ตอน356คุณพ่อมือใหม่

ตอนที่356 คุณพ่อมือใหม่

ชนุดมเห็นหน้าขาวซีดของเธอ ยื่นมือไปพยุงให้เธอมานั่ง บนโซฟา เขาพอเดาออก “เตชิตเอาลูกไปใช่มั้ย”

“อืม”

อพาร์ทเม้นท์มีเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยสูง แต่ถึงจะเป็น แบบนั้น ก็ไม่สามารถห้ามหรือทำอะไรผู้ชายคนนั้นได้

เขาใช้วิธีแบบนั้นรังควานเธอ อย่าว่าเขาอยากทำแบบนี้ เขายังมีชนัยอีกคน เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องง่ายดาย และอีกอย่าง คืนนี้พวกเขาก็อยู่ด้วยกัน เป็นอะไรที่ทางสะดวกมาก

นัชชาก็หวาดกลัวอยู่แล้ว ตอนนี้ยังไม่เห็นลูก เธอยิ่ง ใจหาย หยิบมือถือขึ้นมา “เราโทรแจ้งความกันเถอะ”

ชนุดมห้ามไว้ “ไม่มีประโยชน์ นี่มันที่ไหน เราไม่ได้อยู่

เมืองนอก”

นัชชา ใจร้อน เธอพูดเสียงดัง “แต่ลูกถูกเอาไป ก็น่าจะมี

คนรับเรื่องสิ่

“เตชิตบอกแค่ว่าเขาคือพ่อของเด็ก แค่นี้ก็ทำอะไรไม่ได้ แล้ว”

เป็นเรื่องในครอบครัว ถึงจะเป็นตำรวจก็ไม่ควรเข้ามายุ่งเกี่ยว

ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่ไม่ได้กว้าง และก็ไม่ได้แคบ ทุกคนก็รู้จัก กัน เตชิตเป็นคนใหญ่โตของที่นี่ คงไม่มีใครกล้าหือออ

วามไป ก็ไม่มีประโยชน์

นัชชามองดูห้องที่ว่างเปล่า เธอนึกภาพไม่ออก เมื่อ20นาทีก่อนลูกยังนอนหลับรอเธออยู่ในห้อง แต่ไม่กี่นาที ต่อมา กลับไม่เหลืออะไรเลย

เธอเพิ่งรับรู้ถึงตอนที่เขาใจร้ายขึ้นมา มันโหดเหี้ยมแค่ ไหน แค่เพียงเขากระดิกนิ้ว ก็จะทำให้เธอไม่เหลืออะไรเลย

“เธออย่าเพิ่งตื่นตระหนก อย่างน้อยเขาก็ไม่ทำร้ายตัวเด็ก ข้อนี้เธอสบายใจได้” ชนุดมก็นึกไม่ถึงว่าเขาจะโหดขนาดนี้

ใช่ ความปลอดภัยก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร

แล้วความรู้สึกของเด็กล่ะ

“ธีมนต์เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นพ่อได้ไม่นาน ก็พาตัวไปลูกต้องไม่ คุ้นเคยแน่ๆ และลูกก็คงไม่กล้า……………. นัชชาพูดต่อไม่ ไหว แค่คิดเธอก็เจ็บใจแล้ว

“หลังจากนี้ฉันจะแจ้งบริษัทให้ห้ามเขา เรื่องนี้ฉันจะจัดการ ให้ เธอจะได้เจอลูกเร็วๆแล้ว” ก่อนมาชนุดมเตรียมพร้อมไว้ บางอย่าง เขาเป็นนักลงทุน ใครจะสะอาดกว่าใครหรอ มันต้อง มีสักทางที่จะจัดการกับเขาได้

นัชชากมัดแน่น เล็บจิกเข้าไปในเนื้อแต่เธอไม่รู้สึกเจ็บตอนนี้เธอรู้สึกเพียงแม่คนหนึ่งที่ทำลูกหาย ถึงแม้ว่าลูกต้องอยู่ กับเตชิตแน่นอน แต่เธอก็ไม่วางใจ

แล้วเธอจะทําอะไรได้ นอกจากบอกให้ตัวเองใจเย็นๆ ถ้า ตอนนี้เธอห้ามตัวเองไม่ได้ แล้วเธอจะไปช่วยลูกยังไง

นัชชาดึงทิชชู่เปียกออกมาหนึ่งแผ่นมาแปะไว้ที่ชีพจรข้อ มือ ทำให้เธอใจเย็นลง “พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเขา ฉันจะดูว่าเขาจะ เอาลูกไปซ่อนไว้ที่ไหน

ชนุดมไม่วางใจให้เธอไปคนเดียว “ปล่อยให้เป็นหน้าที่ ของฉัน สภาพแบบนี้เธอคงจะไม่ไหว

“ไม่” นัชชาส่ายหน้า สายตาจริงจัง “นี่เป็นปัญหาระหว่าง ฉันกับเขา ต้องเป็นฉันเองที่ต้องจัดการ เขาตั้งใจบังคับฉัน ก็ได้ ฉันจะยอมเล่นตามน้ำ

อีกฝั่ง เวลาสี่ทุ่มครึ่งที่วิลล่า อยู่บนเตียงใหญ่ ตัวใหญ่ตัว เล็กนั่งจ้องกัน เขาจ้องมองฉัน ฉันจ้องมองเขา บรรยากาศค่อน ข้างแปลกประหาด

เตชิตนั่งมองตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้า ถึงจะอายุแค่สี่ขวบ แต่ ดูเหมือนจะโตกว่าเด็กคนอื่นๆที่รุ่นเดียวกัน เด็กมองเขาด้วย สายตาสงสัย ตากลมโตจ้องมองเขา จมูกน้อยๆ และปากตรง เป็นเส้น การกระทำนี้เหมือนเขาเป็นอย่างมาก

เตชิตยิ่งมองยิ่งรู้สึกน่าสนใจ รู้สึกแปลกๆ ในใจ ใบหน้ายิ้มๆแต่ไม่ได้พูดอะไร

เขาเคร่งขรึมแบบนี้ เหมือนจะไม่ค่อยดีที่เขากำลังยิ้มตอน

มองได้สักพัก ยังไงเด็กก็ต้องแพ้ผู้ใหญ่ เขาเอ่ยปากพูด “คุณลุง รับตัวผมมาบอกคุณแม่ยัง ถ้าไม่บอกคุณแม่ต้องเป็น ห่วงแน่ๆเลย”

คุณลุงหรือ

เพราะการเรียกนี้ทำให้เตชิตขมวดคิ้ว เขาเรียกไม่ออก หรือตั้งใจยั่วโมโหเขา

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร เขาก็ต้องยอมรับ

เขาอารมณ์ดี ตอบกลับเขา “แม่รู้ว่าอยู่ที่นี่

“จริงหรอครับ” เขาสงสัย แบมือขอเขา “งั้นผมขอยืม โทรศัพท์หน่อย จะโทรหาแม่

หี ไอ้เปียก ฉลาดหนิ รู้จักถามก่อนแล้วค่อยขอโทรศัพท์ จากเขา เหมือนตบหน้าเขาตรงๆ

แล้วเตชิตเป็นใคร เขาผ่านอะไรมาเยอะแยะ แค่เด็กกะ

เปียกคนเดียวมีหรอเขาจะเอาไม่อยู่

เขาเลยยกมือดูเวลา “ตอนนี้ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว แม่เหนื่อยมา ทั้งวันแล้วก็คงจะหลับไปแล้วแหละ ถ้าโทรตอนนี้อาจจะรบกวน เวลาพักผ่อนของเธอ
พูดจบ เขาก็ดูสีหน้าของเด็ก เห็นเขากำลังคิด เลยพูด แทรกขึ้น “เอางี้มั้ย ลูกนอนก่อน พรุ่งนี้เช้าตื่นมา ลุงจะโทรหา แม่ให้ดีมั้ย”

ได้ยินดังนั้น ก้มหน้าเหมือนคิดอะไรบางอย่าง สักพักเขา เห็นว่ามันเข้าท่า แต่ก็ไม่เชื่อใจเตชิต “ถ้าพรุนี้เช้าลุงเปลี่ยนใจ ขึ้นมาจะทำยังไง

“ลุงไม่มีทางเปลี่ยนใจ” เตชิตพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ไม่ได้จะโกหกเขา เพราะนัชชาคงทนได้ไม่เกินพรุ่งนี้

ธีมนต์ลังเล เขาเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ “แต่ผมไม่ เชื่อคุณ” เขาพูดคำนี้ด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ ถึงแม้ตอนที่พาเขามาเขา

เสียแรงไปไม่น้อย กลับมาก็โดนเขาถามมากมาย แต่รอบนี้ เต

ซิตรู้สึกได้ ครั้งนี้อารมณ์เขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

เป็นเพราะเขาเป็นพ่อขอเด็ก เขาจึงเข้าใจอย่างมาก

ที่เขาไม่เชื่อใจเขา ไม่ได้เป็นเพียงเพราะเรื่องที่พาเขาออก มาจากบ้าน แต่ยังเป็นเพราะเรื่องที่เขาไม่เคยดูแลเขาและแม่ เลย ในเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้

คำพูดสั้นๆนี้ก็เป็นเหมือนการต่อว่าเขา

รอยยิ้มตรงหน้าเตชิตจางหายไป รู้สึกผิด เจ็บปวดหัวใจ และรู้สึกอบอุ่นมากกว่า เขายกมือจับหัวเขา ไม่สนใจที่เขาจะ เอียงหัวหนี เขาพูดอธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันรู้ แต่เรื่องที่ลุงรับปากไปก็จะทำตามที่สัญญาไว้ ให้โอกาสลุงได้มั้ย