ตอน339นัชชากลับมาแล้ว

ตอนที่339นัชชากลับมาแล้ว

อีกฝั่งเตชิตขับรถกลับมาบ้านเก่าเพิ่งถึงหน้าบ้านเธอก็ได้ ยินเสียงแหลมเข้าหู น้าคะหนูเอาอันนี้ไปวางไว้ที่โต๊ะมันสวย

“ดีจะๆไหนๆก็มาแล้วจะซื้อของมาทำไมเสียงจริยาตาม

มาติดๆ

เตชิตหันหลังเดินกลับแต่เดินได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงคน เรียก“เตชิตคุณเพิ่งกลับมาถึงหรอ”

เธอไม่เรียกไม่เท่าไหร่พอเรียกคนทั้งบ้านได้ยินชัดเจน เตชิตรู้ว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไรอยู่เขาหันหลังยิ้มแห้งไม่

นานเธอก็เดินมายืนอยู่ตรงหน้า

เขาหน้านิ่งมองผู้หญิงอยู่ตรงหน้า

ประทินรู้ว่าเขาไม่ชอบเธอไม่ชอบถึงขั้นไม่อยากเห็นหน้า ในใจเธอรู้ดีแต่ต้องทำเป็นไม่รู้วันนี้คุณยายบอกว่าจะห่อเกี่ยว กินกลัวทำไม่ทันคุณอย่าเข้าใจฉันผิด

“เธอมาบ้านฉันแล้วมาบอกว่าอย่าเข้าใจผิดหรอ”เตชิต ตอกกลับแบบไม่ไว้หน้ามองด้วยสายตาแหลมคม “คุณประทิน ชอบทำให้คนอื่นรู้สึกอึดอัดหรอครับ”

ประทินรู้ว่าเขาพูดจาไม่ดีกับเธอไม่ไว้หน้าเธอแต่ทุกครั้งพูดเหมือนเธอน่ารังเกียจเหมือนขยะเธอหน้าร้อน ถ้าคุณไม่ พอใจไม่ต้องสนใจฉัน……………..

ตอนแรกเธอจะทำตัวสูงส่งแต่ยังไม่ทันได้พูดจบเขาก็เดิน ผ่านเธอเข้าบ้านไปเลยโดยที่ไม่สนใจเธอ

มันเจ็บกว่าการที่เขาตบหน้าเธอเธอโกรธแต่ก็ต้องกลั้นไว้ หันหลังเดินตามเขาเข้าไปกัดฟันแน่น

ไม่เป็นไรเขาไม่ชอบเธอแต่คนในครอบครัวเขาชอบเธอ

มาก

จริยากำลังจัดดอกไม้ที่ประทินเอามาเป็นดอกลิลลี่กับดอก ไฮเดรนเยียเห็นเขาเข้ามาเธอรีบยืนตัวตรง เตกลับมาแล้ว

คนที่ยืนตามเธอคือผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาสามีปัจจุบัน ของจริยาชนุตต์

“แม่ลุงชนุตต์”เตชิตเรียกชื่อเป็นการทักทายถึงเขากับ จริยาจะอยู่ด้วยกันมานานแล้วแต่เขาก็ยังเรียกเขาว่าลุงเหมือน เดิม

หลายเรื่องถูกกำหนดแล้วตั้งแต่ต้นเขาไม่อยากบังคับตัว เองให้สนิทสนมกับใครโดยเฉพาะในฐานะแบบนี้

ชนุตต์ลุกขึ้นยืนปีหนึ่งเจอเตชิตไม่ถึงครั้งตอนนี้ได้เจอ ความรู้สึกที่เปล่งประกายออกมาจากตัวเขาทำให้เขาทำตัวไม่

ถูก

เขารู้ว่าจริยามีลูกชายที่เก่งมากคนหนึ่งเมื่อก่อนเป็นทนายตอนนี้กลายเป็นอันดับหนึ่งในประเทศตอนนี้ทำด้านลงทุน ธุรกิจไปได้ดีเหมือนกัน

ตอนนี้ได้เจอก็ไม่เหมือนคนธรรมดามองก็รู้ว่าไม่ใช่คนที่มี เวลาว่างมาก

เตชิตไม่สนใจว่าเขาจะมองตัวเองยังไงหันไปถาม จริยาตากับยายล่ะครับ”

“ยายอยู่ห้องครัวตาอยู่ห้องหนังสือชั้นบน”จริยาพูดจบ ประทินเดินเข้ามาพอดีรู้ว่าเตชิตไม่อยากเจอเธอจริยาเลยได้แต่ ยิ้มให้เธอ

เตชิตเดินขึ้นไปชั้นสองเรียกให้เขาลงมาและเป็นการ

ทักทาย

ตั้งแต่ครั้งที่เป็นโรคหัวใจครั้งนั้นเขากับเตชิตก็ไม่ค่อย

ถูกกันเขาว่าให้เตชิตอกตัญญูไม่เชื่อฟังจนทำให้เขาโรคกำเริ่ม

เตชิตไม่ยอมแพ้เรื่องนัชชาง่ายๆ

แต่ตอนนี้นัชชากลับมาแล้วเตชิตก็ไม่คอยหลบหนีอีกต่อ ไปเรื่องผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเดี๋ยวเขามีเรื่องจะพูด

ทุกคนรีบพอถึงเวลากินข้าวเวธนี้เพิ่งมาถึงคราบเด็กผู้ หญิงตอนนั้นตอนนี้กลายเป็นสาวแล้ว “ขอโทษนะคะรถติดเลย มาสาย”

“รู้ว่ารถติดออกมาเช้าๆไม่เป็นหรอพี่ชายแกมาถึงตั้งนาน แล้วแกยิ่งกว่าพี่ชายแกอีกหรอ
เตชิตหันมอง “เด็กชอบเที่ยวเล่นก็ปกติไม่ใช่ประชุมมา สายหน่อยก็ไม่เป็นอะไร

เวธนูฉีกยิ้ม ขอบคุณค่ะพี่เต

“พอแล้วคนมากันครบแล้วกินกันเลย”จุลินทร์พูดขึ้นเงย หน้ามองประทินที่ยืนหน้าเสียอยู่โบกมือเรียก”ทนเธอนั่งข้างๆ เตเลย”

ประทินตั้งใจไม่ขยับไปไหนตอนนี้ได้ยินเขาพูดแบบนี้ทำ เป็นเดินเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เตคุณไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”

เมื่อกี้เรียกชื่อเขาที่หน้าประตูพอมาตอนนี้กลับเรียกชื่อ เล่นเขาด้วยความสนิทสนมเตชิตยิ้มมุมปากท่าทางไม่พอใจแต่ ก็ไม่ได้ปฏิเสธ”ตาฉันให้เธอนั่งเธอก็แค่นั่ง

เตชิตไม่ได้ปฏิเสธทุกคนก็โล่งอก โดยเฉพาะยายเขาเธอ รู้สึกถูกชะตากับประทินอยากได้เธอมาเป็นหลานสะใภ้หวัง อยากให้เธอลงเอยกับเตชิต

เกี๊ยวร้อนออกจากเตาและมีอาหารบ้านๆเจ็ดแปดอย่างเต ชิตไม่ได้กินข้าวที่บ้านมานานแล้วทุกครั้งก็ออกไปกินกับลูกค้า ตอนนี้ก้มหน้าก้มตากิน

และแล้วพูดเรื่องทุกคนจบจุลินทร์ก็เริ่มกังวลเกี่ยวกับเรื่อง แต่งงานของเตชิต

“ได้ยินมาว่าช่วงนี้งานยุ่งมาก”เขาหมายถึงเรื่องที่เขา

ปฏิเสธไม่เจอประทิน
“อืมไปอังกฤษมาพักอยู่ที่โน่นได้สักพัก เตชิตยอมรับและ พูดออกไปตามตรง

“อังกฤษหรอ”เขาขมวดคิ้วแกมีงานที่นั่นด้วยหรอ” และแล้วเขาไม่เชื่อจริงๆด้วยบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเริ่ม ตึงเครียด

“พูดไปตาก็ไม่เข้าใจจะถามไปทำไม

“ได้ได้”เขาอารมณ์เสีย เรื่องงานฉันไม่เข้าใจแล้วเรื่อง ชีวิตแกแกเตรียมจะสร้างครอบครัวเมื่อไหร่

ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ทั้งสองคนจะทะเลาะกันจนต่างคน ต่างไม่พูดกันแต่ไม่นึกว่าวันนี้เตชิตไม่เถียงเขาสักคำ “ถ้าทุก อย่างราบรื่นก็คงเร็วๆนี้

พูดเสร็จทุกคนนั่งอึ้ง

โดยเฉพาะจุลินทร์ แกว่าไงนะ”

“ผมอยากแต่ไม่รู้ว่าเธอจะตกลงมั้ย” เขาพูดด้วยน้ำเสียง นิ่งแล้วคีบเกี๊ยวเข้าปาก

ตอนแรกประทินก็แอบดีใจคิดว่าเขาคงจะกลับตัวกลับ ใจมาหาตัวเองหรืออาจเป็นเพราะอายุเยอะแล้วเลยอยากจะ สร้างครอบครัวแต่พอเขาพูดจบความหวังอันน้อยนิดของเธอก็ ดับลง

คนที่เขาต้องการไม่ใช่เธอถ้าเป็นเธอทำไมเขาจะไม่มั่นใจ

เพราะทุกคนดูออกว่าเธอชอบเตชิต
“ถ้าแกตกลงแล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครแกก็คงได้พูดคุย กับเธออยู่บ้างแหละ”

“ไม่ใช่ใครที่ไหนทุกคนรู้จัก”เขาวางตะเกียบลงหยิบ กระดาษมาเช็ดปากวางระเบิดลงอย่างนิ่งๆ นัชชากลับมาแล้ว