซักถึงแก่น เลยบอกเธอไปอย่าง อ้อมค้อม บอกเธออย่างตรงไปตรงมาและแมนๆ ผู้ชายเป็นสัตว์ที่ใช้สายตามอง ชนนัยชอบคนที่สามารถกระตุ้นความ ปรารถหนาเขาได้ แต่คุณจิณณาคนนี้ไม่มมีความเซ็กซี่ คุณว่า เขาจะชอบหรอ?”

ประโยคเดียว ได้หยุดเธอไว้

ที่ยิ่งกลัวไปกว่านั้น ตอนที่เธอกำลังจะพิสูจน์ว่าไม่จริงก็ หาเหตุผลไม่ได้ ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนี้จริงๆ…….

ภายในรถเงียบไปครู่หนึ่ง เป็นเวลานาน นัชชาก็ยังไม่ ยอมแพ้ “ยังไงฉันก็แค่แนะนำ สำเร็จหรือไม่ก็ให้พวกเขาตัดสิน ถ้าไม่เหมาะกันจริงๆก็ไม่มีทางอื่น ฉันไม่ได้พูดว่ามันจะเป็นยัง ไง”

เตชิตเห็นท่าทางเคืองนิดๆของเธอ ไม่เพียงแต่ไม่ได้ รำคาญ แต่กลับรู้สึกว่าน่ารักดี “นี่คุณชอบเป็นห่วงชาวบ้าน หรอ สู้ไปคิดเรื่องชุดเจ้าสาวหรืองานแต่งดีกว่า”

หัวข้อถูกเปลี่ยนไปเป็นเรื่องของทั้งสอง นัชชาก็พลันนึก อะไรขึ้นนมา หันศีรษะไปถาม “งั้นฉันถามคุณ คุณชอบแบบ ไหน?”

เขา?

ถนนติดไฟแดงพอดี เขาจอดรถนิ่งสนิท สายตามองไปที่ ใบหน้าอ่อนหวานของผู้หญิงข้างๆ โน้มลงไปใกล้นิดหน่อย

“ผมชอบแบบไหนยังต้องถามอีกหรอ?”
“ไม่ถามแล้วฉันจะรู้ได้ยังไง”

เตชิตมองใบหน้าซีนเดระของเธอ ก็พูดในสิ่งที่เธออยาก ฟังอย่างเอาอกเอาใจอย่างช่วยไม่ได้ “ผมก็ชอบที่คุณเป็นแบบ

แม้ว่าจะคิดไว้ล่วงหน้าแล้วว่าเขาจะตอบอย่างไร แต่พอ เขาพูดออกมาจริงๆ หัวใจก็เต้นแรงอย่างคุมไม่อยู่

เธอทีละนิด ทำให้ลึกซึ้งอย่างต่อเนื่อง “ฉันเป็นแบบ

ไหน?”

“คุณนะ….” พูดถึงตรงนี้ เตชิตนึกถึงวันที่ทั้งสองเจอกัน ครั้งแรกอย่างไม่มีทางเลือก ในผับ เธอนั่งดื่มอยู่คนเดียวบน โซฟาในโซน VIP ชั้นสอง ทั้งๆ ที่เป็นสิ่งแวดล้อมที่ปนไปด้วย คนดีและคนเลว เธอนั่งอยู่ที่นั่น ไม่ได้แต่งหน้าจัด และไม่ได้ แต่งตัวสวยอะไร แต่ก็ทำให้คนเบนสายตาหนีไม่ได้

ตอนที่เขาออกมาจากห้องส่วนตัวก็ถูกเธอกันไว้ คนที่เย่อ หยิ่งนั้นร้องไห้ออกมา แล้วใช้ฤทธิ์ความกล้าของแอลกอฮอล์ ผลักเขาออก ตอนนี้นึกถึงขึ้นมา ก็ทำให้เขารู้สึกสนใจ

เขาไม่ค่อยมีความปรารถนากับผู้หญิงเท่าไหร่มาตลอด ซึ่งมันเกี่ยวกับตอนที่เขาเคยเจอตอนเด็ก แต่เขาก็ไม่ได้นำมัน มาเก็บไว้ในใจ จนกระทั่งนัชชา โผล่ออกมา ก็เหมือนกับได้มา บุกรุกในชีวิตเขาอย่างน่าประหลาดใจ ทำให้เขารู้ว่า อ๋อ ที่แท้ เขาก็ชอบผู้หญิงแบบนี้

เห็นว่าเขาไม่ได้ตอบอยู่นาน นัชชาก็อดกระตุ้นไม่ได้ “พูดเร็ว ”

เขาหายเหม่อ เห็นใบหนูน้าที่เกือบไม่ได้เปลี่ยนไปตรง หน้า ก็ใจเต้นอย่างเคย “ผมชอบความใสซื่อบริสุทธิ์และความ อ่อนโยนของคุณแบบนี้

ราวกับเป็นดอกเดซี่ที่กำลังบาน หลังจากถูกเขาเด็ดออก มา ก็จะบานให้เขาคนเดียว คนอื่นไม่มีทางได้เชยชม ความ อ่อนโยนจะเป็นของเขาคนเดียว

นัชชาเม้มปากยิ้มออกมา ไม่ลืมที่จะแหย่เขา “พูดตรงๆก็ คือคุณปรารถนาความน่ารักของฉัน

เตชิตไม่ปิดบังความพยายามของเธอ พยักหน้าอย่าง สบายๆ “มีแหละ แต่ผมก็มีแค่คุณ

‘ติ๊ดๆ—

เสียงบีบแตรดังมาจากด้านหลังของรถ มองขึ้นไปก็พบว่า ไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียวตอนไหนไม่รู้ เตชิตสตาร์ทรถอย่าง ไม่รีบร้อน บนข้อมือของเขาใส่นาฬิกาข้อมือราคาแพงอยู่ ห้อย อยู่บนพวงมาลัย เป็นแขนที่น่าหลงใหล

นัชชารู้สึกว่าหน้าตัวเองจะร้อนขึ้นมา กลัวว่าเขาจะเห็น จึง รีบหันออกไปนอกหน้าต่าง พยายามสงบลง สงบลง