ตอน296อยากให้คุณลุงกับคุณแม่อยู่ ด้วยกัน

ตอนที่296อยากให้คุณลุงกับคุณแม่อยู่ด้วยกัน

ด้วยความช่วยเหลือของชนุดมนัชชาก่อตั้งสำนักงาน ทนายความขึ้นที่ลอนดอนสำนักงานของเธออยู่ในย่านของ ทนายความการที่เธอเลือกที่จะตั้งสำนักงานที่นี่ไม่ใช่ว่าไม่ได้ พิจารณาถึงเรื่องคู่แข่งแต่เป็นเพราะเธอมีความมั่นใจในตนเอง สูง

การเป็นเจ้าของกิจการแตกต่างจากการเป็นพนักงาน อย่างสิ้นเชิงเธอทุ่มทุนทั้งหมดที่มีไปกับสำนักงานนี้ชนุดมเห็น เธอลำบากจึงเอ่ยปากจะร่วมทุนด้วยแต่ถูกนัชชาปฏิเสธ

“ฉันต้องทำให้ได้หากวันใดฉันลำบากหมดหนทางจริงๆ วันนั้นฉันจะไปขอความช่วยเหลือจากคุณ

ชนุดมเห็นเธอยืนกรานหนักแน่นแบบนั้นจึงไม่ได้เซ้าซี้อีก

ธีมนต์เข้าเรียนในโรงเรียนอนุบาลที่ดีที่สุดของเมืองนี้ใน บรรดาเด็กผมบลอนด์ตาสีฟ้าเขาเป็นเด็กผมดำตาสีดำกลาย เป็นจุดสนใจอย่างรวดเร็ว

แต่โชคดีที่เด็กๆได้รับการอบรมที่ดีจึงไม่มีใครกีดกันเขา ออกจากกลุ่ม
เธอทำงานลำบากตรากตรผ่านงานหนักงานยาก มากมายแต่โชคดีที่ความพยายามของเธอเป็นผลสำเร็จนัชชา เอาตัวรอดมาได้ในยามที่ตกต่ำที่สุด

เธอใช้ความพยายามและใส่ใจในการทำงานอย่างหนัก ในวันหนึ่งๆเธอแทบจะแยกร่างทำงานเลยทีเดียวจนกระทั่งวัน หนึ่งจากงานข้อพิพาทเรื่องใหญ่น้อยเธอได้รับงานข้อพิพาท เรื่องหนี้สินของบริษัทใหญ่บริษัทหนึ่งและด้วยเหตุนี้เอง สำนักงานของเธอถึงได้มีเงินทุนหมุนเวียนเพิ่มขึ้น

เธอลงมือทำทุกอย่างด้วยตนเองทั้งหมดอดหลับอดนอน จนตาแทบจะถอนสุดท้ายคดีนี้ก็ชนะไปอย่างราบรื่น ในวงการนี้ จะว่าใหญ่ก็ไม่ใหญ่ไม่นานข่าวแพร่สะพัดกระจายไป สำนักงานของเธอก็เริ่มรับงานมากขึ้นรายที่สองรายที่สาม…….. และยิ่งได้รับคดีที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ด้วย

พริบตาเดียวหนึ่งปีครึ่งผ่านไปเธออยู่ที่อังกฤษเป็นปีที่ห้า สำนักงานกฎหมายทนายความของเธอกลายเป็นผู้นำที่มีชื่อ เสียงของพื้นที่นี้

ผมของเธอตัดสั้นลงเรื่อยๆ เสื้อผ้าที่เธอใช้ก็เริ่ม ทะมัดทะแมงมากขึ้นเธอซื้อรถหรูคันแรกให้กับตัวเอง…

เธอแต่งตัวในชุดที่กะทัดรัดและถูกรับเชิญให้ไปสนทนา ทางวิชาการต่างๆ ในแวดวงนี้เธอเป็นผู้หญิงเก่งและแกร่งที่แท้ จริง

งานของเธอยุ่งจนไม่มีเวลาหยุดพักหากมีเวลาว่างบ้างก็จะใช้อยู่กับกับธีมนต์ตั้งแต่ชนุดมสารภาพรักกับเธอเขาก็ไม่ได้มี ที่ท่าเร่งรัดอะไรมันทำให้นัชชายิ่งรู้สึกเป็นหนี้เขาและหนักใจยิ่ง ขึ้น

ดูเหมือนว่าเธอจะเย็นชากับผู้ชายคนนั้นไปหน่อย

ดังนั้น ในวันคริสต์มาสนี้นัชชาทำตัวให้ว่างทั้งวันไม่ได้จัด ตารางงานอะไรเธอจัดระเบียบบ้านแต่เช้าตรู่จากนั้นก็พาธีมนต์ ไปเดินซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเธอเลือกสรรของสำหรับทำ กับข้าวเต็มไปหมดวันนี้เธอจะลงมือเข้าครัวเอง

“ธีมนต์หนูอยากทานอาหารจีนหรืออาหารตะวันตก จ๊ะ? “นัชชามองดูของที่อยู่ในตู้เย็นรู้สึกเลือกไม่ถูก

ธีมนต์พูดออกมาโดยไม่ต้องคิด”อาหารจีนครับ!”

“อาหารจีนหรอจ๊ะ…”สายตาของนัชชากวาดไปดูรอบๆ ส่วนผสมเครื่องปรุงรสของต่างประเทศมีความแตกต่างกับจีน มากมีหลายอย่างที่มีไม่ครบดังนั้นรสชาติที่ทำออกมาอาจจะไม่ เหมือนอาหารจีนสักเท่าไร

ทันใดนั้นเธอก็แวบความคิดดีๆออกมา”ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ เราทานหม้อไฟกันดีไหมจ๊ะ?”

“หม้อไฟหรอครับ?”ตั้งแต่เกิดมาธิมนต์ยังไม่เคยทานหม้อ ไฟเลยสักครั้งดังนั้นเธอจึงไม่คุ้นเคยกับคำว่าหม้อไฟสักเท่าไร

นัชชายิ้มและอธิบายว่า “เมื่อก่อนหนูไม่เคยทานHotpot วัน นี้แม่จะทำให้หนูทานเองจ๊ะ”
“ดีจังเลยครับ!เด็กน้อยมีความสุขวิ่งวนอยู่ในห้องรับแขก

การทําหม้อไฟไม่ยุ่งยากที่ยุ่งยากสักหน่อยก็ตรงต้องล้าง ผักจะว่าไปตอนนี้เราอยู่ในอังกฤษเพราะฉะนั้นนัชชาจึงเตรียม ไก่งวงอบไว้ด้วย

เธอทำความสะอาดส่วนผสมทั้งหมดแล้วผัดเครื่องปรุง สำหรับหม้อไฟทุกอย่างเตรียมพร้อมเสร็จแล้วทีนี้ก็รอแต่ชนุดม กลับมา

เวลาหนึ่งทุ่มครึ่งชายคนนั้นเดินกลับเข้ามาใน อพาร์ตเมนต์

ทันทีที่เขาเปิดประตูก็ได้กลิ่นหอมกรุ่นเมื่อมองในห้องครัว มีไอน้ำคลุ้งเต็มไปหมดเขาคุ้นเคยกับการกลับบ้านแล้วอยู่ อย่างโดดเดี่ยวเมื่อเห็นดังนั้นเขารู้สึกอึ้งอยู่พักใหญ่

นัชชาเดินหยิบจานกับตะเกียบออกมาจากห้องครัวได้ยิน มีเสียงเปิดประตูจากด้านนอกเธอเห็นเขาแล้วโบกมือ ทักทาย คุณกลับมาแล้วหรอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาทาน ข้าวด้วยกันนะ”

หลายปีที่ผ่านมาเธอและเขาทานข้าวด้วยกันหลายครั้งแต่ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มีความรู้สึกเหมือนเป็นครอบครัวมันเป็น ครั้งแรกจริงๆ

ชนุดมรู้สึกอบอุ่นในใจเหมือนมีเตารีดอันน้อยๆรีดที่หัวใจ ของเขาเขาวางกระเป๋าเอกสารเดินไปที่ห้องแต่งตัวเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้วเดินไปที่ห้องอาหาร

บนโต๊ะมีผักสดหลากหลายชนิดมีเนื้อวัวและเนื้อแกะมี เหล้าชั้นยอดวางอยู่ตรงกลางนั่นเป็นเหล้าที่เขาเก็บสะสมเอาไว้

นัชชาสังเกตเห็นสายตาของเขารู้สึกผิดเล็กๆเธอยัก ไหล่ ฉันลืมซื้อเหล้ามาก็เลยเปิดเหล้าของคุณขวดหนึ่ง

แน่นอนว่าชนุดมไม่ถือสาอะไรอยู่แล้วเขาลากเก้าอี้แล้งนั่ง ลงมองไปที่หม้อไฟน้ำกำลังเดือดปุดปุด คุณคิดยังไงถึงทำ หม้อไฟล่ะ? “

“ตอนแรกฉันวางแผนว่าจะทำอาหารแต่บังเอิญว่าไม่มี เครื่องปรุงก็เลยทำได้แค่นี้”นัชชากับเด็กน้อยนั่งลงเธอส่ง ตะเกียบกับจานให้เขาเทไวน์แดงลงในแก้วยกแก้วชวนให้เขา ชนแก้วด้วยกัน Merry Christmas

เป็นครั้งแรกที่ชนุดมดื่มเหล้ากับเธอเขาอดไม่ได้ที่จะ หัวเราะขึ้นมาแต่ก็ชนแก้วตามที่เธอชวน”Merry Christmas

ติ้ง เสียงชนแก้วดังกังวานนัชชาจิบไวน์แล้ววางไว้ด้าน ข้างวางเนื้อบางๆลงต้มในหม้อไฟ

ในหม้อไฟด้านหนึ่งเผ็ดอีกด้านหนึ่งไม่เผ็ดธีมนต์ยังเด็กจึง ทานได้แต่แบบไม่เผ็ด

บรรยากาศในห้องอาหารไม่เลวในเวลาทานข้าวชนุดมจะ พูดน้อยนัชชานึกถึงเรื่องของบริษัทชินที่จะเล่าให้เขาฟัง” ใช่ แล้วฉันวางแผนว่าเดือนหน้าจะย้ายบริษัทไปที่ถนนซอยถัดไปเมื่อคุณกับเคยเดินผ่านแถวกัน

อืม”

ตอนบริษัทของกำลังไปสวยจำเป็นต้องสรรหามือ ช่วยเพิ่มตอนบริษัทพื้นที่เรามีจำกัดแค่เดินไปมา แทบจะชนกันอยู่แล้วถึงแม้ว่าใหม่ค่าเช่าแพงไปช่วยได้ นัชชาค่อนข้างหนักใจเพราะราคาค่าเช่าใน ลอนดอนสูงจนทำให้รู้สึกตัวสั่น

“ก่อนอื่นเสียก่อนถ้าเธออยากทำให้บริษัทพัฒนาอย่างรวดเร็วไม่ จะตั้งอยู่นานแค่ไหนอย่างน้อยต้องน่าเชื่อถือเรื่อง เปลี่ยนสถานที่สมควรทำอย่างมาก”คำพูดของชนุดมไม่ประโยคแต่ตรงประเด็นแรง

นัชชาพยักหน้า เห็นด้วย

ทั้งคุยกันซักหนึ่งนัชชาเด็กหญิงตัวเล็กๆอยู่ข้างธีมนต์ปีใหม่แล้วหนูอยาก

สองสามวันนี้พอจะเวลาบ้างได้ใช้เวลาเธอมาก

ขึ้น

มนต์เนื้อเข้าในปากเคี้ยวตุ้ยเอียงคอหนึ่งดวงตาบ๊องแบ๊วของเด็กน้อยมองไปที่นัชชาหนึ่งแล้วมองไปชนุดมพักหนึ่งทันใดเหมือนนึกอะไรออกอย่างหนึ่ง โบกตะเกียบในมือแล้วตอบว่า “มีค่ะ!ผมอยากให้คุณลุงกับ คุณแม่อยู่ด้วยกันตลอดไปครับ!”

คําพูดของเด็กเขาไม่รู้หรอกว่าอะไรคืออะไรสิ่งไหนทำให้ เขามีความสุขเขาก็พูดออกมาแต่ผู้ใหญ่ได้ยินแล้วมีความคิด ผิดแผกไป

นัชชามองชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามบังเอิญไปสบตากับเขาเข้า พอดีทั้งคู่มองตากันพักหนึ่งรอบด้านเหมือนมีพลุจุดสว่างไป ดใบหน้าของเธอรู้สึกร้อนแดง หมด

เด็กน้อยรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกไปรีบเงยหน้ามองเธอ อย่างน่าสงสาร”คุณแม่เราจะพรากจากคุณลุงหรือเปล่า ครับ? “