ตอน352ผู้หญิงของเขา

ตอนที่352 ผู้หญิงของเขา

นัชชาสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอเดินตามเข้าไปใกล้ทีละก้าว เธอใจเต้นแรง แต่หน้านิ่งไม่รู้สึกอะไร เธอต้องขอบคุณงาน ทนายที่เธอทำ มันทำให้เธอเรียนรู้จักการแสดงและการเก็บ กลั้นอารมณ์ไว้

ไฟที่ส่องกระทบลงมา ใบหน้าเขานิ่งๆดูแพง ปากบางยก ยิ้มเล็กน้อย เธอเดินเข้ามา เขาไม่ได้มองเธอ แต่กลับพูดคุย อะไรบางอย่างกับชนัย เขาหันหน้ามองด้วยสายตานิ่งเงียบและ เย็นชา

แต่นัชชารู้จักเขาดี สายตาและการกระทำของเขา เธอรู้สึก

ถึงมันได้

ชนุดมทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินมาหยุดอยู่ตรง หน้าเขา มือยังคงวางไว้ข้างเอวของนัชชา “เจอกันอีกแล้วนะ ครับ คุณเตชิต”

เขาเอ่ยทักทาย ข้างๆมีสายตามองมาทางพวกเขาแล้ว ผู้ชายที่เด่นที่สุดในงานสองคน ตอนนี้มายืนอยู่ด้วยกันแล้ว

เตชิตเหมือนเพิ่งจะเห็นพวกเขาสองคน เขามองมาที่ทั้ง สองคน นัชชากลั้นหายใจ และเขาก็ละสายตาออกอย่าง รวดเร็ว เหมือนมองคนแปลกหน้า
เขายื่นมือออกมาจับมือชนุดมตามมารยาท แล้วรีบดึง กลับอย่างรวดเร็ว แล้วพูดขึ้น “บังเอิญมาก

“ไม่ใช่ความบังเอิญครับ ตั้งใจจะมาเจอคุณเตครับ” ชน

ดมพูดยิ้ม บอกไปตามตรงไม่อ้อมค้อม “หรอครับ” เตชิตยกยิ้มยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ข้างก็มีเงา

ของคนโผล่มาก่อน

ผู้หญิงผมยาวถึงเอวม้วนลอนปล่อยไว้กลางหลัง ชุด กระโปรงเกะอกสีขาวยาวผ่ากลางขาทำให้เห็นขาขาวเรียว สวมรองเท้าส้นสูง ถึงเธอจะร่างที่สูง แต่หน้าตาตรงกันข้ามกับ รูปร่าง หน้าเล็ก ตาโต คางแหลม จมูกโด่ง มองไปแวบแรกเป็น ผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง

“เต” ประทินเรียกชื่อเขา ความจริงเธอเห็นเขาตั้งนานแล้ว เพียงแต่ตอนนี้เพิ่งมีโอกาสได้ทักทาย “ฉันไม่ได้ขัดจังหวะพวก

คุณใช่มั้ย” ตลอดหลายปีที่ผ่านมาความคลั่งไคล้ที่ประทินมีต่อเตชิต

ไม่เคยหมดไป ชนัยก็เคยได้ยินมาบ้าง รู้ว่าเธอน่ารำคาญขนาด

ไหน กำลังจะไล่ให้เธอไปไกลๆ ยังไม่ทันได้พูด เตชิตก็ลากให้ เธอมายืนใกล้ๆ ก้มหน้าถามเธอ “เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไม ฉันไม่เห็น”

นี้มันบ้าอะไรเนี่ย?!

ชนัยกระพริบตา ไม่ได้แค่อึ้งธรรมดา พี่เต่ไม่ได้เกลียด

ประทินหรอกหรอ
ทำไม…

เขาหันไปมอง เห็นนัชชากับชนุดม ก็เข้าใจขึ้นมา คงจะ ตั้งใจทำให้พี่สะใภ้ดู แต่ถ้าทําแบบนี้.. ชนัยเอียงหัว ไม่รู้ว่าควรต้องพูด

อะไรต่อ

นัชชาเห็นเขาเดินไปจูงมือเธอ เขาออกแรงเล็กน้อยจาก เธอเข้ามาหาตัวเอง เขาเป็นคนตัวใหญ่ สูงกว่าเธอ ประมาณ20เซนติเมตร ตอนก้มหน้าคุยกับเธอมันเหมือนกอด เธอไปทั้งตัว

ถึงมันจะดูเหมือนไม่มีอะไร แต่สำหรับผู้ชายอย่างเตชิต แค่นี้มันก็มากพอแล้ว

นัชชาที่ยืนอยู่ข้างๆเผลอออกแรงบีบมือตัวเอง ใจบอกว่า ห้ามดู แต่เหมือนตาจะไม่ทำตามที่ใจสั่ง เธอไม่สามารถละ สายตาออกได้

นัชชาได้ยินสิ่งที่เธอพูด หลังจากที่เธอออกจากบ้านของ เขาวันนั้น เธอก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย ไม่นึกว่าวันนี้จะได้มาเจอ กันที่นี่ เธอยังพูดถึงตายายของเขาด้วย

ในใจลึกๆที่เธอแอบคาดหวังมันเลือนหายไป พวกเขาน่า จะรู้จักกันมานานแล้ว

เธอหัวเราะเยาะตัวเอง ไหนบอกว่าห้าปีที่ผ่านนี้เขาไม่เคย มีใคร ไหนบอกว่ายังรักเธออยู่ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงคลอกลวงเขาก็ไม่ได้ไม่เคยมีใครเลย

ก่อนหน้านั้นเธอยัง…

นัชชาส่ายหน้า ปัดความคิดออกจาหัว การกระทำนี้ทำให้ เตชิตสังเกตเห็น “คุณนัชสีหน้าไม่ค่อยดี ไม่สบายรึเปล่าครับ

เขาถามเพราะเป็นห่วง หรือจงใจกวนเธอ

นัชชาไม่รู้ และไม่อยากรู้ เธอยกยิ้มกว้างเหมือนตอนที่เธอ เดินเข้ามาตอนแรก “คุณเต คิดมาไปแล้วค่ะ ฉันสบายดี

เธอพูดขึ้นแบบมีเลศนัย ประทินเองก็รู้สึกเหมือนได้กลิ่น แปลกๆบางอย่าง เธอหันมองไปทางนัชชา

ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์ที่ผู้ชายทุกคนต้องชอบ โดยเฉพาะ หน้าตา มีคนมากมายที่มองไปแวบแรกดูสวยแต่ไม่ดึงดูด สายตา แต่เธอน่ามอง ยิ่งมองยิ่งสวย

เมื่อเธอได้ยินเขาเรียกว่าคุณนัช นัชหรอ ที่เขาเรียกชื่อนี้ เพียงแต่……….ประทินนึกถึงเรื่องที่คุยกันที่โต๊ะอาหารวันนั้น เธอเริ่มรู้สึกไม่ดี มองไปทางนัชชาด้วยความตกใจ

อย่าบอกนะว่าเธอคือนัชชา

ชนุดมไม่ได้สนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้สึกได้ว่านัชชารู้สึก ไม่โอเค ผู้หญิงคนนี้ทำให้สิ่งที่เธอพยายามปกปิดเสียเปล่า มัน ไม่ใช่เรื่องที่ดี

เขาเหล่มองประทิน แล้วหันกลับมาพูดนิ่งๆ “ถ้าคุณเต สะดวก ผมขอพูดคุยกันเป็นส่วนตัว
เตชิตก็คิดแบนั้น แต่เขาไม่ได้กะจะจบเรื่องแบบนี้ เขาพยัก หน้ารับ และเขาพาประทินไปด้วย เดินเข้าไปในห้องรับแขก

ทั้งสี่คนเดินเข้าไปด้วยกัน ไม่รู้เป็นเพราะกลิ่นน้ำหอมของ ใคร นัชชารู้สึกหายใจไม่สะดวก เธอพยายามเตือนไม่ให้ตัว เองคิดมาก เธอกับเขาห่างกันนานขนาดนี้ เขาจะอยู่กับใคร หรือทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ

นัชชา เธอต้องตั้งสติ อย่าวู่วาม

เธอปลอบใจตัวเอง นัชชาเดินไปที่หน้าประตูเรียกเขาไว้ และนี่เป็นคำแรกที่เธอเอ่ยปากพูดกับเขาตั้งแต่เข้ามาในงาน

เขาชะงักเท้า หันมอง แต่ไม่ได้ตอบอะไร

นัชชาเดินขึ้นไปหนึ่งก้าว ให้ออกห่างจากชนุดม เงยหน้า มองเขา “ฉันอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับผู้หญิง คนนี้ รบกวนคุณบอกให้เธอช่วยไปรอข้างนอก

เตชิตนึกไม่ถึงว่าเธอจะพูดตรงขนาดนี้ มันช่างแตกต่างกับ การกระทำเมื่อครู่ หรี่ตามอง “คุณนัชมีอะไรจะพูดแล้วต้องการ พูดเป็นการส่วนตัวหรอครับ”

ประทินไม่คิดอะไรมาก เพราะเธอไม่เคยมีตัวตนอยู่แล้วที่ ผ่านมา แต่พอมาตอนนี้ได้ยินเตชิตพูดเข้าข้างเธอ เธอก็รีบพูด ขึ้น “ใช่ค่ะคุณนัช ฉันกับเตเรามาด้วยกัน เรื่องของเขาฉันรับรู้ ทุกอย่าง คุณไม่จําเป็นต้องเกรงใจฉัน”

“ว่าไงนะคะ” นัชชายกยิ้ม แล้วหุบยิ้มอย่างรวดเร็ว
เธอพยักหน้า แล้วพูดต่อ “ฉันรู้ว่าพวกคุณเป็นอะไรกัน และก็รู้ด้วยว่าพวกคุณมีลูกด้วยกัน เรื่องพวกนี้ฉันไม่สนใจฉัน รับได้ค่ะ”

นัชชาหน้าซา รวมถึงเตชิตด้วยเขาขมวดคิ้วพูดไม่ออก

ค่าพูดของเธอทำให้คนคิดไปเอง ถ้าไม่รู้จะนึกว่าเตชิต เอ่ยปากพูดเรื่องลูกกับเธอ และแล้วนัชชาก็คิดแบบนั้น