ตอน424แผนล่อเสือออกจากถ้ำ

ตอนที่424แผนล่อเสือออกจากถ้ำ

ธีมนต์หลังจากถูกจับขึ้นรถเขาถูกจับกดไปไว้ยังด้านหน้า รถระยะหนึ่งหลังจากนั้นประทินก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าอื่นๆ เปียก ปิดปากและจมูกของเขาเขาหายใจสูดดมแก๊สกลิ่นแปลกๆ เข้าไปในร่างกายหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หมดสติไป

ประทินขับรถมุ่งหน้าไปทางใต้โดยใช้ความเร็วสูงหล่อน ปิดโทรศัพท์มือถือและใช้โทรศัพท์แบบปุ่มกดธรรมดาแทนเพื่อ หลีกเลี่ยงการจับตำแหน่งของเธอ

รถยิ่งขับความเร็วยิ่งเพิ่มขึ้นวิวที่ข้างทางก็ไม่เหลือความ เป็นเมืองอีกแล้วไม่รู้ว่าขับมานานแค่ไหนสุดท้ายก็ขับมาถึงทาง ขึ้นเขาหล่อนลงจากรถปล่อยรถทิ้งไว้ในที่ลับตาคนบริเวณเชิง เขาแล้วเปลี่ยนไปขึ้นรถโฟล์คสวาเกนซานตานาสีดำที่หล่อน เตรียมเอาไว้แทน

รถที่ไม่มีป้ายทะเบียนไม่มีตรายี่ห้อใดๆ หล่อนลากร่างที่ได้ สติของเด็กน้อยอย่างไม่ปราณีปราศรัยเข้าไปไว้ที่เบาะหลัง

กลับมาอยู่บนถนนอีกครั้งไม่รู้ว่าเพราะเปลี่ยนยานพาหนะ หรือเพราะสิ่งที่เธอทำบ่อยในช่วงนี้ทำให้เธอรู้สึกเริ่มปรับตัว และชินกับพฤติกรรมเลวร้ายแบบนี้สมองที่เคยหวาดกลัวและ กังวลค่อยๆสงบนิ่งลง
หล่อนค่อยๆขับอย่างระมัดระวังไปตามเส้นทางที่เธอได้ วางแผนเอาไว้ล่วงหน้าถนนเส้นนี้มีกล้องวงจรปิดน้อยมาก บริเวณที่หล่อนเปลี่ยนรถตรงเชิงเขาก็ไม่มีกล้องเช่นกันทำให้ ยากที่จะตามหล่อนเจอ

ก่อนที่ท้องฟ้าจะมืดลงหล่อนก็ขับมาถึงรอยต่อของเมือง

สองเมืองซึ่งห่างจากเมืองร้อยกว่ากิโลเมตร

รอบๆตัวไม่มีแสงไฟถนนเลยหมู่บ้านก็น้อยมากทอด สายตามองออกไปไกลๆจะเห็นแสงไฟจุดเล็กๆลอดออกมาจาก บ้านแบบโบราณ

หล่อนจอดรถไว้ที่ปากซอยหนึ่งเพื่อความรวดเร็วหล่อนจึง ต้องแบกร่างของเด็กน้อยไปด้วยมองทางมืดมิดที่อยู่ไม่ไกล ประทินไม่กลัวแต่มีความกังวลที่ไม่อาจสัมผัสได้ปกคลุมอยู่ใน ความมืดมิดของยามค่ำคืน

ตอนที่เตชิตกลับมาที่บ้านหลังเก่านั้นคุณตาของเขาก็ออก มาแล้วและกำลังพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบเรื่องนี้อยู่เมื่อ เห็นเขาเดินมาหลายคนหน้าถอดสีเพราะแค่ชั่วพริบตาลูกของ เขาก็หายไปแล้วใครจะรับผิดชอบไหว

“เตชิตยายขอโทษเป็นเพราะความโง่เง่าของขายเอง ชนาพรน้ำตานองหน้าเห็นแต่ภาพที่เด็กน้อยถูกจับตัวไป

ตลอดทางที่เตชิตขับรถมาที่นี่ในสมองเขาก็เรียบเรียง เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นเห็นชัดว่าประทินได้วางแผนทุกอย่าง ไว้ล่วงหน้าแล้วภาพตัดต่อของนัชชานัดเขามาที่ร้านกาแฟทั้งหมดเป็นแผนล่อเสือออกจากเป้าหมายที่แท้จริงของ หล่อนก็คือธีมนต์ มาจับตัวเด็กนอนกลางวันแสกๆ ใช้วิธีโง่ๆแบบนี้ทำให้ทุก

คนรู้หมดว่าหล่อนเป็นคนทำจะว่าหล่อนเสียสติก็คงไม่ใช่แต่

หล่อนมาถึงจุดที่ไม่มีอะไรจะเสียแล้วหล่อนเดินมาถึงทางตัน

แล้ว

คนประเภทนี้จับตัวเด็กไปจะทำอะไรเด็กบ้างเขาเองก็ไม่ กล้าคิดแค่จะคิดเขาก็สติแตกแทบจะเป็นบ้าในใจเขารักมนต์ มากขนาดไหนตอนนี้เขาก็เกลียดประทินมากไม่ต่างกันแต่เวลา นี้เขาต้องใจเย็นและตั้งสติให้ได้ลูกกำลังรอให้เขาไปช่วยเขาจะ ต้องทำได้

เมื่อเขาเผชิญหน้ากับสองตายายเขาก็ไม่ได้กล่าวโทษทั้ง สองเลยเพียงแค่ถามว่า”ลูกถูกจับไปตอนไหนตรงไหนได้ภาพ วงจรปิดแล้วรึยัง”

หญิงชรารีบไปตรงจุดที่เกิดเหตุแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น

ทั้งหมดอย่างละเอียดให้เขาฟัง “ประทินอ้างว่าหล่อนเป็นคุณครู

อนุบาลของธีมนต์จะเอาเอกสารสมัครเรียนมาให้เห็นยายก็นึก

อยู่ว่าเมื่อก่อนหลานเคยพูดว่าจะให้ธีมนต์เข้าเรียนอนุบาล

เลยไม่ได้สงสัยอะไรใครจะไปคิดว่าหล่อนร้ายกาจขนาดนี้ถึง

ขนาดกล้าจับเด็กไป

ชายชราที่นั่งอยู่ข้างๆสีหน้าซีดขาวด้วยความที่สูงอายุ กว่าแล้วจึงอดไม่ได้ที่จะตะคอกด้วยเสียงดังว่า “ก็เพราะเธอไม่มีไหวพริบเคยบอกมาตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้วแต่เธอก็ไม่เคยสนใจ

“ใครจะไปคิดว่าแม่นั่นจะ???? แล้วตอนนี้จะทำยังไงถ้าม นต์เป็นอะไรไปฉันก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว…”พูดจบ หญิงชราก็สะอึกสะอื้นร้องไห้ขึ้นมา

ภาพความเศร้าเสียใจตรงหน้าทำให้ยิ่งไม่สบายใจในใจ ของทุกคนตอนนี้ต่างก็คิดไปในแง่ดีและก็เผื่อใจไว้ในแง่ร้าย ด้วยเหมือนเสียงร้องไห้ที่ยิ่งร้องยิ่งดังขึ้น

“หยุดร้องเถอะครับตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาร้องไห้รอให้ธีม นต์กลับมาก่อนแล้วค่อยร้องก็ยังไม่สาย”พูดจบเตชิตก็หันมา ถามหาภาพจากกล้องวงจรปิดจากเจ้าหน้าที่เจ้าหน้าที่เองก็ โหลดลงในมือถือเตรียมไว้เรียบร้อยจึงเปิดให้เขาดูเขามองไป ที่ภาพสีขาวดำในจอโทรศัพท์มือถือสิ่งที่ประทินทำกับลูกของ เขาสีหน้าชายหนุ่มนิ่งประหนึ่งใจกลางพายุ