ตอน264คุณต้องการลูกหรือไม่

ตอนที่264 คุณต้องการลูกหรือไม่

ไฟในห้องน้ำไม่ค่อยสว่างเท่าข้างนอก นัชชาไม่เชื่อและ เอาแถบทดสอบแล้วทดสอบอีกครั้ง สุดท้ายเห็นผลเกือบตกลง ในโถส้วม เหงื่อที่ตกไปบนหน้าผาก เธอใช้แรงเยอะจนรีบสวม ใส่เสื้อผ้า อยากจะลุกขึ้นแต่ร่างกายยืนแทบไม่ไหว เลยนั่ง กลับไปที่เดิมต่อ

มือซ้ายที่ตบ โดนท้อง โดยไม่ตั้งใจ มันค่อนข้างแบนและ ไม่สามารถมองเห็นอะไรเลย แต่ตอนนี้มันเป็นชีวิตเล็กๆน้อยๆ

ตกใจมาก ในความรู้สึกนั่นก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน ดู เหมือนว่ามีสิ่งที่มองไม่เห็นและมหัศจรรย์ที่เชื่อมโยงพวกเธอ เข้ามาด้วยกัน เธอหายใจคนในท้องก็หายใจเหมือนกัน คนที่ เคยเป็นแม่เท่านั้นถึงจะรับรู้ถึงความรู้สึกแบบนี้

มันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?

นัชชาไม่รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ได้กี่เดือนแล้ว ย้อนกลับไปคิด ตอนตัวเองทำ รอบเดือนของเธอถูกเสมอ แทบจะไม่เคยล่าช้า ถึงแม้จะช้าก็แค่ไม่กี่วัน และเธอกับเตชิตมักจะมีอะไรกันฉันคิด ว่ามันเป็นเพียงครั้งเดียวในโรงพยาบาลนั่นตอนนั่นเขาเหนื่อย มาก และดูเหมือนเธอเครียดมาก คนสองคนที่ต้องการความสนุกและสบายมีเวลามากมายในการทำ และลืมทุกอย่างเกี่ยว กับมาตรการนั่น จากนั้นมีส่วนร่วม ในกรณีนั่น ก็ไม่ได้กินยา

คิดแล้วก็เป็นเวลาเดือนกว่าๆ แต่เดือนนี้ก็ไม่เห็นเขามา

นัชชายิ้มทั้งหัวเราะ มันช่างฉลาดที่อยู่ตรงกลาง

เธอท้องแล้ว คือลูกของเธอกับเตชิต

สมองโล่งไปหมด ความคิดทุกประเภทไม่สามารถหาเหตุ ผลได้ในความคิดของฉัน ทางที่ดีที่สุดในตอนนี้คือไปตรวจที่ โรงบาลก่อน ถึงจะรู้ว่าท้องจริงๆ บางทีในแบบทดสอบอาจ จะผิดพลาดได้ แต่ว่าในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นงานที่เป็นไป ไม่ได้

แค่เธอไปโรงบาล งั้นก็รอให้เตชิตรู้เองว่าท้องเรื่องนี้ เธอ จะไม่เสี่ยงเธอไม่กล้าเชื่อในผู้ชายคนนั้น

ถ้าหากคุณรู้ว่าตัวเธอนั่นมีลูกแล้วจะเป็นยังไง?

พวกเขาไม่ได้แต่งงาน ซึ่งไม่มีสิทธิ์ แค่อยู่ด้วยกันก็แค่ ตกหลุมรัก และตัวเธอก็ยังมีคดีอยู่อีกด้วย บางทีเขาอาจจะ เอาลูกออกก็ได้ ไม่งั้นทุกอย่างคงจะยาก

คิดแล้ว ร่างกายของนัชชานั่นแข็งแรง จับท้องตัวเองที่นุ่ม

นวลแต่ไม่มีความสุข

เธอทำได้เพียงเงียบไว้กับเรื่องนี้ ไม่บอกกับใคร เคย ทดสอบแล้ว เพิ่มกับกลิ่นอาหารนั่น ก็คงท้อง เขาต้องยอมรับ และกับผลลัพธ์นี้
เธอรักเตชิต ดังนั้นเมื่อเธอเห็นการตั้งครรภ์ของเธอ เธอ ตกใจมากกว่าที่จะร้องไห้มันออกมา ไม่ว่าเธอจะไม่ต้องการ ยอมรับมันมากแค่ไหน เธอก็หลอกผู้อื่นและหลอกลวงตัวเองไม่ ได้

ความขัดแย้งนี้เป็นความรู้สึกที่ฉันจะบ้า คิดเกี่ยวกับเหล่า นี้แม้กระทั่งหายใจก็ไม่กล้า ไม่อยากนึกถึงเวลาบอกเรื่องท้อง กับเตชิต ไม่รู้ว่าเธอจะตอบรับมันยังไง

คืออุ้มเธอหมุนสองสามรอบ หอมหน้าผากเธอ “ลูก คลอดออกมา” ก็คงมองแล้วพูดกับคุณว่า “ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ จะเอาลูก

คุณจะมีความสุขในการเป็นพ่อคนไหม?

ตาของนัชชาแดง นึกถึงภาพดังกล่าวนี้รู้สึกมีความสุข แต่ แล้วตาเธอก็แดงแล้วใส่หัว ไม่มีทาง เธอ…..คงไม่หรอก

เธอก็รู้ว่าเด็กมาไม่เป็นเวลา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความคิดของ เขา สถานการณ์ตอนนี้คงไม่ใช่การมายอมรับเรื่องของสิ่งที่มี ชีวิตเล็กน้อย

จะเอาลูกออกหรือ?

นัชชาแค่คิดก็รู้สึกว่าท้องแน่นมาทันที แม้ว่าเด็กในท้องจะ ยังเล็กอยู่ แต่มันมีอยู่จริงว่าเป็นห่วงเธอมาก

รัก

เหลือเกิน

อยากเก็บไว้ แต่ไม่สามารถเก็บไว้ได้ ช่างเศร้า
นัชชาทนไม่ได้ที่จะกลั้นน้ำตาไว้ กลัวว่าตั้งเองจะร้องไห้ ออกมา รีบดึงเช็คที่ใกล้ๆ โถส้วมมาปิดปากตัวเองไว้ กัดฟัน ไว้อย่างแน่นเพื่อไม่ให้เสียงออกมาสักนิด แต่ทั้งตัวก็สั่นไป หมด

มือซ้ายจับท้องอย่างเบาๆ เธออดทนที่จะไม่ร้องไห้ เด็ก น้อย ให้เวลาแม่อีกหน่อยนะ แค่นิดเดียวเอง…….

ช่วงนี้เรื่องคดีความของเตชิตนั้นมันแย่ลง ไม่เคยลืมเลย ว่าผู้หญิงคนนึ่งที่อยู่ในสถานีตำรวจ คดีก็จะเริ่มแล้วในอีกไม่ นาน เธอต้องการที่จะอยู่ในคุกนอกเมือง เลยเลือกที่จะให้ ส่งตัวเธอออกไปตอนกลางคืน

เธอไม่ไว้ใจเลยตามรถไป ทันทีที่ปิดแฟ้มก็สามารถไปที่ สถานีตำรวจ ตลอดทางก็ข่มตาหลับเพื่อนพักผ่อน คนขับรถ มองกระจกแล้วมองที่เธอ เห็นผู้ชายที่สูงพิงอยู่ที่กระจกรถ ใน ใจที่จับเข็มขัด

ตลอดทาง คนขับรถก็ขับนิ่งมาก ถึงหน้าสถานนี้ตำรวจ เธอพูดอย่างแผ่วเบา “คุณเตชิต ถึงแล้วคับ

เตชิตรีบลืมตาขึ้นทันที ตาที่คล้ำนั่น ดูเหมือนเหนื่อย

สุดใจ

เธอไม่พูดอะไรออกจากรถ เธอไม่หยุดแล้วรีบเข้าไปใน สถานนีตำรวจ ด้วยความกังวลในตอนนั้น มันสามารถดูออก เลยว่าเธอคิดถึงใครบางคน
คนขับมองไปรถที่จอดอย่างเงียบ ๆ ในสนาม แตกต่าง จากรถยนต์ทั่วไป และยังมีตาข่ายเหล็กแข็งแรงด้านนอก มันดู น่ากลัว เธอถอนหายใจ หวังว่าเรื่องนี้คงไปได้ด้วยดีในตอน สุดท้าย อย่าทรมานคนคู่นี้อีกเลย

ตอนเตชิตเข้าห้อง นัชชาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ควรจําใจต้องใส่เสื้อของที่นั่น เสื้อคุก” โชคดีที่เขาไม่ต้องกักขัง มือตัวเองไว้ ก็ยังถือว่ามีเกียรติเล็กน้อย

เตชิตมองที่เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอและไม่สามารถทน ได้ ก้าวเท้าไปแล้วกอดเข้ามาในอ้อมกอดของเธอ “เหลือแค่ ไม่กี่วันเองแล้ว ทนหน่อยนะ

นัชชารู้สึกอ้อมกอดนั่นอบอุ่น ร่างกายที่เยือกเย็น ก่อน

คุณไว้เหมือนท่อนไม้

“คุณเตชิต คุณนัชชา เวลาไม่ช้า ขึ้นรถเถอะ เจ้าหน้าที่ ค่อยเตือนอยู่ด้านหลัง คนข้างนอกก็รออยู่ นี่ไม่ใช่คดีเล็ก ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเตชิต ทุกด้านให้ความสำคัญมาก คงจะผิด พลาดไม่ได้เลยสักนิด

นัชชาเดินตามหลังเตชิต ไปทางซ้ายและขวาออกจาก ประตู นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับอากาศภายนอกจากหลายวันที่ ผ่านมาแม้ในเวลากลางคืนมันสดชื่น

ที่แท้แล้ว อิสรภาพเป็นสิ่งสำคัญมาก

นัชชาปิดจมูกตัวเองเข้า ในใจเลือกสิ่งที่แข็งแกร่งอย่างหนึ่ง

ระหว่างที่รอ เตชิตนั่งอยู่ด้านหน้า เขานั่งด้านหลัง สอง

คนแค่ถูกเหล็กกลั้นไว้แค่ไม่กี่ก้าว เป็นครั้งแรกที่ตัวเองมีคดีอาชญากร

เมื่อเขากำลังจะมาถึงที่ศูนย์กักกันนัชชาเรียก “เตชิต”

ฝ่ายชายรีบหันหลังกลับไปตอบ ท่าทางดูเหมือนกังวล

“เป็นอะไรหรือเปล่า

นัชชามองเธอ ครั้งหนึ่งเคยมีความสุขที่จริงใจ แต่ตอนนี้ มันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน หนึ่งคำที่ว่าฉันท้องแล้ว” คนที่อยู่ ข้างๆแทบจะพูดไม่ออก

เตชิตดูออกว่าเธอลังเล ถามด้วยความกังวล “ตกลงคือ

เรื่องอะไร?”

นชชากัดตัดเองอย่างแน่น ค่อยๆพูดเป็นขั้นๆ “คุณอยาก ได้ลูกไหม?”

ในขณะนี้ สถานการณ์แบบนี้ สมองเธอที่ไม่มีอะไรก็พูดคำ นี้ออกไป เตชิตเองก็ยิ่งไปสักพัก

ใจเย็นลง สายตาที่มืดมัว “ทำไมถึงพูดแบบนี้

ใจที่แน่หนาของนัชชา กลัวเขาสงสัยอะไร ตอบอย่างรว เร็ว “ไม่ แค่รู้สึกว่าชีวิตไม่แน่นอน มีลูกสักคนก็ดีนะ พักหลังเธอเพิ่งผ่านอะไรมาเยอะ ทั้งหมดก็มีแต่เรื่องใหญ่โต มันไม่แปลกใจที่เธอจะรู้สึกแบบนั้น

เตชิตถูกหนังสือเล่มนี้ครอบงำด้วยทุกอย่าง ก็คิดไม่ถึง เลย ได้แค่ปลอบใจเธอ “ไม่เป็นไร รอเรื่องพวกนี้จบลง เราก็ แต่งงานกัน”

เขาได้แสดงความปรารถนาที่จะแต่งงานกับเธอมากกว่า หนึ่งครั้ง เธอคิดทบทวนน้องคนที่สองของเตชิต ทบทวนพ่อแม่ ทบทวนเรื่องด้านนอก ตอนนี้ฉันเคยมีประสบการณ์คดีความมา ก่อนถึงรู้ แต่ละสิ่งมันไม่ใช่เรื่องเล็ก นี่คือความยากลำบากจริง

นัชชาเล่าต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าเธอจะถูกพรากไปจากรถคุ้ม กันและเข้าไปในประตูของศูนย์กักกัน ถึงเวลาที่ต้องจากกันดู ผู้ชายที่ใส่เสื้อสูท แม้ว่าความผันผวนบางอย่างยังสามารถ ปกปิดรูปหล่อได้ มองตัวเอง รู้สึกตัวเองผอมลงเกินไป

นัชชาดูเหมือนจะเห็นช่องทางของเธอสองคน ก็รู้อยู่ว่าเธอ รักกันมาก แต่ก็เหมือนว่ามีอะไรกลั้นไว้ระหว่างเขาสองคน กลับไปไม่ได้

เตชิตไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่ความเศร้าบนใบหน้าของ เธอ ดูหน้าเธอละเหมือนไม่ค่อยอนุญาต เลยได้แต่เดินเข้าไป หา มือข้างหนึ่งจับคอด้านหลังของเธอแล้วดึงคนข้างหน้ามาก อด ก้มลงไปแล้วจูบปากเผอที่แห้งและเย็น……