ตอน313บังคับให้เธอค้นหาตัวเอง

ตอนที่ 313 บังคับให้เธอค้นหาตัวเอง

ในบ่ายของวันนั้นนัชชาได้รับโทรศัพท์จากผู้ที่ดูแลบิด โอ เอ็ม เธอดีใจและรีบโอนสายไปยังห้องทำงาน เธอคิดว่าเป็น ผลจากการกระทำของเธอต่อธนิสรและนนทิน ท้ายที่สุดท่าที ของพวกเขาคือต้องการจะปัดความรับผิดชอบ

อย่างไรก็ตามความสุขนี้อยู่ไม่ได้นานก็ถูกทำลายลง น้ำ เสียงของอีกฝ่ายเป็นทางการมาก เป็นเหมือนการแจ้งให้เธอ ทราบเพียงฝ่ายเดียวมากกว่าที่จะสื่อสารกับเธอ “บริษัทได้ พิจารณาถึงความคืบหน้าของคดี แต่สุดท้ายเรื่องราวต่างๆก็ ไม่ใช่เรื่องเล็ก ไม่สามารถจบที่คนคนเดียวได้ ประธานธนิสร ได้ออกมารับผิดชอบแล้ว ความคืบหน้าต่อไปคุณจะได้ติดต่อ กับผู้อำนวยการเตชิตโดยตรงค่ะ

ใบหน้าที่ผ่อนคลายของนัชชากลายเป็นแข็งทื่อ ความเจ็บ ปวดเข้ามาแทนที่ เธอยังคิดว่าเธอเข้าใจผิด “ว่าไงนะคะ

คำพูดของอีกฝ่ายไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ชัดเจนยิ่งขึ้น ด้วยซ้ำ และยังถามเธออย่างอดกลั้น “คุณนัชชา คุณได้ยิน เปล่าคะ”

ได้ยินแล้ว และหมดหวัง โดยสิ้นเชิง
นัชชาหวังว่าตัวเองจะไม่ได้ยิน หรือว่าไม่ได้ออกมาเป็น

เช่นนี้

แต่ความจริงก็อยู่ตรงหน้า เธอได้แต่ยอมรับ ไม่มีที่ว่าง สําหรับการต่อรอง เธอกลั้นหายใจ พยายามที่จะเป็นมืออาชีพ “ในเมื่อบิด โอเอ็มโอนย้ายเรื่องนี้ให้คนอื่นจัดการ ทางเราก็ คงต้องปรับเปลี่ยนทนายให้เหมาะสมเช่นกัน รบกวนคุณช่วย แจ้งทางคุณด้วยค่ะ”

“ขอโทษค่ะคุณนัชชา เกรงว่าเราจะไม่สามารถรับปากได้ อีกฝ่ายปฏิเสธง่ายๆ ภาษาอังกฤษเรียกว่าเยือกเย็นออกมา จากไมโครโฟน

นัชชาหงุดหงิด “ทำไม”

“เพราะว่าผู้อำนวยการเตชิตบอกไว้ค่ะ ถ้าหากเป็นคนอื่น ท่านจะไม่พบค่ะ ดูเหมือนจะฟังออกว่าเธอเริ่มมีอารมณ์แล้วอีก ฝ่ายจึงแนะนำขึ้นมา “บางทีคุณอาจจะได้คุยกับคุณเตชิต โดยตรงค่ะ”

ความหวังสุดท้ายในใจก็พังทลาย วางสายลง นัชชา

อึดอัดใจ ลืมที่จะวางสาย สติหลุดออกจากมือ เตชิต หมายความว่าอย่างไร

ทําความลำบากให้เธอเมื่อคืนยังไม่พอ ยังจะทรมานเธอ

อีกหรอ

เธอหัวเราะ ไหล่ขยับเคลื่อนไหวเล็กน้อย เขาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทบิต โอเอ็ม คำพูดเขาสำคัญมาก เขาจงใจทำ สิ่งนี้เพื่อบอกกับเธอว่า ถ้าหากอยากที่จะแก้ปัญหา ต้องผ่านเต ชิตเท่านั้น

เขาเป็นเหมือนภูเขาที่อยู่ตรงหน้าเธอ หายใจไม่ออก เพราะไม่สามารถหายใจได้ในพื้นที่เล็กๆแห่งนี้ ต้องรอความ ตายหรือว่าจะเผชิญหน้ากับเขาเท่านั้น

นัชชาอดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ หัวใจเธอเต้นระรัว

นอกจากจะตื่นเต้นแล้วก็ยังโกรธแค้นและอารมณ์เสียอีกด้วย ช่างไม่ยุติธรรมที่คิดจะรังแกเธอ คิดจะเอาอะไรก็ต้องได้ ชอบบีบบังคับเธอเหมือนห้าปีก่อนไม่มีผิด

“นๆๆ”

ไม่ได้ว่างสายอยู่เป็นเวลานาน เธอได้ยินเสียงจาก ไมโครโฟน นัชชาจึงได้สติกลับมา หายใจเข้าลึกๆและกำลังจะ วางสาย เธอยกมือขึ้นปิดเปลือกตาเอาไว้ ความอบอุ่นเพิ่มขึ้น บริเวณนั้น

ผู้ช่วย Lily เข้ามาเห็นฉากนั้นเข้า แม้ว่าเธอจะเห็นสิ่ง ต่างๆเมื่อคืนนี้แต่หล่อนก็ยืนกรานว่าไม่เป็นไร แต่ด้วยความ เป็นผู้หญิงเหมือนกัน Lily สามารถรู้ได้ว่าเกิดเรื่องบางอย่าง ขึ้นกับเธอ

เธอดูเป็นทุกข์มาก “Suran เรายกคดีนี้ให้คนอื่นเถอะ… นัชชาหลับตา เงียบไปสองสามวินาที คิดถึงใบหน้าที่หมดหนทางและความปรารถนาของ Davy เธอส่ายหัว มัน ยืดเยื้อมานานแล้ว ฉันไม่กลับไปจัดการ มีใครแก้ ปัญหา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนเตชิตมีส่วนเกี่ยวข้อง เธอไม่ สามารถรับประกันได้ผู้ชายคนจะมีทางเลือกแบบไหน

เธอต้องการช่วยเหลือให้ Davy หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเตชิต

ถ้ายอมแพ้นี้ เธอสามารถเอาชนะใจตัวเองได้

ว่าไง ผ่านปีก็ยังสู้เขาได้ จะถอยอย่างนี้หรอ คนที่ ทำไม่สักหน่อย

แต่ว่า…

นัชชายกขึ้นขัดจังหวะ “Lily ไม่ต้องโน้มน้าวฉัน ฉันรับผิดชอบคดีนี้ ถ้าหากว่าฉันแพ้ ใครจะพูดแทน Davy ได้

เธอกระบวนการต่อไปจะต้องกดดัน อย่างมาก แต่เธอไม่ทางอื่น

เมื่อคิดถึงนี้ เธอกระตุ้นให้ทำสิ่งหนึ่ง ใช่แล้ว คนทำผิดสามารถพาเธอออกจากอังกฤษได้

มองเห็นเธอหนทาง เปลี่ยนเป็นแน่วแน่ อารมณ์ใบเธอเปลี่ยนอย่าง “Suran คุณโอเคมั้ย

“ไม่เป็นไร” นัชชากระวนกระวายใจแต่เมื่อพูดก็สงบลง มาก “คดีนี้ฉันจะรับผิดชอบให้ถึงที่สุด เธอวางใจได้

Lily เห็นเธอยืนกรานเช่นนั้นจึงไม่อาจพูดอะไรต่อไป มี เจ้านายเช่นนี้ นับเป็นโชคดีของเธอ

คนทำงานกฎหมายมากมายเท่าไหร่ที่พวกเขาทำในสิ่งที่ ผู้คนนึกไม่ถึง มีแค่นัชชาเท่านั้น ทั้งมีความสามารถและไม่โอน อ่อนผ่อนตาม เธอรักความยุติธรรมมาก Lily ไม่สงสัยเลยว่า ทำไมเธอถึงได้มาไกลขนาดนี้

หลังจากที่รอให้ Lily ออกจากห้องทำงานไป เธอก็หยิบ มือถือออกมา ตามเอกสารที่เตชิต ให้คนส่งมาจากบริษัทบิต โอเอม มีการเปลี่ยนแปลงในตัวเลขของการสั่นสะเทือนใน ลอนดอน

“อืด— ติด—”

โทรศัพท์สายไม่ว่าง นัชชารู้สึกประหม่า นั่งอยู่ไม่ติด เดิน ไปเดินมา ในห้องทำงาน

สายติดนานแล้วแต่ไม่มีคนรับสาย เธอทำอะไรไม่ได้ นอกจากกำลังจะวางสายไป เสียงที่วุ่นวายได้หายไป จากนั้น ได้ยินเสียงอันสงบนิ่งชายผู้นั้น “ฮัลโหล

นัชชากลั้นหายใจ เกร็งตั้งแต่เส้นผมจนถึงปลายเท้า เธอ อ้าปากค้าง และลืมว่าตัวเองกำลังจะพูดอะไรและรู้สึกประหม่าเริ่มต้นของวงจรอุบาทว์

เตชิตรออยู่นานก็ยังไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย ไม่ ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจ คิ้วของเขาเริ่มบิดเบี้ยว หมด ความอดทนและพูดขึ้นอีกครั้ง “ฮัลโหล

นัชชารู้ ว่าถ้าเธอยังไม่พูดอีก เขาก็จะวางสาย

ไม่ได้!

เธอยังมีสิ่งที่ต้องการพูดกับเขา

“ฉันเอง นัชชา” แค่คำ เสียงเธอก็สั่น คิดว่าคู่สาย คงจะสัมผัสได้เธอก็ยิ่งกังวลใจ หน้าแดงขึ้นมาเหมือนพริกที่ กำลังไหม้ ตกใจพยายามพูดต่อไป “ตัวแทนบิต โอเอ็มบอกว่า คนที่รับผิดชอบคุยเรื่องคดีต่อคือคุณ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญมั้งคะ

เสียงผ่านมาทางลำโพง เตชิตหูแนบฟังเสียงที่ปลายทาง ด้วยวิธีนี้เขาจึงสามารถจินตนาการถึงรูปร่างหน้าตาของเธอ เห็นได้ชัดว่าทั้งสงบนิ่งและเผ็ดร้อน

ชายคนนั้นเลิกคิ้วเล็กน้อย เปลือกตาอ่อนนุ่มปิดลง เมื่อ อ้าปากเสียงของความเย็นชาและเฉยเมยก็กลับคืนมา “มีเรื่อ งอะไร”

เขาไม่พูดยังดีกว่า เมื่อพูดหัวใจของนัชชาก็ยิ่งร้อนรุ่ม อารมณ์เริ่มพุ่งขึ้น ทันใดนั้นเธอก็อ้าปาก “ฉันมีเรื่องอะไร ไม่มี ประธานเตชิตควรจะรู้ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่หรือคะ คุณเป็นคน เปลี่ยนคนรับผิดชอบเรื่องนี้เอง ไม่ได้ต้องการบังคับให้ฉันไปหาคุณหรอคะ”