ตอน317อุบัติเหตุทางรถยนต์

ตอนที่317 อุบัติเหตุทางรถยนต์

“ปัง! ปัง!”

เสียงดังปัง รถสองคันชนกันทางด้านหน้า นัชชาเหยีบ เบรค บิดพวกมาลัย ให้เลี้ยวไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ สายเกินไปเสียแล้ว เธอรู้สึกถึงสายที่ผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นร่างกายก็ถูกยึดไว้ด้วยเข็ดขัดนิรภัย เธอไม่สามารถ มองเห็นสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นได้ แต่เธอก็รู้สึกได้ว่ารถเกือบจะพลิก

กระจกหน้ารถทั้งหมดแตกอย่างละเอียด ถุงลมนิรภัย ปรากฏขึ้น แต่ว่าไม่สามารถกันป้องกันเศษแก้วได้ หัวของเธอ ชนกับหัวเข็มขัดนิรภัยอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ในทันใดนั้น ทั้งหัวก็รู้สึกชา เธอไม่รู้สึกเจ็บปวด ใช้เวลา สองสามวินาทีจึงรู้สึกว่ามีของเหลวอื่นๆไหลปานดวงตาเธอปิด กั้นสายตาของเธอเอาไว้

รถที่อยู่เบื้องหลังในสถานที่เกิดเหตุจอดแน่นิ่งเพราะ อุบัติเหตุอย่างกระทันหัน ชายชาวอังกฤษคนหนึ่งเห็นการหมุน ของรถสามร้อยหกสิบองศาและอีกครึ่งรอบจนกระทั่งชนกับที่ กั้นสีเขียวก่อนที่จะหยุดนิ่ง ฝากระโปรงรถมีควันสีขาวพวยพุ่งเขารีบวิ่งไปเปิดประตูทางฝั่งคนขับทันที และลากนัชชาที่อยู่ ด้านในออกมา

ยังมีผู้ชายอีกคนหนึ่งที่คอยช่วย คนทั้งสองช่วยกันหาม ร่างของนัชชาออกห่างจากระยะการระเบิด

ใบหน้าของหญิงสาว ทั้งหน้าเต็มไปด้วยเลือด พวกเขา เห็นแผลที่ชัดที่สุดคือที่หน้าผากด้านซ้ายของเธอ แผลไม่ลึก มาก แต่มีเลือดออกเป็นจํานวนมาก

นัชชายังคงมีสติ “รถ รถพยาบาล ช่วยฉัน…”

อีกทางด้านหนึ่ง ชนุดมดีใจที่เธอเป็นฝ่ายติดต่อเขามา ก่อน คิดคำพูดไม่ออกว่าควรพูดอะไรออกมาดี แค่ได้ยินเสียง เบรคดังสนั่นและเสียงรถชนจากทางอีกด้านหนึ่ง

ใบหน้าชายคนนั้นเปลี่ยนสีอย่างฉับพลัน ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ในห้องทำงานในทันที “นัชชา นัชชาคุณได้ยินไหม

เสียงที่ตอบกลับมามีเพียงเสียงนกหวีดและความเงียบที่

น่ากลัว

ชนุดมเหมือนถูกฟ้าฝ่า “คุณอยู่ที่ไหน ตอบผมสินะ สายโทรศัพท์ติดไป

ชนุดมมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่เพิ่งดับไป ทั้งร่างกาย เย็นเฉียบขึ้นมา มือของเขาชาขณะพยายามค้นหาตำแหน่งที่โทรศัพท์ โทรออกครั้งสุดท้าย มันเป็นถนนสายหลักที่การ จราจรคับคั่ง

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”

ผู้ช่วยถือไฟล์เอกสารรออยู่ทางด้านนอก กำลังเตรียมตัว เข้าประชุมและเตือนเจ้านายถึงการประชุมที่กำลังจะเกิดขึ้น ไม่ คาดคิดว่าวินาทีที่เปิดประตูออฟฟิตออกไปนั้น กำลังเห็นชนุดม ยืนตกตะลึง “ประธาน ประธานชนุดม….

ชนุดมไม่แม้แต่จะมองเขา เขาเดินพุ่งตรงออกไปข้างนอก ผู้ช่วยรีบตามไปอย่างรวดเร็วจึงพบว่าเขาเดินไปที่ลิฟต์

เขามองใบหน้าที่เยือกเย็นราวน้ำแข็งของชนุดมอย่าง เงียบๆ คิดถึงหน้าที่ของตัวเอง และเปิดปากเตือน “ประธานชน ดม อีกสักครู่ก็ใกล้จะถึงเวลาเปิดประชุม….

“เลื่อน” ใบหน้าของชนุดมซีดจนน่ากลัว เขาเห็นภาพ สะท้อนความกลัวของตัวเองจากในลิฟต์ ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง การประชุม แค่เรื่องการโอนย้ายทรัพย์สินของเขา เขาต้องกา รพบนัชชาในทันที

ผู้ช่วยมองเห็นชนุดมเดินเข้าไปในลิฟต์อย่างอมทุกข์ คิดถึงซีอีโอที่รออยู่ในห้องประชุม ขาก็อ่อนขึ้นมา เขา เขา หยุดเอาไว้ไม่ได้!

เมื่อชนุดมมาถึงที่เกิดเหตุถึงได้รู้ว่านัชชาได้รับถูกส่งไปที่โรงพยาบาล ดีที่อยู่ไม่ไกล ขับรถไปแค่สิบกว่านาทีก็ถึง

เรารีบร้อน เมื่อมาถึงโรงพยาบาลนัชชายังไม่ได้รับการ ตรวจอย่างครบถ้วน

ชนุดมตรงไปที่ห้องตรวจของแพทย์ ผ้าบนหน้าผากของ เธอได้รับการรักษาด้วยผ้าพันแผลสีขาว มีสะเก็ดเลือดเล็กๆบน ใบหน้าของเธอ ไม่ได้ร้ายแรงมาก เมื่อเห็นเขาปรากฏตัวขึ้น ดู เหมือนว่ายังเสียขวัญอยู่บ้าง มองดูเขาอย่างคนโง่

ชนุดมวางใจลงเล็กน้อย เพิ่งเห็นว่าความเสียหายที่เกิด ขึ้นกับรถนั้นหนักมาก คิดว่าคนน่าจะเจ็บหนักมาก แต่ตอนนี้ เห็นแล้วว่าอาการบาดเจ็บไม่ได้เห็นชัดเจนนัก

ทั้งสองไม่มีเวลาพูดคุยกัน เธอกำลังจะถูกตรวจสองด้วย เครื่องมือทางการแพทย์ อีกยี่สิบนาทีจึงถูกลากออกมา

โรงพยาบาลทันสมัยมาก ผลตรวจออกมาในทันที หมอ มาหาและกระซิบกับเขา “สมองได้รับการกระทบกระเทือนเล็ก น้อย แผลที่หน้าผากถูกเย็บเข็ม ไม่รุนแรงนัก บาดเจ็บที่ขา ซ้ายและโคนต้นขา สามารถเดินได้ช้าๆ ยังไม่พบปัญหาอื่นๆ พักอยู่ที่โรงพยาบาลสังเกตอาการก่อนสักสามวันนะครับ

ชนุดมรับผลการรายงานและพยักหน้า “ขอบคุณครับ

นัชชาได้รับการดูแลจากเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ เธอมอง ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างประหลาดใจ “คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉัน อยู่ที่นี่…
“ไม่ต้องพูดแล้ว” ใบหน้าของชนุดมนั้นแทบดูไม่ได้ ตลอด ทางที่ขับมานั้นเขากลัวแทบตาย ตอนนี้รู้แล้วว่าเธอไม่เป็นไร และยังมาโกรธใส่ “ผมจะอุ้มคุณกลับไปที่ห้องพักผู้ป่วย

พูดจบ ร่างสูงใหญ่ก็ย่อลงเล็กน้อย อุ้มเธอขึ้นทั้งตัว

นัชชาอุทาน ยกมือขึ้นรอบคอผู้ชายคนนั้น ออกปาก ปฏิเสธโดยจิตใต้สำนึก “ฉันเดินเอง…..

“นัชชา” เขาคอตกก้าวเท้ากว้างเดินออกข้างนอกอย่าง รวดเร็ว สายตาไม่ได้มองที่เธอเลย ใบหน้ามืดมน “ถ้าหากผม เป็นคุณ ตอนนี้จะไม่พูดอะไรทั้งนั้น

เอาเถอะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว

ตลอดทางที่ถูกพาตัวไปที่ห้องผู้ป่วย นัชชาอยู่ที่หัวเตียง คลุมผ้าห่มครึ่งหนึ่งของร่างกาย อาจเป็นเพราะหลังจากประสบ อุบัติเหตุที่เข้าใกล้ความเป็นความตาย สติของเธอจึงยังไม่ กลับเข้าที่ดีนัก

ชนุดมเดินมาที่ข้างเตียง ก้มตัวลงเล็กน้อยและโบกมือที่ ข้างหน้าเธอ “ไม่สบายตรงไหน บอกผมมา

“เวียนหัวนิดหน่อย และรู้สึกว่าตาข้างซ้ายมองเห็นไม่ชัด นัชชาบอกค่อยๆบอกเล่าอาการ หลังจากทั้งหมดนี้เป็นเหมือน การเล่น

“เวียนหัวเพราะศีรษะได้รับการกระทบกระเทือนส่วนที่ตา ซ้ายมองเห็นไม่ชัดเป็นผลของการกระทบกระทั่งน่าจะดีขึ้นภายในสองวัน

“จริง”

ชนุดมมองไปที่ใบหน้าที่กังวลของเธอ กล่าวอย่าง หงุดหงิด “ถ้าไม่ดีขึ้นคุณก็ตาบอด”

นัชชาตกใจ แม้จะรู้ว่าเป็นการพูดเพื่อให้เธอตกใจ กลัวแต่ว่าก็ยังอดคิดไม่ได้ “ฉัน ฉันคงไม่ตาบอดจริงๆ ใช่ไหม

“คุณขับรถและยังโทรศัพท์ทำไมไม่ระวัง” ชนุดมอดทนแต่ ก็ไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้ เขาได้สอบถามกับตำรวจในที่คิด เหตุ และได้รู้ว่านัชชาฝ่าไฟแดง

เมื่อเขานึกถึงว่าเธอได้ต่อสายหาเขาก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ ก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เคราะห์ดีที่คู่กรณีไม่ได้รับ บาดเจ็บรุนแรง

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ เพราะมีเรื่องด่วนอยากคุยกับคุณ แต่สัก พักก็ลืมไปแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือตอนนั้นเธอเพิ่งออกมาจาก ที่พักของเตชิต เทพเจ้าองค์ที่หก อารมณ์คับขันเกินไป ขับขี่ อย่างไม่ระมัดระวัง

เมื่อลองกลับมาคิดดู นัชชาเองก็กลัวถ้าหากมีอะไรผิด พลาดไปเพียงเล็กน้อย ตอนนี้เธออาจจะไปพบเจ้าชาย… นิทรา แล้วก็ได้

““นี่มันเรื่องอะไรกัน” แต่ไหนแต่ไรมาไม่ว่าเธอจะทำอะไร ชนุดมก็ไม่เคยว่าอะไรเธอ
นัชชาคิดถึงเตชิตขึ้นมาอีกครั้ง กำลังเตรียมตัวที่จะคุยกับ เขาดีๆ ก่อนที่จะเปิดประตูห้องผู้ป่วยก็หันมาเนื่องจากเนื่องจาก ได้ยินเสียงประตูเปิดออก

แผงประตูชนกับผนัง “ปัง”

ทั้งสองมองตามที่มาของเสียง ตกใจขวัญหนี ชายคนนั้น รูปร่างสูงใหญ่ คาดว่าน่าจะวิ่งมาตลอดทาง ผมเผ้ายุ่งเหยิง ลมฝุ่นตลบ

ชนุดมกำลังมึนๆงงๆ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ทันใดนั้นแก้มขวา

ก็โดนหมัดเลยเข้าไป

นัชชาเบิกตากว้าง เห็นเตชิตออกหมัด ตามด้วยหมัดที่ สอง อย่างไรก็ตามชนุดมตั้งการ์ดเอาไว้ และโจมตีเขากลับ

ชายที่แข็งแกร่งสองคนต่อสู้กัน แลกหมัดกันอย่างเอาจริง เอาจัง ไม่นานใบหน้าก็เต็มไปด้วยเลือด บ้างก็เขียวบ้างก็ม่วง

นัชชาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ตะโกนอย่างสุดเสียง “พวก คุณทั้งคู่หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”