ตอน377นายรังแกเธอใช่ไหม

ตอนที่377นายรังแกเธอใช่ไหม

เธอกำลังเป็นไข้และไข้นั้นสูงมากด้วยแค่จับก็รู้สึกว่าสูง กว่า40องศา

จินต์รีบไปเขย่าตัวเธอนัชชานัชชา?”

ร่างกายโดนเขย่าก็รู้สึกไม่ค่อยสบายนัชชาตื่นจากความ ฝันลืมตาขึ้นมาทั้งๆ ที่เป็นตอนเช้าไม่ได้แสบตาขนาดนั้นเธอ รู้สึกว่าทรมานตามาก

ไม่ใช่เพราะแสงอาทิตย์แต่เป็นเพราะไข้ขึ้นสูงก็เลยทำให้ เธอรู้สึกไม่สบาย

ถึงแม้ตัวเธอจะตื่นแล้วแต่สติก็ยังไม่ค่อยกลับมาจินต์ไป เอาเจลลดไข้มาแปะบนหัวเธอและให้เธอกินยาลดไข้สุดท้ายก็ โทรหารถพยาบาล

การรอคอยนั้นเป็นสิ่งที่ผ่านไปได้ยากถึงมันจะแค่ เวลา10กว่านาทีแต่จินต์ก็รู้สึกช้ามากแล้ว

อุณหภูมิร่างกายของเธอนั้นสูงเกินไปแล้วยาลดไข้ไม่มีผล อะไรกับเธอเลย

ถึงแม้ไข้ขึ้นจะไม่ใช่อะไรที่สาหัสแต่ถ้าขึ้นสูงแบบนี้ตลอด ก็อาจจะมีอาการอย่างอื่นตามมาด้วย
จินต์วิ่งไปวิ่งมาทำได้เพียงเปลี่ยนผ้าเช็ดหน้าบนหัวให้เธอ ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

แต่โชคดีที่รถพยาบาลมาเร็วพยาบาลเข็นรถเข็นขึ้นมา แล้วพวกเขาช่วยกันเอาตัวนัชชาขึ้นไปบนรถเข็นจากนั้นก็เข้า ลิฟต์แล้วพาไปขึ้นไปในรถ โรงพยาบาล

จินต์ไม่มีเวลาเปลี่ยนชุดนอนเธอคลุมเสื้อกันหนาวแล้วรีบ ตามไปที่โรงพยาบาล

พวกเขาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดระหว่างทางนาง พยาบาลเห็นไข้ของนัชชาขึ้นสูงเกินไปก็เลยเช็ดเธอให้อีกครั้ง

พอถึงโรงพยาบาลก็ตรวจทุกอย่างตามกระบวนการ ทั้งหมดแต่พอเห็นตัวเลขที่ปรากฏบนเครื่องวัดอุณหภูมิจินต์ อึ้งไปเลย

42องศา

ในความรู้ของเธอนั้นอุณภูมิร่างกายเกิน39องศาก็ถือว่า สูงมากแล้วถ้าเกิน40องศาคนก็จะเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วเกิดภาพ เบลอสูงถึง42องศานี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบเจอ

หมอก็ตกใจเช่นกันรีบไปเอายาแล้วมาฉีดให้เธอพร้อมกับ พูดกับจินต์ว่า ทําไมไม่ส่งมาเช้าๆคะถ้าไข้ขึ้นสูงถึง43องศาก็ จบแล้วนะคะ”

จินต์ยิ่งฟังหมอพูดก็ยิ่งรู้สึกตกใจ เมื่อคืนก่อนนอนยังไม่มี ไข้เลยค่ะเพิ่งจะรู้ตอนเช้านี้ที่ตื่นมา
“มันแน่นอนอยู่แล้วค่ะไข้ขึ้นสูงขนาดนี้จะพูดได้ยังไงถ้าคน ไม่สบายก็ต้องดูแลดีๆค่ะประมาทไม่ได้ไข้ขึ้นไม่ใช่เรื่อง ธรรมดานะคะคุณดูสิคะถ้าไข้ลดลงก็จะมีอาการอื่นอีกค่ะ หมอ ผู้หญิงพูดเสร็จถอนหายใจก็เดินออกไป”คุณเฝ้าไว้ก่อนนะคะ ถ้ามีปัญหาก็เรียกพวกเราได้เลยค่ะ”

จินต์รีบตกลงแล้วไปนั่งข้างๆเตียงนอนมองไปทางผู้หญิงที่ หน้าเหลืองหน้าซีดในใจเธอรู้สึกยังไงก็ไม่รู้

เธอนั่งอยู่ข้างๆแบบนี้ในระหว่างนั้นชนุดมได้โทรมาสองค รั้งเธอไม่ได้รับหลังจากนั้นเขาก็โทรมาอีกครั้งเธอจึงหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย“สวัสดีค่ะคุณชนุดม

ได้ยินเสียงผู้หญิงที่แปลกหน้าชนุดมขมวดคิ้วเหมือนกำลัง คิดในสมองบอกว่าเจ้าของเสียงนี้คือใคร เธอคือใคร?

“ฉันคือจินต์ค่ะเพื่อนของนัชชา”

“นัชชาล่ะ?”

“นัชชาหรอ”จินต์ตั้งใจทำเสียงชิวชิวแล้วเอาเรื่องที่คิดว่า เมื่อกี้มาพูด โทรศัพท์ของเธออยู่ที่ฉันตั้งแต่เมื่อวานแล้วเธอ บอกว่าเดี๋ยวทำงานเสร็จจะมาเอา”

พูดเสร็จทางผู้ชายก็เงียบไปซักแป๊บนึง

จินต์กลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ “คุณคะคุณกำลังฟังอยู่ไหมคะ?

“อืม”เสียงของชนุดมฟังไม่ออกว่าอารมณ์ของเขาเป็นยัง ไงการพูดของเขาก็ทางการมากยากที่จะทายว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่”งั้นรบกวนคุณจินต์ฝากบอกนัชชาด้วยว่าให้เธอติดต่อ ผมด้วยหน่อย”

จินต์ถอนหายใจ โอเคไม่มีปัญหาลาก่อนค่ะ

หลังจากที่วางสายเสร็จนางพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลก็เดินมา ทางเธอ”คุณไปเอาผลตรวจได้แล้วค่ะถึงเวลาแล้ว

จินต์ไม่กล้าลังเลรีบไปเอาที่เครื่องช่วยอัตโนมัติบนใบมี ศัพท์เฉพาะมากมายเธออ่านไม่ค่อยรู้เรื่องค่าต่างๆก็ไม่ค่อยชัด เธอจึงเอาให้กับหมอคนเมื่อสักครู่

พอหมอดูเสร็จก็พูดกับเธอว่า “เพื่อนของคุณไม่ใช่แค่เป็น ใช้ขึ้นธรรมดานะคะวิเคราะห์ได้ว่าเป็นพิษในเลือดซึ่งมันเป็น ส่วนประกอบของยาสลบค่ะอาจจะเป็นเพราะดื่มเหล้าเยอะเกิน ไปผสมกับโดนวางยามาค่ะ”

พอได้ยินหมอพูดแบบนี้จินต์ก็ตกใจเหมือนกันนึกถึงสภาพ ที่เธอเห็นเมื่อวานนัชชาที่พูดเหมือนไม่มีเรี่ยวแรงการกระทำ ช้าที่แท้ก็โดนวางยานี่เอง!?

เธอทั้งเครียดทั้งกลัวกลัวว่าเพื่อนตัวเองจะเป็นอะไร ไปแล้วตอนนี้เป็นไงบ้างคะต้องรักษายังไง?อันตรายถึงชีวิต ไหมคะ?”

“ยังไม่ถึงขั้นอันตรายถึงชีวิตค่ะแต่พวกคุณมาช้าไปหน่อย ต้องรอดูก่อนค่ะว่าไข้ลดแล้วจะมีอาการแบบไหน”หมอรู้ว่าผู้ ป่วยคงจะไปเจออะไรไม่ดีมาก็เลยพูดปลอบใจเธอว่า “คุณไม่ ต้องกังวลหรอกค่ะรอเพื่อนคุณตื่นแล้วทุกอย่างจะโอเคค่ะ
จินต์กลับไปตรงหน้าเตียงเธอเธอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกโมโห นึกถึงตอนที่นัชชาโดนรังแกเธอก็รู้สึกเจ็บใจแทน

ตอนนี้โทรศัพท์ที่เธอใส่ไว้ในกระเป๋าดังขึ้นมาอีกที ครั้งนี้ไม่ใช่ชนุดมแต่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เธอรู้จักดี

เตชิต

จินต์มองไปทางนัชชาที่ยังนอนหลับอยู่ในใจคิดไปคิดมา จึงตัดสินใจจะไม่เอาเรื่องที่เธอไม่สบายบอกกับเตชิตเรื่องแบบ นี้ต้องรอให้เธอตื่นขึ้นมาแล้วจัดการเองจะดีกว่า

แต่จินต์คิดไม่ถึงว่าเพิ่งไปรับสายก็ได้ยินเสียงพูดที่แหบๆ ของผู้ชาย เมื่อคืนเธอนอนที่บ้านของจินต์หรอ?” ”

เมื่อคืน

2คำนี้โดดเด่นมากแล้วเข้าหูของจินต์

เขารู้ได้ยังไงว่านัชชาอยู่กับเธอ

เมื่อวานตอนที่นัชชาถึงบ้านก็ตีหนึ่งกว่าแล้วคนที่รู้แบบนี้ก็ แปลว่ามีเหตุผลเดียวนั่นคือเขาอยู่ด้วยกัน

พอนึกถึงความเป็นไปจินต์ก็ขมวดคิ้วถ้าเป็นอย่างนั้นนัก ชาจะโดนวางยาได้ไง

หรือว่า

มีความคิดที่น่ากลัวโผล่เข้ามาในสมองของเธอตอนที่เธอ พูดอีกครั้งน้ำเสียงก็ไม่ค่อยดีนัก “เตชิตเมื่อคืนคนที่อยู่กับนัชชาคือนายหรอ?”

อีกด้านหนึ่งเตชิตเพิ่งตื่นมาหยิบโทรศัพท์กำลังจะลงจาก เตียงก็ได้ยินเสียงของจินต์

ทําไมถึงเป็นเธอ?

แม้ความสัมพันธ์ของทั้งสองจะดีแต่ก็ไม่ถึงขั้นที่จะรับ โทรศัพท์แทนกันได้

หรือว่าเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเธอถึงกับไม่อยากรับ

สายของเขาแล้ว

พอคิดได้แบบนั้นสีหน้าของผู้ชายก็แย่กว่าเดิมให้นัชชา

มารับสาย

พอจินต์ได้ยินแบบนี้ก็หมายความว่าเมื่อคืนทั้งสองอยู่ด้วย กันเธอลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ทันทีและพูดเสียงต่ำ รับสาย ตอนนี้ เธอนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยไข้ขึ้นสูงมากจะให้เธอมารับสายอีก หรอเดชิตนายรังแกนัชชาใช่ไหม?”

หลังจากที่เธอพูดออกมาด้วยความโกรธคนในสายก็เงียบ

มันมีแต่เสียงหายใจของเธอเตชิตที่เงียบไปไม่ส่งเสียง

ออกมาเลยสักน้อย

ในตอนที่เธอคิดว่าผู้ชายคนนั้นกลัวกำลังจะวางสายก็ได้ ยินเสียงของเขาดังขึ้น ตอนนี้พวกเธออยู่โรงพยาบาลไหน?”