ตอน304อย่าแตะต้องฉันฉันไม่ต้องการ

ตอนที่304 อย่าแตะต้องฉัน ฉันไม่ต้องการ

“งั้นก็ดี งั้นก็ดี” ปรัณพูดถึงสองครั้ง หินก้อนใหญ่ที่ แบกไว้ในใจก็วางลงได้ในที่สุด เขากลัวว่าหลายปีที่ผ่านมานัช ชาจะต้องตกระกำลำบาก ถ้าเป็นอย่างนั้นเตชิตจะรู้สึกผิดแค่ ไหน ถ้าหากนัชชาต้องการเอามีดฆ่าเขา เขาก็คงจะยอมแต่ โดยดี

โชคดีที่ทุกอย่างเกินความคาดหมาย

“คุณจะทำอย่างไรต่อไป ทั้งสองกลับมาพบกันใหม่ โดย ไม่รู้ปรัณก็นึกว่าพวกเขาจะกลับมาเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน

กลับได้ยินสิ่งที่เขาตอบกลับมา คนที่ปลายสายทรุดฮวบ ลง ผ่านไปครึ่งนาทีถึงจะเปิดปาก “ผมไม่รู้

ปรัณเหมือนตัวเองถูกใส่กุญแจมือ รู้สึกประหลาดใจเล็ก น้อย “ว่าไงนะ”

“เธอดูต่อต้านผม” การแสดงของเธอคืนนี้ เขาเห็นใน สายตา ไม่ได้มีท่าทีที่อยากจะนั่งพูดคุยกับเขาดีๆ แต่มัน เหมือนมีความรู้สึกของการเป็นศัตรู

ปรัณขมวดคิ้ว เขาลุกขึ้นจากโซฟา ไม่สะดวกที่จะเข้าไป ในห้องตามสามัญสำนึก พวกเขาเคยมีความรู้สึกที่ดี แต่เพราะบางสิ่งที่ทำให้ต้องแยกจากกัน วันนี้เมื่อได้กลับมาเจอกัน….. เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นความคิดของเขาก็หยุดลง ในใจก็ แวบเข้ามา ใช่แล้ว สำหรับเตชิตการได้พบกันครั้งนี้เป็นเรื่องที่ น่ายินดี แต่สำหรับนัชชาล่ะ ระหว่างห้าปีมานี้หากเธอยังมีชีวิต อยู่ ทำไมไม่ได้ตามหาเขา

บางที เธออาจจะไม่ได้คิดจะกลับมา

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หัวใจของปรัณก็แทบจะหยุดเต้น ระยะ เวลาห้าปีจะว่านานก็นาน จะว่าสั้นก็สั้น เพียงพอที่จะทำให้ ความรู้สึกของคนเปลี่ยนแปลงไป ผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดเลยก็ คือนัชชามีคนอื่นแล้ว

ความคิดนี้ทำให้ปรัณตกใจมาก เขาปฏิเสธที่จะไม่เชื่อ สัญชาตญาณของตัวเอง เขากลัวว่าเตชิตจะคิดว่า นวายและ ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองแย่ลงกว่าเดิม เขาจึงปลอบใจ อย่างนิ่มนวล “คุณอย่าคิดมาก เพิ่งจะได้พบหน้ากันคำพูดแค่ คำสองคำอาจจะยังไม่ทำให้อะไรชัดเจน ให้เวลาเธอหน่อย และก็ให้เวลาตัวเองด้วย

“ผมรู้” ชายคนนั้นยิ้มอย่างว่างเปล่า “ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ ฐานะที่จะบังคับหล่อนได้

ปรัณรับรู้ถึงความปวดใจของเขาแต่ก็ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ หมดค่พูดไปครู่ใหญ่ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะปลอบโยนชายผู้นี้ ได้อย่างไร

“ปรัณ คุณไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เธอสวยแค่ไหน เหมือนตอนที่ผมฝันอยากเห็น” ระหว่างที่พูดเขาก็รู้สึกปวดตาอย่างรุนแรง ชายคนนั้นยกมือขึ้นกุมไปที่คิ้ว ตาจนความชุ่มชื้นปรากฏออก มา “ความพยายามของผมในหลายปีที่ผ่านมา ที่จริงแล้วมัน เป็นเปล่าประโยชน์

ช่วงหลายปีมานี้เขามีชีวิตอยู่อย่างทุกข์ทรมาน มีเรื่องราว มากมายคอยหลอกหลอน ปรัณได้เห็นได้เป็นพยาน วันนี้เจอ ผลลัพธ์เช่นนี้ เขาสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของการได้รับหลังจากสูญ เสีย “ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี ขอแค่คนยังอยู่ ทุกอย่างจะ เป็นไปด้วยดี”

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุย มีเสียงปิงปองดังจากพื้นทาง ด้านหลัง เตชิตหันกลับไปมอง เขาเห็นหญิงสาวมือหนึ่งถือชุด กระโปรงอีกมือหนึ่งปิดบังที่หน้าอก ตัวเธอไปชนกรอบรูปคริส ตัวที่ข้างเตียงตกกระแทกลงพื้น

เธอตกใจหน้าเสีย ปรากฏขึ้นในนัยน์ตา

คั่นด้วยประตูกระจกโปร่งใส การประทะกันของสายตาก็ เกิดขึ้น ปฏิกิริยาแรกของนัชชาก็คือวิ่ง

เธอหันหลังกลับและไม่สามารถสวมรองเท้าได้ นิ้วเท้าของ เธอลื่นตกลงบนพื้น ตกใจวิ่งเตลิดไปที่ประตูทางออก นิ้วแตะ ไปที่ลูกบิด ไม่รอให้เธอจับ ทันใดนั้นก็มีลมพัดแรง วินาทีต่อ มาเธอก็ถูกอุ้มขึ้นมา!

ใช่แล้ว อุ้มเป็นแนวตั้ง หัวเธอห้อยลงมา ความกระหาย บนไหล่ของชายคนนั้น ตัวคนทั้งตัวก็ทิ่มลงด้านล่าง
“อ๊ะ! นัชชาทันตั้งตัว โดยสิ้นเชิง มือเล็กทั้งคู่พยายามไป ที่หลังของชายผู้นั้น “ปล่อยฉัน เตชินคุณปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ นะ!”

ภาพที่เห็นในมุมกลับ เธอเห็นผู้ชายคนนั้นค่อยๆเดินตรง ไปที่เตียง ในใจมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ขาเตะถีบอย่างดุเดือด

เตชิตควบคุมร่างกายของเธอไว้ได้ด้วยมือเดียว เกือบจะ โดนเธอจัดการ ร่างน้อยๆร่วงถอยลงเล็กน้อย เขาตกใจ รีบ โยนคนลงบนเตียงนุ่มขนาดคิงส์ไซด์ในทันที

นัชชารู้สึกเพียงแต่ว่าร่างของเธอเด้งขึ้นสองครั้งบนเตียง ขนาดใหญ่ รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย เธอมองไม่เห็นสถานที่ กระโปรงเลิกขึ้น เผยให้เห็นต้นขาขนาดใหญ่สีขาว ดวงตาสั้น ไหวและเวียนศีรษะ

ระหว่างที่เธอยังตั้งสติไม่ได้อยู่นั้น ร่างกายเธอก็ถูกกดทับ ด้วยร่างที่ร้อนแรง เธอไม่ต้องเปิดตาดูก็รู้ว่าเป็นใคร รสชาติที่ หลากหลายของไม้สนผสมปนเปกัน มันชัดเจนเหมือนถูกแกะ สลักเข้าไปในกระดูก

“อย่าแตะต้องฉัน ฉันไม่ต้องการ!” เธอดิ้น เธอถีบ ตาโต เปียกแฉะและจ้องมองเขา มองเหมือนกับเขาเป็นพระเจ้า

เตชิตแน่นหน้าอก เมื่อรู้ว่าเธอไม่ต้องการสัมผัสใกล้ชิด กับเขา เมื่อเห็นเธอดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตายเช่นนี้ ภาพใน อดีตที่ผ่านมาเป็นเหมือนการประชดประชัน
เขาไม่ต้องการใช้ความแข็งแกร่ง ไม่ต้องการที่จะทำในสิ่ง ที่เธอลังเล เขาเตรียมพร้อมที่จะลุกขึ้น ฉับพลันก็ได้ยินเสียง กรีดร้องที่คมชัดและน่ากลัวเต็มสองหู “คุณแตะต้องตัวฉันไม่ได้ ฉันมีแฟนแล้ว คุณทำกับฉันอย่างนี้ไม่ได้

แฟน

คำนี้ประสบความสำเร็จในการทำให้ชายคนนี้หยุดทุก การกระทำ เธอจะบอกว่าอย่างไรเขาก็ยอมรับได้ เตรียมพร้อม ที่จะถูกลงโทษอย่างไม่พอใจ แต่เมื่อสักครู่เธอพูดว่าอะไรนะ เธอเจอคนอื่นที่เมืองนอกแล้วหรอ

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ คิดว่าเธอใกล้ชิดกับผู้ชายอีก คนในช่วงห้าปีที่ผ่านมา หัวใจของเตชิตเหมือนกำลังถูกมดนับ หมื่นตัวกำลังกัดกินเนื้อเขา

เห็นใบหน้าที่ดื้อรั้นของเธอ เขาก็หัวเราะ ขายาวช่วง ระดับน่องช่างแข็งแกร่งขยับเขยื้นตลอดเวลา ฝ่ามือใหญ่จับข้อ มือเธอตรึงไว้ที่เหนือหัวได้อย่างง่ายดาย ปราบพยศเธอ สีหน้า ของเธอช่างมืดมน “นัชชา ไหนลองพูดอีกครั้ง ห

นัชชาตกใจกลัวและลังเล ในห้าปีที่ผ่านมาเธอมีแฟน ที่ไหนกัน แค่คนที่จะรู้สึกดีด้วยยังไม่มี เช่นชนุดมเป็นตัวอย่าง แต่พวกเขาชัดเจนว่าไม่ได้มีอะไรต่อกัน

เมื่อสีหน้าที่ไม่ดีของเขาในเวลานี้ ทำให้เธอไม่ต้องการที่ จะอธิบายอะไร เมื่อห้าปีก่อนทำไมเขาถึงทำกับเธออย่างนั้นหลังจากห้าปีผ่านไปก็ยังจะกลั่นแกล้งเธออีกอย่างนั้นหรือ

เธอรักเขา ไม่รู้ว่าแก้มแดงด้วยความโกรธเปล่า ภายใต้ แสงไฟมันดูเหมือนผู้หญิงตัวเล็กขี้อาย “ประธานเตชิต กรุณา ออกมือด้วย”

“เหอะ” ชายคนนั้นหัวเราะอย่างเยือกเย็น สายตามืดมน มองไปที่เธอ หน้าหมองคล้ำ “เมื่อครู่พูดชื่อฉัน ตอนนี้มาเรียก ประธานเตชิต ลืมจริงๆ หรือว่าต้องการสร้างกำแพง

นัชชาถูกเขารวบตัวไว้ ขยับไม่ได้ คนสองคนแนบชิดติด กัน เธอหายใจอย่างรวดเร็วและเส้นอกสัมผัสอกอันแข็งแกร่ง ของชายผู้นั้นอย่างชัดเจน เธอรู้สึกขายหน้า พยายามกระแทก เขา “ถ้าหากรู้ว่าฉันต้องการสร้างกำแพงขึ้นมา ทำไมต้องทำ เรื่องสารเลวเช่นนี้อีก!

สารเลว

เขาเงยหน้ามองเธอที่อยู่ด้านล่าง ในใจก็คาดหวังอย่าง เต็มที่ต้องรู้สถานะของเธอให้ชัดเจน ความคิดถึงตลอดห้าปีที่ ผ่านมา ความเจ็บและความเสียใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะ เข้าใจ เพราะมันเป็นความผิดของเขา ดังนั้นเขาควรจะได้รับ ความทุกข์ทรมาน แต่เธอกลับพูดออกมาว่าสารเลว

เตชิตรู้สึกเจ็บปวดกับคำนี้ หัวใจเหมือนถูกเปิดเป็นรู ขนาดใหญ่ เลือดทะลักออกมา นัยน์ตาที่คลุมเครือนั้นแต่เขา ออกเป็นชิ้นๆ “คุณบอกว่าผม….สารเลว