ตอน444ต่อจากนี้ฝากเตชิตไว้กับเธอด้วย

ตอนที่444 ต่อจากนี้ฝากเตชิตไว้กับเธอด้วย

นัชชาหายใจเข้าลึกๆ กดฝ่ามือที่กำเริบ แล้วแผดเสียง ตะโกนเรียกชื่อเขา “เตชิต!”

“หม?” เปล่งเสียงออกมาจากโพรงจมูกอย่างเลื่อย

เฉื่อย

“อย่าแกล้งสิ พี่ปรัณพูดแล้วว่าตอนนี้ร่างกายคุณ น่ะ……ไม่อนุญาต” สุดท้ายก็เขิน จึงพูดออกมารวมๆ

เขาจึงตั้งใจแหย่เธอ แน่นอนว่าเธอหน้าบาง แหย่เธอ

อย่างกระตือรือร้น “ไม่อนุญาตอะไร? ผมทำอะไร?

นัชชากัดฟัน ไม่รู้ทำไมหน้าเขาได้หนาขนาดนี้ เขาไม่ได้ ทำอะไร แต่ถ้าไม่หยุดไว้ หยุดไม่อยู่จะเป็นยังไงล่ะ!

“คุณอย่าแกล้งฉัน” ประโยคเดิมวนไปเวียนมาอยู่ที่ริม ฝีปาก สุดท้ายก็วนกลับมาที่สี่พยางค์

เตชิตเห็นว่า ใบหูของหญิงสาวแดงขึ้นมา ฉวยโอกาส ระหว่างที่เธอเบนความสนใจ ฝ่ามือใหญ่ก็ออกแรงเลื่อนขึ้นไป

“ภรรยาตัวเองก็กอดไม่ได้แล้วหรอ?”

กินก็ไม่ได้จับก็ไม่ให้จับ ความยุติธรรมยังมีอยู่ไหม?
ฝ่ามืออุ่นแห้งแนบเนื้อ ไม่มีผ้ากั้น ก็ยิ่งรู้สึกจริงมากขึ้น เธอ ายใจทุ้มต่ำ “โอ้ย! คุณอย่า……..คุณเอาออกมาเลย! หาย

เตชิตสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงอ่อนโยนของเธอข้างหู จะเอา ออกไปได้ที่ไหนล่ะ ออกแรงบีบที่เอวเธอ ทำให้ผู้หญิงอ่อนไหว ในอ้อมอกเขาสั่นเทิ้ม เขาไม่ชอบ โน้มศีรษะลงมาเอาปากงับ ใบหูเล็กของเอ พูดออกมาไม่ค่อยชัดเจน “คนดี อย่าขยับไปมา ผมไม่รับประกันว่าจะไม่ทำอย่างอื่นนะ

ใบหูคือส่วนอ่อนไหวของนัชชาอยู่แล้ว ตอนนี้เขางับเข้า เบาๆ ร่างก็สั่นเทิ้ม ใบหน้าเล็กเห่อแดง ในขณะที่ ข้อหา” ที่เขา ทํานั่นมากมาย ความเชื่อถือในประโยคนั้นแทบเท่ากับศูนย์

“คุณปล่อยฉันไปก่อน พวกเราจะได้ดูโทรทัศน์ได้ คุณทำ แบบนี้ต่อไปตัวเองจะลำบากนะ” เธอพยายามโน้มน้าวอย่างมี เหตุผล เป็นห่วงร่างกายเขาจริงๆ

เตชิตเลียริมฝีปากล่าง ดวงตาปิดเบาๆเพียงครู่ แต่ตอน ปิดตาลง จมูกก็ได้กลิ่นกลายเธอชัดเจน ให้ตายเถอะ ทนไม่ได้ เกินความคาดหมาย

บรรยากาศค่อนข้างดื้อดึง ความสัมพันธ์แนบชิดระหว่าง ทั้งสองก็เคยทำมาแล้ว ร่างที่รู้สึกคุ้นเคยกันและกัน ตอนนี้แนบ ชิดราวกับกดปุ่มสวิตช์ กระตุ้นประสาทสัมผัสทั้งห้า

ในใจนัชชาไม่ได้ขึ้นๆลงๆ เผชิญหน้ากับผู้ชายที่ตนรักจะ ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบสักนิดได้อย่างไร แต่ไม่ถูกเวลา เธอมี ความคิดแบบนี้จึงทำได้เพียงแกล้งทำว่าไม่รู้สึกอะไรไม่สามารถเล่นไปตามน้ำกับเขาได้

ไม้แข็งไม่ได้ก็ต้องใช้ไม้อ่อน เตชิตบ่อยครั้งจะเป็นคนที่ เล่น เพียงแค่ลูบหัวเขาหน่อย สถานการณ์ตรงหน้านี้…….เธอทำได้เพียงยอมแพ้

นัชชาหายใจเข้าทางปาก ยกสายตาสบเข้ากับดวงตา สนิทที่บ่งบอกถึงความปรารถนา เสียงเล็กๆ สั่นเหมือนปีกยุง ถ้าไม่ตั้งใจฟังจะฟังไม่รู้เรื่อง “คุณเชื่อฟังนะ รอจนร่างกายหาย ดีแล้ว……..

พูดจนถึงตรงนี้ เธอก็หยุดลง ฟันขาวเป็นระเบียบก็ขปริม ฝีปากก่อนจะพูดว่า “ฉันจะชดใช้ให้คุณเป็นสองเท่า พูดประโยคนี้จบ ก็ก้มศีรษะลงไปที่อ้อมอกเขา

เธอไม่ค่อยพูดจาแบบนี้มาโดยตลอด เตชิตเกือบนึกว่าตัว เองได้ยินผิด แต่พอเห็นหน้าที่เดิมทีแดงตอนนี้เกือบจะร้อนผ่าว ทั้งหน้า เขาก็ยิ่งรู้ว่าตัวเองได้ยินไม่ผิด

ชายแก่ถามอีกครั้งอย่างตีสองหน้า “คุณว่าไงนะ? พูดดัง หน่อย ไม่ได้ยิน”

นัชชารู้ว่าเขาตั้งใจ ตอนแรกต้องใช้ความกล้าอย่างมาก ในการพูดออกมา พูดครั้งที่สองไม่ได้หรอก “ไม่ได้ยินก็ช่างมัน เถอะ ฉันไม่ได้พูดอะไร

เห็นเธองุดหน้าอย่างชุดเคือง เตชิตรู้สึกว่าน่ารัก กำลังจะ ส่งเสียง มือใหญ่ก็ลูบหลังศีรษะเธออย่างอ่อนโยน เอาปลายจมูกแตะปลายจมูกเธอ “คืนค่าล่ะ”

พูดอย่างหนักแน่น ความซา นัชชารู้สึกเสียใจกับที่ไปเขา

โชคแม้จะอยาก สุดท้ายก็ยังมีเหตุผล ไม่ได้ทำ อะไรออกนอกกรอบ

ทั้งมา เธอจึงลุกออกมาจากขาเขา เป็นอิสระอีกครั้ง

นัชชาไม่รอให้น้าเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น สองก้าวไปถึงชั้นสอง ถ้าไม่ตาก็

พ่อครับ ทำไมแม่วิ่งไปแล้วล่ะครับ” ธีมนต์มองไปทาง ชั้นสองอย่าง ใสซื่อแล้วกะพริบตาปริบ

นัยน์ตาเตชิตลึกซึ้ง และมองไปตามสายตาของลูกชาย แกล้งสายศีรษะอย่าง

“อ๋อ อย่างงี้นี่เองธีมนต์เติบโตที่ต่างประเทศ การปฏิบัติ ต่อเรื่องพวกนี้ก็โตกว่า

แต่นาริน ได้ยินคุณผู้ชายพูดนี้ อดได้ที่จะสายตาเลิกลัก เธอทำงานมาตั้งนานและรู้จักนัชชา จะเป็นคนที่ เหมือนกับรุกไม่ปล่อยได้อย่างไร ต้องเป็นคุณผู้ชายที่ทำอะไร กับคุณนัชชาแน่ๆ คุณนัชชาถึงได้รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน

แต่เห็นว่าความสัมพันธ์ทั้งคู่ดีขนาดนี้ เธอก็รู้สึกยินดีกับ เขาทั้งคู่

เรื่องที่เตชิตออกจากโรงพยาบาลทุกคนก็รู้กันเร็วมาก วัน นั้นตอนบ่ายผู้อาวุโสทั้งสองของตระกูลจิวะพงษ์มาจากบ้านพัก คนชรา ให้คนขับรถคันใหญ่สองคนเป็นพิเศษ หลังรถเต็มไป ด้วยยาบำรุงที่แสนมีค่า

นัชชาทานข้าวเสร็จขึ้นไปข้างบนก็ง่วงนิดหน่อย ทุกวันนี้ ไม่ได้พักผ่อนอย่างดีมาตลอด ยากมากที่จะได้สัมผัสกับเตียงที่ บ้าน ไม่นานก็หลับลง

ระหว่างที่งงๆอยู่ก็ได้ยินเสียงคนคุยกันตกข้างล่างและ เสียงประตูเปิด เธอลงมาจากเตียง นึกว่าเป็นเสียงเตชิตกับลูก เล่นกันเสียงดัง ลงมก็เห็นว่าเป็นคุณพ่อและคุณแม่มา

เธอตื่นเต็มตาทันที ยกมือขึ้นมาขยี้ตา ให้แน่ใจว่าไม่มี ตาแล้ว จึงเดินเข้าไปทักทายอย่างเขินๆ “ไม่รู้ว่าพวกท่านมา ไม่ ได้จัดของให้เป็นระเบียบเลยค่ะ”

ใบหน้าเธอยังง่วงอยู่ ใครก็มองออกว่าเพิ่งตื่นได้ไม่นาน นึกว่าจะทำให้ผู้อาวุโสทั้งสองไม่พอใจ นึกไม่ถึงว่าชนาพรไม่ได้ จะกล่าวโทษ แต่กลับรู้สึกผิดมาก “ช่วงเวลาที่อยู่โรงพยาบาลก็ ดูแลเจ้าเตชิตจนเหนื่อยเลยล่ะสิ เธอรีบขึ้นไปพักผ่อนเถอะเดี๋ยวพวกเราคุยกันประเดี๋ยวเดียว เห็นว่าเขาไม่เป็นอะไรก็จะ ไปแล้วล่ะ”

นัชชาอึ้งไปสักพัก ยกสายตาขึ้นไปมองชนาพรอย่าง บังเอิญ ลืมว่าจะพูดอะไรไปช่วงหนึ่ง

ชนาพรเห็นเธอยืนอึ้งอยู่ หยิบรังนกที่อยู่บนโต๊ะด้านหลัง มาให้เธอ “นี่คือรังนกที่เยี่ยมที่สุดของที่บ้าน เลือกมาให้เธอ โดยเฉพาะเลย ดูแลคนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลคงจะเหนื่อย ไม่มี อะไรแล้วก็ให้ป้าที่บ้านตุ้นให้ทานนะ

นัชชารับมา มองรังนกในมือ ความอบอุ่นล้นมาในใจ ความรู้สึกที่ถูกเอาใจใส่นี่แม้กระทั่งไม่ค่อยเหมือนจริง “ขอบคุณค่ะ……

“ไม่เป็นไร”คุณพ่อเปลี่ยนบทสนทนา สายตามองไปที่ สายตาของเขาที่ครั้งแรกมีความรู้สึกสงสารเธอ “พวกเราควร ขอบคุณเธอ เพราะฉันเป็นต้นเหตุให้คนอย่างประทินเข้ามาหา ผลประโยชน์ ถึงขั้นเกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ เธอคอยดูแลเตชิตไม่ ไปไหน ก็คือช่วยตระกูลจิวะพงษ์ได้มาก

นึกถึงแต่ก่อนเวลาเกิดเรื่องอะไรคุณพ่อก็จะดื้อมาก จน สุดท้ายก็แนะนำประทินให้เตชิต ทั้งหมดเริ่มมาจากเขา

“ทั้งหมดมันผ่านไปแล้ว” เตชิตเปล่งเสียงปลอบโยนความ รู้สึกของผู้อาวุโสทั้งสอง “ธีมนต์ไม่เป็นอะไร ผมไม่เป็นอะไร ไม่ ต้องคิดมากนะครับ

ชนาพรพยักหน้า พูดได้ไม่ผิด แต่ผ่านเรื่องพวกนี้มาทำให้พวกเขาได้เห็นตัวตนของนัชชาได้อย่างชัดเจน เป็นผู้หญิงที่ดี จริงๆ นอกจากเรื่องแบบนี้ก็ไม่เคยบ่นและโทษสักคำ มีเธอคอย เดินเคียงข้างเตชิต พวกเขาก็วางใจได้

คิดมาถึงตรงนี้ ชนาพรก็จับมือนัชชาขึ้นมา รอยยิ้มและ สายตามีพลัง “ต่อไปนี้พวกเราต้องฝากฝังเตชิตไว้กับเธอแล้ว ล่ะ”

ได้ยินดังนั้น ตานัชชาก็เห่อแดง เหมือนกับเด็กน้อยที่ขยัน ขันแข็งมานานแล้วได้ดอกไม้แดงดอกเล็กมา แม้ว่าเธอไม่เคย ประจบเอาใจใครเลย แต่ทีละเล็กทีละน้อยเธอก็แสดงความ จริงใจต่อเตซิตไม่เคยโกหก ความเข้าใจผิดสมัยก่อนเคย ทำร้ายจิตใจเธอมาก ในวันนี้ผู้อาวุโสตระกูลจิวะพงษ์ทั้งสองได้ ยอมรับตน ความเศร้าที่ผ่านไปในขณะเดียวกันก็ผสมไปด้วย ความประทับใจมากมาย ทำให้เธอสะอึกสะอื้นออกมา

เธอพยักหน้า ทุกคำพูดกลายเป็นคำยืนยันได้อย่าง แน่นอนค่ะ”