ตอน259ตอนจูบกับชั้นคิดอะไรอยู

ตอนที่ 259 ตอนที่จูบกับชั้นคิดอะไรอยู

“นายพูดเล่น” มือของนัชชาอยู่บนหัว ไหลลงมา แต่ก็หายไปเร็วมาก

“ชั้นไม่ได้พูดเล่น เธอรู้ดี

รอวันที่ขึ้นคดี เธอจะทำยังไง?

เสียงของผู้ชายเหมือนเป็นมนสะกด

ส่ายหัว

น้ำตา

แค่แบบนี้ก็รับไม่ได้แล้ว

ก็ยิ่งฟังยิ่งเข้าไปใน

ทีละตัวทีละตัวเหมือนมืดที่แทงเข้าในอก เธอจะเชื่อได้ ยังไง เธอจะทำยังไง? ผลแบบนี้เธอไม่เคยคิดถึงเลย มันดู

ร้ายแนงเกินไป

ทั้งๆที่ไม่เชื่อ แต่ในสมองก็นึกถึงเรื่องที่ถามเขาเกี่ยวกับ เตชิตตอบกลับอีกครั้ง แต่เธอก็ยังเชื่ออยู่อย่างน้ำ

คดี

นัชชาทั้งย้ม ทั้งร้องไห้ เธอเอาความเชื่อใจทั้งหมด เอาความกล้าทั้งหมดไว้ที่เขา แต่สุดท้ายมาก็เป็นผลแบบนี้

“เขารับปากชั้นไว้…. เตชิตกดเสียงร้องไห้ไว้

แต่เสียงตอบคือความเงียบ

ถามเสียง
ใจคนทำไมใจคนมันถึงปลอมแบบนี้ ตอนที่มีคนมา

รับปากเธอเยอะขนาดนี้ แต่สุดท้ายกลับเป็นคำตอบที่เธอไม่ อยากได้

ชนุดมเห็นเธอร้องไห้ มองดูน้ำตาของเธอ ในใจรู้สึก เหมือนรำคาญ อยากรู้ว่าต้องรักยังไงถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้? และไม่

เขาไม่เคยมี

เพราะเตชิต เขาก็รู้สึกอิจฉา

เคยอยากมีแต่เห็นนัชชาเป็นแบบนี้

ครั้งแรกคือตอบแทนด้วยการที่เขาช่วยชีวิตไว้

แต่ตอน นี้กลับรู้สึกว่าเธอมีความคิดอื่น เธอเธอร้องไห้ก็รู้สึกเจ็บ ก็ รู้สึกเป็นห่วงและดีใจ ดีใจที่เขามีเหตุผลที่จะพาเธอไปอีกครั้ง

“ไปเถอะ

ถ้ามันเจ็บ

ทิ้งมันไปดีกว่า” ชนุดมพูดขึ้นมา

เธอไม่สนใจน้ำตาที่ไหลลงมา “ไปหรอ? คุณชนุดมถ้า

คุณคิดว่าดีดับชั้นจริง ก็ช่วยถ่ายเอกสารนี้ให้ชั้น

เธอจะเอาไปทําไม

หน้าตอบ “ได้”

ในใจของชนุดมก็พอจะรู้

“นายอยากพาชั้นไปขนาดนั้นเลยหรอ เพราะชั้นเคยช่วยชีวิตนายหรอ? หรือว่าคุณชนุดมชอบบังคับ คนอื่น?” เธอพูดแบบเกรงใจ ทำให้เขาไม่รู้สึกโกธร

เพราะอะไร?

ชนุดมเอาของในกระเป๋ายื่นให้เธอ เปล่า “ไม่เชื่อผม?

“นายมีอะไรที่ให้ชั้นเชื่อได้

ไม่สนว่าเธอจะใช้
เธอถามเขาอย่างสงสัย หน้าที่ดูซีดเซียว พอผ่านไป

“ถ้าบอกว่าผมไม่อยากเห็นคุณเจ็บปวดแบบนี้ล่ะ

แสงที่แยง

สอง

เข้ามาจากด้าน นอกส่องที่ตาเธอ เธอยิ้ม “งั้นชั้นคงต้องขอบคุณคุณมาก

พอได้ยิน

นัชชา ตาโต

ในแววตาของชนุดมยังมีความหวังอยู่

สุดท้ายยังไงก็ไม่เชื่อ

เธอไม่เชื่อ

ความรู้สึกแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะไม่สนใจแล้ว แต่ถ้าอีกฝ่ายเป็นเธอ เขาทำไม่ได้ที่จะไม่สนใจ

ทั้งสีหน้าต่างๆของเธอดูเปลี่ยนๆปเยอะมาก

ชนุดมกะ

ว่ารอเธอใจเย็นลงค่อยกลับ แต่เห็นเธอแล้ว เธอเหมือนจะ เย็นลงไม่ได้ กำชับให้ตำรวจดูแลเธอดีๆไม่ได้ เลยกลับ

ก่อน

ทั้งคืน

ไฟในห้องของนัชชาไม่ได้ปิดเลย เอกสารในมือไปมาทั้งคืน

แค่ดูทีละตัวให้แน่ชัด เธอถึงเชื่อ

ความจริง เตชิตเลือกที่จะยอมรับโทษ

เธอมองดู

ที่ชนุดมพูดเป็น

นัชขาจ้องลายเซ็นของเตชิตไว้ คิดถึงความรู้สึกของเขา หรือทำอะไรไม่ได้ หรือ

ตอนที่เซ็นชื่อนี้ รู้สึกผิด

นิ่งเงียบ

เสียใจ

แค่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอแล้ว

และคนที่ถูกทิ้งไม่ต้องการเหตุผล

เธอคือคนที่ถูกทิ้ง
วันที่สองหลังจากที่เตชิตได้รับสายจากทางตำรวจ กลางคืนตีสามค่อยนอน เขาดูเหนี่ยล้ามาก ตอนที่เห็น

สายเรียกเข้าก็ตื่นแล้ว

“คุณเตชิต คุณนัชชามีเรื่องจะคุยด้วย เชิญคุณมาที่นี้

ด้วย”

พอได้ยิน เตชิตก็คิ้วชนกัน ปกตินัชชามีเรื่องอะไรก็จะ โทรมาหาเขาเอง ไม่เคยฝากคนอื่นมาบอก วันนี้ดูแปลกๆ

เขาคิด

“เธอล่ะ?”

“อ่อ คุณเตชิตวางใจได้

คุณนัชชาไม่ได้เป็นอะไร

ได้ฟังคำตอบนี้ เขาก็ไม่ได้วางใจทั้งหมด แต่รู้สึกไม่ดี เขารู้จักนัชชาดี ทั้งสองคนต่างรู้จักกันดี เธอทำแบบนี้ต้อง มีเหตุผลอะไรแน่

เป็นเรื่องอะไรเธอถึงไม่ยอมโทรคุยเอง?

ตลอดทางเตชิตใจไม่อยู่กับตัวจนถึงสถานีตำรวจ รถเสร็จ จึงดับเครื่องเสร็จก็รีบลงรถเลย เดินเข้าไปอย่าง เร่งรีบ จนถึงห้องของนัชชา

จอด

เปิดประตูออก ก็เห็นใบหน้าที่ซีดเซียว

นัชชาที่ในแบบนี้เขาไม่เคยเห็นเลย แม้แต่ตอนที่เขาพา

เธอมาที่นี้ เธอก็ไม่เคยแสดงสีหน้าแบบนี้
คิดว่าเธอไม่สบาย “เป็นไร ไม่สบายหรอ?

เดินเข้าไปถามอย่างรีบร้อน

พูดไว้ ยกมือวางไว้บนหัวของเธอ แค่อยากจะรู้ว่าร้อน ทฝีมือของเตชิตที่ยกขึ้นนั่งลง ปล่อยก็ไม่ใช่ แค่หยุด กลางอากาศ

ไหม แต่ยังไม่ถึงหัวของเธอ เธอที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็ลุกหนี

สายตาของเธอว่างเปล่าและเอากระดาษสองแผ่นออกมา จากลิ้นชัก มองเขาสักครู่ “นั่ง ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย

เตชิตเห็นสีหน้าเธอไม่ดี คงไม่อยากคิดอย่างอื่น กาม ต่อ “เธอพูดก่อนว่าทำหน้าแบบนี้คืออะไร พูดจบเราค่อย คุยกัน”

ดมกลิ่นที่โชยมาจากร่างของเขา เมื่อก่อนเป็นกลิ่นที่ ชอบมาก แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่ามันเยือกเย็น

เธอเงยหน้าขึ้น สายตาอยู่ในระดับเดียวกัน ไม่รู้ว่าคิด อะไรอยู่

ในตอนที่เตชิตกำลังจะพูด หน้าจูบเขา

เธอหลับตาลง จูบกับเขา

เตชิตรู้สึกว่าเธอแปลก ลง และในตอนนั้น…..

นัชขาก็ดึงเขาเข้ามา

เงย

ใช้มือจับคางไว้อยากจะกดจูบ
นัชชากัดฟัน ผลักผู้ชายตรงหน้าออก ตาที่มีแต่รอย

น้ำตาและความสงสัย เตชิต บางครั้งชั้นก็สังสัย การจูบ ของเราสองคน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ