ตอน312ความอ่อนโยนของเขามันใช้ไม่ได้ผล

ตอนที่312 ความอ่อนโยนของเขามันใช้ไม่ได้ผล

เขาต้องการที่จะทอนเรื่องนี้ให้ดูเบาลง ต้องการทำให้รู้สึก ว่าเรื่องราวไม่ได้สลักสำคัญอะไร เขาไม่รู้ว่าจะทำให้เรื่องนี้ฟัง ดูเบาสำหรับเตชิตอย่างไร

เขายิ้มและฟัง Kevin พูดจนจบ จิบชาบนโต๊ะ ชาอู่หลงชั้น เลิศ ลิ้มรสความขมที่กลับกลายเป็นความหวาน ความหอมสด ฟุ้งกระจายอยู่ในปาก

“คุณรู้ไหมทำไมผมถึงลงทุนกับบิต โอเอ็มแต่แรก” ทันใด

นั้นเขาก็ยกหัวข้อที่ชวนงงขึ้นมา

Kevin จำได้ว่าครั้งแรกที่เขาเห็นเตชิต ในเวลานั้นเขา ประสบความสำเร็จมากกว่าตัวเขาเองมาก เขากำลังเดือนร้อน จากการขาดเงินหมุนเวียน เห็นนักลงทุนมากมาย แต่มีเพียงเต ชิตเท่านั้นที่ลุงทุนกับเขา

เขายังจำได้ว่าเตชิตสวมสูทสีดำ ใส่นาฬิกาข้อมือที่เขา อยากได้ ผู้ช่วยของเขาที่อยู่ทางด้านหลังบอกว่ามีประชุม ให้ เวลาเขาได้แค่ยี่สิบนาทีเท่านั้น

ยี่สิบนาทีนี้ เขาพูดตลอดว่า ตั้งแต่ต้นจนจบเตชิตแทบไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ตอบหรือถามคำถามเป็นครั้งคราวแค่

หนึ่งหรือสองคำถามเท่านั้น Kevin คิดว่าเขาแย่แน่ๆแล้ว ไม่คิดว่าหลังจากนั้นหนึ่งวัน

จะได้รับการลงทุนจากผู้ชายคนนี้ เขา โล่งใจ ทั้งบริษัทเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากด้วยเงิน

ก้อนนี้

ในเวลานี้เขาถามว่าทำไมเขาถึงลงทุนกับบิต

Kevin คิดทบทวนดู พวกเขาไม่ได้มีข้อได้เปรียบอะไรที่ ชัดเจน สิ่งเดียวที่เป็นข้อได้เปรียบของอุตสาหกรรมนี้มีข้อดี และความฉลาดของเขา ดังนั้นเขาจึงเลือกตอบอย่างปลอดภัย “เพราะวัฒนธรรมและค่านิยมของบริษัทครับ

แม้ว่าคำตอบนี้จะเหมือนไม่มีค่าอะไร แต่มันสำคัญมาก สำหรับนักลงทุนส่วนใหญ่

เตชิตยิ้ม ในเวลาอันสั้นก็ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นกับรอยยิ้ม นั้น “ไม่ใช่ เป็นเพราะบริษัทคุณเป็นบริษัทเทคโนโลยีด้านสิ่ง แวดล้อม และมุ่งมั่นที่จะก่อให้เกิดผลที่ดี

Kevin ตกตะลึง แต่ไม่นานเขาก็อยากที่จะเข้าใจ นี่เป็น เรื่องของความคาดหวัง ก่อนตัดสินใจลงทุน เตชิตทำงานการ กุศลตลอด ไม่เคยมีความขัดแย้ง

“ผมลงทุนกับบิต โอเอ็มไม่ใช่เพราะศักยภาพของคุณ เท่านั้น ยิ่งกว่านั้นคือบิต โอเอ็มเป็นบริษัทที่สมควรดำรงค์อยู่ได้พูดอะไร เพียงแต่ตอบหรือถามคำถามเป็นครั้งคราวแค่

หนึ่งหรือสองคำถามเท่านั้น Kevin คิดว่าเขาแย่แน่ๆแล้ว ไม่คิดว่าหลังจากนั้นหนึ่งวัน

จะได้รับการลงทุนจากผู้ชายคนนี้ เขา โล่งใจ ทั้งบริษัทเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากด้วยเงิน

ก้อนนี้

ในเวลานี้เขาถามว่าทำไมเขาถึงลงทุนกับบิต

Kevin คิดทบทวนดู พวกเขาไม่ได้มีข้อได้เปรียบอะไรที่ ชัดเจน สิ่งเดียวที่เป็นข้อได้เปรียบของอุตสาหกรรมนี้มีข้อดี และความฉลาดของเขา ดังนั้นเขาจึงเลือกตอบอย่างปลอดภัย “เพราะวัฒนธรรมและค่านิยมของบริษัทครับ

แม้ว่าคำตอบนี้จะเหมือนไม่มีค่าอะไร แต่มันสำคัญมาก สำหรับนักลงทุนส่วนใหญ่

เตชิตยิ้ม ในเวลาอันสั้นก็ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นกับรอยยิ้ม นั้น “ไม่ใช่ เป็นเพราะบริษัทคุณเป็นบริษัทเทคโนโลยีด้านสิ่ง แวดล้อม และมุ่งมั่นที่จะก่อให้เกิดผลที่ดี

Kevin ตกตะลึง แต่ไม่นานเขาก็อยากที่จะเข้าใจ นี่เป็น เรื่องของความคาดหวัง ก่อนตัดสินใจลงทุน เตชิตทำงานการ กุศลตลอด ไม่เคยมีความขัดแย้ง

“ผมลงทุนกับบิต โอเอ็มไม่ใช่เพราะศักยภาพของคุณ เท่านั้น ยิ่งกว่านั้นคือบิต โอเอ็มเป็นบริษัทที่สมควรดำรงค์อยู่ในเวลากลางคืนอย่างนั้น

“Kevin คุณก็รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการคือคำขอโทษไม่ใช่ ค่าชดเชย” เขาชี้ให้เห็นจุดสำคัญในการที่จะคลี่คลายเรื่องนี้ อย่างไม่เปิดโอกาสให้ดิ้นหลุดได้

ในที่สุดใบหน้าของ Kevin ก็เปลี่ยนสี รู้สึกถึงความยาก ลำบาก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเตชิตกลับทำเพื่อพนักงานตัว เล็กๆคนหนึ่งแล้วต่อต้านเขา “ถ้าหากเกิดปัญหาใหญ่โต จะมี ผลกระทบไม่ดีต่อบริษัท

“ดังนั้นเมื่อมีเรื่องเกิดขึ้นก็ควรจะรีบแก้ไขไม่ใช่ปล่อยเอา ไว้อย่างนี้”

Kevin ไม่มีอะไรจะพูดเพราะนี่คือเรื่องจริง

“ออกแถลงการณ์ขอโทษซะ” เตชิตไม่รอให้เขาตอบก็สรุป

ให้

Kevin ด้วยจำนวนการลงทุนและผลการการลงทุนที่ไม่ดี ได้แต่อดทนไว้ อยากหลบไปทำสมาธิ “เต คุณรู้ไหมตอนนี้บิต โอเอ็มกำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว ถ้าหากตอนนี้

“ถ้าหากบิต โอเอ็มอยากจะเติบโตต่อไปอย่างที่เป็นอยู่ใน ปัจจุบันก็ต้องขอโทษ” เขาหันไปมองคนที่อยู่ด้านข้าง “คุณรู้ ไหมว่าระเบิดแฝงคืออะไร คุณต้องการที่จะถูกแค่สะเก็ดระเบิด หรือว่าต้องการที่จะโดนระเบิดทั้งลูกล่ะ

Kevin ถูกถาม เขามักจะรู้สึกว่าเรื่องนี้สามารถจัดการได้ในระดับที่ต่ำกว่านี้

“คุณควรดีใจที่คนที่ค้นพบเรื่องนี้คือผมไม่ใช่คู่แข่ง ใน ธุรกิจมักจะมีคนพยายามดึงหางเพื่อขัดขวางเสมอ อย่าให้ โอกาสนี้กับใคร เตชิตพูดไปถึงใจของผู้คน

หลังจากฟังประโยคนี้ Kevin ก็ไม่สามารถเถียงอะไรได้อีก ได้แต่ถาม “ให้ออกคำแถลงการณ์ขอโทษเมื่อไหร่

เตชิตลุกขึ้นและมองดูที่นาฬิกา “คำขอโทษแน่นอนต้อง ออกมา แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เรื่องเวลาผมจะแจ้งให้คุณทราบภาย หลัง”

หลังจากออกจากบริษัทบิต โอเอ็ม เตชิตก็ปฏิเสธที่จะรับ

ประทานอาหารกลางวันกับผู้บริหาร กลับไปที่โรงแรม บ้านพัก

จริงๆเป็นเหมือนบ้านพักตากอากาศสำหรับครอบครัวเดี่ยวระ

ดับไฮโซที่ตั้งอยู่ริมเมือง สามชั้น มีระเบียง และสวนขนาดเล็ก

นอกจากนั้นยังมีสระว่ายน้ำอุ่น สถาปัตยกรรมโดยรวมเป็นสี

ขาวและน้ำตาลเข้ม เห็นแว๊บแรกมันดูทันสมัยมาก

ประรมเดินตามเขาไป เขามีท่าทางที่รอบคอบ แต่เมื่อ จอดรถที่ชั้นใต้ดินแล้วดูเหมือนมีบางอย่างทำให้เขาไขว้เขว เมื่อเตชิตกำลังรอลิฟต์ เขาถามโดยไม่ได้หันศีรษะกลับไป “มี อะไรจะพูด ว่ามา”

ประสนถูกจับได้ รู้สึกประหลาดใจ เขาสังเกตเห็นแล้ว เขา จึงไอแห้งๆและพูดอย่างผิดวิสัยว่า “คุณเตชิต ทำไมเมื่อสักครู่ คุณไม่ให้ Kevin ทำแถลงการณ์ออกมาทันทีเลยล่ะครับ ยังมีเรื่องที่กังวลอยู่รึเปล่าครับ

กังวล

ร่างของชายหนุ่มขยับเล็กน้อย “ไม่ได้มีอะไรเป็นทางการ เป็นเรื่องส่วนตัว”

“ส่วนตัว” เมื่อเขาพูดอย่างนั้นประรมยิ่งไม่เข้าใจมากขึ้น ไปอีก ปรกติเตชิตไม่เคยทำเรื่องอะไรเป็นการส่วนตัว การ ชะลอความคืบหน้าของธุรกิจด้วยเรื่องส่วนตัว ไม่ใช่สไตล์ของ ผู้ชายคนนี้

“คดีนี้เป็นความรับผิดชอบของนัชชา ตอนนี้ผมมีความ สามารถที่จะจัดการมันได้ เธอต้องขอร้องผม” ในไม่กี่คำ เขาก็ วางเดิมพันเอาไว้บนโต๊ะแล้ว

ประธนรู้ได้ทันที เป็นเพราะคุณนัชชา แต่ว่าถ้าทำอย่างนี้

จะรุนแรงเกินไปหรือไม่

เตชิตดูของว่าเขากังวล เป็นการยากที่จะพูดกับเขาใน เรื่องส่วนตัว “ผมรู้ว่ามันผิดปกติในการทำเช่นนี้ แต่ว่าผมไม่มี ทางอื่น” ชายหนุ่มยิ้มอย่างขมขื่นและทำอะไรไม่ถูก “เมื่อผมพูด ดีๆเธอไม่ยอมฟัง ถ้าอย่างนั้นก็ต้องทำเช่นนี้

เธอปากแข็งเช่นนั้น ความอ่อนโยนของเขามันใช้ไม่ได้ผล

เขาเข้าใจนัชชา ถ้าหากย้อนเวลากลับไป ถ้าเขาและเธอ ไม่มีอนาคต ถ้าเขาได้ทำเรื่องที่ควรทำทั้งหมดแล้ว เธอก็ยังไม่ เปลี่ยนใจ เขายอมรับได้
แต่ถ้าไม่ให้เขาทำอะไร เพียงแค่ปล่อยไปและถอนตัว เขา ทำไม่ได้ ทำอย่างนั้นไม่ต่างอะไรกับการยอมเห็นด้วยกับผู้หญิง

เขาเจ็บ เขาก็ต้องให้เธอเจ็บด้วย ตราบใดที่ความเจ็บ สามารถพิสูจน์ให้เห็นว่ายังรักอยู่ ถ้าหากไม่เจ็บ ชายคนนั้นปิด ตาลงเล็กน้อย ถ้าอย่างนั้นเขาจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ